ایا من عاشق شدم ؟!

[hamdam 96]

خارپشت عزیز این سوال منم هست ایا میشه با کسی ازدواج کرد و عاشق دیگری بود ؟ کاش یکی مثل شما که این مشکل رو داره یک تاپیک باز کنه که همه نظر بدن
دوست منم این مشکل رو داره 1 ساله همسر داره اما هنوز عاشق یکی دیگس بخدا امروزم زنگ زد بازم ناراحت بود کلافه و ناامید و افسرده
زمان مشکل رو چقدر میتونه حل کنه؟ شاید آدم باید تا اونجا که میتونه تلاش کنه به عشقش برسه
کسی که تجربه کرده میدونه اگه عاشق یکی باشه نمیتونه عاشق یکی دیگه بشه فقط برای آرامش خودش باید بپذیره که عشقش دیگه رفته دنبال زندگیش باید همسرش رو دوست داشته باشه

[فرشته مهربان]

ما از بچگي تمرين گسستن از مرحله اي و وصل شدن به مرحله اي را به اندازه ظرفيتمان تجربه مي كنيم. و اين لازمه رشد ماست.
زمانی كه آغوش گرم و مهربان و شیر گوارای مادر را بايد ترك می کردیم در دل غم اين جدا شدن ،‌نويد ارضاء هاي جديدي از نيازهايمان نهفته بود .
بزرگ شدنمان را به رخ نوزادان ديگر مي كشيد.
از پستان مادر گذشتن، يعني باز شدن حلق ما به هزارن اشربه و اطعمه.
مهم اين بود كه ما بتوانيم فهم كنيم غذا را ، مهم اين بود كه دندان داشته باشيم كه بجويم، مهم اين بود كه مخاط معده ما با غذا بيگانه نباشد.

اين گسستن ها ادامه داشت. با جدايي ها. با مرگ مراحل قبلي هر زمان تولد مرحله اي نو بود.

پدر و مادراني كه اجازه مي دادند فرزندانشان مزه ناكامي ها را كم و بيش بچشند به آنها غير مستقيم مي فهماندند كه ناكامي مرگ مطلق نيست. بلكه مي تواند افزايش گنجايش يك انسان و آماده سازي او براي بزرگ شدن را داشته باشد .

كسي كه بتواند از پفك عبور كند،‌ از پستانك عبور كند، از عروسك عبور كند، از موبايل عبور كند، از ماشين عبور كند و ... در حال رشد كردن هست. اما اگر هميشه تصور كنيم عبور از هر مرحله با ارضاء و رسيدن كامل يه نيازهاي آن مرحله هست،‌اين اشتباه بنيادين هست.

گاهي نيازها را تغيير مي دهيم، گاهي نيازهايی را كاهش مي دهيم ،‌گاهي مقابله مي كنيم، گاهي كامل ارضاء مي كنيم ، گاهي بازتعبير مي كنيم، گاهي به تاخير مي اندازيم و ..... همه اينها كام يا ناكامي ما در برابر نيازهايمان هست. و بزرگمان مي كند.

اما اگر صرفا از كودكي بياموزيم كه بايد بر وفق مراد ارضاء شويم. بعدها متوجه مي شويم كه خلاقيت كمي در تعامل با مشكلات و نيازهايمان داريم يعني تك بعدي هستيم و فقط از يك طريق مي خواهيم آن را حل كنيم. (اين مي شود مشكل حاد).

و اكنون شما در آستانه رهايش از يك پيله هستيد. و پرواز جديد
تولدي جديد نه بر اساس نياز ديروزين خود، بلكه بر اساس قطع بند ناف خود و فراخي آفرينشي كه به عنوان يك انسان در پيش رو داريد.
شما بين ماندن در لذت ديروز و اوج فردا مردد شده ايد.

