موضوع: >> نقض شدن های الکی

سلام ..
به نظرم ی چند بار تو موقعیت های مشابه مثل خودش باهاش رفتار کن تا درک کنه که رفتاری ناپسند در ایشون به عادت تبدیل شده یا به ارث برده ...
دوست صمیمی دوستی هست که ایرادهاشو بهش گوشزد کنه ..

سلام دوباره ..
منظور من تلافی کردن نبود ...
منظورم اینه که در موقعیت مشابه دقیقا مثل خودش رفتار کن و بی درنگ اشاره کن که چقدر این نوع رفتار تو ذوق آدم میخوره ...
نه اینکه مثل خودش رفتار کنی و بزاری به حساب تغییر رفتارت در مقابل ایشون و اونم این رفتار شمارو بزاره به حساب تلافی.
.
به همین خاطر میگم اینجور برخورد ها بین دو دوست صمیمی اجتناب ناپذیره و دو طرف هم نباید از این تلنگر ها ناراحت بشن ..
گفتی که صمیمی هستیم این پیشنهاد رو دادم ولی اگه دو دوست عادی بودین این پیشنهاد اصلا توصیه نمیشه ..
.
من که از این روش جواب گرفتم ... چراکه هزارجور منطق و توجیه نمیتونه عمق قضیه رو به مخاطب نشون بده و هیچ جوری حاظر به پذیرش رفتار اشتباهش نمیشه .

سلام خود من هم یکم این رفتارو در حد خفیف تر داشتم که البته به خاطر اینکه همسرمو بدجوری عصبی میکرد جلوی اون دیگه انجام نمیدم و کمتر شده ولی خب دوستتونو درک میکنم . کاااااااااملا بی منظوره ، اصلا هم هدفی پشتش نیست صرفا یه جوری انگار ادم دلش میخواد مکالمه هاش جذاب تر باشن من یادمه حتی ممکن بود طرفم یه چیزی بگه که من درتمام طول زندگیم تا به اون لحظه باهاش موافق بودم ولی وقتی از طرف یکی دیگه مطرح میشد یهو شروع میکردم نقض کردن اون حرف و انگار یه جورایی با خودم بحث میکردم . دلیلشم این بود کلا بحث کردن برام لذت بخش بود ، البته پافشاری نداشتم روی حرفام چون اصلا اهمیت زیادی واسم نداشت و صرفا داشتم مکالمه رو پیش میبردم پس خیلی واسم مهم نبود که حالا حرفم به کرسی میشینه یا نه . مثلا یادمه یه بار اوایل عقدم شوهرم بهم گفت اگه یه مرد نتونه زنشو مدیریت کنه بعدش دیگه زنشم اون اعتماد و عشق رو بهش نداره !! من در تمام طول عمرم با این حرف موافق بودم و همیشه ام دوس داشتم شوهرم یه کوچولو بتونه کنترلم کنه ( البته قربون خدا برم تو این مورد یکم زیادی جدی گرفت خواستمو ) ولی نمیدونم چرا وقتی این حرفو شوهرم گفت شروع کردم که مگ الان صدسال پیشه ؟ این حرفا قدیمین و اصلا هم اینطور نیست و مرد فلان و زن بهمان و ... انقدر گفتم که اخرش بحثمون شد واس همین میگم اصلا هدفی پشت این حرفا نیست چون من درتمام اون لحظه ها حتی خوشحالم بودم که همسرم این موضوعو قبول داره و هیچ وقت خطر زندگی با یه مرد زن ذلیل منو تهدید نمیکنه یه چیز دیگه ام که تاثیرگذار بود روی این رفتارم دوستام بودن . دوستای من همشون دوران دبیرستان صدبرابر من این کارو میکردن و کلا هرکی یه چرتی توی جمع دوستیمون میگفت تبدیل میشد به یه بحث مفصل توی اون جمع من از همه کمتر این رفتارو داشتم و اونا دیگه خیلی وضعشون بد بود ! یه مثال براتون میزنم که عینا خود اتفاق رو میگم :

یه روز یکی از همین دوستام داشت میگفتش که من خیلی تخیلاتم قویه و هرچی بهم بگین میتونم تصورش کنم ، مثلا شما بگو ملخ بنفش صورتی بالدار ، تصویرش کاملا واضح میاد توی ذهن من !! یکی دیگه از دوستام برگشت گفت مگه ملخا همه بال ندارن ؟ تو چرا گفتی ملخ بالدار ؟؟؟ همین قصه رو شروع کرد که حالا اون یکی داشت دلیل میاورد که نه بابا کی گفته همه بال دارن و ... این هم خودش یه داستان شد

برای همین گاها حتی منو هم عصبی میکردن ، ولی خب بعد یه مدت یه جورایی یاد گرفتم چطور باهاشون بسازم ( البته که خودمم کمی شبیهشون شدم) :

+ اون ادم به هیچ وجه منظور و قصد جدی نداره پس باهاش جدی برخورد نکنین : شوخی کنین و بخندین به رفتارش . خود من خیلی وقتا میخندیدم و بهشون میگفتم الان یه اره درسته میگفتی خیلی انرژی کمتری ازت صرف میشدا ! یا مثلا به شوخی ادای گریه درمیاوردم و با همون گریه میگفتم جون من بیخیال شو که طرف خودش خندش میگرفتو بی خیالم میشد . خلاصه که یه جوری با شوخی و خنده سر و تهشو هم بیارین ! حتی میتونن اگه حوصله داشتین همراهیش بکنین چون اونقدا هم بد نیست ، گاها بامزه ام هست

اخی یاد خاطره های خودم افتادم با تاپیکتون