زندگی مشترک در خارج از کشور برای کسی مثل من

[دختر مهربون]

سلام دوستای خوبم

من تا چند وقت پیش فکر میکردم اگه کسی بیاد خواستگاریم که بخواد برای ادامه تحصیل بره خارج از کشور، من (بجز دلتنگی برای خانواده و دوستان که فکر کنم میتونم باهاش کنار بیام) هیچ مشکلی ندارم. میرم و بعد از مدتی برمیگردم. اما جدیداً توی یکی از تاپیکا (که یادم نمیاد کدوم عزیز باز کرده بود،) خوندم که خانم هایی که محجبه هستن، خارج از کشور براشون مشکل پیش میاد. یادمه دوستانی که خارج از کشور زندگی میکنن این رو هم میگفتن که اینجور خانم ها خارج از کشور منزوی میشن و...
خب من توی ایرانِ خودمون محجبه هستم و مطمئنم اگه یه روزی بخوام برم خارج از کشور، بازم انتخابم همین حجابه. فوقش چادرم حذف بشه. اما بیشتر نه.

الان که یه موردی هست، یه کمی دچار دودلی شدم. نمیدونم میتونم با شرایط اونجا کنار بیام یا نه. میخوام ببینم اگه نمیتونم، از همین اول تا نیومدن برای دیدن، کلاً این مورد و موارد مشابه رو کنار بذارم.

امیدوارم این دفعه هم مثل همیشه که ازتون راهنمایی های خوب و مفید گرفتم، کمکم کنید تا درست ترین راه رو انتخاب کنم.

[100maah]

راستش من تجربه شما رو توی فامیلمون دیدم. پسر عمو ی من آدم مذهبی بود و بعد از ازدواجش دکترا برای کانادا پذریش گرفت و رفت. تا اونحایی که من میدونم کانادا این موضوع حجاب خیلی جا افتاده. خلاصه زن پسر عموی من که با حجاب بود شاید چند ماه اول سختی کشید اما الان داره فوق تخصصش را هم میگره( زن پسر عموم رو میگم.) و امسال که پسر عموم میخواست بیاد که توی ایران ببینه اگه کار خوبی براش پیدا میشه برگرده( چون بورس شرکت نفت بود.) زن پسر عموم به شدت مخالف بود و میگفت آرامش و رفاهی که دارم اصلا قابل مقایسه با ایران نیست و اصلا راضی نشد برگرده. پسر عموم هم بیشتر بخاطر دو تا دخترش میخواست برگرده چون فکر میکرد که ممکنه مذهبی بار نیان. اما وقتی دید که اینجا براش تره هم خورد نمیکنن برگشت. به هر حال تا اونجایی که من میدونم توی کانادا از این لحاظ خیلی خوبه و مشکلتون شاید از اینجا هم کمتر باشه. توی اروپا هم جدیدا انگار خیلی محجبه زیاد شده مادرم میگفت خیلی خیلی عادیه. اما بالاخره اروپایی ها یک خورده نسبت به کانادا و آمریکا نژاد پرستر هستند و ممکنه برخوردی هم نشون بدن. اما به طور کلی حیفه که اگه مورد خوبی براتون پیش اومد رد کنید .

[meysamm]

اولا اینکه این اقا تا حالا ایران بوده
میخواد ازدواج کنه با همسرش از کشور خارج شه
و بعد دوباره برگرده
درسته ؟

خب این خیلی فرق میکنه با اون چیزی که تو اون تاپیک مطرح شد

کسی که ازدواج میکنه میره و قصدش برگشته به نظر من مشکلات بسیار کمتری داره و به قول خودتون فکر میکنم با حفظ حجاب اما تغییر نوع و شکل پوشش مشکل حل شدنیه