تجربه عشق مانند تجربه كردن مادر هست هنگامي كه در آغوشش آرميده اي.
اما گاهي تصور مي كنيم ،‌اگر از دامان مادر بيرون بپريم ، به معناي از دست دادن آن است. به معني عدم فهم عشق مادريست.
امروز شما از هر كسي كه تجربه عشق را نداشته باشد بالاتر هستي. اما اگر پاي خود را به گذشته گره نزده باشيد.
عشق به ما پر پرواز مي دهد. نه اينكه هميشه با اين پرها سرگرم باشيم و با توصيف و ذكر و نوازش اين پرها لذت ببريم. بلكه عشق به ما ياد مي دهد كه با تجربه اش برويم. (قطع از خود و عبور از خويشتن).

شايد والدينت به شما فرصت لذت بردن از ناكامي ها براي رشد را نداده باشند. اما زمانه اين اختيار را يكبار به تو داده است كه يك گذر و عبور را تجربه كني و لذت رهايي را بچشي.

تو شيفته عشقي.
تو از عشق ورزيدن به هيجان مي آيي.
اگرچه موضوع عشقت اين فرد است .
اما نبايد دچار اين اشتباه بنيادي شوي و عشق و معشوق را برابر بگيري.

این عشق تجربه ایست که به وسيله اين معشوق تداعي مي شود . اما در روان شناسي این حالت يك شرطي سازي كلاسيك هست.
يعني بايد توان داشته باشي. كه متوجه شوي عشق در درون فهم تو و در تك تك سلولهاي توست. و آنكه بيرون است و نام معشوق دارد، صرفا همراهي دارد با اين عشق تو و تداعي كننده هست.
اين فرد عشق نيست. بلكه يك معشوق هست. و عشق درون توست.
اگر اين فرد عشق بود، پس همه افراد عشقشان برابر بودبا اين فرد . اما مي بيني كه اين عشق درون تو شعله ور است.

اگر بتواني بين عشق و مشعوق تفكيك قائل شوي. متوجه مي شوي آنكه ستودني هست تو هستي و تجربه عشقي كه داري.

شايد اشاره ادبيات غني فارسي كه پر از توصيف و شرح عشق و عاشقي هست و در ظاهر هيچكدام به وصال نرسيده اند مي خواهد همين راز و سر را بگويد كه ،اين مجنون ، فرهاد و خسروها بودند كه عشق را آفريدند.
و عشق آنها افسانه يك ملت شد و نقل شد، بدون آنكه همبستري در آنها باشد، يا وصالي صورت بگيرد.....

عشقهايمان را بايد رشد دهيم. و تجربه كنيم براي بزرگ شدن.

اگر عشقمان را با مصداقهایش برابر بگيريم و روي آنها قفل بزنیم . اين عشق به ما بالندگي نمي دهد. ميشود آينه دق. ميشود رنج مستمر، مي شود افسردگي، ميشود بيماري روان تني، مي شود تخدير ....

اما عشق كه تداعي اش با معشوق بوده است. خودش بزرگ است. خودش مستقل هست، خودش رشد دهنده است، خودش توليد كننده است، خودش غمگسار و غمسوز هست. عشق هرگز غمساز نيست.عشق فراتر از ترس هاست.

عشق خودكفاست.

تجربه عشقت مبارك

.

[فرشته مهربان]

قرار هم نیست همه زندگیها با یک عشق رمانتیک همراه باشد ، چون با چنین عشقی زندگی مختل می شود ، بلکه یک زندگی با تعهد و محبت و تفاهم ( با توجه به نیازهای طبیعی به ازدواج و زندگی مشترک ) آدمی را راضی می کند .

[meysamm]

فرشته مهربان

این پست رو خیلی وقت پیش خیلی سرسری خونده بودم
بعد از اون خیلی دنبالش گشتم ولی پیداش نکردم

شرطی سازی
خیلی جالبه
یه وقتایی درک بعضی مفاهیم فقط برای مبتلایان قابل دسترسیه
بلاست اما خیلی شیرینه
دلم میخواد تا پایان عمرم این احساس خوب رو که جرئت نمیکنم اسمشو بذارم عشق داشته باشم


فرشته عزیز ممنون از کمکتون
ممنونم

[baby]

ما برای چی ازدواج میکنیم مگه جز اینه که یکی از مهمترین اهداف ازدواج بقای نسله؟

ایا عشق بازی با معشوقی که در دسترس تو نیست مورد قبول خداونده؟
ایا ادامه مسیری که در پیش گرفتم رضایت خدا رو در پی داره ؟

