موضوع: صحبت در مورد عقاید در دوره اشنایی به چه نحوی؟؟؟

سلام

خوبید؟؟خوبم.

یه راست میرم سر اصل مطلب.
من الان با دو نفر در حال گذروندن اشنایی هستم..دوره شناخت و اشنایی.
اینطور که میدونم تو این دوره یکی از مسائلی که بایستی دربارش صحبت بشه مسائل اعتقادی و مذهبی هست.

خوب من فعلا،در حال حاضر یه سری عقاید خاص دارم.متاسفم که مینویسم.به هیچ عنوان قصد ترویجش رو ندارم.ابدا.

یه سری اخلاقیات برام مهمن..یه سری اصول..اما بطور خاص فعلا با بعضی کلمات میونه ی خوبی ندارم.مثل خداو چیزایی شبیه به این.
این که چرا اینجوری شدم یا هستم بماند.سوال من چیز دیگه ایه.

چطوری عقایدمو بگم که سوءبرداشت نشه؟؟

میفهمین چی میگم؟؟من به همه یا حداقل اکثر مقدسات احترام میذارم..اصلا اهل تمسخر عقاید نیستم.حتی ممکنه خیلیاشونو در کنار زندگیم داشته باشم..اما باور بعضیاشون نه..حداقل فعلا نه.

اما نمیدونم اینو باید بگم بهشون یا نه؟؟
و چه جوری بگم که برداشت بد نشه؟؟برداشت بد یعنی تصور بشه من کسی هستم که چارچوبا برام مهم نیست.

خودم به شخصه با یه فردی که اینجوری بگه نمیتونم کناربیام چون غالبا بدون حد و مرز هستن.با فرد دیندار مشکل ندارم.اما ایا لازمه از عقایدم بگم؟؟و چطوری؟؟؟

مرسی.
موفق باشید

سلام بهار جان

چرا تاپیکت رو در قسمت مقالات قرار دادی.؟

در مورد سوالت.
خیلی خوبه که به همه مقدسات احترام میذاری.اما این جمله برای دو نفری که قراره برن زیر یه سقف یکمی خطرناکه !

زن و شوهر باید از لحلظ عقیدتی یکسان نه ، اما بهم نزدیک باشن.احترام شما سر جاش .

به نظرم برات سوء برداشت مهم نباشه.رود وایسی که نداری.عقایدت رو بگو.بدون کم و زیاد کردن.
میگن قبل ازدواج چشمات رو خوب باز کن و بعدش ببند.

حتی به نظرم بهشون بگو که ممکنه برخی اوقات این حالت برات پیش بیاد(اینکه رابطه ات با برخی کلمات بهم بخوره)

چون این موضوع رو همه قبول ندارن.و ممکنه برات دردسر ساز بشه.
چون مثلا کسانی هستن که حتی اگر از دو دست و دو پا فلج بشن و همه مصیبتهای عالم هم سرشون بیاد خدا همونیه براشون که همیشه بوده.

خوب مسلمه که شما با این افراد نمیتونی کنار بیا و متقابلا اون با شما.

و دیگه اینکه سعی کن خودت به یه ثباتی برسی.به نظر سردرگم هستی.یه چیزایی رو قبول داری که برخی مواقع خیلی قبولش داری و برخی مواقع ازش گریزونی.

قطعا لازمه که برای طرف مقابلت باز کنی.و بگی که عقایدت میتونه متغیر باشه.

من نظرم اینه که شمایی که این عقاید رو داری شاید برات کنار امدن با یه فرد دیندار ممکن باشه اما برای یه مرد دیندار کنار امدن با عقاید این چنینی همسرش تقریبا غیر ممکنه.
احساس میکنم برعکسش امکان پذیر تره.


مثلا شما نیمتونی ازدواج کردی و با همسرت در تضاد عقاید بودی بگی من به عقاید تو احترام میذارم اما (مثلا میگم) نماز نمیخونم.خوب این خودش میشه یه مشکل.اونم از نوع بزرگش.

امیدوارم موفق باشی

پ.ن:
پست من و مدیر همزمان شد.

