موضوع: یک ماه پس از جدایی،هنوز مثل روز اول جدایی

من یک ماهه از کسی که دوسش داشتم جدا شدم.تو یه تاپیک دیگه در موردش نوشته بودم.
تو این مدت هرکاری کردم تا بتونم فراموش کنم.عکس هاش رو پاک کردم،یادگاری هاش رو از جلوی چشمام جمع کردم،حتی آهنگایی که باهم گوش میکردیم یه جورایی بایگانی کردم تا دیگه گوش ندم.
هروقت فکرش میاد سراغم سعی میکنم به چیز دیگه ای فکر کنم.حتی یه جوری تو فکرم باهاش برخورد میکنم که ازش بدم بیاد.
رفتم سفر تا از روزمرگی خارج بشم.روز به روز حس میکردم دارم بهتر میشم.گریه هام کم شده بود،گاهی نفس عمیق میکشیدم و به خودم میگفتم داره نبودنش واسم عادی میشه...
اما نمیدونم چرا از دیروز دوباره همه احساسات منفی برگشتن سراغم شدم مثل چند روز اول جدایی.بیقراری،گریه،احساس نیاز به بودنش.احساس میکنم چیزی گم کردم.
این حس و حال داره بدجوری عذابم میده و از طرفی من رو می ترسونه.از اینکه بعد از چند روز که حالم خوب بود باز دارم بهش احساس نیاز میکنم خیلی می ترسم.
نکنه نتونم فراموشش کنم؟
چکار کنم؟

بهار عزيزم مقاوم باش.... يك ماه زمان زيادي نيست كه بخواي اين قدر ترس داشته باشي... يه كم به خودت فرصت بده... خانوم ها احساساتين و توي زمان خيلي كم نميتونن همه چيزو راحت كنار بذارن... همون طور كه واسه عاشق شدن زمان صرف شده واسه فارغ شدن هم بايد زمان بگذره

صبور باش.... من خودمم همدرد توام.... پس به راهنمايي اعضاي تالار گوش كن و همشون رو به كار بگير
انشاالله خدا هم كمكت ميكنه

حتما دوستان راهنماييهاي خوبي بهت ميكنن

منم حدودا دو ماه كه اين اتفاق برام افتاده بعضي وقتا خوبم اما يهو يه چيز ميبينمو يادش ميفتمو تا فرداش باز حالم خراب ميشه.فكرنكنم چيزي جز گذر زمان بتونه بهمون كمك كنه.و فكر ميكنم.با گذشت زمان اين حمله ها;) كمتر ميشه دفعاتش.من تو اين مواقع خيلي مقاومت نميكنم گريمو ميكنم اما سعي ميكنم كم كم تمركزمو از روش بردارم و بهش فكر نكنم.عوضش به چيزاي ديگه فكرميكنم.خيلي سخته ميدونم اما به مرور راحت تر ميشه
بقول استادمون هميشه اوني كه ضربه ميزنه خوشحاله و اوني كه ضربه. ميخوره داغونه و تلاش ميكنه تا هرجور شده اون طرفو برگردونه تا خودش بهش ضربه بزنه. بعضي وقتا توخيالمون منتظريم طرف برگرده همينه حالمونو بدتر ميكنه بايد ازين انتظار دست بر داريم.نقطه مقابل عشق نفرت نيست.نفرت خودش يعني اينكه دوست داريم هنوز طرفو.نقطه مقابل عشق بي تفاوتيه.اميدوارم زودتر به اون نقطه برسيم هردو

یک تابعه صعودیه فراموشیتون برای فردی که باهاش بودین ولی ولی خدا کنه دیگه طرفو نبینین، نه مسه من که هرجایکه فکر نمیکنم ببینمش و اصلا فکرشو نمیکنم میاد حالمو بهم میزنه!!!
یه جاهای میبینمش که دقیقن خوبه خوبم و میبینم یکی بهم اشاره میکنه فلانی!!!!
آخه چرا؟ نمیخام دیگه جلو چشام بیاد درسته که مدتی گذشته ولی دیدنش چیزیو هم عوض نمیکنه و آنچناننم حالمو بد نمیکنه ولی ترجیح میدم که نبینمش!!!دلمو اینطور راضی میکنم میگم خدا میخواد اینقدر محکم باشم که هرجا دیدمش در هر حالی خم به آبروم نیاد.
بنظرم پذیرفتن اولین و بهترین مرحله برای شروع درمان این مسله هست.

