عذاب وجدان رهام نميكنه...چكار كنم؟؟

[amiri25]

پست ها و تاپيك هاي دوستان تو اين انجمن رو خوندم و همين قدر كه ميدونم تنها نيستم و فقط من نيستم كه با اين مشكلات دست و پنجه نرم ميكنه خيلي خوشحالم. منم مشكل خودم رو مينويسم اميدوارم دوستان بيان و كمكم كنند كه از شر عذاب وجدان راحت بشم.
دوستان لطفا تا آخر بخونيد ممنونم
من دانشجوي سال آخر پزشكي تو يك دانشگاه خيلي خوب هستم. مشكلم از وقتي شروع شد كه با يك دختر(ك.م) تو نيم باز لعنتي دوست شدم. ك.م. رو خيلي دوست داشتم واقعا باهاش مهربون بودم. براي اطرافيانش از استادام نوبت دكتر ميگرفتم خودش رو مشكلاتشو درمان ميكردم. پرونده هاي پزشكي خاله اش رو كلي پيگيري كردم و وقتي يكي از آشنا هاش تو بيمارستان بستري بود دائم اونو ميبردم پيشش. تو درساش هم بهش كمك ميكردم.
رابطه ما هيچوقت به مسائل جنسي آلوده نشد چون من اونو مثل يك گل دوست داشتم. هميشه مواظبش بودم اتفاقي نيوفته كه اذيت بشه هميشه هواشو داشتم. اونم خيلي منو دوست داشت. حرف زدنش دلم رو آروم ميكرد شادم ميكرد...هنوزم كه ياد اون روز ها ميوفتم اشك تو چشمام جمع ميشه...
تصميممون ازدواج بود. تو هفته اي كه قرار بود مساله رو به خانواده هامون بگيم خاله هاش منو با اون بيرون ديدن و اين باعث شد سريعتر هر دوتامون به خانواده هامون بگيم.
خب طبيعتا خانواده من از لحظه اي كه شنديدن مخالفت كردن ولي با اصرار من رفتن تحقيق كه نتيجه اش اين بود كه اونها نه از لحاظ سطح مالي نه فرهنگي و نه تحصيلي شباهتي به ما و اطرافيانمون ندارند. پدرم اونجا بهم حق انتخاب داد يا خانواده يا ازدواج با اون دختر و طرد شدن از خانواده...
من رو مجبور كردن بدون خداحافظي ازش جدا بشم...تلفنم رو عوض كنم...بارها اومد بيمارستان ديدنم بارها اونجا باهم گريه كرديم اما چه ميشه كرد و من نهايتا اونو ترك كردم و ديگه به ايميل هاش جواب ندادم.
الان 8 ماه ميگذره و من خودم رو مقصر ميدونم كه دلش رو شكستم. باورتون نميشه هميشه تو راهم اطراف رو نگاه ميكنم كه با پسري يا با شوهرش ببينمش كه شاده و ميخنده و من از شر اين عذاب وجدان كه دلش رو شكستم راحت بشم.
بارها از خدا خواستم منو فراموش كنه و غمي از من تو دلش نباشه...
من ماجرا رو به خدا واگذار كردم. خدا بين من و خانوادم و اون دختر بيچاره قضاوت كنه. من اگر گناهكار باشم حاضرم به سختي مجازات بشم تا غم شكستن اين رابطه از دل ك.م. براي هميشه پاك بشه.
الان نميدونم چكار كنم دوستان واقعا ميگم عذاب وجدان راحتم نميكنه. من تا به حال همچين گناهي مرتكب نشدم كه كسي رو اينقدر از خودم برنجونم....شما بگيد بعد از 8 ماه چكار كنم؟

[sara 65]

سلام
شما نتیجه ی تحقیقات خانوادتونو قبول دارین؟ یعنی فکر میکنین که واقعا از نظر فرهنگی و تحصیلی و خانوادگی از شما پائین ترن؟ این تفاوتو تا چه حد میدونین؟ قبل از اینکه خانوادتون در جریان باشن چقد از این اختلافا اطلاع داشتین؟؟ این خانوم هنوزم از این موضوع به شما ابراز ناراحتی میکنه یا کلا دیگه با شما ارتباطی نداره؟

[بالهای صداقت]

شما انتخاب کردید،
هر انتخاب ، تبعات خودش را داره، این تبعات میتونه سخت و یا آسون باشه ، گذرا یا موندنی باشه ، کم هزینه یا پرخرج باشه و .... اما نکته مهم اینجاست ، انتخاب ما درست باشه بالطبع وقتی انتخاب درست باشه ، تبعاتش نیز مثبت می شود

و اما در خصوص مشکل شما
ببینید ، اصولا داشتن اینگونه روابط دوستی و آشنایی قبل از ازدواج ، ولو برای ازدواج ، اما بدون در جریان گذاشتن خانوده ها ، تبعات سختی دارد چون
الف)
احساسات مثل یه گیاه کوچک و ظریف پیچک شروع به رشد میک ند و با مرو زمان و آبیاری تنور تند احساسات تبدیل به تنه قطور یک درخت می شود که دست و پای هر دو طرف را می بندد

