موضوع: نمیتوانم به همسرم علاقه مند شوم.

سلام

در پست قبلیم دوستان راهنمایم کردن تشکر میکنم .تا حدی مشکلم حل شده .اما همچنان مشکل دارم خودم مشکلی دارم هر کاری میکنم نمیتونم
همسرم رو دوست داشته باشم .بود و نبودش برایم فرقی نمیکنه .براش دلم تنگ نمیشه
تو خیابون که باهم راه میریم هیچ حسی بهش ندارم سعی داره دستمو بگیره اما من مایل نیستم
وقتی در منزل هستیم به صورتش نگاه نمیکنم نمیتونم یعنی لذتی نمیبرم . چهر معمولی داره نمیگم باید زیبا باشه نه
نمیدونم دوست ندارم نگاهش کنم با همسر قبلیم هم مقایسه نیکنم دارم فراموشش میکنم بایدم فراموشش کنم

با خودم میگم از این زندگی که لذتی نمیبرم .دلمم نمیاد طلاقش بدم چون میشکنه
نمدونم تصمیمم عاقلانه هست یا نه .
میخوام بچه داربشیم حداقل به عشق بچه کنارهم زندگی کنیم.
خواستم بدونم اینگونه زندگی یا تصمیم درسته .

همچنان رفتار کودکانه اش را داره اما کمی کمتر شده
دوستان عزیز راهنمایی نیاز دارم .فکرم خیلی مشغوله

بچه دار شدن توی این شرایط کار درستی نیست!

یه موجود بیگناه رو فدای مشکلات خودتون نکنید!

با اومدن بچه چیزی درست نمیشه!

میتونید از همسرتون بخواید که بیشتر به خودش برسه تا جذاب تر به نظر بیاد یا اینکه رفتارهای مد نظر شما رو بیشتر انجام بده.مدل موی جدید،آرایش،لباسهای آنچنانی،ورزش،رقص.... این ها ظاهر یک زن رو از این رو به اون رو میکنه!

نذارین شیطون توی دلتون بذر نا امیدی و وسوسه رو بکاره!

بیشتر به خوبی هاش فکر کنید تا نقاط ضعفش...

سلام
من تاپیک قبلی تون رو نخوندم بهتره که لینکش رو قرار بدید

بچه باید وقتی بیاد که انرژی ای داری که خرجش کنی
نه که ازش انتظار داشته باشی که برات انرژی خرج کنه
اینجوری انرژی خدادادیشو تموم میکنین و باعث میشین به جایی برسه که احساس پوچی داشته باشه
این به نظر من جرمش از قتل هم بالاتره
خودشم یه جور قتله ها
کشتن روح یه آدمه

همسرتون رو نمیشناسم
یادتون باشه که دوست داشتن دیگران یه هنره که تو وجود شما باید باشه
اگه نمیتونید نزدیکانتون رو دوست داشته باشید مشکل رو در خودتون جویا بشید نه در اونا
سعی کنید که روابط حاضر رو بسازید
دوست داشتن دیگران خیلی هم سخت نیست فقط نیاز داره که روحتون رو تلطیف کنید و تمرکزتون رو بدید به اون آدم
رو بدیهاییش که نمیتونید تغییرش بدین زوم نکنید
رو خوبیهاش تمرکز کنید

سلام
من تاپيك قبليتونو خوندم و تا اونجايي كه ميدونم ايشون همسر دومتونه(يعني يكبار جدا شديد)
ببخشيد اينقدر رك ميگم شما انگار زندگي رو بازي گرفتيد
يكبار جدا شديد و حالا هم با اين خانم ازدواج كرديد و بخاطر مشكلاتتون كه بيشتر هم بخاطر عدم علاقه شماست تازه ميگيد دلم نمياد طلاقش بدم؟؟؟؟
مگه بچه بازيه؟يا افتخاره؟

مگه وقتي انتخابش كرديد تحت فشار شديد بوديد؟
اصلا فرضا به زور ازدواج كرديد اما انتخاب خودتون بوده, شما بله گفتيد نه كس ديگه

حالا هم دنبال اوردن يه بچه ايد كه به شما شادي بده
اخه كجاي اين كار انصافه؟

اگه مشكلاتتون تو تاپيك قبل حل شده . پس بي ميليتون هم بايد كم شده باشه اما انگار بدتر شده!

