موضوع: بعد از عروسی میرم شهر غریب و می ترسم و نگرانم ....

سلام دوستان من تازه عضو این سایت شدم اما قبلا کاربر مهمان بودم.
راستش مشکلی دارم که خوشحال میشم کمکم کنید
من ۲۶سالمه ویه ساله عقدکردم.باکسی که دوسش داشتم.شوهرم یه سال ازخودم بزرگتره.خیلیی پسره خوبیه به شدت مسیولیت پذیر.کاری.ما ۷سال با هم دوست بودیم .شوهرم درس میخوند ازهمون روز اول قضیه منو بامادرش مطرح کرد.تو تمام این مدت همیشه ب فکر اینده بوده.درسشو خوند کارهم پیداکرد.سربازیشو حل کرد,بامخالفت خانواده ها ازدراج کردیم الان خوشبختیم.خانواده هانون مارو دوست دارن.مشکل علت مخالفت اینه که من ساکن کرجم اما همسرم ی شهردیگه.راستش وقتی مشکلای دیگرانو میخوندم تعجب میکردم اخه شوهرمن نه خسیسه نهوبی مسیولیت نه اهل کارخلاف.نه رفیق باز ب شدت خانواده دوسته.
واسه من خیلی ارزش قایله.تواین دوران عقد سرمخالفت خانواده ها تو محضر دعوایی شد.و تا مدتها مشکل داشتیم دعوامیکزدیم اما خب حل شد.الان تنها مشکلم یه چیزه اونم اینه که از همون اول شوهرم ب من گفت من نمیتونم شهردیگه زندگی کنم و منم کورکورانه قبول کردم .الان همه امکاناتی واسم فراهم کرده .قراره دوروز دیگه جهیزیمو ببریم.اما من این دوسه ماه اخر ب قدری استرس دارم که با تپش قلب از خواب بیدارمیشم.همشم ب خاطر اینه که ههههمه از غریبه اشنا فامیل گفتن و میگن چرا رفتی غربت.به مامانم میگم چرا دادیش راه دور.راستش ما سه تا خواهریم.مادرم منو خیلی دوست داره چون میگه تو یه چیز دیگه ای.من خیلی دلسوزشونم.خیلی باهاشون مهربونم همیشه بهشون احترام گزاشتم.من فکرنمیکردم انقدر ب مادرم وابسته باشم.که الان چندماهه استرس شدید دارم.که میخوام از خانوادم دورشم.پیش مشاور رفتم گفت باید باور کنی که میخوای بری تااسترست بخوابه,گفت ب خودت بگو هرجا شوهرم باشه باید اونجاباشم.هروقت یکی از اشناها یا دوستای مامانمو میبینم میگن وای خیلی سخته.اخه من دختریم که اگه اب میخواستن سریع میدادم دستشون.بامحبتم.دیروز مامانم گفت گریه کردم واست میخوای ازم دور شی.نمیدونم میترسم از اینده که زندگی خودمو شوهرمو خراب کنم نتونم غربت بمونم.یا افسرده شم.شوهرم میگه هروقت بخوای میبرمت.اما بقیه میگن بچه دارشی مریض شی سختته دوری.حتی الانشم ب گوشم میرسه که میگن دوسال دیگه پشیمون میشه.هرازگاهی بهش گفتم نگرانم اونم الان همش استرس داره.میگه من تورو میارم خانمی کنی نه کلفتی نه اسیری از چی میترسی.فکرنمیکردم انقد وابسته باشم.همش دوست دارم عروسیم عقب بیفته .دوروز دیگه جهاز میخوام ببرم اصلا خوشحال نیستم.شوهرم بهم روحیه میده اما دوست دارم نزدیک مامانم باشم.شوهرم بهم گفته من هیچوقت ازشهرخودم تکون نمیخورم اگه ی روز خواستی برگردی باید تنهایی برگردی.خیلی نگرانم میترسم ی ادم افسرده شم همش میگم مامانم چی میشه بابام چی..فقط استرس دارم.گریه کارم شده.شهریور عروسیمه.ازشانس من مادرم مریض شده هفته دیگه باید عمل زنان کنه.منم همش داغونم دوست دارم همیشه سالم باشن

