توی یه محیط به شدت منفی چه کارایی از دست آدم برمیاد؟

[دختر مهربون]

سلام.
ایام رو تسلیت میگم بهتون.
امیدوار که خوب باشید همگی.

فکر میکنم عنوان گویا باشه.
برای دوستایی که منو نمیشناسن،
25 سالمه
کمتر از یک ماه دیگه به کنکور ارشدم مونده.
و اینکه خونمون همیشه روی پیش فرض منفی هست.
اما الان شده به شدت منفی.
فکر کنید از صبح که چشماتون رو باز میکنید، با جر و بحث اعضای خانواده، یا غرغرای تک نفره ی یکی از اعضای خانواده، بیدار میشید و تا شب چند بار این وضعیت ادامه داره.
کنکورم مهم نیست.
نمیخوام فضا رو برای درس خوندنم مهیا کنن تا بتونم در آرامش درس بخونم و از این حرفا.
فقط میخوام زندگی کنم.
حرف م نمیشه باهاشون زد.
هندزفری هم 24 ساعته نمیتونم استفاده کنم.
کتابخونه هم بعضی روزا نمیذارن برم.
حتی وقتایی که همه ساکتن صداهاشون توی ذهنم نمیذاره استراحت ذهنی داشته باشم.
کلافه ام.
ظرفیتم تکمیل شده.

چه کنم؟

[deljoo_deltang]

عزیزم از تجربه خودم برای کنکور ارشدم باید بگم اگر نتیجه ای در محیط نا مساعد حاصل بشه نتیجه خیلی بهتری هست نسبت به محیط مساعد.

یک وقتهایی هم هست که می گیم اطرافم هست و من و یک وقتایی هم هست که می گیم من هستم و اطرافم. اگر بتونی حالت دوم رو داشته باشی (من منشا باشه) و درون خودت رو مثبت کنی این منفی های اطرافت به مقدار زیادی خنثی میشن. اما برای اینکه درون خودت رو مثبت کنی راهکارهایی تو سایت من دیدم. بیشترش فکر کنم توی تاپیک ترانه بود که آقای sci براش نوشته بود. اما اول سعی کن آرزوهات رو مشخص کنی و برای رسیدن به آرزوهات شروع کنی به بالا بردن مثبت های درونت.

[sci]

دختر مهربون،
خسته شده اید... همین! خستگی روحی و جسمی یکی از مهمترین عواملی است که موجب می شه فیلترهای ذهنی ما فعال شوند... حالا همون موقع است یعنی زمانیست که فیلترهای ذهنی شما فعال شده! در این شرایط، خلق شما به شدت بد می شود و استرس امتحانی مثل کنکور کارشناسی ارشد، حال شما روبدتر می کند.. اگر طی این مدت از روشهای مراقبت از خودتون استفاده می کردید مسلما اوضاع به این بدی نمی شد و شما ازرده نمی شدید
خب چه کنید؟!
مدتی استراحت کنید.. موسیقی کوش کنید و با دوستانتون به استخر و تفریح بروید و استراحت کنید
در این مدت درسی رو که خوب بلد هستید تست بزنید!
بعد از سه روز استراحت حال شما بسیار بهتر از الان است...
مدت استراحت شما بیش از سه روز نشود لطفا
در این مدت سه روز کارهای زیر رو انجام دهید:
- شنا و گرفتن ماساژ
- مدیتیشن و انجام تن ارامی یا ریلاکسشن
- وقت گذرونی های کوتاه با دوستان در محیط های باز
- پیاده روی سریع همراه با موسیقی
- نگاه کردن به فلاش کارتهای درسی
- تست زدن در درسی که بسیار خوب بلد هستید
- به وضعیت ظاهری رسیدگی کنید و حتما در این مدت سری به ارایشگاه بزنید
- خواب خوب ( حدود ۸ ساعت تا ۹ ساعت)
- پرهیز از هرگونه تنش یا برخورد تنش زا در هر محیطی بخصوص خانواده
- نیایش
- رفتن به اماکن مذهبی که عقیده دارید
- غذا دادن به پرندگان
- دوش اب ولرم هر روز صبح و صبحانه خوب
- هیچ وعده غذایی رو از دست ندهید
- دیدگاه منفی و فیلتر منفی خانواده رو به هیچ وجه دامن نزنید

بعد از سه روز بهم بگید حالتون چطوره خانوم؟!

