موضوع: دو دلی به خاطر تفاوتهای فرهنگی که نمیدانم تا چه حد جدی هستند...نیاز به کمک فوری

با سلام به همه دوستان قدیمی
با نام کاربری قبلیم(elahe.a) نتونستم وارد شم و ناگزیر با نام جدید وارد شدم.
حدود 5-6 ماهی است با فردیبه صورت جدی در مورد ازدواج میفکریم البته از قبل دورادور میشناختمش اما رابطمون جدی شده و حتی هم من پدر مادر ایشون رو ملاقات کردم و هم ایشون منزل پدری من اومدند و با خانواده من آشنا شدند...
من 30 و ایشون 31 ساله و هر دو سابقه یکبار جدایی داریم.
ایشون به خاطر کارش یکماه ایران و یکماه اروپا ساکن هستند و حتی همسر قبلیشونم اروپایی بودند و یکسالی هست جدا شدند، قرار شده در صورت ازدواج بیشتر ایران ساکن باشند.
ما به هم بسیار علاقمند شدیم اما من طبق معمول با وسواس شدیدی دارم بررسی میکنم..
مسایلی که روبرو شدم و نمیدانم جدی باید گرفته بشه یا نه:
1-ایشون چون 4-5 سال به سبک اروپایی زندگی کرده، یه جورایی با من هم میخواد همون سبک رو داشته باشه، مثلا داشتن یه حساب مشترک برای ریختن همه درامدمون و این یعنی مشترک بودن در کل هزینه ها و خوب البته شریک بودن در کل درامد خانواده..نمیدونم عیب هست یا مزیت
2-من و ایشون از لحاظ مذهبی و فرهنگی تقریبا مشابهیم اما خانواده هامون کاملا متفاوت، البته از لحاظ تحصیلی و سطح مالی مشابه
3-ایشون درامد خوبی دارند اما وقتی ایران هستند، تقریبا بی کارند و کار کمتری دارند و محل کار و زندگیشون تقریبا یکجاست، البته قول داده بعد از ازدواج مکان کارش رو جدا کنه، البته خیلی بی برنامه زندگی میکنه و دقیق نیست و خیلی روی برنامه ریزیهاش نمیشه حساب باز کرد.بارها اتفاق افتاده در قرارهایی که با هم داشتیم، من سر قرار بودم به هم خورده و نیامده و یا در مسیر بودم که برنامه را کنسل کرده که البته چند بارش دست خودش نبوده چون در جلسه کاری بوده و جلسه طول کشیده، اما اتفاق افتاده که یکروزه رفته مسافرت برای دیدن دوستش و 10 روز مونده....
4-در مدت آشناییمون، چند باری به اروپا رفته اما چیزی به عنوان سوغاتی نیاورده، البته پرسیده چیزی نیاز داری یا نه و من هم چیز خاصی اعلام نکردم، نمیدونم این از خسیسی هست با بی توجهی یا تفاوت فرهنگ، البته با هم که بیرون میریم، خوب خرج میکنه و تقریبا 40% موارد ایشون مهمون من هستند ، منظورم اینه که کاملا مثل یه مرد اروپایی برخورد میکنه و نه مثل یه مرد ایرانی،
5-ایشان روابط صمیمی با خانمهای دورو برش داره، با اسم کوچک صداشون میکنه، خیلی گرم میحرفه، خیلی راحت ار دوستان دختر صمیمیش میگه، البته اینجور که فهمیدم تفاوتی بین دختر و پسر قایل نیست، البته دوستان خیلی صمیمیش آقا هستند

در کل نمیدونم مواردی رو که ذکر کردم تا چه حد باید بررسی کنم، اصلا مطرح کنم یا نه، مثلا در مورد فاکتور 5 میترسم اگر ناراحتیمو ابراز کنم بگه بد دلم، البته من بیشتر از ناراحتی، نگرانم، حداقل نمیدونم ناراحتیمو چطور ابراز کنم
همه این موارد رو بارها خواستم باهاش مطرح کنم اما اونقدر دوستش دارم که و وقتی میبینمش تمام شکافها یادم میره، و انگاری دیگه برام مهم نیستند اما وقتی ازش دورم یاد این تفاوتها میافتم ....
ممنون میشم کمکم کنین یا راه حل بدین

