نوشته اصلی توسط
فرشته مهربان
و آنچه گفته آمد نه به این معناست که این مسیر راحت و بی اشتباه و گل و بلبلی طی می شود .... چنین نیست ، بلکه رنج دارد ، مرتکب اشتباه شدن پیش می آید .... هیجانی عمل کردن پیش می آید ..... مهم جا نزدن و تسلیم نشدن و فاجعه ندیدن و ناامید نشدن است .
وقتی در این مسیر اشتباهی از ما سرزد مهم این است که خود را رها نکنیم و ناامید نشویم ، بپذیریم اشتباه را و ادامه ندهیم آنرا ، از آن خارج شویم و در آن نمانیم و راه درست را بیابیم و در پیش بگیریم .
هیجانات و احساسات حتماً سراغ ما می آیند و حتماً می خواهند ما با محور ساختن آنها قضاون کنیم یا تصمیم بگیریم و ما گاه از سر غفلت گرفتارشان می شویم اما مهم این است که تا متوجه شدیم مهار و مدیریت کنیم و از محوریت خارجشان سازیم.
یکی از راه های کنترل هیجان و احساسات ، کنترل ذهن است از خوانشهایش و مرثیه سرایی ها و دغدغه ها و آمال و آرزوهای اغلب طلبکارانه و حق به جانب .
اصولاً حوزه جولان و تبلیغات بازرگانی و درام سازیهای هیجانات و احساسات ، سینمای ذهن است ... یعنی ابتدا در ذهن است که داده هایش را وارد می سازد و پردازش می کند و نمایش می دهد که خود به خود به حوزه عمل می رسد ... لذا مهار و کنترل ذهن بسیار کارساز است .
پس نه کمال گرایانه انتظار می رود هیچ اشتباهی پیش نیاید و نه ادعایی هست که می شود این مسیر را بی عیب و نقص پیش رفت و سختی ندارد و آسان است ، بلکه می گوییم مهم این است که بخواهیم و مراقب باشیم و مداومت صبورانه داشته باشیم به اینکه درست ببینیم و بفهمیم و بیاندیشیم و تصمیم بگیریم و رفتار کنیم ، برمبنای معیار صحیح و مطمئن و متقنی که لازمه اش توسل و توکل است که می رساند به سلوک .
علاقه مندی ها (Bookmarks)