[meysamm]

توی این محیط به شدت منفی، بقیه چطوری زندگی میکنن؟
شما هم همون کارو بکن

نمی دونم چطوری عصبانیتت رو ابراز میکنی، در هر صورت این میزان ناراحتی و این انرژی های منفی یه جوری باید تخلیه بشه
غرغر کردن، عصبانی شدن، ابراز وجود کردن
خیلی بهتر از ساکت بودن و بی خاصیت بودنه

یعنی چی نمیشه باهاشون حرف زد ؟
مشکلات یه زن و شوهر حتی اگر والدین شما باشن خیلی به شما مربوط نیست
اما فضای خونه متعلق به همه شماست
حداقل با یکی از والدینت صحبت کن

چطوری خواسته هات رو عنوان میکنی ؟
مثلا به عنوان یه دختر 25 ساله، وقتی بهت اجازه خروج از خونه رو نمیدن چطوری ناراحتیت رو ابراز میکنی ؟
پرخاشگری میکنی ؟
بی تفاوتی ؟

:)
فکر کنم من زیادی عصبانی شدم
همون کارایی که جناب sci گفتن رو انجام بده

[دختر مهربون]

تقریبا یکی دو هفته پیش هم دچار همین حالت شده بودم.
کلاً کتابامو گذاشتم کنار. دیگه به قبولی و قبول نشدن فکر نمیکردم. اصلاً دیگه به هیچی فکر نمیکردم. تنها کاریکه میکردم این بود که حالم از بی عرضگی خودم بهم میخورد.
بعد از چند روز که همینجوری گذشت، یه سری سخنرانی امید دهنده گوش دادم، کلی رو خودم کار کردم هر روز به خودم امید دادم تا دوباره رفتم سر درسم.
ولی دوباره الان لبریز شدم.
چند وقت یه بار میاد سراغم.
نه که تجربه ی جدیدی باشه برام. ولی از تکرارش توی زندگیم، دیگه دارم متنفر میشم!

-----------------------
دلجو جان، ممنونم ازت.
اما آرزو کجا بود؟! توی این موقعیت آرزویی به ذهنم نمیرسه.
یا حتی آرزوهام تو نظرم مسخره و احمقانه میاد.
توی این شرایطی که الان هستم منفی باف ترین آدم روی زمین میشم!
(منی که بین همه به خوش بینی معروفم)

----------------------
آقای sci ممنونم ازتون
چون اومدید که کمکم کنید، اشکالی نداره که از راهکاراتون اونایی که امکان انجامش نیست رو لیست کنم؟
اینها هستن(قرمزها) :
- شنا و گرفتن ماساژ
- مدیتیشن و انجام تن ارامی یا ریلاکسشن
- وقت گذرونی های کوتاه با دوستان در محیط های باز
- پیاده روی سریع همراه با موسیقی
- نگاه کردن به فلاش کارتهای درسی
- تست زدن در درسی که بسیار خوب بلد هستید
- به وضعیت ظاهری رسیدگی کنید و حتما در این مدت سری به ارایشگاه بزنید
- خواب خوب ( حدود ۸ ساعت تا ۹ ساعت)
- پرهیز از هرگونه تنش یا برخورد تنش زا در هر محیطی بخصوص خانواده
چیزیکه جاری و ساریه توی خونمون چه جوری ازش پرهیز کنم؟!
- نیایش
- رفتن به اماکن مذهبی که عقیده دارید
- غذا دادن به پرندگان
- دوش اب ولرم هر روز صبح و صبحانه خوب
- هیچ وعده غذایی رو از دست ندهید
- دیدگاه منفی و فیلتر منفی خانواده رو به هیچ وجه دامن نزنید

اونای دیگه رو چشم. انجام میدم.
نتیجه رو بهتون میگم.
--------------------

خارپشت ،
منتقد درونیم به اندازه کافی توی این شرایط بهم حمله میکنه.
حس تنفر نسبت به خودم بیدار میشه. اونم با چه شدتی!
نمیدونم این توپیدن به کسیکه درخواست کمک کرده راه خوبیه یا نه. و اینکه بقیه ازش جواب گرفتن یا نه.
ولی منو که عصبی تر میکنه.

عصبانیتم رو هم اینجوری حساب کن که میام اینجا خالی میکنم.

بعضی وقتا از درد فکم متوجه میشم چند دقیقه ای بوده که دندونام تحت فشار عصبانیت من بودن.
بله. من هیچی نمیگم یه وفعه منفجر میشم.


خب حالا جواب بقیه سوالات
بقیه غر میزنن. همه در غیاب اون یکی غر میزنن. منم بعضی وقتا شنونده شون هستم. و میبینم چه حس بدی بهم منتقل میشه. به خاطر همین سعی میکنم وقتی عصبی میشم اگه حوصله ندارم با خود طرف حرف بزنم به یکی دیگه غر نزنم. سعی میکنم یعنی اینکه بعضی وقتا هم موفق نمیشم.

به پدرم چی بگم؟ بگم لطفاً بحث و جدل ها رو بذارید برای وقتی که من خونه نیستم؟!
یا حداقل بذارید برم بیرون که نشنوم این بحثا رو؟
یعنی اینا رو هم گفتم. انگ مریض بودن بهم زده شده. و این جمله معروف و همیشگی که: "من نمیدونم شما بعداً چه جوری میخواین یه خونه رو بچرخونید! تحمل یه ذره حرف هم ندارید!(همون دعواها و داد و بیداد همیشگی رو پدرم میگه حرف) شماها مشکل دارید! مریضید! برید خودتون رو درمان کنید! "

البته پدرم خیلی هم بیراه نمیگه. مشکل کم ندارم. اما کی بوجودشون آورده!؟


در مورد بیرون رفتن، همیشه سعی میکنم وقتی پدرم نیست برم بیرون.
اگه صبح ببینه دارم میرم ببیرون، با کلی حرف و حدیث از در منزل خارج میشم. دوس ندارم اینجوری برم بیرون.
پس روزاییکه میبینم امکان روبرو شدن با پدرم رو دارم ترجیح میدم در منزل بمونم. تا حداقل مشاجرات به من مربوط نشه.