اما اگه همه چیز در سیطره تفکر و اراده ما نباشه ، چطور میشه بازم عاشق بود
این حس خوب همچنان با منه
اما من بالاخره ازدواج میکنم
خب شاید اونطرف ریحان نباشه

من میتونم دوسش داشته باشم ، میتونم همسر خوبی باشم اما ایا میتونم عاشق همسرم باشم درحالیکه کس دیگه ای رو به شدت اما با ارامش دوست دارم ؟
ایا من این ظرفیت رو دارم که در ان واحد دو نفر رو دوست داشته باشم ؟
من نا امید نیستم و دارم بدترین حالت رو بررسی میکنم
میخوام بیشتر بدونم ، برای خودم
ریحان بخشی از وجود منه
دلم براش تنگ نمیشه فقط احساس میکنم تمام قلبمو تسخیر کرده دیگه جایی برای دلتنگی نیست
میخوام بدونم ایا با گذاشت روزگاران مهر ریحان از دلم بیرون میره ؟
نمیتونم فراموششش کنم بازم اقدام میکنم اما اگه احساس کنم دیگه راهی نیست نمیخوام مانعی برای ازدواجش باشم
[/color]

سلام خارپشت گرامی
تصمیم نداشتم براتون مطلبی بزارم چون فضای فکریمون در قضیه عشق و عاشقی فاصله داره ، اما چون فکر می کردم این نوشته تاثیر گذار باشه نظرمو میگم.

خارپشت جان بیا نسبت به هر پدیده ای همون قدر بار ارزشی بدیم که لازمه.

"پس ایا عشقی که منتهی به وصال عاشق و معشوق نباشه در دایره خلقت هدفمند خداوند جایی داره ؟"

این جمله یعنی چی؟ یعنی شما در مسیر بندگی خدا حرکت کردی اگه به ریحان برسی ؟؟!! واگر نرسی (با فرض عاشق شدن ریحان را) ماجور نخواهی بود ؟؟

"ایا عشق بازی با معشوقی که در دسترس تو نیست مورد قبول خداونده؟"
دایره این عشق بازی تا کجاست ؟ آیا در ذهنتون دارید بهش فکر می کنید و پرو بالش میدید؟ فقط نگاش میکنید ؟
از نظر من تصور و پر وبال دادن به تفکر نسبت به آنچه مجاز نیستیم نه تنها مورد قبول خدا نیست ، بلکه از القائات شیطان هست.
راستش شدیدا با طرز فکر "عشق زمینی مقدمه عشق آسمانی مشکل دارم"

معتقدم ارتباط ما با خالقمون از جنس عشق و عاشقی نیست. ما مجذوب خدا نمیشیم. ما باید مطیع خدا بشیم . با درایت عقلمون. اصلا اگه نور عقل خاموش بشه عملمون ارزش نداره.داره؟

در خصوص ریحان پیشنهادم "دستور توقف فکره" ، اگه ریحان ازدواج کرده وحتی اگه ازدواج نکرده نباید بهش فکر کنی ، هر وقت این تصور درت قوت میگیره با یاد و ذکر خدا به جنگش برو. اینا افکار مزاحمه . به خودت تلقین نکن که " ریحان رو به شدت اما با ارامش دوست دارم "
فکر کن که اساسا آیا مجاز هستی که ریحان رو دوس داشته باشی ؟. (در حد معمولی رو نمیگم ، ما اکثر انسانها رو دوس داریم و بهشون محبت داریم )
اگه به این نتیجه رسیدی که نباید این فکر رو توسعه بدی ، ذعنت رو با امور دیگه ای پر کن.

"ایا باید ازدواج رو فراموش کنم تا به شخص سومی ظلم نکنم ؟"
چه خوب بود در مواجه با امورات زندگی به این فکر می کردیم که وظیفه مون چی هست ، مسلما پاسخش خیر هست ، چون دستور خداونده که ازدواج کنی
.

خدوند همه ما (خصوصا baby) رو به وظایف بندگی مون آگاه کنه.

