عزیزم، صحبت ما با شما اینه که اینچنین با هیجان و احساسات هدایت نشده با هر کسی ازدواج کنید پشیمان می شید. هر انسانی تفکری داره و زیبایی جهان به همین تنوع افکار و احساسات و استعداد ها هست. به اقتضای این افکار و استعداد ها هم هر کسی نقاط قوت و ضعف خودش رو داره. ما نمیتونیم همه مردم جهان رو هم راستا و همسو با تفکر خودمون کنیم. این ما هستیم که باید این انعطاف رو از خودمون نشون بدیم که تفاوت های دیگران رو با عقاید خودمون تا حد قابل قبول پذیرش بدیم.
اشاره من صرفا به همسر آینده تون نیست. مساله اینه که با هر کسی ازدواج کنید، خانواده ای داره که قراره با اونها هم مراوده داشته باشید، دوستانی داره که اخلاقیات و روحیات گوناگونی دارن، دو روز دیگه انشاء الله فرزندی خواهید داشت که چه بسا مانند شما که با عقاید پدر و مادرتون موافق نیستید، با نظرات و سلایق شما موافق نباشه. اگر نتونستید با خانواده تون راه میانه ای برگزینید، قریب به یقین در آینده هم تعارضاتی با همسرتون و خانواده اش خواهید داشت.
شما می دونید چی می خواین اما مساله اینه که تعریف مشخصی ازش ندارید. به این دلیله که تمام جوانب ازدواج رو در نظر نگرفتید. اینکه ما صرفا خودمون رو در نظر بگیریم، بدون نگرش به آینده که البته اغلب افراد احساسی و هیجان محور آینده نگری ندارند، باعث میشه از یک چیز درست به یک چیز غلط برسیم. یعنی تئوری وار مساله درسته. اما عملی گاها فاجعه به بار میاره.
شاعر میگه : بی گمان روزی ز راهی دور، میرسد شهزاده مغرور..... خب این قشنگه ولی به این فکر نمیکنه با یه شاهزاده ای که هم سطح و هم فرهنگ خودش نیست چه مشکلاتی میتونه داشته باشه، تا به حال در نظر نگرفته یک فرد مغرور چه نقاط ضعفی میتونه داشته باشه، خدا به داد برسه که از راه دور هم میاد.البته این یک شوخی بود که بگم یه دختر بایستی پیش از انتخاب حواسش به کم و کیف معیار هاش باشه.
منم مانند شما در خانواده با این تعارضات درگیرم. ولی راهشو پیدا کردم. مثلا اگر مادرم میگن فقط با آشنا وصلت کن، من پذیرفتم و تقلا نمیکنم قانون رو عوض کنم. چون می بینم حقیقتا هیچکس دیگه ای هم نمیتونه با شرایط خانوادگی ما کنار بیاد. اگر پدرم میگه دختر به پسر مذهبی نمیدم، و البته من به دین معتقدم، پس شخصی رو انتخاب میکنم که اگر خودش معتقد نباشه، برای عقاید دیگران احترام قائل باشه و انعطاف داشته باشه و افراط غیر مذهبی نداشته باشه و عملا مسلمان باشه. اگر پدر میگه شغل آزاد و تحصیلات دانشگاهی نباشه، شغل آزادش از نظر من که سخت گیرم از راه حلال باشه و اگر تحصیلات نداره، میزان درک و شعورش بالا باشه و ... خب من راه تعادل و پذیرشش رو پیدا کردم و نگران نیستم. چون یه سری چیزا تجربی به دست اومده و پدرم یا مادرم میدونن به صلاح نیست. منم به دنبال این نیستم که به قیمت از دست رفتن احترام پدر مادرم ازدواج کنم. برای نظراتشون احترام قائلم و شک هم ندارم کیس مورد نظر من نسلش منقرض نشده. خواهر من ازدواج کرد و خوشبخت هم شد. اونم مانند من عقاید متفاوتی با پدر و مادرم داشت. اونم از بین گزینه های پدرم یه انتخاب خوب داشت. پس منم میتونم در تعادل با معیار خانواده و پدرم یه انتخاب خوب داشته باشم.
