موضوع: آیا او (دختری را که خواستگاری کردم) می تواند تفکرات خاص مرا تحمل کند؟

سلام

بنده به خواستگاری دختر خانمی رفتم و چند جلسه با هم گفتگو کردیم. ایشان بعضی ملاک های بنده را به صورت کامل داشتند و بعضی را هم در حد خوب و مطلوبی داشتند به علاوه یک سری اختلافات جزئی که می توان با برخوردی منطقی و دیدی واقع گرایانه از آنها چشم پوشی کرد و یا آنها را حل کرد. هم چنین ایشان بسیاری از مسائل و مشکلاتی که پیرامون بنده هست و یا ممکن است که در آینده اتفاق بیفتد را به راحتی پذیرفتند در صورتی که هر خانمی حاضر نیست با این مسائل کنار بیاد. در حقیقت شخصی که بنده انتخاب کردم می شود گفت که مثل یک فرشته هستند. و ان شاءالله مدتی دیگر هم برای آزمایش می رویم.

اما مسائلی هست که در آنها نیاز به همدردی و مشورت شما دارم، شاید به قول عامیانه: عقلم بیاد سر جاش.
برای اینکه کوتاه بنویسم از نوشتن بعضی چیزها و مختصات دقیق تر چشم پوشی می کنم.

1- بنده در مورد ظاهر کلا شخص سخت گیری نیستم و اهل قیاس هم نبوده ام اما در مورد ایشان یک نکته ای برای بنده وجود دارد که قدری مبهم و ناواضح است و شاید دارم بی مورد مسئله ای که نیست را به وجود می آورم اما خوب می خواهم قلبا مطمئن تر بشوم. بنده در جلسات خواستگاری خوب ایشان را دیدم. از لحاظ ظاهر به نظرم می توانم بگویم که به دلم نشستند یعنی صدای ایشان در آن فضای جدی گفتگو به من احساس آرامش می داد، از لحاظ اندام هم می توان گفت نزدیک به همان گونه ای بود که مطلوب می پنداشتم.
اما از لحاظ چهره، وقتی خوب روی قضیه فکر می کنم، می بینم در جلسات خواستگاری به چهره بدون آرایش ایشان نمره 70-75 از 100 را می دادم و می توان گفت برای بنده چهره زیبا و دلنشینی دارند مخصوصا هنگامی که لبخند می زدند یا می خندیدند.
ولی نکته اینجاست که با این تفاسیر، بنده بعد از جلسات خواستگاری که البته مدتی هم از آن گذشته، هر وقت به ایشان فکر می کنم، چهره واضحی از ایشان در ذهن من نقش نمی بندد و این مسئله برای من این سوال را پیش می آورد که چگونه ممکن است هم چهره ایشان برایم دلنشین باشد و هم اینکه آن به صورت واضح به خاطر نیاورم؟
حتی شده پاسخ هایی هم به خودم بدهم مثل اینکه حافظه تصویری بنده در بعضی موارد خوب نیست و ....

حالا نظر شما چیه؟ به نظر شما بنده بی مورد و روی چیزی بی مورد دارم دقت زیادی می کنم و ای واقعا مسئله ای هست که بی مورد دارم ازش می گذرم و دارم بی خود یک چنین نمره زیبایی به شخص می دهم؟

2- در مورد خودم می توانم بگویم که شخصیت متعادلی دارم و از لحاظ فکری خیلی منطقی، تحلیلی و کلان نگر هستم. البته در جای خود شخصیت نسبتا عاطفی ای هم داشتم و تمام تلاشم را هم برای یک زندگی عاشقانه می کنم اما مسئله اینجاست که هر چند طرف مقابل شخصیت بنده را پذیرفته است، اما در حقیقت نمی دانم چقدر می تواند این روحیات منطقی و تحلیلی بنده را در زندگی واقعی بپذیرد. لطفا نگویید که بسیاری از آقایان اینگونه اند، بنده خود واقفم اما بسیاری از همین آقایان به من می گویند که تو خیلی منطقی هستی.

ببینید بنده می دانم که در صحبت هایم نباید خیلی از این گونه مسائل حرفی بزنم و یا هنگامی که ایشان می خواهند با من درد دل کنند یا صحبتی بکنند برای او بیشتر شنونده خوبی باشم تا یک حلال مشکلات خوب. اما خوب فقط همین نکته ها را می دانم. چه نکات دیگری را می توانم رعایت کنم که شخصیت خیلی خشک منطقی بنده کمتر در خانواده بروز و ظهور یابد؟

یا فاطمة الزهرا

سلام

عجب! بنده بد نوشتم یا اصلا جواب ندارم؟

یا فاطمة الزهرا

سلام یه داستان برات تعریف کنم
شاگرد از استاد پرسید عشق یعنی چی ؟

استاد به شاگرد گفت برو به گندم زار و پرپشت ترین خوشه را بیار


شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت:


استاد پرسید: چه آوردی ؟

• با حسرت جواب داد:هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر پشت تر میدیدم و به
  
  
  امید پیداكردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار رفتم.
  