[بهار.زندگی]

سلام ملیکم..دخترِ درس بخون

خارپشت ،
منتقد درونیم به اندازه کافی توی این شرایط بهم حمله میکنه.
حس تنفر نسبت به خودم بیدار میشه. اونم با چه شدتی!
نمیدونم این توپیدن به کسیکه درخواست کمک کرده راه خوبیه یا نه. و اینکه بقیه ازش جواب گرفتن یا نه.
ولی منو که عصبی تر میکنه.

عصبانیتم رو هم اینجوری حساب کن که میام اینجا خالی میکنم.

رطب خورده میخواد منع رطب کنه :).خودم جیغ و داد میکنم میخوام بهت بگم نکن.
ناراحت نشو.این عصبانی بودن لزوما به این معنی نیست که تو بدی...که تو مقصری.
گاهی معنیش نگران بودنه.ادمایی مثه من و تو که زندگیمون اظهر من شمسه و تا دلت بخواد تاپیک زدیم و از خونوادمون گفتیم و اسم بهار.زندگی و دختر مهربون و چندتا دیگه میاد هرچی دعوا و مشکل خونوادگی و بابای سختگیر و ایناس جلوی چشم کاربرا رژه میره یه کم ناراحت کننده ان.همینکه بقیه میبینن چطور مدت طولانیه که با این مشکلات سروکله میزنیم و رنج میکشیم بقیه رو ناراحت میکنه.و تلاش میکنن که کمک کنن و همدلی کنن.

حال و روزتو میفهمم.و فشاری که میکشی.اما بعدا که اروم شدی میفهمی همش یا حداقل خیلی از این حرفا از سر دلسوزیه.و کسایی هستن که میخوان واقعا راه حل بدن چون فکر میکنن به قدر کافی لی لی به لالامون گذاشته شده.

با این دید نگاه کردن ارومترمون میکنه.

توی یه محیط به شدت منفی چه کارایی از دست آدم برمیاد؟

گمونم همه راه حلهایی که همه گفتن یه ذره ه ذره اوضاعو بهتر کنه.یعنی امیدوارم

موفق باشی

[sci]

دختر مهربون،
امکانش نیست برید شنا کنید؟؟ چرا؟
وقت گذاشتن با دوستان چی؟؟ چرا؟؟
تنش تو خونه باشه... شما وارد تنش نشوید! تمام سعی خودتون رو بکنید!!!
این برنامه خیلی کوتاهه خانم... دیر شد که!! هنوز شروع نکردید؟؟؟

[دختر مهربون]

هرکاری که به بیرون رفتن مربوط میشه رو نمیتونم انجام بدم.

منظورتون از وقت گذرونی کوتاه رو هم متوجه نشدم. ضمن اینکه دوستی ندارم که بتونم باهاش برم بیرون.
البته اصل دلیلش همون بیرون رفتنه.

وارد تنش نمیشم.
فقط گوشامو هم نمیتونم بگیرم که حرفاشونو نشنوم.
اما اگه منظورتون اینه که مشارکت نکنم، بله. این کارو انجام میدم.


یه مشکل دیگه هم هست.
مثلاً امروز یه کمی حالم بهتر شده بود.
اما انگار دلم نمیخواد اعضای خانواده م منو شاد ببینن. (جلوی پدرم که معمولاً اینجوری ام. در مقابل بقیه هم جدیداً اینجور شدم)
نمیدونم دلیلش چیه.
شاید به این خاطره که ناخودآگاه میخوام بهشون اینجوری بفهمونم که از وضعیت خونه ناراضی ام.

[دختر مهربون]

سلام.


درسته همه ی همه رو نتونستم انجام بدم.
اما استراحت خوبی بود.
امروز بعد از ظهر دیگه حالم خوب بود. از استرس اینکه زیادی داره بهم خوش میگذره درسمو شروع کردم.
یعنی در کل اوضاع عادی تر شده.
اوضاع خونه هم بهتر شده.
به قول آنی (که جاشون خالیه) حال خوب تو، و بعد، انعکاس اون، حال خوب دیگران.

از همه دوستان ممنونم.


الان که پستا رو میخونم اصلاً لحن خارپشت اونقدری که اونروز حس کردم تند نبود.
ببخشید که اونروز عصبی بودم و -به قول بهار- داد و فریاد کردم

------------------------------
اگه بازم اینجوری شد، دوباره همین کارا رو بکنم؟
یعنی دوباره یه استراحت 3 روزه؟
(البته با توجه به اینکه چیزی تا کنکور نمونده بیزحمت جواب بدین)

بازم ممنونم.

[sci]

خوشحال شدم كه بهتر هستيد
موفق باشيد