[meysamm]

"پس ایا عشقی که منتهی به وصال عاشق و معشوق نباشه در دایره خلقت هدفمند خداوند جایی داره ؟"

این جمله یعنی چی؟ یعنی شما در مسیر بندگی خدا حرکت کردی اگه به ریحان برسی ؟؟!! واگر نرسی (با فرض عاشق شدن ریحان را) ماجور نخواهی بود ؟؟

نه منظورم این نیست
من معتقدم اساسا مهم ترین علت گرایش زن و مرد به هم (که شاید برترین حالتش رو بشه عشق نامید )تولید مثله
پس عشقی که منجر به وصال و در نهایت بقای نوع انسان نشه ،ناقصه
منکر نیرو و پتانسیل فوق العاده عشق در امور خیر یا شر نیستم اما عشقی که منجر به ازدواج نشه رو در جهت اهدافی که خداوند در طبیعت قرار داده نمی دونم

"ایا عشق بازی با معشوقی که در دسترس تو نیست مورد قبول خداونده؟"
دایره این عشق بازی تا کجاست ؟ آیا در ذهنتون دارید بهش فکر می کنید و پرو بالش میدید؟ فقط نگاش میکنید ؟
از نظر من تصور و پر وبال دادن به تفکر نسبت به آنچه مجاز نیستیم نه تنها مورد قبول خدا نیست ، بلکه از القائات شیطان هست

تصورات و تخیلات جنسی رو قطعا میتونیم شیطانی بدونیم چون همونطور که قبلا گفتم هدف از داشتن این غرایز ایجاد فضایی برای تولید و تربیت نسل انسانه
اما خارج از این محدوده ، تحسین و دوست داشتن ویژگی های ریحان رو نمی تونم شیطانی بدونم.
همون خصوصیاتی که باعث شد بهش علاقمند بشم

راستش شدیدا با طرز فکر "عشق زمینی مقدمه عشق آسمانی مشکل دارم"
معتقدم ارتباط ما با خالقمون از جنس عشق و عاشقی نیست. ما مجذوب خدا نمیشیم. ما باید مطیع خدا بشیم . با درایت عقلمون. اصلا اگه نور عقل خاموش بشه عملمون ارزش نداره.داره؟

من هم تقریبا با شما هم نظرم
اما حس میکنم علی رغم متفاوت بودن جنس این دو نوع از عشق ، شباهت های بسیاری به هم دارن
که شاید اصلی ترینش گذشتن از خودخواهی ها و تعلقات باشه
من در مورد ارتباطم با خدا تمام اونچه رو از یه مسلمان میشه انتظار داشت تقریبا انجام دادم و سعی کردم تا اون جا که میتونم مقید به قیود دینی باشم
خدارو دوست دارم ولی هیچوقت احساس نکردم بخاطر خدا دارم از خودم میگذرم
نمیدونم شاید سعی میکنم به خودم القا کنم که اینطوریه و شاید حقیقی نیست
اما حس میکنم میتونم به خاطر ریحان از همه چیزم بگذرم بدون اینکه ازش توقعی داشته باشم
از اول اینجوری نبود
یه زمانی ارزو میکردم ایکاش پدرش زنده نبود !! تا من راحت تر تصاحبش میکردم
بعضی وقتا تو ذهنم بهش بدو بیراه میگفتم که چطور میتونه اینقدر سریع منو فراموش کنه
شاید خیلی برام مهم نبود که اگه ریحان پدر نداشت چقدر زجر میکشید
من برای رسیدن به ریحان خیلی عجله کردم شاید علت اصلی نرسیدنم به اون همین بی صبری باشه
چون فقط میخواستم بهش برسم ، بزرگترین ارزوم این بود که ریحانو در اغوش بگیرم (این هدفو تو پروفایلم هم گذاشتم!!)
اما حالا احساس میکنم همین که ریحان از بودن در کنار خونوادش راضیه
و از اینکه در مورد ازدواج با من حرف پدرش رو مبنای تصمیم گیری قرار داد و حالا در ارامشه خوشحالم
تنها چیزی که منو مطمئن میکنه اینه که دیگه برای رسیدن به ریحان دیگه برای بوسیدنش له له نمیزنم
نمیدونم شاید تلقینه
نمیدونم

