خانم acute
به تالار همدردی خوش آمدید
بسیار خوشحالم که همدردی را برای دریافت راهنمایی انتخاب کرده اید و بسیار خوشحال تر از اینکه به تردیدتون اهمیت داده اید .
عزیز جان ، همین تردید شما نهیبی از درون شماست و بسیار بجا هست . چون خود را در نقش یک مشاور احساس می کنید پس نیاز هست اطلاعات
خود را بخصوص در زمینه خطاهای احتمالی در کار مشاوره که در همین تالار تاپیکی هم در این رابطه داریم بالا ببرید و مهمتر از آن پایبند به آن باشید .
تردید شما به جا هست و لازم هست بطور جدی به آن توجه کنید .
دوستان حرفهای خوبی داشتند اگر چه شما کمی احساسی و با رفتار دفاعی با آن برخورد کردید .
در مسیر مشاوره ، مشاور سعی می کند مراجع را کمک کند که از رفتار دفاعی و مقاومت فاصله گرفته و پذیرای منطق مشاوره شده تا بتواند به خود کمک کند .
بنا براین برای خود مشاور این مسئله از نون شب هم واجب تر هست . اشاره به این اصل به این خاطر هست که شما چون فرد دلسوزی هستید و روحیه ای
فداکارانه و مددکاران دارید و محل رجوع دیگران و اشاره داشتید مورد مشورت قرار می گیرید نیاز هست این نکته را بدانید و توجه داشته باشید که واکنش های
دفاعی راه دریافت راهنمایی مفید را می بندد .
در خصوص رویه شما در کمک به این آقای محترم . باید بگویم که امر و تأکید شما به قطع چت و ارتباط بسیار خوب بوده و همین قاطعیت را
ادامه دهید .
پیشینه ای که از این آقا اشاره داشتید بخصوص خودکشی و اکنون نیز مسائلی در زندگیش بایدبگویم شما کمک مؤثری جز همان سنگ صبور
بودن برای ایشان نمی توانید داشته باشید ، چون ایشان نیاز به روانشنانس بالینی دارند ، دقت کنید نمی گویم مشاور خانواده ، بلکه روانشناس
بالینی .
سنگ صبور بودن شما برای ایشان راهم یقین بدانیدکه منجر به وابستگی ایشان به شما از نظر روحی و عاطفی و چه بسا در ادامه و به تبع
آن کشش جنسی می شود ( با توجه به طبیعت زن و مرد و مجاورت ها و خلوت هایی که فضای چت و ایمیل وحتی پیام خصوصی در اینجا نیز خود به
نوعی خلوتی بین دو نفر هست) .
قطعا صحبتها و راهنماییها و به اصطلاه مشاوره شما دو نفر در فضای خصوصی حتی اگر در یک مکان عمومی باشد صورت می گیرد و همین خود آفت و بستر
ساز کشش ها و وابستگی هست .
وقتی چنین فردی ( با آنچه شما از ایشان اشاره داشتید ) بخواهد به یک مشاور رسمی در یک مرکز مشاوره ( با فضای رسمی مخصوص مشاوره ) نیز مراجعه
کند ، ما توصیه می کنیم که نزد مشاور مرد برود همچنانکه به خانمها هم توصیه می کنیم حتی الامکان نزد مشاور زن بروند و به آنانی که چنین زمینه های
روحی و با مشکلاتی اینچنین هستند و .... تأکید می کنیم حتماً نزد مشاور هم جنس بروند .
دلسوزی شما قابل تحسین هست . امادقت داشته باشید روحیه دلسوزی و دیگر خواه خیلی جاها خود پاشنه آشیل خود ما و دیگران
می تواندباشد که وابسته سازی یکی از موارد آن است .
افرد دلسوز زمینه احساسی قوی ای دارند که اگر در دلسوزی کردن و یاری رسانیهایشون محور شود ناخودآگاه قیم مأب در پی حمایت و یاری دیگران خواهند
بود و این ناخودآگاه پیش می آید تا جایی که غافل می شوند که خدا انسانها را آفریده که روی پای خود بایستند و دیگران نیز در این مسیر یاری کنند . اما وقتی
احساس ، محور تصمیم می شود برای دیگران به آب و آتش می زنیم و عقلانی سازیهای احساسی توجیه کارمان می شود و احساس می کنیم بدون ما
طرف بدبخت و بیچاره می شود در حالی که او خدایی دلسوز تر از ما دارد و بن بستی در کارش و تعیین وسیله های خیر رسانیش وجود ندارد پس ما منحصر
وسیله او برای کمک به دیگری نخواهیم بود و وقتی شرایط مساعد نیست می توانیم با خیال راحت او را به خدا بسپاریم اگر اعتماد و باورمان به خدا و یاری
رسانیش قوی باشد .
آسیب پذیریهایی این آقای مورد اشاره شما نباید به وسیله شما پوشش داده شود ، چون نه امکان این هست که شما همیشه مراقب ایشون باشید
که مورد طمع قرار نگیرند و نه بضاعت یاری رسانی تخصصی و حرفه ای ( با توجه به نیازشان به روانشناس بالینی ) را دارید که ایشان خود فعال در برطرف کردن
ضعفهایش باشد تا آسیب پذیریهاش پوشش داده شود . همینکه نگران هستید که ایشون گول دخترهایی که طمع میکنند را بخورند یعنی ایشان را در حد
بچه ای که باید مراقبت شود می بینیدش یعنی این مقدار ایشون ضعیف هست ؟ اگر چنین هست مطمئن باشید از ناحیه خودشما هم آسیب می بینند .
میل به سنگ صبور بودن شما برای درد دل کردن نیز نقطه آسیب پذیری ایشان است و پذیرفتن خواسته اش از سوی شما دامن زدن شما
به این آسیب پذیری هست .
در کل روند و شیوه و جهت ارتباط شما صحیح نیست و لازم هست این سیکل قطع شود و اتفاقا بستر های جذب وجود دارد و
سن هم مانع آن نیست و چون شما مجرد هستید این زمینه بیشتر هم هست و اصلاً خود را هم مصون از جذب ایشان شدن ندانید و این را هم بدانید که
در درون خودتان ترس خفیفی در پی کششی احساسی بوجود آمده . به این ترس توجه کنید و از ایشان فاصله بگیرد و نگران مسئولیتها
نباشید که بالا تر از ما و شما خدا خود متولی بنده هایش هست و حتماً راه برای آنها باز می کند که اگر ما با دعاهای خیر خود اینرا بخواهیم
بیشتر هم خواهد شد . اینکه تصور کنیم اگر ما رها کنیم طرف بیچاره می شود از زوایه ای فراموش کردن اینکه همه ما بنده های خداییم و دلسوز تر از ما
خدای مهربانتر از هر مهربانی هست که بنده های خود را فراموش نمی کند، حتی اگر ما او را فراموش کنیم و اومدن شما به همدردی و اهمیت دادن به
این تردید درونی نیز یاری خدا و تلنگر حضرتش به خودشماست . پس نگران او و دیگران نباشید . ما همه برای همدیگر وسیله ای هستیم که اگر نباشیم
به این معنا نیست که دیگری برای همیشه بی وسیله خواهد ماند .
کمک شایان توجه شما به ایشان راهنمایی وی به یک مرکز مشاوره و روانشناس ترجیحاً هم جنس خود وی هست . بصورت مجازی نیز همدردی را می توانید
به وی معرفی کنید و خود را کنار بکشید .
موفق باشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)