موضوع: اجازه شماره دادن به خواستگار و بدم یا نه؟؟؟

سلام..28 سالمه..6ماه پیش شکست احساسی شدیدی خوردم و حدود یه ماهه که جدی دارم زندگیمو ادامه میدمو سعی میکنم فکر نکنم . در حالت عادی خوبم ولی وقتی حرف خواستگار میشه اصلا و اصلا میلی به ازدواج در خودم نمیبینم...
دیروزدوستم اومد و یه پسر از اشناهاشونو معرفی کرد و بسیار تعریف کرد... از همه لحاظ اخلاقی خانوادگی و مالی تضمینش میکنن... شریک برادرشه و از صبح تا شب باهم هستن و شب همدیگرو میرسونن دم خونه و روز کاری تمام میشه..خلاصه تا حدودی شناخت داره و میگه تو این چندسال چیزی ازش ندیده.. پسره با تعریفایی که از من شنیده همش زنگ میزنه به دوستم که زودتر صحبت کنیم..
از نظر فرهنگی به طبق شناخت واسطه از هردو خانواده کاملا هم سطح هستیم. 35 سالشه و دیپلمه.. عکسشو تو فیس بوک دیدم به دلم ننشست ولی اطرافیانمو و واسطه اصرار دارن که اشنا شیم.. با دیپلم بودنش هم تا حدودی مشکل دارم. ولی باز همه نصیحت و صحبت که اصلا نباید ملاکت باشه...
الان دوستم تماس گرفته و دید میگم اشنا شیم گفت پس شمارتو میدم بهش که بحرفید با هم ولی مامانو بابام مخالفن و میگن باید بیان خونمون تا ما هم بشناسیم هرچند به واسطه اطمینان داریم ولی پسره گفته اول باید ببینیم اصلا از هم خوشمون میاد بعد رسمی کنیم...
یعنی قبول کنم باهاش حرف بزنم؟ نمیدونم چهرشو تحصیلاتش یعنی اصلا مهم نیست؟ من کلا اهل کلاس رفتن و یادگیی هستم ولی اون فقط کار و خانواده...
چیکار کنم بگم بیان خونه؟؟؟ تا حالا اینطوری نشده همیشه خانواده ها اول میومدن... میترسم قبول کنم سبک شم..
اصلا من بابت شکست قبلیم الان در بی احساسی کامل با اطرافم هستم و به هیچکس حسی ندارم اونو همیشه همه چی تموم میدونستم و که شغل و تحصیلات عالیه و چهره جذاب و خانواده خوب و اخلاق خوب بود...
حالا همه بنظرم ناقصن ولی فکرمم پیشش نیست که از صبح تا شب غصه بخورم...
نمیدونم چمه... تو این مدت 6ماه 2تا خواستگار فوق و رد کردم و یکی لیسانس چون حسی نداشتم حالا نمیدونم چکار کنم.... اصلا بگم نه هم خانوادم میگن تا کی میخوای بشینی بالاخره باید اشنا شی و صحبت کنی شاید خوب بود... نمیدونم
نمیدونم

سلام
عزیزم فکر نمیکنم یه دیدار کوتاه در جایی خارج از خونه مشکلی ایجاد کنه.میشه از شرایطشون بپرسین و تا حدی از خصوصیات همدیگه با خبر بشین.شاید اصلا اختلاف عقیده ی فاحش با هم داشتین.اینجوری (از نظر من البته!) راحت تر می تونین تصمیم بگیرین.
نهایتا میتونین بهشون تاکید کنین که جلسه ی دوم دیدارمون من ترجیح میدم که توی جمع خونواده مون باشه

چقدر بدم میاد از اقایونی که میان میگن اول بیا اشنا بشیم بعد اگه پسندیدم رسمی اقدام میکنم
خوب حالا اگه اول رسمی بیاد زیر نظر خانوادهها ببینید همو و نپسنده چی میشه مگه خانوادها این وسط غریبه هستن؟!

اتفاقاً پسری که بدون دیدن دختر و رد و بدل کردن اطلاعات حداقلی بلند بشه خانواده شو بکشونه خونه ی دختر و زحمت الکی بهشون بده نشون می ده چقدر بی عقل و هرهری مسلک هست. مگر می شه آدم بدون دونستن اطلاعات کافی و حداقل یکبار دیدار از نزدیک، خانواده ی خودش و یک نفر دیگر رو علاف کنه؟؟؟ واقعاً این نظر شما باعث تعجبه. خانواده ها غریبه نیستن ولی معنی نداره پسر بدون دیدن دختر بره خواستگاری رسمی. می تونن با حضور یه خواهر یا فامیل بزرگتر بیرون همدیگر رو ببینند و کمی حرف بزنند اگر توافق اولیه بود بعد پسر بیاد خواستگاری. خیلی وقتها ممکنه تو همون مکالمه ی کوتاه به این نتیجه برسند که برای هم مناسب نیستند.

نوشته اصلی توسط تهمتن

اتفاقاً پسری که بدون دیدن دختر و رد و بدل کردن اطلاعات حداقلی بلند بشه خانواده شو بکشونه خونه ی دختر و زحمت الکی بهشون بده نشون می ده چقدر بی عقل و هرهری مسلک هست. مگر می شه آدم بدون دونستن اطلاعات کافی و حداقل یکبار دیدار از نزدیک، خانواده ی خودش و یک نفر دیگر رو علاف کنه؟؟؟ واقعاً این نظر شما باعث تعجبه. خانواده ها غریبه نیستن ولی معنی نداره پسر بدون دیدن دختر بره خواستگاری رسمی. می تونن با حضور یه خواهر یا فامیل بزرگتر بیرون همدیگر رو ببینند و کمی حرف بزنند اگر توافق اولیه بود بعد پسر بیاد خواستگاری. خیلی وقتها ممکنه تو همون مکالمه ی کوتاه به این نتیجه برسند که برای هم مناسب نیستند.

تعریف فامیل و دوستان از فردی نمیتونه ملاک بر خوب بودن فرد باشه دقت کنید فامیل دوستشون هستند و امکان آشنایی قبلی دو خانواده وجود نداشته

به نظر من باید با نظارت خانواده خودشون (از اونجایی که خواستند اینطور با هم آشنا بشند) ارتباط برقرار بشه و با توجه به تجربه قبلی ایشون بهترین گزینه است.