در خصوص ریحان پیشنهادم "دستور توقف فکره" ، اگه ریحان ازدواج کرده وحتی اگه ازدواج نکرده نباید بهش فکر کنی ، هر وقت این تصور درت قوت میگیره با یاد و ذکر خدا به جنگش برو. اینا افکار مزاحمه . به خودت تلقین نکن که " ریحان رو به شدت اما با ارامش دوست دارم "
فکر کن که اساسا آیا مجاز هستی که ریحان رو دوس داشته باشی ؟. (در حد معمولی رو نمیگم ، ما اکثر انسانها رو دوس داریم و بهشون محبت داریم )
اگه به این نتیجه رسیدی که نباید این فکر رو توسعه بدی ، ذعنت رو با امور دیگه ای پر کن.

من این دوست داشتن رو مخالف یا مغایر با بندگیم نمیدونم
اتفاقا الان میل بیشتری برای خوندن دعا و مناجات دارم ، احساس نیاز میکنم
این احساس مانعی برای انجام کارای روزمره ام نیست
نمیگم غصه نمی خورم یا از نبودن ریحان خوشحالم ، نه
من هنوز امیدوارم که به ریحان برسم
اما در کل از شرائطی که دارم تقریبا راضیم

"ایا باید ازدواج رو فراموش کنم تا به شخص سومی ظلم نکنم ؟"
چه خوب بود در مواجه با امورات زندگی به این فکر می کردیم که وظیفه مون چی هست ، مسلما پاسخش خیر هست ، چون دستور خداونده که ازدواج کنی

اگه راستشو بخواین مشکل اصلیم اینه
فکر میکنم شاید بعد از گذشت چند سال راحت تر بشه در موردش صحبت کرد
منم مثل شما ازدواج رو یه وظیفه میدونم و به همین خاطر هست که در این مورد احساس نگرانی میکنم
دلم میخواد این وظیفه رو به بهترین نحو ممکن انجام بدم

خدوند همه ما (خصوصا baby) رو به وظایف بندگی مون آگاه کنه.

[ashnayedirooz]

سلام
خوب من از تالار خداحافظی کرده بودم بنابراین قاعدتا نباید به تالار برمیگشتم اما به خاطر دوستی ای که بین من و خارپشت وجود داشت چند بار به تالار برای خوندن پست هاش سرزدم که یک بارش هم تالار ترکیده بود و درستش کردم!
چند روز پیش خارپشت بهم ایمیل زده بود که این تاپیک را مطالعه کنم و نظرم را اعلام کنم. چون نمی خواستم برگردم به صورت موقت با این نام کاربری اومدم تا درخواست خارپشت را اجابت کنم و باز هم شما را به خدای این ماه بسپارم.

خوب و اما پاسخ خارپشت عزیز:

ایا میشه با کسی ازدواج کرد و عاشق دیگری بود ؟

نه نمی شه! یعنی امکان رخ دادن این اتفاق که هست اما این کار درسته؟ جواب من خیر است.

چند سال پیش وقتی تازه از کسی که فکر می کردم عاشقش هستم پاسخ منفی شنیده بودم من همچنین سوالی را از دوستی پرسیدم که داشتم براش درد دل می کردم. درد دل این که اگه من به این بنده خدا نرسم می ترسم با هر کسی ازدواج کنم بازهم به یاد این شخص بیافتم و زندگی در کامم تلخ بشه و هر بدی ای که از او ببینم به خودم بگم اگر با فلانی ازدواج کرده بودم این عیب را نداشت. دوست من از خاطره ی خودش گفت که به کسی علاقه مند بوده است و هنوز هم که او را می بیند دلش می لرزد. اما حرف او این بود که اولین بوسه عاشقانه ای که بین تو و همسرت رد و بدل بشود دیگر هیچ کس جای او را برای تو نمی گیرد! دوست من البته متاهل بود و فرزندی هم داشت و این را از دید یک شخص متاهل می گفت.

