موضوع: با برادر پرخاشگر و پرتوقعم چگونه برخورد کنیم؟

سلام من برادری دارم که ۲سال از من بزرگتره.از زمانی که من به یاد دارم ایشون بسیار لجباز پر توقع و بداخلاق بوده متاسفانه.یک خواهر ۱۰ ساله هم دارم.
برادرم زندگی رو بر ما تلخ کرده ما اجازه ی هیچ کاری رو در خونه نداریم.منظور از ما کل خانواده هست حتی پدرم.برادرم آرامش رو از خانواده ما گرفته.همیشه توقع داره همه چیز براش فراهم باشه بدون اینکه خودش بخواد تلاشی کنه.همیشه از ما طلبکاره.پدر من کارمند بازنشسته است و مادرم خانه دار.از وقتی که به یاددارم همیشه والدین تمام تلاششون رو برای آسایش و راحتی ما کردن ولی متاسفانه برادر من جواب همه ی این محبتها رو داره با فحش و کتک کاری جبران میکنه.خانواده ی من حتی اجازه تلویزیون نگاه کردن ٬رفت و آمد ٬وحتی تلفن کردن ندارند.وقتی که برادرم خونه هست همه باید ساکت باشن و هیچ اجازه ای ندارن.بیچاره پدرم با وجود داشتن ماشین مجبوره که از تاکسی ویااتوبوس استفاده کنه چون بر طبق مقررات برادرم اون حق استفاده از خودرویش را ندارد و پدرم تنها وظیفه دارد که پول توجیبی اقا وبنزین را بپردازد .همه ی ما از زندگی سیر شده ایم حتی خواهر کوچکم.اگر برادرم خونه باشه حتی نمیتونه کارتون تماشا کنه.خواهر کوچکم رو خیلی دعوا میکنه و کتک میزنه.او حتی از کتک زدن پدر عزیزم هم ابا نداره.از همه بیشتر دلم برای خواهرم میسوزه که در این سن کم میاد پیش من و برام درد و دل میکنه.پدرم بیماری قلبی داره و هر لحظه ممکن است خدای نکرده او را از دست بدهیم.
خیلی ناراحتم.نه فقط برای خودم بلکه بیشتر برای خانواده ام.
متاسفانه برادرم بیکار و علاف میگرده و تنها کاری که بلده فحش و دعواست.حاظر به رفتن پیش دکتر هم نیست و دوسال پیش رفت ولی قرص هاش رو مصرف نکرد.
من چه کاری میتونم انجام بدم به نظر شما.واقعا موندم .
من بیشتر از غم پدر و مادر و خواهرم میسوزم.

ایشون حرف و نظر هیچ کسی رو قبول ندارند و از همه بدش میاد.از همه متنفره.و متاسفانه عقده هاش رو روی سر بقیه خراب میکنه.پدرم کارمند بازنشسته است و درامد زیادی نداره ولی برادرم توقع داره پدرم یه ماشین خوب و یه خونه برای آقا بخره چون از نظر اون پدرم وظیفشه.هیچ کس هم نمیتونه جلوش رو بگیره.هر حرف مخالفی عواقب خیلی برای خانوادم داره و منجر به فحش و کتک میشه.خیلی سخته زندگی کردن با یه انسان روانی.

مشکلات زیاده .بعضی وقتا که یکم ارومه میگه من دست خودم نیست نمیتونم خودمو کنترل کنم .حواستون ب خودتون باشه.

pari darya
سلام
عزیزم نگفتی برادرتون چند سالشه؟خودت چند سالته؟وضعیت تحصیلش چطوره؟
گفتی از وقتی یادت هست برادرت بد اخلاق بوده...یعنی
برادرت از بچگی این طوربوده؟اگر نه ،از کی این طوری شده؟
پدر و مادرت از نظر شخصیتی چطورن؟اون ها آروم هستند؟

گفتی برادرت پیش دکتر رفته،تشخیص دکتر چه بود؟و چه داروهایی تجویز کرد؟

بله برادرم از بچگی خیلی شیطون بود و بچه حرف گوش کنی نبود ولی نه خیلی زیاد.حدود ۳ساله که خیلی بد شده.مادرم بسیار صبوره و همه اینو میدونن پدرم هم آرومه در کل ٬یک کم زود عصبانی میشه ولی هیچوقت مارو کتک نمیزد ویا توهین نمیکرد به ما.البته ناگفته نمونه که پدربزرگ پدری ام یه مقدار از این حالتها رو داشته ولی نه به این شدت.
برادرم ۲۵ سالشه و من ۲۳ سالمه.برادرم لیسانس داره.
دقیقا نظر دکتر رو راجع به برادرم نمیدونم.یه سری قرصهای اعصاب که به صورت معمول تجویز میشه رو داده بودن.