هم سخت گیری و هم سهل انگاری در امر ازدواج تبعاتی به بار میاره و هر دو یک انتخاب صحیح رو تحریف میکنه. مثلا ازدواج یک نیاز مهم هست. اینکه ما عمدا (نه سهوا) بخوایم ازدواج رو به تاخیر بندازیم به این بهانه که همه جوره شرایط ما جور شه یا یک فرد ایده آل و خارق العاده و همه چیز تمام از راه برسه، نه تنها موقعیت های مناسب رو ازمون میگیره، بلکه هم در پی بی توجهی به یک نیاز وضعیت روحی ما رو در معرض خطر قرار میده، هم انتخاب صحیح و عاقلانه ما رو تحریف میکنه. همچنین سهل انگاری در انتخاب همسر و سرسری گرفتن تحقیقات و شناخت میتونه عواقب بدتری از پیامد ناشی از تجرد به همراه داشته باشه. توصیه یک راه متعادل هست.
لازمه بدونید زندگی بهترین زوج ها هم خالی از مشکل نیست. شما در تجرد یک سری مشکلات دارید و بعد ازدواج یک سری مشکلات دیگر. مهمه اینه که توانایی اداره و حل مشکلات رو داشته باشید. و این رو زمان مجردیتون می تونید متوجه بشید. مثلا با اداره همین شرایط ازدواجتون و برقراری تعادل بین نیاز های درونی و پاسخ بیرونی. یا کنترل تاثیر صحبت مردم بر آرامش خودتون و زندگیتون. باید بپذیرید مردم به خودشون اجازه هر اظهار نظری در زندگی ما میدن. بعد ازدواج هم همینه حتی بدتر. این ماییم که نباید اجازه بدیم زندگیمون متاثر از حرف دیگران باشه، و برای این لازمه هدف، ثبات شخصیت و ثبات فکر داشته باشیم. اگه امروز راه برون رفت از از این مساله رو پیدا نکنید، هیچ بعید نیست فردا ازدواجتون متاثر از حرف دیگران از هم بپاشه.
توصیه میکنم مقالات تالار رو در این موارد حتما مطالعه کنید و البته به کار بگیرید. این ها مواردی نیست که ما تو یه پست بگیم و مشکل شما حل بشه. بلکه مواردی هستند که باید مدت ها روش کار کنید. و البته باز هم میگم توکل .موفق باشید.
نوشته اصلی توسط باغبان
یا مثلا یک کلام گفتم من شغل ایشون که یه مقداری جنبه ی سیاسی مذهبی داره نمی پسندم که پدرم شروع کرد با ناراحتی و عصبانیت توضیح دادن که من نمی دونم تو سایتا چی خوندی که اعتقادات رو از دست دادی!!!( من نمی دونم چه ربطی به اعتقاداتم داره.این فقط سلیقه ست) و این حرفا... با وجود اینکه چن روز قبل خیلی منطقی و آروم با خانواده صحبت کرده بودم و به نتیجه رسیده بودیم اما دوباره.... تو رو خدااا مثلا تو این مثالهایی که الان گفتم به من بگید آیا ایراد از منه؟؟؟ من باید چی کار کنم؟؟ خب من مثل خیلی از دخترای دیگه اونقدر کشش به جنس مخالف ندارم که به هر جنس مذکری هر چه قدر هم بد تیپ و زشت جذب بشم و بتونم همسرش بشم... من برخلاف مساله ی احساسی م از این لحاظ خیلی آدم سردی هستم و خب این جزء ذات منه انگار.... چی کار کنم؟؟؟ اگه میشه هر کسی که نوشته ی منو می خونه حداقل در این چن تا موردی که الان برام مساله ست منو راهنمایی کنه....من دیگه راهی جز اینجا به ذهنم نمی رسه...ممنون میشم اگه راهنمایی کنید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)