موضوع: اشتباه بزرگ

سلام . من افسون هستم و 28 سال دارم . یک سال است که ازدواج کرده ام . من فوق لیسانس از دانشگاه شریف دارم و هیات علمی دانشگاه میباشم . البته بسیار فعال هستم و علاوه بر تدریس کارهای پروژه ای انجام میدهم و به همین دلیل در آمد بالایی دارم ( متوسط دو میلیون در ماه). من دو برادر کوچکتر از خود دارم . من در ازدواج و انتخاب آن بسیار ایده آلگرا بودم ، اما بدلیل اینکه برادرانم زود ازدواج کردند ، دچار ناراحتی شدم و با اینکه خواستگاران خوبی قبلا داشتم با کسی که در آن دوران ناراحتی آمد ازدواج کردم . همسر من لیسانس از دانشگاه آزاد است . بسیار انسان مهربان و دلسوز و خوبی است ، اما شم اقتصادی ندارد و با اینکه 33 سال دارد درآمد ماهیانه اش 500 هزار می باشد . همسر من زرنگ نیست و به راحت و آسان زندگی کردن عادت کرده است . البته او هیچ چشمداشتی به درآمد من ندارد ولی خودش نیز تلاشی برای بهتر شدن زندگی نمیکند . همسر من هیچ چیز برجسته ای ندارد، نه تحصیلات ، نه قیافه و هیکل نه وضع مالی خوب و...
حالا که دوران بحران من تمام شده ، من به هیچ وجه نمیتونم خودم رو توجیه کنم که چرا با این مرد ازدواج کرده ام و هیچ دلگرمی و امیدی به ادامه زندگی ندارم و تمام مدت در ذهنم به طلاق فکر میکنم . اما از آنجایی که همسرم انسان خوب و احساساتی هست و تا به حال هیچ گونه بدی در حق من نکرده است و مرا بسیار دوست دارد به زندگی با او دلگرم نیستم و فقط از سر دلسوزی تا به حال با او سر کرده ام . از توجیه کردن خودم خسته ام و وقتی مردان فعال و موفق را میبینم احساس بدی دارم . خلاصه حالم خوب نیست و هر کاری میکنم به زندگیم امیدوار باشم نمیتوانم . ازدواج من اشتباده بود اما دوست ندارم همسرم تاوان اشتباه من در انتخاب را پرداخت کند . لطفا به من بگید چطوی یک زن فعال و باهوش میتونه با یک مرد ناموفق کنار بیاد؟ ادامه این زندگی امکان پذیره ؟ طلاق بگیرم بهتره یا همش حرص بخورم چرا شوهرم به خودش نمیجنبه و .... . بهترین کار چیه ؟

سلام دوست عزيز
از آنجايي كه شما تحصيلات عاليه داريد و بسيار در اين زمينه فعاليد و موفق ، شكي نيست ؛ اما در زندگي شخصيتون چه طور ؟ !!! آخه چرا خانوم تحصيلكرده اي مثله شما بايد اينقدر سرسري و با عجله شريك زندگيش رو انتخاب ميكرد ، كه امروز بعد گذشت 1 سال ، به دنبال راه چاره اي باشه كه گره از كارش باز كنه ؟
همسر شما داره زندگيش رو ميكنه و بسيار هم از زندگيش راضيه ! آخه اين انصافه كه شما بخواهيد با احساسات همسرتون بازي كنيد و به قوله خودتون ازش جدا بشيد ؟ بنشينيد و اندكي به خواسته هاتون از ديد ديگري نگاه كنيد ! عكس قضيه رو در نظر بگيريد ... آيا بعد طلاقتون بخواهيد زندگي رو در كنار مرد زيبا و بد عنق و بد اخلاق و هوسبازي كه تاجره و داراي تحصيلات عاليه هست و از هيكل بسيار خوبي هم برخورداره .و هيچ گونه تعهدي به زن و زندگيش هم نداره آغاز كنيد راضيتون ميكنه ؟؟؟ مسلما نه ...
حالا به اين هم فكر كنيد كه خدا همه چيزو كه يكجا به آدم نميده !!! تقدير شما چنين بوده كه با آين آقا كه هم دوستتون داره و هم به زن و زندگيش پايبنده و هم تحصيلات داره و هم درامد ؛ ازدواج كنيد ... ديگه چرا طلاق /؟؟؟؟
كمي به خودتون برگرديد و به خودتون اجازه نديد كه همسرتون و با مردهاي مثلا هيئت علمي دانشكاه يا ... مقايسه كنيد ببخشيد اينو ميگم !، اما همسرتون رو با خودش كه چون همسر شماست مقايسه كنيد ، اين كه چرا شما يكسال پيش اونو فقط به خاطر رهايي از ناراحتي هاتون انتخاب كرديد !! پس اونو فقط به خاطر خودش و خودتون و انتخابتون بخواهيد . بهش كمك كنيد تا او هم بتونه بفهمه موفقيت رو ، و زندگي در كنار يك همسر موفق رو ( شايد واقعا اينو نميدونه و خودش رو در حد با كنار شما بودن نمي بينه ) اين اجازه رو بهش بديد و ميدون رو براش باز كنيد .
مطمئنا شما براي همسرتان نه تنها كه يك همسر خوب و موفق ، كه يك دوست دانا و خوب و ان شالله مادر بسيار مهرباني خواهيد بود .
موفق باشيد