چرا فكر ميكنيد تا ابد بايد ازمون و خطا كنيد

به خدا اينقدر ها هم فرصت نداريم كه يه بار ازدواج كنيم يه بار بچه دار شيم يه بار ... كه بفهميم چي خوشحالمون ميكنه!!!!

اون بچه كه ديگه تكليفش معلومه

بخواي نخواي مادري داره كه پدرش دوستش نداره!
نميفهمه؟
مادرش دلش نميخواد تو تربيتش نقش داشته باشه؟
بچه اي كه از اول قراره بياد تا خلا مادر يا پدرشو پر كنه خودش پر ميشه از كمبود و خلا چون خودش نيست

بهتره اول تلاش كنيد زندگي تون رو بسازيد و ازين افسردگي و بي روحي بياريد بيرون كه مسلما همسرتون هم ميفهمه و بعد سر زندگي يه بچه قمار كنيد

موفق باشيد

رفتارهام بی میلی هام به همسرم هم انتقال یافته متوجه شده که نصبت بهش سردم من نمیخواستم بدونه اما روزی میدونست .
چطوری باید بگم که نمیتونم عاشقش باشم گفتم شاید با اومدن بچه زندگیمون روحی دوباره بگیره اما انگاری اشتباهه
بله من ازدواج دومم هست که باید خیلی دقت میکردم واقعیتش زیره فشار خانواده بودم نمیگم کم سن هستم از خودم اراده ندارم. ولی چون پیش پدرمادرم زندگی میکردم احساس میکردم وجود من باعث ناراحتی خانوادم است
به ناچار تن به ازدواج سریع بدون دوران نامزدی شدم. در همین 1 ماهه صیقه بودیم به خانواده به مادرم گفتم که من علاقه ای بهش ندارم بیا همینجا تمومش کنیم اما مادر طرز فکر قدیمی گفت ازدواج کنی بهش علاقه مند میشی .
اما کو این علاقه حتی به همسرم که یک هفته بعداز صیقه رفتیم آزمایشگاه بهش از خودم تا تونستم بد گفتم تا منصرفش کنم اما نشد . نمیتونسم این شادی رو ازش بگیرم خیلی ذوق داشت با بی عشقی پای سفره عقد نشستم حتی وقتی بله رو گفتم منه من کردم به زبونم نمی اومدش .
خصوصیات مثبتش فقط عاشقمه یا عاشق منهم نباشه عاشق یه زندگی آبرومندانه هست
نمیخوام از بدی هاش بگم که در ذهن شما یه هیولا ازش بسازید .
نمیتونم یا نمیبینم خوبی هاشو شاید دلیلش همین باشه که بهش هیچ علاقه ای ندارم .
رفتارهای مثبت همسرم .محبت هاشو به زبون میاره نشون میده .
حرف گوش میده تا حدودی .یه زن معمولی برای زندگی .

اما به چشم من بدی هاش زیاده .خیلی لوس نازکنارنجی .دهن بین .جلف
نمیدونم نمیدونم بدم میاد ازش اه. خسته شدم بس که دعوا بحث .
این همه راه پاشده اومده محل کارم عصابم رو بهم ریخت پاشد رفت .

شیطونه میگه بزنم به سیم آخر راحت کنم خودمو مرده شور این زندگی برم .[img][/img]

سلام
جواب اشتباه شمارو که همسرت نباید بده
سعی کن اونجوری که دوست داری کمکش کنی اونجوری بشه,چون دوستت داره حتما همراهیت میکنه
فکر کنم خانمتو با زنای دیگه مقایسه میکنی
به هر حال بهتره خودتو عوض کنی چون انگار خودتم زیاد مصمم زندگیت نیستی وگرنه تغییر کاری نداره

سلام دوست عزیز
ببینید شما حتی توضیحاتتون هم کاملا با بی علاقگی و سرسریه. انگار اصلا دنبال هیچ تغییری نیستید.