در مورد منزوی شدن و کلا رابطه شما با ایرانی های مقیم اونجا خب نمیشه از حالا قضاوت کرد
باید شرایط اونجا و صد البته خصوصیات شخصیتی خواستگارتون رو ارزیابی کنید
بعدم چون بالاخره برمیگردین نهایتش اینه که اگه شرایط خیلی حاد بود روابطتون رو محدود میکنید
مهم اینه که اگه قرار به انزوا و جدایی از جمعه
هم شما و هم همسرتون هر دوتون در یه جایگاه هستین
همدیگرو درک میکنین

به نظر من با توکل به خدا خیلی جدی و دقیق برای اشنایی بیشتر اقدام کنید
برات ازروی خوشبختی میکنم

[دختر مهربون]

100maahعزیز، ممنونم که تجربه ی عینی برام گذاشتی.
راستش من ترسم از این هم هست که یه وقت خودم یا طرفم بخواد که موندگار بشیم. من نمیدونم اونجا چه جوریه. خوبه یا بده. ولی میدونم که زندگی اونجا خیلی راحت تره (از خیلی لحاظ ها) و تعداد کسانی که رفتن و موندگار شدن کم نیست(توی همین تالار هم داشتیم که دچار مشکل شده بودن در همین زمینه). یه جور حس ترس میاد توی ذهنم وقتی بخوام تا همیشه اونجا زندگی کنم.

اولا اینکه این اقا تا حالا ایران بوده
میخواد ازدواج کنه با همسرش از کشور خارج شه
و بعد دوباره برگرده
درسته ؟

درسته. البته اگه نظرش عوض نشه.

ممنونم که نظر دادی.
توی جواب 100maahگفتم که یه خورده میترسم. اگه بخواد بمونه (یعنی بعد از اینکه رفتیم نظرش عوض شد و خواست اونجا زندگی کنه)، من نمیدونم دوست دارم همیشه اونجا باشیم یا نه؟!!
خودم با خودم دچار تناقض شدم!!

[هستی]

به به مبارک باشه
امیدوارم که زودتر عروس بشی و البته یه عروس خانم خوشبخت

عزیزم من خیلی تو مورد زندگی خارج از ایران تجربه ای ندارم ولی فکر می کنم کشور با کشور متفاوت باشه و تو زمینه ای که شما احساس نگرانی می کنی باید خاص اون کشور تحقیق کنی و از افراد مطلع و آشنا با اون کشور و مردمانش تحقیق کنی.

یه مطلب دیگه که همیشه برای خود من در مورد زندگی در خارج از ایران مساله بوده، علاوه بر مساله حجاب وجود اماکن ... است. خوب مرد در خارج ایران بنظرم برای داشتن هرگونه رابطه ای بشدت آزاده و اگه در وجود خودش این زمینه باشه، هرلحظه احتمال لغزیدنش هست. تو این مورد و البته اگه به اندازه من حساس باشی باید خیلی موشکافانه روی شخصیت و طرزفکر همسرت تحقیق کنی که بعدها با خیال راحت زندگی کنی و نگران این دست مسائل نباشی.

اما با وجود این معضلات و هم دلتنگی و تنهایی، زندگی تو یه کشور پیشرفته شاید خالی از لطف نباشه و محاسن خاص خودش رو داشته باشه.
من که آرزوم اینه که وقتی ایران خودمون جزء کشورهای پیشرفته بحساب بیاد.

[مو طلایی]

سلام دختر مهربون
یک سوال برام پیش اومده
ایاشماهم میخواهیدخارج از کشورادامه تحصیل کنید؟

سوال دوم
از خواستگارتون بپرسید که ایا میخواهد در خارج از کشور برای همیشه زندگی کنه؟

سوال سوم
کی گفته اونجا جای راحتی(ازخیلی لحاظ ها)هست؟

اگر نمی خواهید در خارج از کشور زندگی کنید ، خوب نرید و به خواستگاراتان بگویید شرط من این هست که بعد از ادامه تحصیل حتما بر می گردید

[deljoo_deltang]

سلام

من هم موقعیتی مشابه شما داشتم و الان مشکل دارم. لطفا به تاپیکهای من یه سری بزنید تا دستتون بیاد چی می گم. بعد اگر سوالی داشتید بگید در خدمتم.

