موضوع: همسرم خیلی اخلاق های بدی داره که منو دو دل کرده

سلام
من 22 سالمه 2 ساله که عقد کردم همسرم 26 سالشه .
راستش توی این دوسال خیلی مشکلات داشتیم یهنی دعواها و مشکلاتمون بیشتر از روزای خوشمون بود راستش همسرم اخلاقش بده خیلی زود سر هیچ و پوچ عصبی میشه بددهنی میکنه حتی قهرم میکنه لج باز و کینه اییه یه چیزی حتی خیلی کوچیک رو کینه میکنه و تا اخر هی میکوبونه توی سرم اصلا گذشت وبخشش نداره یا خیلی به مدت کمی چیزیو فراموش میکنه .
طرز فکراش در مورد زن و زندگیش کاملا اشتباهه مثلا چند وقت پیش رفته بودیم خرید که پولش کمتر از 5000 تومن میشد موقع حساب کردن من دست توی کیفم نکردم اونم نکرد اخرش با اشاره گفتم میشه اینو حساب کنی بعد با کلی ناراحتی حساب کرد و شبش بهم گفت تو داری منو تیغ میزنی 5 تومن نداری توی کیفت و ... نمی فهمه که اینا وظیفه خودشه
ماشینمو تعمیرگاه نمیبره معتقده که وسیله ای که ازش استفاده نمیکنه رو چه لزومی داره حمالیشو کنه یا خرجش کنه دقیقا همین جمله رو میگه بعد از کلی دعوا و جر و بحث بهش فهموندم که اینا مسئولیت خودشه منو تو نداریم
سر این اخلاقاش همش باید بحث و دعوا شه که بفهمه دیگه اعصاب واسم نمونده
خیلی خودخواهه و خودشو بسیار قبول داره منیت داره ثبات هم نداره یه موقع هایی خیلی پر مهر و محبت میشه بهم مهربونی میکنه یه موقع هایی اصلا نمیشه باهاش تا کرد.

یکی از اخلاق های خیلی خیلی خیلی بدش اینه که بسیار بددل و شکاکه یعنی در حدی که تهمت های ناموسی بهم میزد خیلی مشاوره بردمش اما دیگه نمیاد خانوادم ازش تعهد گرفتن که دیگه دست از بددلیش و تهمت هاش برداره الان 2 ماهه که تهمت های رکیک و زشتش رو دیگه نمی زنه اما شکش هنوز باقیه مثلا وقتی میرم بیرون اگه یکم دیر و زود شه همش ازم سوال می پرسه یا با لحن بدی بهم غیر مستقیم میگه داری دروغ میگی مثلا میگه مطمئنی تو رفته بودی دکتر جای دیگه نبودی ؟؟؟ اگه تعهد رو نداده بود خودشو نگه نداشته بود و هرچی دوست داشت میگفت به نظرم از ترس بهم ریختن رابطمون هیچی نمیگه
اما من می ترسم چون توی عقدیم داره خودشو نگه میداره که تهمت نمیزنه میترسم اینده به مشکل بخوریم چیکار باید بکنم؟
در مورد اخلاق های دیگه اش هم راهنماییم کنید چی کار کنم با طرز فکرای اشتباهش با اخلاق های تندش بددهنی هاش لج بازی هاش ؟؟؟
من واقعا الان اعصابم نسبت به 2 سال پیش خیلی ضعیف شده تحملم کم شده خسته ام نسبت بهش حسم کمتر شده
راستش چند وقت پیش تصمیم به جدایی گرفتم اما با پا درمیونی خانوادش بهش فرصت دادم راستش مامانش از ترس اینکه جدا نشیم داره فشار میاره که سریع تر بریم سر زندگیمون اما من می ترسم واقعا نمی دونم چیکار کنم
مشاوره خیلی رفتم نظر خوبی نداشتن واسه همین تصمیم به جدایی گرفتم و خانوادش ازم خواستن مهلت بدم من مشکلی با فرصت دادن ندارم اما از اون طرف دارن فشار میارن که بریم سر زندگیمون نمی خوام تا مطمئن نشدم اینکارو بکنم
اینم بگم بسیار زیاد دوستم داره منم دوسش دارم اما این مشکلات یکم از حسم کم کرده

میشه راهنماییم کنید؟

سلام آرامش عزیز ، من تقریبا شرایطی مثل شما دارم با این تفاوت که دوران عقدم خیلی از شما بهتر بود . ازت خواهش میکنم اگه احساس میکنی ادم زندگیت نیست و قراره اذیتت کنه دقت کن . کاری نکن که بعدا پشیمون بشی . با عقلت جلو برو .