ب)
تا زمانی که مراحل ازدواج به صورت رسمی صورت نگیرد (خواستگاری ) بار فشاری که طرفین در جهت مستقل شدن به دوش می کشند بسیار سنگین خواهد بود ، به بیان دیگر ، چه دختر و چه پسر ، که هنوز در کنار خانواده های خودشون زندگی می کنند نیاز به حمایت خانوده هاشون برای مستقل شدند دارند ، یکی از مشکلات قابل تامل این هست که ، پسری یا دختری برای ازدواج قید خانوده اش را بدون دلیل موجه ،بزند

اتفاقی هست که افتاده ، و شما تصمیم خود را گرفته اید ، از خدا نیز طلب بخشش کرده اید ، پس مابقی را به خدا واگذار کنید و از زیر بار فشار احساسی بیرون بیا ... بگذار گذر زمان ، بدون بار احساسات به مرور این درد را التیام بخشد

توصیه می کنم حالا که به این صفحه از دفتر زندگی تون رسیده اید ، نگرانی و تردید را از خودتون دور کنید و به خودتون امیدواری بدهید که با این تصمیم ، هم شما و هم اون دختر خانوم آینده بسیار خوبی را در پیش رو خواهید داشتید و درصدد باشید اطلاعاتتون رو در خصوص ازدواج ( مثل معیارها، مهارتها، مقدمات، رفتارها و .... ) بالا ببرید تا هنگامی که دفتر زندگیتون رو ورق می زنید ،وقتی این صفحات را مجددا مرور می کنید ، خرسند باشید که، از مشکل پیش اومده با صبر و شکیبایی، پلی ساختید جهت رسیدن به قله های بلند

موفق هستید ، موفقتر باشید

[amiri25]

با تشکر از سارای عزیز و مدیر محترم راستش من نتیجه تحقیقاتشون رو قبول دارم واقعا اختلافات زیادی داریم اما چکار کنم من از اینکه اونو وابسته کردم و الان ترکش کردم عذاب وجدان گرفتم.چکار کنم که از عذاب وجدانم راحت بشم
نه الان چند ماهی هست که دیگه پیامی نمیده

[پیدای پنهان]

سلام به دوست عزیز.
همیشه تو زندگی ما آدما کاشکی های زیادی میاد.از اینکه واقعا اون خانم و احساساتش براتون مهم هست ممنون و خدا رو شکر کنید.اما سعی کنید باز هم منطقی هم خودتون فکر کنید هم با خانوادتون صحبت کنید.(بدون اینکه با ایشون در ارتباط باشید)اون وقت اگه واقعا کنار هم بودنتون امکان نداشت بدونید که خدا به فکر دل مهربون شما هست .اخه اینقد ادما بی وفا هستن و هیچ وجدانی تو وجودشون نمونده که شما را باید تحسین کرد.ما دخترا خیلی بیچاره شدیم.منکه بیزارم از دختر بودن.
موفق باشی و شاد...

[roseflower]

یک نکته مهمی که اینجاوجودداره وشمااون رودرنظرنگرفتیدمطلع کردن خانواده هادرهمون اول اشنایی است که درحال حاضر به عذاب وجدان تبدیل شده است درسته شمادل دخترخانم روشکستیدومن کاری بااین ندارم ولی بهتره این تجربه ای برای شمادرزندگیتون باشه وبدون اطلاع خانواده هااقدام نکنیدحتی اگراشنایی قبل از ازدواج داشتیددرهمون روزاول به خانوادتون اطلاع بدهید

[asemani]

وقتی چند ماهی هست پیام نمیده یعنی اون هم موفق شده که با خودش کنار بیاد. مسلما الان داره زندگیشو می کنه . مبادا برای طلب حلالیت و به خاطر عذاب وجدان و .... برید سراغش . به زندگیتون برسید. مطمئن باشید اون دیر یا زود همه چیزو فراموش می کنه

[شیدا.]

برعکس دوستان دیگه، من می گم فراموش نمی کنه و کار اشتباهی کردید،
اما چاره ای نیست.
اون زمان که داشتید ایشون را به خودتون وابسته می کردید از شرایط خانوادگیت و تاثیر و نقش خانواده ات در تصمیمت مطلع بودی.

نمی دونم اون دختر چقدر توی شکل گیری و ادامه این رابطه نقش و اشتباه داشته،
اما می ترسم مثل بقیه بهتون بگم فراموش می کنه و چیزی نیست و ... فردا همین بازی را با یکی دیگه بکنی.
اولین بار سخته، بعد کم کم عادی می شه !!

لطفا دیگه این کار را با کسی که قصد یا توانایی ازدواج باهاش نداری نکن.