سلام
شما دو تا دیگه در سن و شرایطی نیستید که با این تفاوت های فرهنگی بگید درست میشه و گاها کوتاه بیایید اگر فکر میکنید تفاوت فرهنگی ندارید شاید باید بیشتر بررسی کنید چون نوشته های شما ریشه در تفکرتون داره و ایشون چون در اروپا بودند و شما در ایران و سبک ایرانی زندگی کردن ، مطمئنا بعد از ازدواج اختلاف سلیقه هایی خواهید داشت به نظرم ممکنه این اختلاف سلیقه ها اذیتتون کنه بهتره خیلی بیشتر روی این موضوع فکر کنید و سبک سنگین کنید مورد 5 معمولا برای خانمهای ایرانی بعد از ازدواج غیر قابل تحمل میشه پس سعی کنید منطقی تر فکر کنید

سلام
من فکر نمی کنم مورد 1 مشکلی باشه(خیلی هم خوبه) ولی در مورد 4و5 بسته به اینکه شما چقدر به موضوع اهمیت بدین میتونه جدی باشه.که ظاهرا واستون مهم بوده که اینجا مطرحش کردید.مخصوصا مورد 5 رو جدی تر فکر کنید،اینکه ایشون بعد ازدواج هم همینطور بخوان با خانمای دیگه برخورد داشته باشن و ازشون برای شما تعریف کنن،شما مشکلی نخواهی داشت؟ایشون روابط اروپایی رو ترجیح میدن داشته باشن اگه شما هم همینطور باشید که مسلما مشکلی نیست، ولی اگه شما بخواید مقید به فرهنگ ایرانی باشید ورفتارکنید ممکنه به مشکل جدی در آینده بربخورید...
فرهنگ خیلی خیلی زیاد در روابط مهمه،پس جدی بهش فکرکنید.باایشونم درموردش صحبت کنید.کسی هم حق نداره به اعتقادات یه شخص توهین کنه،هرکسی برای خودش یه اعتقاداتی داره که دیگران باید بهش احترام بذارن مخصوصا همسر.
اینکه بگن بددلی بخاطر تفاوت فرهنگیه،چون یکی دیگه همین حرف شما رو میذاره پای متدین بودن شما وازحرفتون استقبال میکنه.
خودتون فکر کنید دوست دارید با کدوم زندگی کنید؟کسی که هم عقیده شماست یا کسی که ...
امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیرید دوست عزیز

ریحانه و روزنه عزیز ممنون که پست من رو خوندین و راهنمایی کردین،
حقیقت این هست که من هم با توجه به شرایط شغلیم که کاملا مردانست و شرایط ورزشیم که یک ورزش مختلط هست، یک مرد با سبک و روش ایرانی و سنتی نمیتواند با من زندگی کنه، البته من بسیار چارچوب مندم و تا به حال حتی تو محیط ورزشی کسی من را به اسم کوچک صدا نزده و من هم کسی را به اسم کوچک صدا نزدم، در مدت این 4 سالی که متارکه کردم، خاستگاران فراوانی بودند که در ابتدا با شرایط من کنار امدند اما هر چی قضیه جدی تر میشد، میخواستند مرا محدود کنند.
از طرفی ایشان با توجه به همه تفکر اروپایی خصوصیاتی داره که گاهی فکر میکنم خیلی سنتی هست، مثلا با من شرط کرده ماهواره در منزل نداشته باشیم چرا که پخش سریالهای ماهواره در منزل یعنی ورود فساد و تاییدش در محیط خانواده و در این شرایط نا خوداگاه به بچه فساد آموزش داده میشه و از این حرفها...از طرفی من از رفت و امد با یک تعداد از دوستانشون بنا به دلایلی خوشم نمی امد و ایشان که دلایل من را شنیدند، حق دادند و جالب اینجاست که من اصلا نگفتم با اونها رابطه داشته باش یا نه، و دیگه اصلا راجع بهشون صحبت هم نکردم.اما بعد از 2 هفته به من گفت، به این نتیجه رسیده که دیگه تمایلی به ارتباط با اون افراد رو نداره...و رفت و امد با اون افراد جز ضایع کردن زمان و وقت و انرژی نیست!
خلاصه علی رغم همه تفکرات اروپایی در زندگی این خصوصیات رو هم میبینم و برسی برام سخت تر شده...از طرفی نمیدانم الان به خاطر عشق و علاقه داره بیا من راه میاد یا حرف دلشو میگه، البته رک تر از این حرفاست که بخواد نقش بازی کنه..