عزیزم تازه یک ماهه اینجوری هم که حالت خوب شده خودش نشونه خوبیه.هر چند احساسات نا خوشایند دوباره به سراغت اومده.
نظر من اینه که دو باره به خودت فرصت بدی. یکی از اعضای خانم اینجا که الان یکی از بهترین اعضا هستن میگفتن که پروسه دلتنگی براشون یک سال طول کشیده یعنی منظورم اینه که پیشرفت خوبی داشتی.

این دو تا تاپیک رو هم بخوون و عمل کن مطمئنم تا مدتی دیگه کاملا از ذهنت پاک میشه

فراموش کردن یک رابطه ناموفق

تکنیک توقف فکر

ممنون از همه دوستان

یه موضوعی هست که نمیدنم باید اینجا مطرح کنم یا نه.و این موضوع افسردگی هست.یکی از دوستان یک سی دی به من داد که در مورد افسردگی بود.وقتی گوش کردم متوجه شدم علایم افسردگی در من هست.در واقع من از ابتدای نوجوانی این علائم رو داشتم و بهشون بی توجه بودم.حالا می خوام بدونم این افسردگی چقدر روی موضوع جدایی و فراموش کردنش تاثیر داره؟آیا باعث میشه پروسه فراموشی طولانی تر و سخت تر بشه؟
تصمیم دارم واسه درمانش مراجعه کنم اما هنوز موقعیتش فراهم نشده و از طرفی هم مردد هستم.چون می خوام واسه ارشد درس بخونم.از طرفی میگم شاید اگه دنبال درمانش برم بتونم آرامش بیشتری پیدا کنم و با تمرکز بیشتری درس بخونم و از طرفی می ترسم دارو هایی واسه درمان افسردگی تجویز کنن که مصرفشون باعث زیاد شدن خواب بشه و اختلالات دیگه ای ایجاد کنه.
به نظر شما واسه درمان افسردگی مراجعه کنم؟ کسی تجربه ای در مورد افسردگی و درمانش داره؟

سلام بهار عزیز.

روز زیبات با فرصت های قشنگ زندگی بخیر خانومی :)

با نظر دوست خوبمون wrecked موافقم. نقطه بیتفاوتی خیلی مهمه. من بعد از بهم خوردن ازدواجم به این نقطه

بعد از 1 سال و نیم رسیدم در مورد خواستگار سابقم. دیگه حتی مهم نیست برام ازدواج کرده یا نه و هیچ احساس

خاصی (نه عشق ، نه تنفر) بهش ندارم. بیتفاوتی کامل. به خودت زمان بده هنوز داغت تازست.

خوب اغلب آدمها تو قرن حاضر تا حدودی افسردگی دارن. تنها داروی ضد افسردگی که نه تنها مضر نیست بلکه بسیار

اثر بخشه ورزشه! سعی کن به ورزش هایی مثل دو ، کوهنوردی ، شنا و خلاصه ورزش های گروهی بری. این حس

کم کم درست میشه.

ضمنا روانشناس تا وقتی افسردگی درصدش زیاد نباشه و امکان آسیب به خود وجود نداشته باشه دارو نمیدن که با

تعاریفتون فکر نمی کنم به دارو نیازی باشه. میتونی تست های افسردگی بدی توی اینترنت پره.

اگر خفیفه با ورزش و حضور بیشتر در اجتماع و افزایش اعتماد به نفس میتونی تا حدود زیادی کاهشش بدی گلم.

راستی چقدر توی روز به خودت ابراز علاقه می کنی یا واسه خودت هدیه میخری؟ چقدر کودک درونت رو که به

گوشه ای کز کرده در آغوش گرفتی و تحویلش گرفتی؟ بگذار اگر میخواد در آغوشت گریه کنه. بگذار خالی بشه. باهاش

راه بیا و سرکوبش نکن. داغداره. اما تنهاش نذار. احساست و غرورت نیاز داره به توجهت. آره توجه به خودت.

انشالا به مرور بهتر میشی. احساسات منفیت رو روی کاغذ بنویس. بار منفی کلمات از روی ذهن که به کاغد بیان

آدم سبک میشه. من الان به نوشته های 2 سال پیشم میخندم. باورت میشه؟ مطمئنم تو هم حالت بهتر میشه

صبور باش و زیاد ذکر بگو. هیچ چیز مثل راز و نیاز با خدا آرومت نمی کنه. ازش صبر و آرامش بخواه.

موفق باشی گلم