اما نظر خود من :
عشق خاصیت تبلور داره یعنی معشوق را مانند بلوری از ویژگی های مثبت در ذهن می پروراند. عاشق اگر چه در ابتدا با دیدن نکاتی مثبت به معشوق جذب شده اما در طول زمان هر چیز مثبتی را با او در ذهن خود مرتبط ساخته است و هر چیز منفی ای را از او دور کرده است. به همین خاطر است که می گویند وصال مرگ عشق است چون اولین ویژگی منفی ای که از شخص مقابل دیده می شود تکه سنگی است بر بلور عشق که آن را خرد یا نابود می کند!
اگر واقعا تصور می کنید به عشق دچار شده اید هیچ وقت به ازدواج با شخص دیگری فکر نکنید! چون تا زمانی که بلور ذهنی شما در جای خود قرار دارد در کنار هیچ کس احساس خوشبختی واقعی نخواهید داشت و همیشه حسرت جواهری را می خورید که از دست دادید!

میخوام بدونم ایا با گذاشت روزگاران مهر ریحان از دلم بیرون میره ؟

سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران

گذشت زمان فاکتور مهمی است که باعث می شه راحت تر خیلی چیزها از ذهن پاک بشه. اما شرط داره :
از دل برود هر آن که از دیده برفت!
اول از همه شرط مهمی وجود داره و اون عدم یاد آوری و تذکر این مهر و عشق به خود است.
گاهی اوقات کسانی که گمان می کنند عاشق اند بیش از این که عاشق شخصی باشند عاشق عشق خود هستند! از عاشق بودن لذت می برند! این که کسی را دوست داشته باشی و به خاطرش هر کاری بکنی، این که کسی را داشته باشی که به او فکر کنی و در ذهنت بپرورانی اش یا حتی به خاطرش رنج بکشی شیرین است! این حس عاشقی حس شیرینی است! در ادبیات ما این حس به پروانه ای تشبیه شده که گرچه می سوزد اما با علاقه به سمت شمع می رود!
اگر همین حس عاشقی شیرین باشد تلاش نمی کنید که معشوق را فراموش کنید یا در ذهن خودتان کمرنگش کنید بلکه سعی می کنید عشق خودتان را شعله ورتر کنید! با پنهانی دیدن او! با از دور رصد کردن او! با نگاه به عکس یادگاری یا هر چیز متعلق به او! با یادآوری خاطرات شیرین مربوط به او ! و خلاصه با هر چه می توان این حس را پرورش و آبیاری کرد!

راه حل عملی:
به هیچ وجه تلاشی برای دیدن او نکنید! هر آن چه که مربوط به او و یا یادآور اوست چیز منفی ای است که باید ازش دوری کرد یا دور انداختش نه با تلاش برای دیدن او و نه با تلاش برای ندیدن او چیزی را در ذهن خودتان پررنگ نکنید. یادتون باشه که زمان کار خودش را می کنه شما فقط باید کار زمان را بی اثر نکنید لازم نیست کار خاصی بکنید

میخوام بدونم ایا با گذاشت روزگاران مهر ریحان از دلم بیرون میره ؟

سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران

گذشت زمان فاکتور مهمی است که باعث می شه راحت تر خیلی چیزها از ذهن پاک بشه. اما شرط داره :
از دل برود هر آن که از دیده برفت!
اول از همه شرط مهمی وجود داره و اون عدم یاد آوری و تذکر این مهر و عشق به خود است.
گاهی اوقات کسانی که گمان می کنند عاشق اند بیش از این که عاشق شخصی باشند عاشق عشق خود هستند! از عاشق بودن لذت می برند! این که کسی را دوست داشته باشی و به خاطرش هر کاری بکنی، این که کسی را داشته باشی که به او فکر کنی و در ذهنت بپرورانی اش یا حتی به خاطرش رنج بکشی شیرین است! این حس عاشقی حس شیرینی است! در ادبیات ما این حس به پروانه ای تشبیه شده که گرچه می سوزد اما با علاقه به سمت شمع می رود!
اگر همین حس عاشقی شیرین باشد تلاش نمی کنید که معشوق را فراموش کنید یا در ذهن خودتان کمرنگش کنید بلکه سعی می کنید عشق خودتان را شعله ورتر کنید! با پنهانی دیدن او! با از دور رصد کردن او! با نگاه به عکس یادگاری یا هر چیز متعلق به او! با یادآوری خاطرات شیرین مربوط به او ! و خلاصه با هر چه می توان این حس را پرورش و آبیاری کرد!