خانم گرامی ، تنها نکته ایی که به نظرم می رسه ، به هیچ عنوان عروسی نکنید فعلا !
تا حل نشدن مشکل ، اصلا فکر سر خانه و زندگی رفتن رو نکنید
--
بد دلیش رو هم باید ریشه اون رو پیدا کنید مثل تمام اخلاق های دیگش

ارامش عزیز سلام

چقدر خوبه که فکر بهبود رابطتون هستید اصلا به گزینه جدایی فکر نکید و تلاشتون رو بزارید رو بهبود

به هر حال در هر اختلافی دو طرف مقصر هستند و اصولا هیچ وقت یک نفر مقصر نیست

به نظر من برای اصلاح باید با خودت خلوت کنی و درباره رفتار خودت قضاوت کن فقط رفتار خودت!

در موارد پول خرج کردن و تعمییر ماشین سعی کن باهاش کنار بیای و همه چی رو به اون واگذار نکنی بهرحال همسرت هنوز احساس کامل مستقل شدن نداره و یه جورایی نامزدید

در لا به لای صحبت هات حس کردم همسرت بهت خیلی علاقمنده اینکه تعهد داده و سعی میکنه رعایت کنه مثبته

بهش کمک کن و تا میتونی اعتمادش رو جلب کن

امیدوارم کارشناسان در بهبود رابطتتون کمک کنند اما بازم میگم خیلی از مشکلات با نرمش و مهربانی و صد البته صبر حل شدنی هست

موفق باشی دوست عزیز

مرسی از همگی
راستش خیلی سعی میکنم از اون اوایل که واقعا سخت بود واسم با مهربونی و نرمی رفتار کردم بعدا شد وظیفه ام که همیشه در مقابل رفتارهای زشتش یه نرمی رفتار کنم و بلکه معذرت خواهی هم بکنم
جوری شده بود که اصلا فکر نمی کرد رفتارش زشته ادامه میداد و توقع داشت اگه قهری اتفاق افتاد من جلو برم
الان که تغییر رویه دادم یکم تغییر کرده اما از طرفی اعصابم خیلی در به داغون شد همش بهم ریختم ضعیف شدم از دست این دعوا ها
توی این فرصت پیش اومده می خوام بازم تلاشمو کنم و کم شدن دعواهامون رو بسنجم و ببینم چه نتیجه ای بدست میاد
دوره عقد رو هم بازم عقب میندازم
دوستان اگه بازم راهنماییم کنید که دیگه چه کارهایی باید انجام بدم ممنون میشم

سلام

قبلا دوران نامزدی دوران شناخت بود امروز دوران عقد دوره ی شناخت شده و این عالی است که بر مبنای سنت و فرهنگ و مذهب زمانی به شناخت قبل از ازدواج اختصاص داده می شود .

در ضمن این را بدان عزیزم که افراد تفاوتهای چشمگیر براشون اتفاق نمی افتد در نتیجه نامزدت را همینگونه که هست ببین و خودت را ببین که آیا می توانی در پذیرش کامل همین فرد با همین مشخصات باشی یا خیر . ( پذیرش یعنی هست هر آنچه که هست )

حال اگر در این میان این آقا تغییری به سمت جلو داشت شما هم خوشحال باش و از برکت تغییر خوب لذت ببر.

روی ضعف های خودت کار کن تا ضعف های خودت رو از بین ببری و یا کم رنگشان کنی اما سعی نکن خودت را برای رضایت کسی تغییر بدهی . کارهایی را انجام بده که برات بتواند تداوم داشته باشد و اما آگاهی و مهارت و شناخت چیزی است که هر چقد ر در آن جلو بروی خودت بیشتر از برکت آموزه هایت بهره می بری .