از وقتی یادمه برادرم پر توقع بود و اصلا به این فکر نمیکرد که پدرم داره تمام سعی ش رو برای زندگی ما میکنه.همیشه میخواست همه چیز براش فراهم باشه.

هیچ کمکی نمیکنه به معنای واقعی هیچ.فقط توقع داره و بس.حرف مخالف برابر است با فحش و کتک و دعوا.به نظر شما چه کار میشه کرد آیا مشکلات ما حل میشه؟

با سلام.به نظر من شما باید از همون موقعیتهایی که یکم آرومتره استفاده کنید و راضیش کنید که برای حفظ سلامتی خودش و صد البته حفظ سلامت روانی بقیه ی اعضا خانواده تون که بدین ترتیب تحت فشارن به یک روانپزشک مجرب مراجعه کنن.البته خیلی بهتره که از قبل خودتون یک دکتر مناسب پیدا کرده باشید و در همون موقعیت مناسب بهش پیشنهاد بدید.قبلش هم میتونید با همون دکتر مشورت کنید که چطور برادرتونو راضی کنید.
به نظرم این که مادرتون صبر پیشه کردن و پدرتون کوتاه میان جای تقدیر داره اما نه تنها مشکل برادرتونو حل نمیکنه چه بسا باعث حادتر شدن این مساله بشه.
موفق باشید

دقیقا همینطوره.با کوتاه اومدن ما مشکل برادرم حل نمیشه.چندین بار راضی شده که بره دکتر البته فقط به مدت چند دقیقه.دوباره حرفش رو پس میگیره و میگه نمیرم.

در کل ما خانواده ی مذهبی هستیم ولی برادرم خیلی راحت به تمام اعتقادات ما توهین میکنه و باعث رنجش خاطر ما میشه مخصوصا پدرم.وبارها به خاطر رفتارهای ناشایست برادرم٫ کار پدرم به بیمارستان کشیده.
تو رو خدا دعا کنید که واقعا خسته شدیم.

نگران نباشید.من فکر میکنم برادرتون هم از این رفتارهاش ناراحته اما توان مقابله نداره.به چشم یک بیمار بهش نگاه کنید.حتما با یک روانپزشک مشورت کنید.ازش بخواید که راهنماییتون کنه.فکر میکنم این بهترین راه.
به خدا توکل کنید...
موفق باشید

pari darya

سلام دوباره
عزیزم نمی دونم واقعا چی باید بگم مساله یکمی پیچیده است چون علت این پرخاشگری و رفتار های عصبی برادرت مشخص نیست نمیشه کمکی زیادی به صورت مجازی بگیری
چون اغلب رفتارهای پرخاشگرانه و عصبی که افراد در بزرگ سالی دارن ریشه در دوران کودکی اونها داره.

پری اگر برادرت همکاری نمی کنه و پیش مشاور و دکتر نمی اد....
به نظرم بهتر باشه خودت بری حضورا پیش مشاور ،فعلا به برادرت کاری نداشته باش
خودت حضورا پیش مشاور برو و رفتارهای برادرت رو توضیح بده و از مشاور بخواه که برخورد صحیح در مقابل برادرت رو بهتون یاد بده.
مثلا گاهی در مقابل پرخاشگری یک فرد باید سکوت کرد!
اما برخی افراد نه باید در مقابلشون ،مقابله به مثل کرد تا آروم شن.
برای همین شما هم باید برخورد صحیح و واکنش صحیح در مقابل رفتارهای ایشون رو یاد بگیری

از ی طرفم سعی کنید بهانه دستش ندید ،منظورم این نیست که برای اسایش خونه به برادرتون باج بدید!نه ولی بهانه هم دستش ندید،یکم مراعات کنید
ارتباطتون رو باهاش کم تر کنید.

البته اینا نظرات شخصی منه و بهتره حتما یک متخصص به شما مشاوره بده
امیدوارم آرامش داشته باشی و مشکلاتت برادرت حل شه.