[دختر مهربون]

بلو اسکای عزیز ممنونم که اومدی و نوشتی

به به مبارک باشه
امیدوارم که زودتر عروس بشی و البته یه عروس خانم خوشبخت

:) هنوز که خبری نیست. مرسی.

مرد در خارج ایران بنظرم برای داشتن هرگونه رابطه ای بشدت آزاده و اگه در وجود خودش این زمینه باشه، هرلحظه احتمال لغزیدنش هست. تو این مورد و البته اگه به اندازه من حساس باشی باید خیلی موشکافانه روی شخصیت و طرزفکر همسرت تحقیق کنی که بعدها با خیال راحت زندگی کنی و نگران این دست مسائل نباشی.

راستش بلو جان، کدوم خانمی هست که روی این مسائل حساس نباشه و براش مهم نباشه؟اگه یه شخصیت ناجوری داشته باشه که توی ایران هم خیلی راه هست برای خلاف کردن. اما حرفت رو قبول دارم که اونجا احتمال خطا رفتن بیشتره. خدا نصیب کسی نکنه که همسرش منحرف بشه.
چشم. توی این موارد حواسم رو جمع میکنم. در واقع موردی که هست، دوست برادرمه. برادرم حسابی میشناستش.
حدود8، 9 سالی هست که میشناسن همدیگه رو. فکر میکنم به حد کافی شناخته بودش که توی خونه عنوان کرده تا روش فکر کنیم.

دلتنگی رو راست میگی...
نمیدونم اصلاً چیکار باید بکنم...

مو طلایی عزیز ممنونم که اومدی و برای من نوشتی.
سوالای خیلی خیلی خوبی پرسیدی. الان جواب میدم:

ایاشماهم میخواهیدخارج از کشورادامه تحصیل کنید؟

راستش هیچ برنامه ای ندارم که اگه برم اونجا ادامه تحصیل بدم. واقعاً نمیدونم. اما فکر میکنم تحصیل خارج خرج زیادی داشته باشه. مخصوصاً اینکه من نمیتونم اپلای کنم، خرجش میفته پای خودم. البته پای ایشون. ایشون هم وضعیت مالی خوبی نداره ظاهراً (تا این حد که بتونه خرج تحصیل هم بده). خودم هم برای ادامه تحصیل توی یه کشور خارجی زیاد مصر نیستم.

از خواستگارتون بپرسید که ایا میخواهد در خارج از کشور برای همیشه زندگی کنه؟

اینو میدونم که میخواد بعد از درسش برگرده.

کی گفته اونجا جای راحتی(ازخیلی لحاظ ها)هست؟

:) خب اونایی رفتن و موندگار شدن، و اونایی که موقتاً اونجا بودن. البته غربت و جوّ غیر اسلامی شامل ِ این خیلی لحاظ ها نمیشه.

اگر نمی خواهید در خارج از کشور زندگی کنید ، خوب نرید و به خواستگاراتان بگویید شرط من این هست که بعد از ادامه تحصیل حتما بر می گردید

عزيزم، چشم میگم. ولی اگه بعداً نظرش عوض شد و گفت من دلم میخواد اینجا بمونم چی؟

سلام
من هم موقعیتی مشابه شما داشتم و الان مشکل دارم. لطفا به تاپیکهای من یه سری بزنید تا دستتون بیاد چی می گم. بعد اگر سوالی داشتید بگید در خدمتم.

سلام دلجو جان. اتفاقاً اونجایی که گفتم مواردی توی تالار دیدم که به مشکل برخوردن، منظورم شما بود. ببخشید که استمون رو یادم نبود.
شما قبل از اینکه تشریف ببرید خارج، میدونستید که دوست دارید برگردید. و دائمی اونجا نمیمونید. ولی من حتی این رو هم نمیدونم!!

