درد دل در شرایط نامساعد: همسرم من رو مقصر تمام مشکلات زندگی می دونه

[meinoush]

عزیز دلم یه نگاهی به بعضی از پست هات انداختم

اول از همه بهت افتخار می کنم که انقدر صبور و با درک و با پذیرشی و البته با درایت

بعضی چیزا به نظرم اومد واست می نویسم نمی دونم اصلا به دردت بخوره یا نه چون خودت خیلی عاقلی و احتمالا همه ی اینا رو قبلا بهش فکر کردی. اما می نویسم

- اول از همه با توجه به اینکه چند ساله فشار روته و شوهرت یه مقدار بدخلقی می کنه بعضی وقتا نیاز داری که راه های شادی و ارامش خودتو بشناسی و خودتو با اونا اروم کنی. یعنی شارژ کنی. حتما می شناسی این راه ها رو . اگه واسه خودت لیست نکردی بکن. ممکنه رنگ ها و نور های رنگی شادت کنن. مدیتیشن هم حتما بکن با توجه به اینکه بارداری و نمی تونی بیرون بری. موسیقی های اروم. به خودت به ظاهرت برس و توی اینه نگاه کن خودتو و از خودت تعریف کن. لباسایی بپوش که خوشحالت کنن. هر کاری که می کنی با ارامش بکن و تمرکز فقط رو ی اون کار کن

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html

- در مورد حجاب اختلافات با ته مایه مذهبی و این چیزا. ظاهر لباسا مهم هستن. می دونم وقت نمی کنی با یچه با کار کردن با بارداری و این همه کار احتمالا به ظاهر و مدل لباس توجه کنی. اما به نظر من بیشتر از اینکه ادم لباس باز بپوشه مدل و رنگ لباس مهمه. می تونی بعدا ها اگه وقت داشتی واسه این موضوع هم مانوری بدی. لباسای مثلا اینجا طرح های محلی قشنگن. البته این می مونه واسه بعد ها.

- یه موضوع دیگه اینکه اگه مشکل رواشناختی نباشه بدقلقی های شوهرت (حال من با قرص بهتر شد وگرنه تا عمق افسردگی میرم. اما این بار چند روز هر روز یکی خوردم می بینم ادمیزادم و متعجم که چرا انقدر بدشانس بودم که چند سال از عمرم با اینهمه نوسان به باد رفت. روی عملکردم خیلی تاثیر بد گذاشت این نوساناتم) به هر حال اگه مشکل طوری نباشه که به قرص و دارو نیاز باشه احتمالا به تربیت ربط داره. نوشته بودی همه اشون یه کم بدخلقی رو دارن.
ممکنه بیشتر از همه خونواده رو با همون تصویری توی ذهنش داره که از خونواده ی خودش دیده. این تصویرو هم نمیشه با حرف زدن و یا به تنهایی عوض کنی. راهی که به نظرم میاد دیدن فیلم و سریالای عاطفیه. فیلمایی که توش خونواده گرم و مهربون باشه. فیلمایی که بتونه بدون اینکه بدونه کم کم اروم اروم با دیدنشون یاد بگیره که چطوری توی خونواده رفتار کنه و کم کم ملایمتش بیشترشه. نمی تونی اینو با حرف زدن باهاش یا با رفتار خودت به تنهایی یادش بدی. باید ببینه. بی اینکه بدونه. البته خودت قبلا فیلما رو ببین بررسی کن.

راهای دیگه هم هست حتما اما الان این به ذهنم میاد

- یه روزی شماها تصمیم گرفته بودین باهم ازدواج کنین. یادت بیار که چه ویزگی هایی ازش خوب بود که باعث شد باهاش ازدواج کنی. و سعی کن دوباره اونارو پرنگ کنی و بازسازی

- نوشتی که با هم تصمیم گرفتین بچه دار شین. خوب این مرد مردیه که تو خودت خواستی ازش بچه داشته باشی. من نمی دونم نه مادرم نه همسر. شاید اشتباه کنم. اما فکر می کنم ادم وقتی می خواد از یه مرد بچه داشته باشه یعنی اونو دوست داره و بهش اعتماد داره