  
  استاد گفت: عشق یعنی همین...!
  
  
  شاگرد پرسید: پس ازدواج چیست ؟
  
  
  استاد به سخن آمد كه : به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور اما به یاد داشته باش
  
  
  كه باز هم نمی توانی به عقب برگردی...
  
  
  شاگرد رفت و پس از مدت كوتاهی با درختی برگشت .
  
  
  استاد پرسید كه شاگرد را چه شد و او در جواب گفت: به جنگل رفتم و اولین
  
  
  درخت بلندی را كه دیدم، انتخاب كردم. ترسیدم كه اگر جلو بروم، باز هم دست خالی
  
  
  برگردم .
  
  
  استاد باز گفت: ازدواج هم یعنی همین...!
  
  
  و این است فرق عشق و ازدواج
• ​

- - - Updated - - -

به نطرم این داستان جواب شما رو می دهد البته به اضافه به مطالب مصباح عزیز

سلام
ممنون جناب کاغذ بی خط
به نکته خوبی اشاره کردید و بنده هم واقفم اما بیشتر می خواهم نظرات شخصی دوستان را در جواب سوالاتم بدانم مخصوصا نظرات خانمها در پاسخ به سوال دوم؟
تاپیکی را که معرفی کردند قبلا مطالعه کردم

یا علی

سلام به همدردی خوش اومدید . امیدوارم سال خوبی داشته باشید . بهتون تبریک میگم فکر میکنم شما انتخابتون رو کردید و عروس خانم به دلتون نشسته . براتون ارزوی خوشبختی میکنم . سوال اول که مشکلی نیست و همه اینطورین . در مورد سوال دومتون باید بگم خواستن توانستنه . اگه این انگیزه رو داشته باشید حتما راهشو پیدا میکنید . مهم دوست داشتنه اگه اون باشه نصف بیشتر راهو رفتید . پیشنهاد میکنم وقت های ازادتونو به این تالار سر بزنید خیلی چیزا یاد میگیرید در مورد خانمها و روحیاتشون و مهارتهای زندگی .

سلام

در مورد موضوع ظاهر چند تاپیک و نظراتش را خواندم و خیلی فکر کردم و سعی کردم تجزیه و تحلیل کنم که ظاهر ایشان را در چه مواردی می پسندم و در چه مواردی با ظاهر ایشان مشکل دارم.
به این نتیجه رسیدم که ظاهر ایشان همچون ملاک های دیگر ایشان برای بنده یک ظاهر پاک و معصومانه است و به عنوان یک هم صحبت و کسی که برخوردهای همیشگی داشته باشم و با او بیرون بروم عالی است، اما شاید به خاطر همین ظاهر معصومانه نمی توانم به عنوان یک شریک جنسی به ایشان نگاه بکنم. در حقیقت این نمره هایی که به ظاهر ایشان می دادم به همین خاطر بود.

الان تقریبا شکی ندارم که اگر آرایش بکنند، ظاهر ایشان در این زمینه هم برایم حل خواهد شد و می توانم ایشان را به عنوان شریک جنسی خودم بپذیرم. اما در حال حاظر مسئله اساسی که به وجود آمده این است که چگونه به بهترین نحو این ها را به او منتقل کنم؟
اصلا دلم نمی خواهد که فضا به گونه ای شود که او حتی کوچکترین فکر و احساسی بکند که بنده نسبت به ظاهر او چنین نمره ای داده ام، چرا که می خواهم در روابطم به گونه ای رفتار کنم که فکر کند ملکه زندگی بنده است و بنده به ظاهر ایشان تحت هر شرایطی نمره کامل 100 می دهم.

اما سوال دوم همچنان برقرار است. دوستان راهنمایی های خوبی کردید اما می خواهم بدانم جدای از اینکه من چقدر بتوانم جلوی خودم را بگیرم و تفکراتم را کمتر به درون خانه بیاورم، خانمها چقدر می توانند شخصیتی چون بنده که تیپ فکری و کاری ام ، منطقی، تحلیلی و کلان نگر است را بپذیرند، دوست داشته باشند و درک کنند؟


دوستان الان به نظرات ارزشمندتان خیلی نیاز دارم.
یا فاطمة الزهرا