[hamed65]

سلام،

به نظر من چنین ازدواجی یک سری پیچیدگی هایی با خودش به همراه دارد.

در اصل شما همزمان دو تصمیم مهم باید بگیری، یکی انتخاب همسر و یکی تصمیم برای مهاجرت.

فرضاً اگر بعد از مهاجرت از آن کشور خوشت نیامد و زندگی برایت سخت بود، دیگر نمی توانی فقط برای خودت تصمیم بگیری. بلکه باید هر طوری هست به خاطر شوهرت آنجا بمانی. به خصوص اینکه از همان اول شوهرت به شما گفته که می خواهد مهاجرت کند.

و همینطور ممکن است که این آقا پسر بخواهد برای همیشه آنجا بماند. پس این را هم در نظر بگیر که شاید دیگر به ایران برنگردی. اگر یادت باشد یک تاپیکی در همین رابطه داشتیم که مرد به همسرش قول داده بود که فقط برای تحصیلات از ایران بروند، ولی بعداً شوهر تصمیم گرفته بود که به ایران بر نگردد و خانم هم نمی توانست او را راضی به برگشت کند.

نمی دانم به چه کشوری می روید. بستگی به محل مهاجرت هم دارد که آنها با خانمهای محجبه چه برخوردی دارند.
ولی یک سری مسائل را به شما می گویم.
در کشوری که من هستم خانمهای محجبه زیاد هستند و مردم اینجا با حجاب آشنا هستند.
با این حال به ندرت می بینی که یک خانم محجبه شغلی مناسب داشته باشد.
برای مثال خانم محجبه به این راحتی نمی تواند کارمند بانک، یا کارمند یک شرکت یا اداره بشود. چه برسد پست های بهتر! نه اینکه قانونی باشد که این اجازه را به آنها ندهد. ولی هر کسی آنها را انتخاب نمی کند.
برای همین اکثراً خانم های محجبه خانه دار هستند.

برای نماز خواندن در محل کار و یا دانشگاه مشکل خواهی داشت، چون جایی برای این کار در نظر نگرفته اند و اگر هم بخواهی برای مثال توی راهرو جلو چشم همه بخوانی زیاد جالب نیست...

گوشت را فقط از مغازه های مسلمانان می توانی خریداری کنی. بیرون از خانه فقط می توانی ماهی یا غذاهای بدون گوشت بخوری.

باید برایت مهم نباشد که سر میزی بنشینی که کنارت گوشت خوک و مشروب می خورند. وگرنه با اکثر آدمها نمی توانی رفت و آمد کنی.

در تابستان اکثر دخترها و خانم ها لباس های خیلی کوتاه و باز می پوشند. شما نباید با این مسئله مشکلی داشته باشی که شوهرت نگاهش به آنها بیفتد. منظور من چشم چرانی نیست، ولی انتظار نداشته باش شوهرت چشم بسته در خیابان راه برود. همینطور شما از نظر پوشش با همه فرق خواهی داشت.

خیلی تفاوتهای دیگر هست.

بعد از مهاجرت هم شما و هم شوهر شما تغییراتی خواهید کرد.
خیلی باید از شخصیت شوهرت مطمئن شوی.
اینجا خیلی از زن و شوهرها سر همین تغییرات فرهنگی مشکلات دارند.


فکر می کنم نوشته های من خیلی ناامید کننده بود! :)

اینها مشکلاتی بود که به نظر من این ازدواج به همراه دارد.

------------------------------

یک سوالی از شما دارم. اگر من درست متوجه شده باشم، خواستگار شما گفته که می خواهد برای ادامه تحصیل برود خارج و از شما می خواهد با او بروی، درست است؟

حالا فرض بگیریم شما در تهران زندگی می کنی. یک پسری به خواستگاری شما می آید و می گوید من دانشگاه شهر شیراز قبول شدم و برای ادامه تحصیل می خواهم بروم شیراز. بیا با هم ازدواج کنیم برویم شیراز!
آیا شما قبول می کنی؟

بالاخره باید پسر درسش تمام شده باشد و کار و مسکن داشته باشد و بعد برای ازدواج اقدام کند.

