موضوع: ترس از لکچر یا پرزنتیشن یا ارائه :)

راه حل فوری خاصی به ذهنم نمیاد.
فقط اینکه اونا رو درخت تصور کنی و خیال کنی داری برای درختان ارائه میدی و اینکه جلو اینه بمون و تمرین کن.
راه حل دیگه ای سراغ دارم که تو فرصت کوتاه به درد نمیخوره ولی در دراز مدت این توانایی رو بهت میده که بتونی جلوی هزاران نفر بدون ترس و اصلا حتی فکرکردن به ترس ، ارائه بدی ، ورزش کن ، یه ورزش گروهی دوای این مشکل هست.
کاملا تجربه شده هست.
بعد از تاثیر فوق العادش ، خودتم باورت نمیشه که یهو این همه از این رو به اون رو شدی.

سلام. منم خارج از ایران درس خوندم و مثل شما از لکچر و ارایه وحشت داشتم باورتون نمیشه وقتی میخواستم تو کنفرانسها برای چند نفر محدود هم چیزی ارایه بدم همه لباسم خیس میشد و بدنم یخ میکرد و کلا وحشت و خجالت همه وجودم رو میگرفت.... طوری که همه میفهمیدن من یه چیزیم هست... لکنت هم میگرفتم و حسابی ضایع میکردم اصلا گند میزدم :) از دوشب قبلش هم خوابم نمیبرد از استرس..وای چه روزایی بود یادم آوردید الان یادم میافته خندم میگیره.
هیچ راهکاری نداره جز تکرار و تکرار... تا میتونید تو خونه تمرین کنید اولش اینطوریه بعد از یکی دو سال خوب مشید. من الان سر کلاسی میرم که ۳۰۰ تا دانشجوی خارجی سر کلاس شستن و بدون هیچ استرس و با اعتماد بنفس کامل درس میدم! فقط چون با ترسم مواجه شدم و با اینکه تو دورانی که دانشجوی دکترا بودم برام کابوس بود ولی تا میتونستم کنفرانس میرفتم و ارایه میدادم که ترسم کم بشه و واقعا موثر بود.... بعد از ۴ ۵ بار ارایه کم کم عادت میکنید الان هم راهکار فوری اینه که تو خونه تا میتنید با خودتون تمرین کنید واقعا موثره.. موفق باشید

بر اساس تجربه ای که دارم پیشنهاد می کنم که از الف کار تا آخر رو بنویسین. حتی جملاتی که برای شروع کار میخواین بگین و یا جملات ربط وسط مطالب علمی. و این متن رو بارها و بارها تمرین کنین. این باعث میشه که اونجا اعتماد به نفستون بالا بره. من با این روش در مقابل بزرگان رشته ام در خارج از ایران پرزنت کردم.
در مورد اینکه همه پسر هستن معمولا خارج از ایران انقدر تمرکزم روی درست صحبت کردنم هست که اصلا متوجه نمی شوم بیشتر شرکت کننده ها از آقایون هستن یا خانم ها. ولی در ایران یکی دو جلسه به یه کلاس که همه آقا بودن درس دادم. بیشتر برای اونا تازگی و هیجان داشت تا من. بعضی مواقع هم از برخورداشون و تیکه هایی که بهم مینداختن خنده ام می گرفت و به زور خنده ام رو پنهان می کردم.