راستی با دوستانش هم مشکل داره یا فقط با خانواده مشکل داره؟

رفتارش خارج از خونه چطوره؟

دوستاش چطور آدم هایی هستن؟

سابقه اعتیاد داره؟

خواسته ای داشته مخالفت شده؟

رابطه بیرون از خونه بد نیست.سابقه اعتیاد نداره و حتی سیگار هم نمیکشه.با دوستاش هم خیلی رک هست و اگر از رفتار اونها خوشش نیومد سریع رابطشو قطع میکنه.من میدونم که قلبش خیلی پاکه و خودش هم واقعا نمیتونه کنترل کنه.

همیشه بیش از حد توان خانواده انتظار داره.و دوست داره همون موقع انجام بشه.اصلا اهل صبر نیست.

خیلی خود خواه هست.کوچترین اقدامی که خانواده برای من و خواهر کوچکم انجام بدن با برخورد بسیار بد برادرم مواجه میشیم.در صورتی که او از همه ی ما امکانات بیشتری داره.مثلا پدرم میخواد یخچال خونه رو عوض کنه چون دیگه خوب کار نمیکنه ولی برادرم مخالفت میکنه و میگه لپ تاپ من باید عوض بشه واجازه نمیده .

میگه خودم باید رئیس باشم ولی.حتی حاظر نیست کوچکترین کمکی انجام بده.

میگه خودم باید رئیس باشم ولی.حتی حاظر نیست کوچکترین کمکی انجام بده.

کوتاه آمدن مامشکلی رو حل نمیکنه اعتراض هم کار رو بدتر میکنه.

اگر پدرم در توانش بود که از پس توقعات او براید مشکلی نبود ولی واقعا در توان پدرم نیست.پدرم مجبوره که از دیگران قرض کنه .
برادرم یه دوست داره که متاسفانه خوب نیست و او مدام برادرم رو تحریک میکنه و میگه تو یه د ونه پسر هستی و باید همه چیز برات فراهم باشه.میگه تو الان باید خونه داشته باشی بهترین ماشین زیر پات باشه.
متاسفانه یکی از دلایلی که برادرم اخلاقش بد تر شده وجود این دوست نابابه.خیلی روی برادرم تاثیر گذاره.

به نظره من، سعی کن با داداشت دوست بشی!

سعی نکن مقابلش باشی، سعی کن کنارش باشی. ببین، وقتی که باهات دوست شد و کاملاً بهت اعتماد کرد و تو رو تو جبهه ی خودش دید، هر جوری خواستی می تونی کنترلش کنی!

سعی کنین به اعتقاداتش احترام بذارید، نگید تو داری اشتباه می کنی، بگید هر کسی تو دنیا اعتقادات خودش رو داره، اعتقادات تو هم برا ما محترمه! این جوری دیگه به اعتقادات شما توهین نمی کنه، آتیش خشمش هم خاموش می شه! بعدش، سعی کنین کم کم به فکر وادارینش! آخه داداشت راستم می گه! عقلش نمی تونه یه سری عقاید که از عرف بهش رسیده رو قبول کنه، مطالعه هم که نداره، پس دیگه غیر از این هم نمی شه ازش انتظار داشت! کاملاً طبیعی هم هست (به نظره من!)

به نظره من، اصلاً هم بهش نگین تو بیماری و برو دکترو از این حرفا! مثله یه انسان کامل و عاقل باهاش برخورد کنین، بهش احترام بگذارید، مسئولیت بهش بدید، یه جوری که این حس بهش القا بشه که اون باید کم کم بیاد کمکه بابا و مواظب خواهرا و مادرش باشه! بهش اعتماد کنین، ازش نظر بخواین و باهاش مشورت کنین، مثلاً شما به عنوان خواهر کوچکتر، یه سری مسائل رو باهاش مطرح کنین، مثلاً مسائل درسی! و بگین نظرت چیه و بهتره چی کار کنم و بالاخره تو بهتر از من می فهمی، تو بزرگتری، توی درسات موفق تر بودی! شاید این ها حقیقت نداشته باشه، ولی خیلی تأثیر داره!

این ها زمان می بره، اما وقتی به بار نشست، نشسته دیگه!

خواهشاً یه مدت هم بهش گیر ندین و این کارو بکن و اون کارو نکن هم نگید دیگه!
تا متوجه بشه بزرگ شده و این رفتارش بچه گانس!