- نوشته بودی یه جایی که تو تصمیم گیری هات سخت می تونی تصمیم بگیری و عذاب وجدان نگیری. البته مال چند سال پیش بود نوشته ات . اما اگه هنوزم هست ممکنه به خاطر یه مقدار بدقلقی ها و غرغرهای شوهرت طی زمان یه مقدار از اعتماد به نفست بدون اینکه توجه داشته باشی کم شده باشه. اگه اینطور باشه یه مدتی خیلی سعی کن خودتو دوست داشته باشی و مثل یه مامان خیلی خیلی مهربون و خوب از خودت مراقبت کن

- اشتراک ازاد هم اگه می تونی بگیر یه مشورتی بکن

چیزایی که خوشحالت می کنن رو کنار خودت داشته باش. گل ها رنگ ها صداهای موزون و هماهنگ کارتون فیلم های ملایم یه ساز موسیقی رسیدگی به درس دخترت غذا درست کردن سالاد های مختلف درست کردن ... هر چی که خوشخالت کنه رو تو اولویت بذار

فکر کنم همه ش تکراری بود. خودت همه چی رو م یدونی. اما نوشتم دیگه :)

اگه دوست داشتی و برات سرگرم کننده بود اینارو هم بخون

http://newartist.blogfa.com/category/1/اسطوره-ها

http://hamsaremankist.blogfa.com




موفق باشی

[فرخ رو]

گل دوست داشتنی؛ پس ما این جا چیکاره ایم؟ دوست نارنینمون غصه داشته باشه و ما نیایم به همدلی کردن باهاش؟ درد دل هاش رو بهمون نگه؟

تک تک جملاتی که نوشتی رو با تمام پوست و گوشتم میفهمم عزیزم.
میفهمم چه قدر داری اذیت میشی.
منم باردار بودم، حساس و زودرنج و نیازمند مراقبت بودم، نیاز داشتم به توجه و استراحت.
اما همسرم زندان افتاد. سخت بود، پر از رنج بود، پر از دردای عمیق بود.
جان کوچولوم به خاطر وضعیت روحی من در خظر بود.خطر جدی بود اما خدا لطف کرد و سالم گذاشتش تو بغلم.
گر نگه دار من آن است که من میدانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

به خاطر همین با تمام وجودم عمق غمی گه الان داری رو میفهمم

نگران عزیزت نباش و از خدا بخواه که اونو صحیح و سالم در آغوشت بگذاره. به خدای مهربونمون تکیه و اعتماد کن
ما همگی برات دعا میکنیم.
هم برای سلامتی خودت؛ هم سلامتی کوچولوت و هم استغال همسرت.
ایشالله به زودی نگرانیات مرتفع شه

[deljoo_deltang]

خانم فرخ رو ممنونم با اینکه خودتون مشکلات زیادی دارید باز برای من نوشتید. مینوش جان سعی می کنم به زودی برات بنویسم. ممنون که مثل همیشه دلسوزانه راهنمایی می کنی. شاید یک دلیل حال خوبت جواب کمکهای صادقانه ات به دیگران باشه.

[ammin]

سلام خانم دلجو..خودت هم توی یکی ازپستهات اشاره کردی که شوهرت توی شرایط دشواریه والان تو رو سیاه میبینه...واقعیت اینه وقتی آدمها احساس آسیب پذیری کنند شروع به قطعیت گویی وتخلیه خودشون میکنن.یعنی باقاطعیت تو رومقصرمیکنه و گاهی ممکنه ازخودش هم رفتارهای عجیب نشون بده.مضافا اینکه گفتی شوهرت کمالگراست.میدونم الان خودت هم درشرایط خوبی نیستی ولی الان تو و همسرت نیاز دارید کفایت وکافی بودن روجای شایستگی قراربدید.(این توصیه دریکی ازکلیپهای روانشناسی که من بارها درسایت معرفی کرده بودم هست)

- - - Updated - - -

شوهرت باهرشخصیت وتجارب وعقایدی که داشته تا اینجاکافی هست همونی هست که تونسته درسطح توان وآگاهی خودش باشه شماهم همینطور نیاز داریدهر دو این حس کفایت طرف مقابل رو ازهم بگیرید..من تصورمیکنم هر دوتاتون کمی ازبیان صادقانه احساس اون لحظتون طفره میرید...به هرحال شوهرت همین که بدونه بیکارباشه پذیرفتیش باهرسطحی سرکاربره پذیرفتیش احتمال میره ازجانب شما احساس تنش کمتری کنه یا حداقل فرافکنی هاش کمتربشه . یادمه توی راهنمایی به یکی از اعضا گفتید(جمله تون بادستکاری من) وقتی توکل دارم وآرام هستم رفتارشوهرم به شکل عجیبی بهترمیشه...امامسأله مهم بعدی که دوستان هم زیادگفتند کسب انرژی مثبته؛یه بیمار روتصورکن که اشتهاومیلی به غذا نداره ولی ناچاره وبه زوروعده های غذاییش رومیخوره بلکه نمودش روسه روز تایک هفته دیگه ببینه الان شماهم درچنین شرایطی هستید فکراین نباشیدفقط یک لحظه شادی روازجایی بگیرید ازهرفرصتی برای خندیدن وکسب انرژی مثبت استفاده کنید تا این جمع بشه رو هم وبعدا روبراه تربشید.