سلام
شما قبل از عقد باید به این مسائل فکر میکردید و تصمیم می‌گرفتید الان هم داری خیلی موضوع رو برای خودت بزرگ و ترسناک میکنی و به خودت استرس وارد میکنی! مطمئن باش دور بودن تو از پدر و مادرت باعث هیچ اتفاق بدی نمیشه و خداروشکر شوهرت آدم درست و خوبیه و تو در کنارش خوشبختی و پدر و مادرت هم خوشبختیه تورو میخوان، و نمیخوان تو خاطرشان زندگیت و خراب کنی! آرامش و خودت و حفظ کن و بخدا توکل کن پدر و مادرت خدارو دارن و مطمئن باش خدا مراقبشون هست و خود تو هم از دور حواست هست و گاهی بهشون سر میزنی، این و بدون دخترهای زیادی هستن که دور از خانوادهشون زندگی میکنن و خوشبختن و این باعث آرامش پدر و مادرشون هم میشه! پس سعی کن الان که از مرحله تصمیم گیری عبور کردی و عروسیه نزدیکه با این افکار باعث ایجاد دردسر بین رابطه خودت و همسرت نشی! و همه چیز و به بهترین شکل پیش ببری تا پدر و مادرت با دیدن خوشحالی تو و همسرت شاد بشن! همین براشون کافیه! به خدا بسپارشون و مراقب زندگیت باش
خوشبخت باشی

سلام
به نظرم این احساسات کاملا طبیعی هست .. همش حس های شما هم مادرتون و هم حرف های اطرافیان قابل پیش بینی هست. ولی مسئله اصلی اینه که این زندگی شماست فک و فامیل که ی هفته ای یادشون میره اصن دختری به اسم پرواز بوده برای پدر مادر شما هم ی مدت دلتنگت میشن ولی اگه ببینن جات راحته و زندگی آرومی داری و خوشبختی همین مسئله غصه فراغ رو کاهش میده و عادت میکنن ... حتی تو کرج هم باشین قرار نیست همیشه روز پیش مامان بابات باشی .. میتونی از ابزار های ارتباطی کمک بگیری که شرایط طوری نشه که ی ماه دو ماه همو نبینین ...
خیلی خوبه که از انتخاب و ازدواجت راضی هستی این یک مسئله مثبت و مهم بزرگی هست که قسمت شما شده. پس با یک مورد بی اهمیتی اوقات خودتو شوهرتو به هم نریز ... اوایل از شوهرت قول بگیر که زود زود بیایین خونه شما به مرور همه چی عادی میشه ... معمولا بیشتر از 80% فکر ها و غصه هایی که تو اینجور شرایط به فکر و روان آدم حمله ور میشن حقیقت نداره و 20% استرس ها با واقعیت هماهنگی داره خودت که رفتی سر خونه زندگیت میبینی که خیلی از استرس ها اصلن ارزش فک کردن هم نداشتن...

البته خانم ها بهتر میتونن باهات همدردی کنن مخصوصا متاهلین که شرایط مشابه شما رو داشتن و مطمئنا میان اینجا نظر میزارن ..

فقط عنوان تاپیکت گویای مشکل دقیق شما نیست که خلاق مقررات تالار هست. ی عنوان مناسب پیدا کن و گزارش بده که عوض کنن.

سلام خانومی ببین عزیزم من خانوادم کرج بودن من بعد ازدواج اومدم تهران باور کن همین مسافت کم هم اویل اذیتم میکرد وهر وقت میرفتم کرج حس میکردم اونجا خونمه وقتی برمیگشتم خونم انگار اومدم یه جای ناآشنا ولی بعد از یه مدت همه چی عادی میشه وتازه ادم توشرایط عادی قرار میگیره ومیپذیره این طبیعیه زیاد به خودت استرس نده اگر واقعا شوهرت همدل وهمراهت باشه زود به شرایط جدید خو میگیری ولی بعد از ازدواج زیا تنها نمون چون دلتنگیت بیشتر میشه اگه شاغلی که هیچ وگرنه حتما برو کلاسی هر جی دوست داری تا وقتت پر بشه چون بیکاری فکر وخیال ودلتنگیتو بیشتر میکنه حتما یه کلاس که وقتتو بگیره برو و اینکارو خیلی زود انجام بده تا تو روحیت اثر مثبت بزاره وروابط بین تو وهمسرت خدشه دار نشه ودرضمن توکل به خدا کن خودش حواسش به تو وخانوادت وهمه بنده هاش هست خوشبخت بشی عروس خانوم