[amiri25]

سلام به دوست عزیز.
همیشه تو زندگی ما آدما کاشکی های زیادی میاد.از اینکه واقعا اون خانم و احساساتش براتون مهم هست ممنون و خدا رو شکر کنید.اما سعی کنید باز هم منطقی هم خودتون فکر کنید هم با خانوادتون صحبت کنید.(بدون اینکه با ایشون در ارتباط باشید)اون وقت اگه واقعا کنار هم بودنتون امکان نداشت بدونید که خدا به فکر دل مهربون شما هست .اخه اینقد ادما بی وفا هستن و هیچ وجدانی تو وجودشون نمونده که شما را باید تحسین کرد.ما دخترا خیلی بیچاره شدیم.منکه بیزارم از دختر بودن.
موفق باشی و شاد...

ممنونم دوست عزيز

یک نکته مهمی که اینجاوجودداره وشمااون رودرنظرنگرفتیدمطلع کردن خانواده هادرهمون اول اشنایی است که درحال حاضر به عذاب وجدان تبدیل شده است درسته شمادل دخترخانم روشکستیدومن کاری بااین ندارم ولی بهتره این تجربه ای برای شمادرزندگیتون باشه وبدون اطلاع خانواده هااقدام نکنیدحتی اگراشنایی قبل از ازدواج داشتیددرهمون روزاول به خانوادتون اطلاع بدهید

من ميدونم كجا رو اشتباه كردم. از نحوه آشنايي من با ايشون كه تو اينترنت بود تا آخرش كه به خانواده ها گفتيم همه رو اشتباه كردم. الان مشكل من اينه كه هنوز حس ميكنم در قبال اون مسئوليت دارم. امسال كه براي بار دوم كنكور داده همش نگرانشم كه آيا قبول شد نشد...چي قبول شد...ضربه اي كه من ناخواسته بهش زدم چقدر تو خراب شدن كنكورش تاثير داشته؟ اينا مثل يك فيلم شب و روز گاه و بي گاه از جلوي چشمم رد ميشن...اينهاست كه منو عذاب ميده

وقتی چند ماهی هست پیام نمیده یعنی اون هم موفق شده که با خودش کنار بیاد. مسلما الان داره زندگیشو می کنه . مبادا برای طلب حلالیت و به خاطر عذاب وجدان و .... برید سراغش . به زندگیتون برسید. مطمئن باشید اون دیر یا زود همه چیزو فراموش می کنه

مطمئن باشيد ديگه همچين اشتباهي نميكنم كه باز برم سراغش. اصلا...

برعکس دوستان دیگه، من می گم فراموش نمی کنه و کار اشتباهی کردید،
اما چاره ای نیست.
اون زمان که داشتید ایشون را به خودتون وابسته می کردید از شرایط خانوادگیت و تاثیر و نقش خانواده ات در تصمیمت مطلع بودی.

نمی دونم اون دختر چقدر توی شکل گیری و ادامه این رابطه نقش و اشتباه داشته،
اما می ترسم مثل بقیه بهتون بگم فراموش می کنه و چیزی نیست و ... فردا همین بازی را با یکی دیگه بکنی.
اولین بار سخته، بعد کم کم عادی می شه !!

لطفا دیگه این کار را با کسی که قصد یا توانایی ازدواج باهاش نداری نکن.

من ديگه كسي رو وابسته نميكنم. اول رابطه مون هم بهش گفته بودم كه اگه خانوادم موافق باشن باهم عروسي ميكنيم اگر مخالفت كنن امكانش نيست اما به مرور زمان كه بهم وابسته شديم اين حرفم كلا رنگ باخت...
الان من كاري نميتونم بكنم كه غم و ناراحتي رو از دلش در بياره فقط تنها كاري كه ميتونم انجام بدم اينه كه ديگه سراغ همچين كاري نرم...
نه اشتباه ميكنيد دل شكستن هيچ وقت براي هيچ كسي عادي نميشه. هميشه سخته هميشه عذاب دادن بقيه سخته...عذاب كشيدن تو اين مسائل به مراتب راحت تر از آزار دادن كسي هست كه دوستش داشتي...

من به جوابم رسيدم. فقط يك سوال ديگه داشتم كه بايد اون رو در تاپيك جداگانه اي مطرح كنم. ممنونم از دوستان به خاطر نظرهاشون.

[خانوم]

اگه دوست داشتنت اینه وای به حال دوست نداشتنت .میتونستی این رابطه همینجور زیبا و دوستانه نگه داری.من اگر کسی دوست داشته باشم حتی اگر تمام دنیا هم مخالف باشن اینجوری ولش نمیکنم .من حدس میزنم شماحتما یا کس دیگری در زندگیت جایگزین کردی یا داشتی .تو فقط عذاب وجدان داری حتی ننوشتی که دلت براش تنگ شده یا به فکرش هستی یا ...