[khaleghezey]

. سلام عزیزم بهت تبریک میگم این تجربه شیرینی که خودتم حس کردی قبلا اما تو این مورد و استرسا و شرایطت درکت میکنم همیشه خدا جای شکرش رو باقی میذاره خدا به اندازه ظرفیت هرکس بهش مشکلات میده اگه مشکلات منو میدونستی و قراربود جای من باشی میچسبیدی زندگیتو میگفتی خدایا صدهزارمرتبه شکرت که این زندگیمه و جای شکر کردن رو برام باقی گذاشتی منم هیچوقت ناشکری نکردم هربار که غصه همه عالم میومد رو دلم منم به بچم فکرمیکردم دست میذاشتم رو شکمم و با وول خوردنش آرامش میگرفتم وضعیت شوهرمن و زندگیم صدبرابر بدتر از شمابود شوهرم بیکار و بی عار کلی طلبکار داشت خونه مادرشوهرم زندگی میکردم شوهرمم فقط کافی بود مادرش یه کلمه حرف زیر گوشش بزنه تا اعصاب و اوقاتمونو تلخ کنه و سرسوزن آرامشیم که داشتم زهرمارم میکردن تازه من 9ماه تمام بخاطر فشارهای عصبی که بهم وارد میکردن صبح ظهرشب هرچی میخوردم بالامیاوردم همه دوماه ویاربد داشتن من 9ماه ویار بد داشتم چقد از تنها بیمارستان رفتن و برگشتن اذیت میشدم مادروپدرو خونواده دلسوزی نداشتم همینیم که بودن اونسر دنیا من اینسر همه حمایتاشونم ازم دریغ میکردن چون پدرم گفته بود جداشو و من زیر بار نرفتم بخاطر همین بی اعتنا بودن تو کل دوران بارداریم فقط چندبار بامن تماس گرفتن و بعدم که من بخاطر مسافرت رفتن شوهرم رفتم خونشون چقد زخم زبون شنیدم همه حاملگیم دل درد کشیدم همش عصبی بود دکر میگفت استرس و اضطراب برات سمه ولی گوش شنوا شوهرم میگفت به من چه و با بی اعتنایی کار خودشو میکرد اذیتم میکرد خانوادش اذیتم میکردن منم که خودم اینقد مریض بودم که همش تو اتاق افتاده بودم شوهرم تا طلبکاراش میومدن میومد غرغراشو سروصداشو سرمن خالی میکرد مادروخواهرش توقع داشتن من با این حالم کارای خونشونو بکنم و آشپزی کنم بوی غذا برام چندش بود بخاطر اینا هر روز با شوهرم غرغرو سروصداشو تحمل میکردم همه دوروبریا و خونوادم میگفتن تا زمان داری سقط جنین کن و طلاق بگیر ولی من برای قتل نفس و بچم کوتاه نیومدم پاش وایسادم تحمل کردم عزیزم همه این پرحرفیا رو کردم تا بهت بفهمونم که بدتر از توهم هست ناشکری نکن خدارو شاکر باش که بدتر از این نیستی دلتو به بچه ای که داری و نی نی تو راهت خوش کن ارزششو داره خودتو سرگرم کن تحمل نکن ولی صبر کن بی خیال باش زیاد خودخوری نکن شوهرت یه ساعت غر میزنه و بعدش تموم میشه تو بخاطر این مسایل ساده خودتو ناراحت نکن خیلی بچت صدمه میبینه من تا 6هفت ماهگیه پسرم تمام بدنش کهیر میزد و بعداز هزارتا دکتر رفتن یه دکتر فهمید که بخاطر فشارای عصبی که تو بارداری و بعد زایمان به من و بچه وارد شده بچم به این روز افتاده بخاطر فشارای عصبی دوران بارداری ممکنه افسردگی بگیری و افسردگیشم به راحتی افسردگیای دیگه خوب نمیشه چند روز دیگه پسرم 2سالش میشه ولی من هنوز مشکلات افسردگی داره اذیتم میکنه هنوز کاملا خوب نشدم کاری نکن که بعد زایمان حوصله بچتم نداشته باشی آرامش خودتو حفظ کن عزیزم خودتو سرگرم کن به موضوعاتی که اذیت و ناراحتت میکنه فکرنکن من زندگیم خوب شد شوهرم سرش به سنگ خورد تا 4ماهگی بچشو ندیده بود نمیخاست ببیندش فکر کن من دست تنها بچمو تا 4ماهگی بدون هیچ حمایتی بزرگ کردم الان سر زندگیمم خانواده شوهرم حالا فهمیدن که چه برسر من آوردن الان پشیمونن و هرکدوم جدا جدا عذرخواهی میکنن و بخاطر کاراشون حلالیت میخان ازم ، الان همه چی خوبه فقط روحیه من مثل گذشته نیست خاطرات تلخ من از بارداریو زایمان همیشه تو ذهنم میمونه ولی همشم مقصر دیگران نبودن خودمم میتونستم بیخیال باشم تا به این روز نیفتم حالا هم شما از زندگی من درس عبرت بگیر تجربه را تجربه کردن خطاست از تجربه من درس عبرت بگیر به خودت سخت نگیر بازم بهت تبریگ میگم با اینکه بدترین روزای عمرم رو تو بارداری و زایمانم و بعدش گذروندم ولی به جرات میگم هیچ لذتی بالاتر از مادر شدن نیست قدر این لحظاتتو بدون ایشالا مشکلات حل میشن و همه چی به خوبی و خوشی پیش میره