دوست عزیز مغز و احساس ما مثل عضلات بدن میتونه تحت کنترل ارادی انسان قرار بگیره. همونطور که با ورزش میشه عضلات رو تقویت کرد احساس و فکر ما هم میتونن به هر شکلی تقویت بشن.

شما قبل از ازدواج باید بیشتر و عاقلانه تر برخورد میکردید که نکردید
الان باید با دلسوزی و دقت مسائل زندگیتون رو ارزیابی و اصلاح کنید که نمیکنید

خوب الان هدفتون چیه؟؟؟ میخواید مهر طلاق دوم رو هم داشته باشید؟؟

اول کمی با خودتون خلوت کنید ببینید تو زندگی دنبال چی هستید./؟؟/؟؟؟//

بعد اگر به این نتیجه رسیدید که زندگی مشترکتون ارزش خونه تکونی جدی داره اون وقت بیاید و با جزئیات و دقت نه بی حوصلگی در مورد نکات مبت و منفی زندگی مشترکتون صحبت کنید
موفق باشی

نوشته اصلی توسط sea

سلام دوست عزیز
ببینید شما حتی توضیحاتتون هم کاملا با بی علاقگی و سرسریه. انگار اصلا دنبال هیچ تغییری نیستید.
توضیحاتم کامل نیست !!! مگر این زندگی با این همه بی علاقگی برای آدم فکرآزاد میزاره که کامل موبه مو توضیح بدم. یعنی تابحال نشده که از کسی خوشتون نیاد چون حالا همسرم هست به اجبار باید دوستش داشته باشم. باید به ناچار چون انتخاب کردم تن به این زندگی بدم. بله چون زن گرفتم نه لباس .

دوست عزیز مغز و احساس ما مثل عضلات بدن میتونه تحت کنترل ارادی انسان قرار بگیره. همونطور که با ورزش میشه عضلات رو تقویت کرد احساس و فکر ما هم میتونن به هر شکلی تقویت بشن. بله به شرطی که یه نور امیدی داشته باشم. برای همین هم پست باز کردم این نور را پیدا میکنم یا کاملا مسدود میشود.

شما قبل از ازدواج باید بیشتر و عاقلانه تر برخورد میکردید که نکردید
الان باید با دلسوزی و دقت مسائل زندگیتون رو ارزیابی و اصلاح کنید که نمیکنید
بله کاملا اشتباه کردم. حالا باید این اشتباهم تا مرگ گریبان گیرم باشد . مگر انسان چند بار زندگی میکند . همه ما انسانها دنبال یه زندگی آروم وبا لذت هستیم .
اما من هیچ لذتی باهمسرم ندارم . نه در گفتار کردار نه درمسایل جنسی .

خوب الان هدفتون چیه؟؟؟ میخواید مهر طلاق دوم رو هم داشته باشید؟؟

هدف از ایجا این پست . پیدا کردن راه چاره خلاصی از این بی میلی .رهای . پیدا کردن عشقی که در وجودم مرده .مهر طلاق ترسی ندارم. از مهری که خدا بر پرونده عمالم بزند ترس دارم.

اول کمی با خودتون خلوت کنید ببینید تو زندگی دنبال چی هستید./؟؟/؟؟؟//

خلوت گفتید .من در محل کارم از دست همسرم آسایش ندارم. چطوری تنها باشم وقتی که دلم میگره در تنهایی خودم بگریم. از محالاته که من را یک روز در حال خودم بگذارد . برای یه آرزو شده که حداقل یک روز بدون هیچ تماس یاهرچیزی در اختیار خودم باشم.
اینجوری بهتر بگم روح وجسمم در اختیار همسرم هست .من مال خودم نیستم بقدی صفت من را نگه داشته که میترسد منو ازدست دهد . با این کارها ازدست خواهد داد .