عزیزم من در ادامه جواب بچه ها می گم : یادتون باشه تو مدت بحران ایشون کنار شما بودند و همراهیتون کردند...

از نظرات شما خیلی ممنونم. من دختر زیبا و خوش هیکلی هستم و بسیار به شیک پوشی اهیمت میدهم ، اما همسرم تیپ ساده و سنگینی دارد. من نمیتوانم همسرم را به کسی نشان بدهم چون میدونم دوستانم حتما تعجب خواهند کرد. دوستان من همیشه از اینکه من تا این حد محبوب و مورد توجه بودم ، حسرت میخوردند اما اونا شوهرهای خیلی خوبی نصیبشون شد اما من واقعا گند زدم. به خاطر همین بعد از ازدواج منزوی شدم و با دوستام قطع رابطه کرده ام که مبادا اونا شوهر منو ببینن . من همیشه شاگرد اول بودم و همه منو با هوش زیادم یاد میکنن ، حالا تحمل کسی که هوش متوسطی داره را ندارم . من یکی از چیزهایی که در مردها دوست داشتم هوش بالا، فعالیت زیاد بود اما همسر من فاقد این مشخصات میباشد . همسر من حسابدار است ولی حساب کتاب زندگیش اصلا خوب نیست . از اونجایی که باید در محیط کار آدم باید زبل باشد به دلیل مهربانی و پاکیش همیشه سرش بی کلاه میمونه و انسان دوستیش واقعا برام آزاردهنده شده است.

عزیزم این ها که از خودت گفتی درست ولی ابا واقعا اینها ملاکه برای یک زن که تو زندگیش موفق باشه؟؟؟ هیکل و موقعیت و پول چه برای زن و چه برای مرد باعث شیرینی و تفاهم توی زندگی می شه ؟؟؟

متاسفانه دارین زندگی رو خیلی خیلی سطحی می بینید. شما باید به مهربانی و صداقت همسرتون افتخار کنید.

اگه همسرتون یک مرد خوش پوش و زرنگ و باهوش ولی زن باز. نا مهربان . فاسد و خیلی مرموز بود چی ؟؟؟؟؟؟؟؟ بازم می خواستیدش؟؟؟ باز هم موقعیت اجتماعیش و پولش به چشمتون می یومد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

از اینهمه توجیه کردن خسته شدم . اصلا نمیتونم آینده را با اون برای خودم تصور کنم. من که قبلاها دوست پسر داشتم یکی از کارهایی که دوست داشتم بیرون رفتن و قدم زدن بود. اما از قدم زدن با همسرم لذت نمی برم چون خجالت میکشم . چون اصلا به هم نمیاییم . اینقد فکر و خیال میکنم که سرم درد میگیره. از بس هر چی میگم و گوش میکنه بدم میاد . من اصلا از مرد مطیع خوشم نمیاد اما چون همسرم دوسم داره به من هیچوقت نه نمیگه . هر چی بدخلقی میکنم با صبوری رفتار میکنه و باعث میشه آخرش خجالت زده بشم. ای کاش به من بدی کرده بود و یه بهونه دستم میداد که زود ازش جدا شم.

دوست من خوشی زیاد زده زیر دلت.
حتما به مشاور مراجعه کن.