سلام ممنونم از همتون بهم دلگرمی دادید من همسرمو خیلی دوست دارم اما وابستگی زیاد به خانوادمم دارم.اخه من خیلی بهشون محبت میکنم واسه همین پدرومادرمم بمن وابستن.ازاینکه یه جای نااشنامیرم و از خانوادم دور میشم خخخیلی سخته.ولی خب همسرم همراهمه در درجه اول واسم ی دوست خوبه,خانوادشم خوبن.مخصوصا مادرشوهرم هوامو داره,بعضی وقتا انقد فکرو خیالم زیاد میشه همش میگم اگه نتونم اونجا بمونم چی,ی سال دوسال که نیست ی عمره,واقعا الان دوست دارم عروسیم عقب بیفته.اخه یکی از دوستام توهمون شهره پنج ساله عروسی کرده تازه با پسرخالش ولی خیلی داغونه انقد عصبی شده بچشو همش میزنه,خلاصه امون از شیطون فکرای بدو تو ذهن ادم میاره

- - - Updated - - -

من چطوری میتونم عنوانو عوض کنم کسی میتونه راهنماییم کنه

نوشته اصلی توسط sahar67

اول ازدواجتونو تبریک میگم و امیدوارم خوشبخت بشید
خواهر گلم نگرانیتونو کامل در ک میکنم اما یه کم واقع بین باشید شما میخوای تشکیل خونواده بدی به قول خودت میخوای بچه دار بشی در اینده و یه بچه رو تربیت کنی میخوای مستقل بشی این رفتارها چیه؟

من از 18 سالگی که دانشگاه قبول شدم از خونوادم دورم بعدشم ازدواج کردم و بازم ازشون دورم باورت میشه من از فروردین نرفتم به خونوادم سر بزنم؟ درسته دلتنگشونم اما زندگی من دیگه مستقله و دیگه باید نگرانی هام مربوط به زندگیه خودم باشه اصلا وابستگی در این حد خوب نیست به این شرایط به چشم فرصت نگاه کنید و سعی کنید وابستگیتونو کم کنید


سعی کنید ازین روزهای قشنگ بهترین استفاده رو ببری نه اینکه با استرس بگذرونی این روزها میگذره اگه خوب بگذره یک عمر حس خوبش باهاته اگه الکیم خرابش کنی یه عمر حسرت باهاته

از نوشته هاتون کامل تشویش و نگرانیتونو میشه درک کرد اما مطمئن باش برات فایده ای نداره جز خراب کردن قشنگترین لحظه هات به خودت بیا عروس خانوم

بشین با خودت حرف بزن و خودت با خودت کنار بیا خوشحالم که همسرت اینقدر باشعوره که داره درکت میکنه پس لطفا با این بچه بازیا این روزهارو خراب نکن

مطمئن باش خونوادتم به نبودت عادت میکنن من و خواهرم کیلومترها از پدر مادرم دوریم اونام کامل اینو پذیرفتن ماهم همینطور
دوسال دیگه میگی اونموقع من چقدر اشتباه میکردم که واسه همچین چیزی خودمو اینقدر عذاب دادم شما الان باید همش هپی هپی کنید نه در استرس و اضطراب باشی

برات روزهای قشنگی رو ارزو میکنم همراه با کلی ارامش و خوشبختی

ممنونم سحرجان.شما راست میگی دست پاچه شدم.اخه چهره ی مامانم داغونه مشخصه استرس داره یا پدرم که دیشب به مامانم میگفت خداکنه بتونه تحمل کنه.وقتی بقیه تونستن منم پس میتونم.مرسی که وقت گذاشتی

فردا میخوایم جهیزیمو ببریم مامانم صبح گریه میکرد البته جلوی من نه خواهرم گفت
الانم خودم ماتم گرفتم گریه کردم همسرم عصبی شده دیگه میگه اگه میخوای زندگیمو خراب کنی بگو.منو بازی نده منم گفتم من بازیت نمیدم دلم گرفته همین.