کاش میشد همسرم هم عضو میشد تا کمی هم اورا از اشتباهاتش آگاه کنید .

بعد اگر به این نتیجه رسیدید که زندگی مشترکتون ارزش خونه تکونی جدی داره اون وقت بیاید و با جزئیات و دقت نه بی حوصلگی در مورد نکات مبت و منفی زندگی مشترکتون صحبت کنید
موفق باشی

اینم لینک پست قبلیم که لازم بود قرار دهم

همسر28 ساله ام در سن 14 سالگی مانده

آقای همراه

من فکر میکنم شما از زندگیتون خسته شدید و اون شادی و انگیزه رو که باید داشته باشید ندارید ،
ولی ......
مشکل شما از اونجایی هست که شما فکر میکنید این شادی رو دیگران باید بیان دو دستی بهتون تقدیم کنند

اصلا این طور نیست ، این شادی و این انگیزه فقط در درون خود شماست ، باید بیدارش کنید
.
شما نمی توانید جلوی سیل رو بگیرید اما میتونید ساختن کشتی را یاد بگیرید .

هیچ چیز نمیتواند شما را خوشحال کند مگر به اذن خود
هیچ چیز نمیتواند شما را غمگین کند مگر به اذن خود

با دست روی دست گذاشتن و غصه خوردن و بی حوصلگی مشکل شما حل نمیشود .

میشه لطف کنید و برامون بگید شما تا حالا چه تلاش هایی برای رفع مشکلاتتون کردید که به نتیجه نرسیده باشه ؟

حدس من اینه که همسر شما ترس این رو داره که روزی شما رو از دست بده ، چون در زندگی گذشتش شکست خورده .پس بهتره شما بهش این اطمینان رو بدید که هر مشکلی در زندگیمون پیش بیاد و در هر صورتی در کنارت میمونم تا به کمک هم از مشکلات فارغ شویم

کنار همسرتون بنشینید و از راه عشق و صمیمت وارد بحث شوید( چون گفتید همسرتون زیاد احساساتی هست ، این طوری زودتر به نتیجه میرسید ) و حرف های دلتون رو براش بزنید .و ازش بخواهید که کمکتون کنه .
مشکلتون اونقدر بزرگ نیست که حل نشه .فقط کافیه شما به جای اینکه بشینید و غصه بخورید و فکر کنید که چطور از این زندگی جدا شید ، به جاش به فکر هرچه بهتر کردن این زندگی باشید و تمام راه هایی رو برای بهبود روابطتتون با همسرتون انجام دهید .

نوشته اصلی توسط tamanaye man

آقای همراه

من فکر میکنم شما از زندگیتون خسته شدید و اون شادی و انگیزه رو که باید داشته باشید ندارید ، میدونید دلیل بر خستگی من چیه . در فشار بودن درتنگنا قرار گرفتن .نداشتن یک روز آزادی برای خودم بودن . نداشتن یکی از معیارهای که مدنظربرای ازدواج داشتم . این همه رفتارهای کودکانه تا کی من باید صبر کنم تا همسرم بزرگ شود 10 سال چند سال . روانشناس هم میگه همسرم در سن نوجوانی استوپ کرده . دلیل بر این رفتارش خانوادش میباشند .
ولی ......
مشکل شما از اونجایی هست که شما فکر میکنید این شادی رو دیگران باید بیان دو دستی بهتون تقدیم کنند .من شادی رو از کسی گدایی نمیکنم. شادی بی دلیل به وجود نمیاد باید چیزی باشه که شاد باشم. درغم اندوه که نمیتونم شاد باشم. وقتی میشینم به همسرم نگاه میکنم هیچ چیزش خوشحالم نمیکند بلکه به غم هام بیشتر میکنه چطوری خوشحال باشم.

