این همه مثال عینی از مضرات رابطه دوستی دختر و پسر آوردین. یه بار هم یه مثال از طرف مقابل قضیه رو بخونین.
خدا رو شاهد میگیرم تا الان که 31 و اندی از سنم میگذره با هیچ دختری کوچکترین رابطه ای نداشتم. هرجا احساس کردم به کسی دارم علاقه مند میشم سریع خودم رو جمع کردم چون شرایط ازدواج رو نداشتم. این تابستون گذشته بالاخره شرایط کمی مناسب شد و میخواستم برم جلو که باز هم وضعیت مالیم به هم خورد و نشد و با این وضعیت گل و بلبل اقتصادی هم بعید میدونم حالا حالاها بشه سمت ازدواج رفت.
ولی تا کی میخواد این وضعیت ادامه پیدا کنه؟ میلیون ها جوون مثل من تو این وضعیت گیر کردن و نمیدونن چیکار کنن. یا باید مثل من احساساتشون رو سرکوب کنن و تو اوج نیاز، تنهایی رو تحمل کنن یا اینکه برن سراغ این مدل دوستیها. و یه نگاه به وضعیت جامعه هم نشون میده که اکثریت کدوم مسیر رو انتخاب کردن. یه ذره احساس نمیکنین یه جای کار میلنگه؟ 40 ساله صدا و سیما و آموزش و پرورش و صدها نهاد فرهنگی و آموزشی دیگه دارن مشابه حرفهای این تاپیک رو تکرار میکنن ولی هیچکس نفهمید، یا نمیخواد بفهمه، یا میفهمه ولی براش مهم نیست که نهی کردن از یه عمل اشتباه وقتی موثره که یه جایگزین سالم براش وجود داشته باشه. اینکه مجبور باشی بین بد و بدتر یکی رو انتخاب کنی اسمش دین و ایمون نیست.
شرمنده میدونم اینجا جای بحث و جواب دادن نیست و جواب حرفام هم یه مشت شعار بیشتر نخواهد بود ولی دلم خیلی پر بود باید این حرفهارو میگفتم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)