نوشته اصلی توسط
فرشته مهربان
و در نظر داشته باشیم که زندگی یک مبارزه است در مسیر رشد و تعالی و ارزش آن به همین است .
هدایت و کفایت خدای متعال هم رشد محور است . پس اگر در مسیر درست ( مبارزه با هدف رشد ) باشیم همین خود لذت بخش است و در واقع لذت حقیقی در مبارزه است نه نتیجه . و شعفی که ما در نتیجه حاصله نصیب می بریم از مبارزه ای بوده که داشته ایم . شاید برای همین کمال گراها چون تمرکز بر نتیجه ایده آل دارند و از خود مسیر و تلاشهای ( مبارزه ماهیت ) لذت نمی برند ، وقتی که به نتیجه دلخواه هم می رسند باز هم ناراضی می مانند و دچار نوعی یکنواختی می شوند.
این چیزیست که من به عینه تجربه کردم و این توضیحات حاصل آنست
علاقه مندی ها (Bookmarks)