راه حل عملی:
به هیچ وجه تلاشی برای دیدن او نکنید! هر آن چه که مربوط به او و یا یادآور اوست چیز منفی ای است که باید ازش دوری کرد یا دور انداختش نه با تلاش برای دیدن او و نه با تلاش برای ندیدن او چیزی را در ذهن خودتان پررنگ نکنید. یادتون باشه که زمان کار خودش را می کنه شما فقط باید کار زمان را بی اثر نکنید لازم نیست کار خاصی بکنید

"ایا باید ازدواج رو فراموش کنم تا به شخص سومی ظلم نکنم ؟"

لازم نیست ازدواج را فراموش کنی لازمه احساست را فراموش کنی و اجازه بدی زمان کار خودش را بکنه.
شاید مدتی دیگه وقتی که احساست کم رنگ شد عقلانیت تو کم کم بلوری را که توی ذهنت شکل دادی ذوب کنه تا اون کسی را که دوست داشتی را مثل همه ی کسای دیگری که قابل دوست داشته شدن هستند ببینی مثل همه ی کسای دیگه ای که ویژگی های مثبت و منفی خودشان را دارند و می تونند در کنار تو به خوشبختی برسند و تو را خوشبخت کنند.

[meysamm]

سلام
خوب من از تالار خداحافظی کرده بودم بنابراین قاعدتا نباید به تالار برمیگشتم اما به خاطر دوستی ای که بین من و خارپشت وجود داشت چند بار به تالار برای خوندن پست هاش سرزدم که یک بارش هم تالار ترکیده بود و درستش کردم!
چند روز پیش خارپشت بهم ایمیل زده بود که این تاپیک را مطالعه کنم و نظرم را اعلام کنم. چون نمی خواستم برگردم به صورت موقت با این نام کاربری اومدم تا درخواست خارپشت را اجابت کنم و باز هم شما را به خدای این ماه بسپارم.

چرا ادمو غافلگیر میکنی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!
بابا با معرفت
برای هرکسی از این کارا نمیکننو
خارپشت یه چیز دیگه است
نمیدونم چی بگم

[ashnayedirooz]

در نهایت خارپشت عزیز :
از روز اولی که من شروع کردم به این صحبت ها ازم می رنجیدی که چرا ازت می خوام احساساتت را کم رنگ کنی و حتی عباراتی به کار می بردی که مثلا من خوشم میاد شما به ریحان خانم نرسی. در حالی که من در تمام مدت سعی داشته ام که کمک کنم که موضوع را درست ببینی. شاید یه روز شما به ریحان خانم برسی اما حتی اگر این اتفاق بیافته شما باید به توصیه های من فکر کنی و در صورتی که صلاح دیدی بهشون عمل کنی تا به ریحان خانمی که توی خیال خودت ساختی نرسی بلکه به ریحان خانم واقعی برسی کسی که عیب ها و خوبی های خودش را داره و بی عیب نیست. کسی که می شه بهش علاقه داشت همون جور که می شه به دیگران علاقه داشت!
این جوریه که به جای این که وصل محبوب مرگ عشق باشه وصل محبوب منجر به مودت و رحمتی می شه که خدا توی قرآن نویدش را داده.

یا علی

[keyvan]

با سلام
کاربر گرامی ،
طبق قوانین تالار همدردی
تبلیغات ممنوع !
کاربران نبایستی چه مستقیم و چه غیر مستقیم تو پست ها یا امضا ها تبلیغات تجاری ،‌سیاسی و ... داشته باشند .


در صورت ارسال مجدد پست از سوی شما مبنی بر تبلیغ وبلاگ،علاوه بر حذف پست ،حساب کاربری شما مسدود خواهد شد.