اصلا این طور نیست ، این شادی و این انگیزه فقط در درون خود شماست ، باید بیدارش کنید
.میشه چطوری بیخیال این دنیا چگونگی زندگیم باشم . بسپارم بخدا هرچی که شد . اینجوری شادی میاد در دلم .
شما نمی توانید جلوی سیل رو بگیرید اما میتونید ساختن کشتی را یاد بگیرید .

هیچ چیز نمیتواند شما را خوشحال کند مگر به اذن خود
یک چیز میتواند مرا خوشحال کند .اونم همسری که از هر لحاظ به معیارهام نزدیک باشه .
ما از قد هم تفاهم نداریم. من 183 همسرم 148 کناره هم راه میریم گاهی من نمیبینمش گمش میکنم .جدی میگم قول نیستم
هیچ چیز نمیتواند شما را غمگین کند مگر به اذن خود
غمگین شدم گرفتار شدم. نمیتونم به خودم بگم من مرد کمی تا حدودی خوشبختم.

با دست روی دست گذاشتن و غصه خوردن و بی حوصلگی مشکل شما حل نمیشود .

دست رو دست نزاشتم اومدم پست باز کردم تا راهنمایی دریافت کنم شاید چاره ای پیدا شد از این حال بیرون اومدم.

میشه لطف کنید و برامون بگید شما تا حالا چه تلاش هایی برای رفع مشکلاتتون کردید که به نتیجه نرسیده باشه ؟
الان که اینجا هستم اولین قدم برای تلاش هست .

حدس من اینه که همسر شما ترس این رو داره که روزی شما رو از دست بده ، چون در زندگی گذشتش شکست خورده .پس بهتره شما بهش این اطمینان رو بدید که هر مشکلی در زندگیمون پیش بیاد و در هر صورتی در کنارت میمونم تا به کمک هم از مشکلات فارغ شویم
بارها بهش گفتم .هزاران بار گفتم.

کنار همسرتون بنشینید و از راه عشق و صمیمت وارد بحث شوید( چون گفتید همسرتون زیاد احساساتی هست ، این طوری زودتر به نتیجه میرسید ) و حرف های دلتون رو براش بزنید .و ازش بخواهید که کمکتون کنه .
مشکلتون اونقدر بزرگ نیست که حل نشه .فقط کافیه شما به جای اینکه بشینید و غصه بخورید و فکر کنید که چطور از این زندگی جدا شید ، به جاش به فکر هرچه بهتر کردن این زندگی باشید و تمام راه هایی رو برای بهبود روابطتتون با همسرتون انجام دهید .

با همسرم همه مدلش رو امتحان کردم نمیشود صحبت کرد. با عشق بگی جدی نمیگیره غرق عشق میشه چندقیقه بعد فراموش میکنه . بهش گوش زد میکنه میگه جدی بود من فکر کردم داری عاشقانه حرف میزنی .

با جدیت بگم نه با خشم.اشک توچشماش جم میشه اون وقتم من حرفم رو قورت میدم.

با چه رفتاری باید بگم. شما فقط حرفهای من رو میشنوید نمیتونید تصورشم کنید که همسرمن چگونه شخصیتی است.

زندگی از دیدگاه همسرم. : غذاپختن مرطب کردن خونه . در ماه یکی دوتا از فامیلهایش را دعوت کنه برای مهمانی دادن. با دوستانش بره بیرون دوستان مجردش . بخره بپوشه نگن نداره .
بگه بخنده بیخیال دنیا . شل اخته میگرده در منزل دست به موهاشم نمیزنه تا من نگم.
اصلا بلد نیست از لوازم آرایشی استفاده کند . منکه مردم از اون بهتر میتونم آرایش کنم.

وقتی که چندین بار میگم آرایش کن عطر بخودت بزن . آرایش میکنه که اگر ازش عکس بگیرم همه وحشت میکنند .
الان دختر بچه های 13 ساله استفاده از لوازم آرایشی رو بلدن .

برای خودم متاصفم.