سلام دوست عزیز.

از نظر من اصلیترین موضوعی که باید بهش فکر کنید اینه که ایشون بخاطر کارشون مجبورن مسافرت های خارجی طولانی مدت داشته باشن. حالا یکماه نباشه، ده روز!

این مسئله بعدها میتونه تو پیچ و خم زندگی، خیلی دردسر ساز بشه. خصوصا با توجه به اینکه به بی برنامه بودنشون اشاره کردید و گفتید: قرار بود یک روز پیش دوستش باشه، ولی ده روز اونجا موند.

منظور این نیست که از ازدواج با ایشون منصرف بشید، اما به این مسئله لازمه خییییلی زیاد توجه کنید که انتخابتون آگاهانه باشه.

موفق باشید.

الهه عزیز،

فکر نمی کنم با 4-5 سال اروپا زندگی کردن، فرهنگ و تربیت 25 سال اول زندگی فرد عوض بشه. چیزی که ریشه دارتر از این حرفهاست و در کودکی و نوجوانی شکل گرفته. کما این که نظم و خوش قولی و برنامه ریزی یکی از وپژگیهای بارز اروپایی هاست و شما گفتید که این آقا در این زمینه مشکل دارد.
در واقع این تغییر رفتار که زحمتش گردن ایشون هست را نپذیرفته، اما بخشهایی که زحمت آقا را کم می کند پذیرفته. مثل دونگی زندگی کردن!

گفتید بارها شده سرقرارهایی نیامده یا در مسیر بودید که کنسل کرده، چند باریش دست خودش نبوده، بقیه بارها چی؟؟

من به شخصه سوغاتی نیاوردن این آقا را به حساب بی توجهیش به شما می ذارم. این که هیچ بار هیچ هدیه ای نیاورده باشه، یعنی خیلی هم براش مهم نیست که شما را شاد کنه، ضمن این که براش مهم هست که شما را بد عادت نکنه! به نظر می رسه فرد حسابگری هست ( + موضوع حساب مشترک و دونگی زندگی کردنش ).

چیزی که از رفتارش با خانمها گفتید، هم باز نشان از آماده نبودنش برای زندگی مشترک است. آماده نبودنش برای مسئولیت پذیری و منحصر به یک نفر بودن. مردی که رابطه صمیمی با زنان دیگه داره، تفکر اروپایی نداره، تفکر خوش گذرون داره.

من به شخصه از مجموعه چیزی که شما گفتی، مردی می بینم راحت طلب، خوش گذرون، بی مسئولیت و کمی زرنگ (رند). ویژگیهای مثبتش مثل شغل و درآمد و احتمالا مهارتهای ارتباطی و کلامیش، باعث می شه که برای هر زنی جذاب باشه. اما مرد رابطه ماندگار و مرد زندگی نیست. تکیه گاه نیست. حامی نیست. همراه نیست.

