مانعی به نام والدین!
والدین مهمترین و اصلی ترین نقش را در ازدواج فرزندان خود ایفا می کنند. آنها می توانند در این راستا هم نقش مشوق و یاری دهنده به فرزندانشان را داشته باشند و هم نقش مانع و سدی محکم در مقابل فرزندان.
درست مثل یک شمشیر دو لبه که برندگی و تیزی آن با یک کلمه معنا می شود: دوست داشتن! دوست داشتن بیش از حد فرزندان، تجربه و عمل کردن به جای آنها و تلاش برای دوری شان از خطرات احتمالی است. به عبارت دیگر والدین به دلیل علاقه فراوان به فرزندان شان حاضر نیستند که آنها به زحمت افتاده و حتی تجربه کنند به همین دلیل سعی می کنند به جای آنها تصمیم گرفته و عمل کنند تا فرزندانشان کمتر اذیت شوند. مثلاً بدون هیچ منظوری و گاه حتی ناخودآگاه در ازدواج فرزندان که جزء مهمترین رخدادهای زندگی شان محسوب می شود، مشکل آفرینی می کنند تا آنها در این راه موفق تر باشند!
مخاطب این مطلب، شاید بیشتر از دختر و پسرهای جوان، والدین سختگیری باشند که برای ازدواج فرزندشان مانع تراشی می کنند. با بهانه های ریز و درشتی که اگر یک نگاه از بیرون به آنها بیندازند، درک بهتری از رفتار اشتباه خود پیدا می کنند.
1. بی توجهی والدین
برخی از والدین نسبت به ازدواج فرزندان و نیاز جنسی آنها کوچکترین توجهی نکرده و در واقع نیاز آنها به زناشویی را نادیده می گیرند و حتی در صورت اظهار تمایل فرزندان در این رابطه نیز سعی می کنند با قرار دادن موانعی همچون ادامه تحصیل، شغل مناسب، مسکن و ... آنها را از این تصمیم منصرف نمایند. این اولویت بندی نادرست والدین در زندگی و بی توجهی آنها به ازدواج فرزند موجب می شود که پس از مدتی مسئله ازدواج برای جوان هم جزء اولویتهای دسته چندم محسوب شود. به بیان دیگر زمانی که فرزند راغب به ازدواج است والدین نمی خواهند. پس از مدتی که والدین راغب به ازدواج فرزندان شان شدند، بچه ها دیگر نمی خواهند و این خود سرآغاز مشکلات والدین با فرزندان و گاه حتی به دام افتادن جوانان در مشکلات انحرافی می باشد.
اگر جوانان یقین پیدا کردند که نظر بزرگترها در رابطه با فرد انتخابی آنها در ازدواج نادرست می باشد، بهتر است با کمال احترام نظر شخصی خود را به آنها بگویند و مطمئن باشند که صحبتهای دوستانه و طرح رودرروی مسائل با کمال احترام و متانت، تاثیر بسیار خوبی در اصلاح امور دارد
2. مخالفت و سخت گیری های بی جای والدین
در مواردی والدین بر اساس دانش و تجربه شان و تحقیقاتی که انجام داده اند به این نتیجه می رسند که فرد مقابل همسر مناسبی برای فرزندشان نبوده و در واقع این دو همتای یکدیگر نیستند و موضوع را با وی در میان می گذارند. اما اگر فرزند تحت تاثیر عواطف و احساسات جوانی سخن آنان را نپذیرفت، باید سعی کنند که او را مجاب نمایند. اما اگر مجاب نشد می توانند از مخالفت و سخت گیری نیز استفاده نمایند. در این حالت نه تنها سخت گیری والدین ایرادی ندارد، بلکه برای سعادت فرزند نیز لازم است.
اما گاه مشاهده می شود که برخی از والدین پرتوقع، مشکل پسند و... هستند و از هر کسی یک ایراد می گیرند. مثلاً از رفتار یکی خوششان نمی آید. زبان لهجه دیگری را نمی پسندد و...
به بیان دیگر سلیقه های شخصی خود را ملاک و معیار انتخاب همسر برای فرزندشان قرار داده و اصلاً برای ملاک های فرزندشان ارزشی قائل نیستند. همین مخالفت ها و سخت گیری های بیجا در نهایت یا باعث ازدواج نکردن فرزند و بالا رفتن سن او می شوند و یا همسری بر طبق ملاک های خود برای فرزندشان انتخاب می کنند بدون آنکه هیچ سنخیتی با وی داشته باشد و بدین شکل زندگی عزیزترین فرد زندگی شان را به طوفان مشکلات می سپارند.
راهکار: اگر جوانان یقین پیدا کردند که نظر بزرگترها در رابطه با فرد انتخابی آنها در ازدواج نادرست می باشد، بهتر است با کمال احترام نظر شخصی خود را به آنها بگویند و مطمئن باشند که صحبتهای دوستانه و طرح رودرروی مسائل با کمال احترام و متانت، تاثیر بسیار خوبی در اصلاح امور دارد. اما اگر صحبت مستقیم برای فرد سخت یا غیر ممکن بود، بهتر است سراغ افراد امین و صاحب نظری که والدین آنها را قبول دارند رفته و از آنها بخواهد که در رابطه با این مشکل با والدینش صحبت کند.
3. نارضایتی والدین
گاه برخی از والدین به دلایل واهی چون قیافه، تحصیلات، پول و... با فردی که فرزندشان برای ازدواج انتخاب کرده است مخالف بوده و عدم رضایتشان را به طور مستقیم و بدون هیچ اغماضی نشان می دهند و انتظار دارند که فرزندان مثل همیشه تابع فرمان آنها باشند.
4. مقاومت در ازدواج
معضل دیگر برخی از خانواده ها به خصوص خانواده های تک فرزند این است که والدین به دلیل اینکه تمام هم و غم زندگی، فرزندشان بوده و به قول خودشان « فرزندشان تمام زندگی شان محسوب می شود.» حاضر نیستند که در او با فرد دیگری سهیم باشند. به بیان دیگر حاضر نیستند که فرزندشان را به فرد دیگری(همسر) بسپارند و می خواهند او را برای همیشه پیش خود و برای خود نگه دارند. به همین دلیل مدام در مقابل انتخاب های فرزندشان مقاومت کرده و یا بهانه جویی می کنند.
5.استخاره های بی مورد
برخی از والدین نیز گمان می کنند استخاره ابزاری مطمئن در انتخاب همسر مناسب برای فرزندشان است.به همین دلیل اصلاً قبل از آمدن خواستگار یا خواستگاری رفتن و حتی قبل از دیدن و شناختن فرد مقابل استخاره می کنند. اگر خوب بود اقدام میکنند و در غیر اینصورت بدون شناخت فرد مقابل او را رد می کنند و این یعنی از دست دادن فرصت ها که قربانی اصلی آن جوانان می باشند.
گاه حتی برخی از والدین پس از جلسه بله بران برای اطمینان خاطر استخاره می کنند و بدین شکل فرزندانشان را دچار مشکلات عدیده ای چون آبروریزی می نمایند.
منبع : ازدواج مطلوب - راهنمائی و مشاورهمانعی به نام والدین!
بگذارید ازدواج کنم!
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)