این آقا پسر هنوز می خواهد درس بخواند. باید ببینید در خارج از کشور چه امکاناتی دارد. از آنجا که خودش تازه می خواهد مهاجرت کند، پس حدس می زنم در خارج از کشور فعلاً چیزی ندارد.

بعد باید ببینی شما چطوری می خواهی ویزا بگیری. اگر قصدت این است که پذیرش بگیری، باید ببینی کارهای پذیرشت چطوری هست. باید مدرک زبان آن کشور را داشته باشی... همه اینها کلی زمانبر است.

اگر از طریق شوهرت هم بخواهی اقدام کنی، پس باید صبر کنی اول او مهاجرت کند، بعد برود دنبال کارهای شما، اگر توانست برای شما ویزا بگیرد و بعد از چند ماه شما هم مهاجرت کنی.

چند سال اول او خیلی هنر کند بتواند در کنار درسش کار هم بکند. پس درسش بیشتر از معمول طول خواهد کشید.

به نظر من بگذار او بیاید خواستگاری و برنامه هایش را به شما بگوید. ببین کارش روی حساب است یا نه.
اگر خواستی اینجا بنویس، کمکت می کنیم.

در مجموع چنین کاری در اکثر مواقع سخت و پیچیده است.
ولی خب اگر انتخاب درست باشد و بتوانید سختی های آن کشور را تحمل کنید و کم کم به آنجا عادت کنید، شاید بتوانید زندگی خوبی بسازید.

[دختر مهربون]

فکر می کنم نوشته های من خیلی ناامید کننده بود!

نه. نا امید نشدم. حقیقت رو باید ببینم. ممنون که اطلاعاتت رو در اختیارم گذاشتی.

یک سوالی از شما دارم. اگر من درست متوجه شده باشم، خواستگار شما گفته که می خواهد برای ادامه تحصیل برود خارج و از شما می خواهد با او بروی، درست است؟

بله. درسته.

یک سوالی از شما دارم. اگر من درست متوجه شده باشم، خواستگار شما گفته که می خواهد برای ادامه تحصیل برود خارج و از شما می خواهد با او بروی، درست است؟

بله. درسته.

حالا فرض بگیریم شما در تهران زندگی می کنی. یک پسری به خواستگاری شما می آید و می گوید من دانشگاه شهر شیراز قبول شدم و برای ادامه تحصیل می خواهم بروم شیراز. بیا با هم ازدواج کنیم برویم شیراز!
آیا شما قبول می کنی؟

خب ببین شرایطش فرق داره. مخصوصاً از لحاظ مالی. اونجا پذیرش شده. حقوق ماهانه داره و احتمالاً (میگم احتمالاً چون دقیقاً نمیدونم چه جوریه) خوابگاه با قیمت مناسب تری نسبت به خونه های اونجا میتونه بگیره.

بالاخره باید پسر درسش تمام شده باشد و کار و مسکن داشته باشد و بعد برای ازدواج اقدام کند.

حرف شما درسته. پسری که هنوز دانشجو هست، مخصوصاً توی ایران، به سختی میتونه بدونِ کمک پدر مادرش خرج زندگی رو تأمین کنه. (البته هستن کسانی که اینجوری زندگی رو شروع کردن. اما سخته اوایلش)
کار رو قبول دارم که باید داشته باشه. اما از کسی که سنش به سن من بخوره برای ازدواج، انتظار ِ داشتن مسکن ندارم. دیدت یه خورده ایده آل گرایانه بود.

راستی چرا ادبیات نوشتنت عوض شده آقا حامد؟ آدم یه جوریش میشه!! نمیدونم چرا!!