الهه عزیز، شامه ما خانمها تو این چیزها خیلی تیز عمل می کنه، مشکل اینجاست که احساساتمون مانع گوش کردن به این هشدارها می شه. خودتون هم گفتید، وقتی کنارش هستید همه چیز یادتون می ره، اما از دور می دونید که این مشکلات هست. سعی کن عقل و منطقت بر احساست چیزه بشه تا تصمیم درستی بگیری.

قواعد و اصول زندگی همه جای دنیا یکی است. تفاوتها خیلی کمرنگ تر از اونی هست که به اسم تفاوت فرهنگی تو ذهن ماست. هنوز هم در یک خانواده سالم مرد مسئولیت افتصادی مهم تری به عهده داره، زن و مرد هر دو مسئول وفاداری و روابط کنترل شده با جنس مخالف هستند، مادر مسئولیتش در نگهداری بچه ها، آشپزی و امور داخلی خونه بیشتر از پدر هست و ...

برای تصمیم بهتر، یک پیشنهاد دارم. کلا مساله اروپا زندگی کردنش و اروپایی فکر کردنش را بگذار کنار. این فقط یک دروغ و سرپوش هست برای رفتارهایی که ممکنه شما نپسندی. هیچ رفتاری را از ایشون به بهانه اروپایی بودن نپذیر. اونوفت بهتر تصمیم میگیری.

علت جدایی از همسر اولشون چی هست؟

سلام دوستان عزیز
نکاتی رو مطرح کردین که تا حالا دقت نکرده بودم، واقعیتش ایشون بسیار مهربان و منعطف هست، در مورد مسایلی که دلیل منطقی داشته باشم، حرف منطق رو میپذیره و حتی اتفاق افتاده در مسایلی که من اصلا حق نداشتم و عجولانه عصبانی شدم و برخورد کردم، در جوابم گفت، من تا 50% به تو حق میدم عصبانی شی اما نحوه برخوردت را حق نمیدهم، خلاصه یه جوری شرمندم کرد، در مورد مسایلی هم که مخالف باشم و دلیل منطقی هم نداشته باشم، خیلی صریح و رک مخالفت خودش را اعلام میکنه، مگر اینکه بدونه مسئله ای هست که منو ناراحت میکنه و کلا حق رو به من میده...
حالا چه جوری باید میزان انعطافش رو بررسی کنم؟، از طرفی من انسان رئوف و مهربانی هستم اما یه اخلاق خیلی بد دارم که نسبت به خیلی از مسایل زندگی اصلا انعطاف ندارم و شخصیت مستقلی دارم، حتی در مسایل اعتقادیم. یه جورایی زیادی منطقم رو باور دارم، از طرفی میدونم هر مردی با این اخلاق من نمیتونه کنار بیاد و معمولا مردها شخصیت وابسته زن رو می پذیرند و نه زن مستقل، و این موضوع در مورد ایشون بر عکس هست و ایشون شخصیت مستقل و سخت من رو دوست داره و تحسین میکنه، همه این موارد باعث شده تا با تمام شکافهای بینمون بیشتر و عمیق تر بهشون فکر کنم،
بازم ممنون میشم راهنماییم کنین، نمیخوام مرتکب اشتباهی شم...
این را هم اضافه کنم، همسر سابق ایشون کاتولیگ بودند و گویا یکی از دوستان صمیمیش فوت میکنه و در نهایت با مرگ دوست، همسرشون مذهبی میشن و اعلام میکنه که یا باید کاتولیگ شی یا من نمیتونم باهات زندگی کنم، و بدون هیچ دعوایی بعد از یک هفته منزل رو ترک میکنه ...
ایشون بارها گفتند که 4 سال زندگی عاشقانه داشتند ...
در مورد هدیه دادن یا سوغاتی اوردن هم به من گفته باید به من بگی چی میخواهی، مثلا برای هدیه عید نوروز، گفت همسر سابقم یه چیزی میدید و میپسندید و من رو میبرد تا همون را به عنوان عیدی براش بخرم، من این اخلاق رو نمیپسندم، اما نمیدونم این موضوع تا چه حد مهم هست ؟