گل دوست داشتنی؛ پس ما این جا چیکاره ایم؟ دوست نارنینمون غصه داشته باشه و ما نیایم به همدلی کردن باهاش؟ درد دل هاش رو بهمون نگه؟

تک تک جملاتی که نوشتی رو با تمام پوست و گوشتم میفهمم عزیزم.
میفهمم چه قدر داری اذیت میشی.
منم باردار بودم، حساس و زودرنج و نیازمند مراقبت بودم، نیاز داشتم به توجه و استراحت.
اما همسرم زندان افتاد. سخت بود، پر از رنج بود، پر از دردای عمیق بود.
جان کوچولوم به خاطر وضعیت روحی من در خظر بود.خطر جدی بود اما خدا لطف کرد و سالم گذاشتش تو بغلم.
گر نگه دار من آن است که من میدانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

به خاطر همین با تمام وجودم عمق غمی گه الان داری رو میفهمم

نگران عزیزت نباش و از خدا بخواه که اونو صحیح و سالم در آغوشت بگذاره. به خدای مهربونمون تکیه و اعتماد کن
ما همگی برات دعا میکنیم.
هم برای سلامتی خودت؛ هم سلامتی کوچولوت و هم استغال همسرت.
ایشالله به زودی نگرانیات مرتفع شه

دلم نیومد اینو بگم فکر کنم لایک و تشکر کافی نباشه
چقدر خوبه ما ایرانی ها شاید خصلت های بد هم داشته باشیم یا از نظر رفتارهای اجتماعی مثل اروپایی یا آمریکایی یا ژاپنی و کشورهای پیشرفته نباشیم ولی وقتی یکیمون غمداره و ناراحته حالا هرجای این کره خاکی میخواد باهش مهم نیتس اینکه دیدیمش تا حالا یا نه مهم نیست فقط ایرونی باشه و همزبان ما تا جایی که بتوانیم براش وقت و انرژی میزاریم و بهش اهمیت میدیم و برامون باارزشه و دوست نداریم ناراحت ببینیمش واقعا لذت بردم از نوشته بانوان بالا که حالا مادر هم هستند
مادر شدن خیلی سخته ولی هیچ لذتی تا حالا مت توی این 30 سالی که از خدا گرفتم بالاتر از این نبوده که وقتی فرزندت هنوز یه نی نی خوشگله و بزرگ نشده صبح وقتی بیدار میشه کنارش باشی نیگاش کنی یه لبخند میزنه مثل فرشته ها فرشته ها میشه حضور خداوند رو توی خونت و کنارت حس میکنی خیلی لحظه زیباییه ایشالله قسمت همه بشه