با افزایش نرخ تورم و گرون شدن خیلی از اجناس، معمولا خیلی از خونواده ها توی برنامه ریزی مالی شون دچار یه اشتباه بزرگ می شن. اونم این که کم کم خیلی از تفریحاتشون رو از لیست هزینه های خانواده خط می زنند؛ به خیال خودشون هم توی یه سری موارد غیر ضروری صرفه جویی کردند. مثلا سعی می کنند کمتر مسافرت برن، کمتر بیرون غذا بخورن، اصلا کمتر بیرون برن و...
این خونواده ها البته توجه ندارن که هر مقداری که از هزینه های تفریحشون کم می کنند صرفه جویی نیست. بلکه در حقیقت این هزینه ها از یک جا به جای دیگه منتقل می شن.
مثلا پولی که صرف پرداخت هزینه های مسافرت نشه، بعدا صرف پرداخت هزینه های دارو و درمان مریضی های ناشی از فشار های عصبی میشه.
بنزینی که توی راه مسافرت سوزونده نشه، بعدا توی راه بیمارستان و دادگاه طلاق سوزونده میشه.
هزینه ای که برای سینما و پارک و شهربازی رفتن پرداخت نشه، بعدا برای جلسات مشاوره خانواده پرداخت میشه.
پولی که برای مشاوره و بهتر کردن روابط خانوادگی صرف نشه، چندین برابرش بعدا خرج طلاق و پرداخت مهریه و اینا میشه.(تازه اگه توی اختلافات خیلی بر اعصابمون مسلط بوده باشیم و پای پدر زن و کله برادر زن رو نشکسته باشیم و ملزم به پرداخت دیه هم علاوه بر مهریه نشده باشیم...)
هزینه ای که برای ورزش و باشگاه رفتن صرف نشه، چند سال بعد صرف نجات و رهایی از اعتیاد میشه.
توی روایاتی که از اهل بیت(ع) به ما رسیده هم خیلی تاکید شده که حتما یه قسمتی از زمانتون رو برای تفریح و سرگرمی بذارید وگرنه توی مدیریت بقیه وقتتون هم موفق نخواهید بود.
ما البته خیلی وقته که عادت کردیم بیشتر به درمان اهمیت بدیم تا به پیشگیری.
هزینه های درمان رو ضروری می دونیم ولی هزینه های پیشگیری بیشتر برامون حکم خرید کالاهای لوکس و غیر ضروری رو داره.
http://aramesh.mihanblog.com/post/146
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)