سلام بهار جان

نظر مدیر محترم و مریم عزیز رو قبول دارم ولی به نظر من یک نکته رو در نظر بگیر اول تکلیف خودت رو با عقایدت روشن کن

ببین شما میگی که از افرادی که به خدا اعتقاد ندارن و همینطور به دین، میترسی این نشاندهنده این هست که خودت ته قلبت اعتقاد داری حالا یه مدت هست که به دلایلی یه مقدار تردید اومده سراغت پس بی اعتقاد نیستی قبل از صحبت وضعیت خودت رو معلوم کن

اگر فکر من در مورد شما درست هست میتونی در همین حد که دوست داری یه مدت شناخت بیشتری از دین و مسائل فلسفی داشته باشی و فعلا برات بعضی موارد سوال برانگیز هست صحبت کنی نه اینکه بگی اکیدا با این موارد میونه خوبی ندارم

کسی که با این موارد میونه خوبی نداره براش فرقی نمیکنه طرف مقابلش میونه خوبی داشته باشه یا نه و در صورتی که طرف مقابل میونه بدی داشته باشه اونو لاقید نمیبینه

نظر شخصی من این هست یه جستجو در خودت بکن و تکلیفت رو با خودت معلوم کن بعد با اون فرد یا افراد صحبت کن.

با آرزوی خوشبختی

کلمات رو باید در جمله بندی بگی که طرف ظرفیتش رو داشته باشه.
این که چقدر باید توضیح بدی، کاملا وابسته به میزان تفاوت شما دوتا هست

ما مسئول درک دیگران نیستیم، اما مسئول نحوه بیان کردن خودمون هستیم.
باید بدونی به چه کسی، با چه نحو و تا چه حد بگی. نه اینکه یک قالب یکسان رو برای همه استفاده کنی.


کتاب زندگیت رو در حدی باز کن، که ظرفیتش رو دارند. بیشتر باز کنی باعث سوء برداشت میشه، و این سوء برداشت حتی با توضیح هم حل نمیشه، چون اصلا جزیی از ظرفیت طرف مقابلت نیست. از طرفی این که طرف ظرفیتش رو داره یه نه، جزئی از معیارهای تو نیست، چون تو قبلا این مسئله رو برای خودت حل کردی، یک مسئله دورنیه و هیچ ربطی هم به دیگران نداره. روی رفتارهای ظاهری تو هم تاثیری نداره. (اگر این طور هست)

خیلی ازتون ممنونم.
مدیر همدردی عزیز،مریم عزیز،فکور عزیز و رز زرد عزیز سپاس.

چرا تاپیکت رو در قسمت مقالات قرار دادی.؟

متاسفم وقتی متوجهش شدم دیگه کاری از دستم برنمیومد.

دیگه اینکه سعی کن خودت به یه ثباتی برسی.به نظر سردرگم هستی.یه چیزایی رو قبول داری که برخی مواقع خیلی قبولش داری و برخی مواقع ازش گریزونی.
حالا یه مدت هست که به دلایلی یه مقدار تردید اومده سراغت پس بی اعتقاد نیستی قبل از صحبت وضعیت خودت رو معلوم کن

شاید تصورتون این شده که منظورم اینه که خدا نیست و این حرفا...نه.
وجود داره و ....بگذریم.دلم نمیخواد اصل دقیق اعتقادمو اینجا بنویسم.چون
1-نمی خوام بحث اعتقادی راه بندازم که میدونم خارج از قوانین تالاره و حداقل جاش انجمن ازاده.
2-ممکنه عقاید من اشتباه باشه.و اینکه حتی یه نفر با خوندن مطالب من (چه عضو وچه مهمان) خللی تو اعتقادش ایجاد بشه و من مدیونش بشم رو نمی خوام.خصوصا اینکه افراد تازه وارد یا مهمان با دیدن عناوین اسمم چون زیاد به سیستم اشنا نیستن فکر کنن ممکنه تموم حرفای من درست باشه یا همچین چیزی.

من هیچ نمیتونم همچین بار مسئولیتی روی دوشم نگه دارم.پس از گفتن عقایدم امتناع میکنم.فقط اینو بگم اگه مثلا تو تاپیک درددلی با خدا چیزی نوشتم یا بنویسم نافی عقایدم نیست.

بگذریم.

پس یکم:
قاطع، رک و صریح با ذکر مثال اعتقاداتتان را با جزئیات بیان کنید.

دوم:
نگران برداشت فرد مقابل نباشید. برداشت او به خودش بر می گردد و شما مسئولیتی در قبال او ندارید (مگر شفاف سازی که در بالا توضیح دادم)

واقعا چقد کار سختیه...
ولی تموم سعی خودمو میکنم که با مثال منظورمو برسونم و به برداشت اون توجه نکنم(هر چند خیلی سخته)

ممنونم که زود جوابمو صریح و واضح دادید.

موفق باشید