سلام
من با دختر خانمی از همکارام 5 ماه دوست هستیم قبلش هم می شناختم .دوستیم برای شناخت بیشتر برای ازدواج بود.الان فکر میکنم دیگه وقتش رسیده که جریان رسمی شه.هم از طرف دختر تحت فشارم هم خونواده خودم.خونوادم دختره رو دیدن خونواده دخترم منو می شناسن و مخالتفی ندارن.در حقیقت این خواستگاری فرمالیته هست جواب هر دو طرف ok خواهد بود.فقط احساس خودم هست که دودلم می کنه برای خواستگاری ازش.
رک بگم بهش علاقه دارم قیافه و ظاهرش رو دوست دارم شرایطش به من میخوره و از نظر اخلاقیات مچ هستیم.ولی من رو انقدری اشباع نکرده که فکرم سمت دختر دیگه ای نره.میترسم بعد ازدواجم همین حس در من باشه. یعنی همزمان که با اینم بازم شده دختر دیگه برام جذابیت داشته باشه بیشتر از این.و ذهنم مشغول اون شه. می ترسم خواستگاری کنم بعدش پشیمون شم.اگر خواستگاری نکنم این رابطه رو ادامه نمیده می ترسم از دست بدمش و کسی با این شرایط پیدا نکنم
علاقه مندی ها (Bookmarks)