سلام ارامش جانم ممنون که برام پست زدی

وای دقیقا نامزد منم همینطوره

منم حسابی دو دلم

خیلی وقته دیگه دارم دو دوتا چهارتا میکنم! نکات مثبتش اوایل زیاد بود ولی حالا هر روز داره کمتر و کمتر می شه

امروزم تا دلت بخواد بهم فحش ناموسی زد و تهمت پشت تهمت

باز خوبه نامزدت می زاره تنها جای بری ، من حق ندارم تنها و بدون آقا پام رو بیرون بزارم
یا خودش میاد یا با آزانس میرم و بر میگردم

روزای اول فکر می کردم زندانیم الان یکم عادی تر شده فقط با مامانم و خواهرم حق دارم برم خرید تنها؟ نه!

سلام خواهر خوبم
به نظر من شما توی این دوران باید تمام راه حلهایی که به نظرتون ممکنه به تغییر رفتار همسرتون کمک کنه رو با خونسردی امتحان کنیدمثلا از موضع نرمش و احترام برای یک مدت معین (2هفته) وارد بشیدببینید میتونید تغییرش بدید یا نه چند بار با رفتارهای متفاوت در بازه های زمانی مشخص همسرتون رو امتحان کنید اگه تونستید یا بعبارت بهتر همسرتون تغییر رفتار داد میتونید به زندگی آیندتون امیدوار باشید والا محاله که خوشبخت بشید چون رفتار همسرتون ذاتی شده و تقریبا غیر ممکنه که تغییر کنن.
با تشکر

سلام از همگی به خاطر جواب هایی که بهم دادن ممنونم
مریم123 عزیز مرسی که راهنماییم کردی من نمیدونم با همسرتون دوست بودید یا خواستگارت بودند (منظور میزان شناخت طرفین از همه) من قبل از عقد چند سال همسرم رو میششناختم الانم 2 ساله که عقدیم از اوایل اشنایی من همه اینکارایی که شما گفتین بلکه بیشترش رو انجام دادم و خوب هم میگذشت به نظر منم اعتمادی که باید جلب شده بود بعد از عقد بدتر شد از چهارچوبش هم خارج شد تا به حال تهمت ناموسی نمیزد اونم زد جوری که تعقیبم میکرد اگه یه زمانی گوشیم در دسترس نبود و من متوجه نمیشدم روزگارم سیاه میشد تا چند روز باید ثابت میکردم کجا بودم یا اینکه اگه 30 دقیقه دیر تر همیشه میرسیدم هزار جور سوال و جواب باید پس میدادم منم با خونسردی اینکارو میکردم هرچند باز هم بعد از این همه جواب دادن و اثبات کردن اخرشم بهم میگفت دروغ میگی باور نمی کنم و بارها تهمت ناموسی خیلی خیلی زشت هم بهم میزد تا قضیه تعهد پیش اومد . عزیزم اگه قراره اعتمادی جلب بشه ،میشد من با این همه اعتماد سازی به مدت چند سال تا الان دیگه فکر نمی کنم شکی باقی مونده باشه اما هنوز یه چیزایی توی ذهنش هست .

من تنها چیزی که خیلی میترسونتم همینه واسه همین این فرصت رو دادم که ببینم چقدر برمیگرده به حالت قبلش
یه چیز دیگه هم اینکه اخلاق خوبی نداره خیلی عصبیه و همینطور هزار تا کارم واسش بکنی نمیبینه همیشه میگه هیچ کاری واسم نکردی اما من ....... خیلی خودشو قبول داره و تا همین الانم کلی سختی کشیدم تا بهش بفهمونم مسئولیت هاش چیاست .
من توی این پروسه زمانی دارم کمکش میکنم همونطور که گفتی هرچند قبلا هم اینکارو کردم اما دارم سعی میکنم با خونسردی نرمش و بخصوص احترام با بقیه اخلاق های بدش رفتار کنم برای اینکه می خوام ببینم مشکل واقعی کجاست من اشتباه رفتار میکردم یا نه .جوابی که می گیرم خیلی واسم مهمه.