موضوع: به سوی طلاق ...

عزیزم از نوشته هات خیلی معلومه که هیجانی و احساسی داری تصمیم می گیری
یه کم آروم باش
چند سالته؟ ایشون چی؟ چه مدته ازدواج کردین؟

درست می گین، من به شدت عصبانی و ناراحتم و همین باعث میشه فکر کنین که دارم از روی هیجان تصمیم می گیرم.

من 23 ساله و ایشون 28 ساله هستن.
10ماهه عقد کردیم.

ما هم رو در یک کلاس خارج از دانشگاه و در شرکتی که ایشون کار می کنن دیدیم، هیچ صحبت یا هیچ کلامی به جز سلام نداشتیم، 8 ماه بعد از تمام شدن کلاس توسط یکی از آشنایان من ایشون شماره ی منزل ما رو گرفتن و سایر روند کار به صورت سنتی انجام شد.

و اما مشکلات : (البته گوشه هایی از مشکلات)

ایشون یک فردی هستند که خودکم بینی دارند، و همه ی مشکلات خودشون رو از پول نداشتن ( اون هم در مقیاس زیاد) می دونن، و هر بار من صحبتی بکنم در مورد مسائل مالی ( حتی اگر انتقاد نباشه) بلافاصله محکومم به این که ایشون رو کوچک کردم و.... البته این بخاطر گذشته ی ایشون و مشکلات مادی پدرشون (فرهنگی هستن) و محرومیت هایی که ایشون کشیدنه! التبه اقوامشون فوق العاده پول دار هستن و این باعث عقده ای شدن ایشون و خواهر و برادرش شده!

من گمان می کردم که ایشون اخلاقشون خوبه برای زندگی، اما، با گذشت این 10 ماه می بینم ایشون نه تنها مردی نیستن که بهش نشه تکیه کرد چه بسا خودم رو هم باید بکشم کنار که یه موقع این جای تکیه روی من فرو نریزه، توی این چند بار اخیر که بحث هامون رو به بدترین وجه ِ ممکن به خانوادش انتقال داده، جلوی من از من برای خانوادش بد گفته ( در حالی که من خیلی در برابر پدر مادرم پشتیبانیش رو می کردم) اما اون خیلی بی چشم و روست ( بخدا من آدم بی ادبی نیستم اما لغت دیگه ای برای توصیفش پیدا نکردم )

از نظر خانوادگی ( فکــــر می کردیم که هم کفو هستیم ) اما با گذشت 10 ماه متوجه شدم که ابدا خانواده های هم کفوی نداریم و اکثر اوقات خانواده هامون با هم به تفاهم نمی رسن و در نهایت با توسل به احادیث بحث های ما رو ختم به خیر می کننن! ( مثلا ما مشاوره رو جزو لاینفک زندگی می دونیم اما خانواده ی ایشون یک توهین به خودشون تلقی می کنند ... یا مثلا ما خیلی با هم رفیق هستیم اما شوهرم به گفته ی خودش 7 ماااه! با پدر و مادر و خواهر و برادرش قهر بوده! یعنی میرفته خونه ظرف غذاشو میذاشته آشپزخونه میرفته تو اتاقش تا فردا صبح! و دوباره میرفته سربازی و سرکار تا 11 شب! این در حالیه که ما اگر نصف روز هم تو خونه با مامان بابامون بحث باشیم در حال خفه شدنیم!

ایشون صحبت های من رو به بدترین وجه برداشت می کنند، مردی هستن که درست مثل خانم ها به حرف های دیگران اهمیت می دن و مدام اون حرف ها رو تکرار می کنن و به عبارتی مساله رو کش می دن . اصلا نه حرف ِ من رو می فهمه نه میخاد که درست بفهمه! اگر ازش تعریف کنی فکر می کنه داری طعنه می زنی! اگر مامانم ملاحظه اش رو بکنن میگه دارین توهین می کنین ؟؟

بیش از اندازه کم صبر هستن، هنوز صحبتی نشده خیلی زود و با حالی حق به جانب فکر گوینده رو می خونن و خیلی زود قضاوت می کنن! در حالی که طرف اصلا صحبت نکرده ! خیــــــلی زود قضاوت می کنه! اونم با حالتی حق به جانب!

اصلا چشم پوشی رو بلد نیستن! حتما همه چیز رو باید با جواب بگذراند!

در مورد هر چیزی! از زیبایی ِ من تااااا عیوب من! همه چیز رو، همه ی مسائل رو ! بزرگ می کنند و از کاه کوهی بزرگـــــ می سازند

ایشون در گذشته اخلاق هایی داشتن که ازش به عنوان دوران جاهلیت یاد می کردن مثل بداخلاقی کردن، داد زدن، دعوا کردن با خانواده ( پدر مادر خواهر و برادرشون رابطه ی چندان نزدیکی باهاشون ندارن) که متاسفانه یا خوشبختانه بعد از یک سال! این روی خودشون رو این مدت (1 هفته) به من هم نشون دادن و من عمرا نمی تونم با این اخلاق برم زیر یک سقف!

به شدت حساس هستند! حساس روی نگاه دیگران تاااااا حساسیت روی استفاده از وسایل شخصی که نکنه خراب بشه ( مثلا : یک بار که برای عیدی آوردن آمده بودن منزل ما وقتی خانوادشون رفتن بلافاصله گفتن بلند شو! بلند شو لباست رو عوض کن! الان خراب میشه! حیفه!!!! یا به شدت نگران این هستن که وسیله ای خراب بشه ، چرا ؟
میگن : چون براش زحمت کشیده شده! تو چون خودت با سختی بزرگ نشدی! سختی نکشیدی! نمی فهمی! بی مسئولیتی!!!

من از محبت برای ایشون هیچ چیزی کم نگذاشتم اما نفهمید! چون محبت برای اون و خانوادش چیز دیگه ای معنی میشه.
من برای تولدش کیک پختم و کلی تزئین کردم و کادو و ظاهر آراسته رفتم خونشون تا خوشحالش کنم ! اما خدا میدونه که چقددددر ناراحت شد و تا مدت ها بعدش با هم بحث داشتیم
چرا ؟؟ چون خانوادش هیچ وقت برای ایشون و خواهر برادرش تولد نگرفتن! چرا ؟ چون اصلا نیازی نبوده!! و این بچه ها! اصلا دوست نداشتن!! در حالی که خانواده من عمرا این شیوه تربیتی رو قبول ندارن!!


همه ی این موارد رو من بعد از عقد فهمیدم! که اگر قبل از عقد می فهمیدم روزگار بر منو خونوادم این قدر تلخ نمی شد...
کسی که طاقت 3 ساعت قهر من رو هم نداشت الان چند روزه که از من نه سراغی می گیره نه تماسی نه ایمیلی ...که این رو از تاثیرات قوی شدن رابطش با مادرش می بینم ... ( رابطه ای که خودم تقویتش کردم ... )

ممنون میشم راهنماییم کنید ...