موضوع: عذاب وجدان شدید،خسته م کرده

سلام
من چند وقت پیش با دوستی قرار گذاشتم همدیگر رو ببینیم
ایشون در مسیر آمدن به قرار تصادف کردن و فوت کردن
ای کاش من می مردم جاش
چون از اون روز زندگی برام دیگه معنا نداره
تو تک تک لحظات بیداریم و حتی خیلی از خواب هام مدام عذاب وجدان دارم و با خودم تکرار میکنم ای کاش هیچ وقت همچین قراری نمی ذاشتم
ای کاش نمی گفتم بیا بریم فلان جا و ...
نمی دونم تا کی می تونم ادامه بدم
اما واقعا خسته و درمونده م
حوصله ی هیچ کاری ندارم
نمی دونم چی کار کنم حتی شده ۱۰ ثانیه به این قضیه فکر نکنم و ازارم نده
ضربان قلبم بشدت بالا میره یهو احساس حمله خفگی بهم دست میده و ...
راهی هست بتونم یکم آروم تر بشم ؟

نوشته اصلی توسط سحر بهاری

سلام به شما

لازمه به سؤالاتی پاسخ بدین تا بتونیم بهتر کمکتون کنیم؛

_ برای ما ننوشتین چند ساله هستین؟
_ محصل یا شاغلین؟
_ قبلا چنین حالاتی رو در اتفاق های دیگر تجریه کردین یا نه؟
_ سابقه ی افسردگی در خودتون یا خانواده دارین؟
_ ارتباط شما با والدینتون چطور هست و چه چیزی در این ارتباط چندین و چند ساله آزارتون میداده ؟
_ آیا امکان این رو دارین به روانشناس مراجعه کنین یا از مشاوره خصوصی سایت استفاده کنین؟

در پاسخ به سؤالتون که آیا راهی هست آرام بشین، باید بگم بله حتما راههای و توصیه هایی هست و از این بابت خاطرتون آسوده باشه، اما برای قدم اول بنظرم این احساس تقصیر و گناه باید مورد بررسی قرار بگیره، از گذشته ی شما تا زمان حال.

ممنون
۲۷ سالمه
شاغل که اسنپ کار میکنم البته این چند وقت انقد حالم بده که نتونستم زیاد کار کنم
قبلا نداشتم از این حالت ها

ارتباط معمولی مشکل خاصی با خانواده ندارم

روانشناس رفتم اما هزینه هاش خیلی زیاد بود از پسش برنمیومدم
روانپزشک هم رفتم دارو دادن اما تاثیری نداشته و هر روز بدتر از دیروزم

- - - Updated - - -

همش دلم میخواد بخوابم شاید یکم مغزم اروم شه
اشتها اصلا ندارم

هیچ چیزی برام مهم نیست
دارم با کسی حرف میزنم اما تمام ذهنم پر از این هست که من باعث مرگ کسی شدم
قابل توصیف نیست
اما تمام لحظات بیداریم
تک تک ثانیه ها این فکر باهامه و آزارم میده

سلام دوست عزیز
مدتی پیش یکی از دوستان نزدیک من خودکشی کرد، متاسفانه من که احتمال چنین اقدامی رو میدادم، کمی منفعل عمل کردم،
تا مدتی ناراحت از دست دادنش بودم و بعدش عذاب وجدان که مقصرم،

با چند آیه از قرآن مواجه شدم که تدبیر همه امور دست خداست، مالک آسمان ها و زمین است،
منه جز جز جز چه طور میتونم در فوت یک انسان مقصر باشم، از طرفی با متنی مواجه شدم که چنین القا هایی از جانب شیطانه،

برای همین تصمیم گرفتم به آینده پیش رو نگاه کنم، به جای عذاب وجدان برم برای عزیز از دست رفته کاری بکنم، که خیلی بهش به دلیل خودکشی نیاز داره.

--------

به نظرم براش خیرات کن. چه کم چه زیاد مهم نیست به نیت اون انجام بده، اگر وضع مالی ات هم خوب نیست، کار مثبتی اگر می‌کنی به نیت اون انجام بده، مثلاً دست یه نابینا رو گرفتی بردی اونور خیابان، یا، براش دعا کن، اگر بازمانده ای داره، قرضی داره، کمک کن ادا شه، اینجوری براش رفاقت کن.

برادر سلام، خوبی؟
میتونم بگم تا حدودی حس و حالت و آشوبی که داری رو درک میکنم. خیلی بده آدم ذهنش همیشه مشغول باشه...

این حس و حال برای کسی رخ میده که حس مسئولیت بالایی دارن توی زندگیشون.
بیا و منطقی نگاه کن به این قضیه. تقصیر شما نبوده، برای شادی روحش یه کار نیک بکن. و قدر این حس و حالت رو بدون ، چوم انسان پاک دلی هستی که اینجوری فکر میکنی

نوشته اصلی توسط Ardalan19

ممنون
۲۷ سالمه
شاغل که اسنپ کار میکنم البته این چند وقت انقد حالم بده که نتونستم زیاد کار کنم
قبلا نداشتم از این حالت ها

ارتباط معمولی مشکل خاصی با خانواده ندارم

روانشناس رفتم اما هزینه هاش خیلی زیاد بود از پسش برنمیومدم
روانپزشک هم رفتم دارو دادن اما تاثیری نداشته و هر روز بدتر از دیروزم

- - - Updated - - -

همش دلم میخواد بخوابم شاید یکم مغزم اروم شه
اشتها اصلا ندارم

هیچ چیزی برام مهم نیست
دارم با کسی حرف میزنم اما تمام ذهنم پر از این هست که من باعث مرگ کسی شدم
قابل توصیف نیست
اما تمام لحظات بیداریم
تک تک ثانیه ها این فکر باهامه و آزارم میده

سلام
شما در این موضوع تقصیری ندارید.
تدبیر همه ی امور دست خداست و اراده ی خدا بر این بوده که دوست شما اینطور از دنیا برن.

برای دوستتون سعی کنید دعا کنید. به قول ام واز از القائات شیطان هم پرهیز کنید.
به خدا امید داشته باشید که ان شاء الله حالتون خوب بشه...
زندگی همینه، هر انسانی یه جور خاصی از دنیا میره.
اگر جای شما با دوستتون عوض میشد باز هم ایشون مقصر نبودند.
خدا بیامرزتشون و توکل کنید به خدا

مرسی از همه

تمام این راه ها رو رفتم اما بازم برمیگردم سر جای اول
اینکه اگر من حتی نیم ساعت تایم قرار رو عوض میکردم الان اون زنده بود
و بهم حمله استرس دست میده
ناتوان میشم
از اینکه تا کی می تونم این روزا رو تحمل کنم
از این حجم تلخی که هیچ انتهایی برام نداره
انگار تک تک عصبای مغزم فقط شده این فکر
قابل توصیف نیست حالم واقعاً