هرچقدر ذهن را در حواشی و مسائل سطحی فعال نگه داریم و به عبارتی هرچقدر احساسات ما بیشتر محور
باشد ، برای ذهن عمیقتر شدن سخت هست .
چون عمیقتر شدن نیاز به انرژی و تمرکز زیاد دارد و وقتی ما انرژی خود را روی انبوهی از مسائل تقسیم می کنیم
عملاً هم حواس خود را بیشتر پراکنده کرده ایم که تمرکز را از بین می برد یا حوصله برای تمرکز عمیق را از آدم می
گیرد ، همچنین انرژی را نیز پراکنده و بیخود هدر می دهیم .
هرقدر بیشتر احساسات را کنترل و زوائدش را ترک کرده و ذهن را کمتر در گیر کنیم انرژی ما ذخیره و غنی
سازی می شود و چون این کار نیاز به صبوری دارد خود به خود یکی از ابزارهای لازم برای تمرکز عمیق روی مسائل
محتوایی که صبر و حوصله هست را فراهم می کند و اینگونه فهم مسائل عمیق برای ما راحتتر و ذهن در حل مسائل
پیچیده قویتر و حضور ذهن نیز بیشتر می شود .
علاقه مندی ها (Bookmarks)