موضوع: کارمو به خاطر همسرم از دست دادم ولی حالا پشیمانم

خیلی دوست دارم زمانی خودم را در لیست آدمهای خوشبخت ببینم هنوز که نشده-با اصرارهای همسر دور از وطن از کارم بعد 12 سال آمدم بیرون تا به زبان خوندم برسم-همه گفتند دیگه بسه کار- حالا دارم دیوانه می شم خیلی ناراحتم آمدم بیرون- نه درس می خوانم نه به کارهام می رسم همش می خوابم تا به هیجی فکر نکنم-1 ماه دیگر امتحان زبان دارم وبعد می روم ولی انگیزه ندارم-همیشه دختر فعالی بودم کارمی کردم درس می خواندم مقاله می دادم - خ
حالا خودم یک آدم بی کاروالاف می دانم باید چکار کنم- از این که به حرف همسرم گوش دادم =شیمانم- خیلی افسرده ام-همش می خوابم-کمکم کنید دوستان

احساس می کنم همه چی برام تمام شده-این جا کار خوبم از دست دادم و آن طرف هم برای من هیچی نیست تا بتوانم آن جا درس بخونم و یا در رشته همندسی کار کنم یک آدم الاف و بی کارم- این فکرها دیوانم می کند-چکار کنم

سلام مریم جان-مرسی از راهنماییت -کلی نصایحت خواندم- دست خودم نیست کم آوردم- از طرفی از دست دادن کارم که براش خیلی زخمت کشیدم -از طرفی دور شدن از خانواده که تا حالا ازش دور نبودم- زندگی در یک کشور دیگر- از 0 شروع کردن- شروع زندگی مشترک با همسر دانشجو(با این وضعیت دلار من هم نمی توانم کمکی کنم)- از طرفی مشکلات خواهر تازه جدا شده ام- همه توانم را بریده-اشتباه کردم به حرف همسرم توجه کردم و کارم از دست دادم الانم خودش مشکلات خودش را دارد و من نمی توانم بهش بگم افسرده گی گرفتم- گاهی به سرم می زند برم دکتر و قرص بخورم-چکار کنم

6 ماه ازدواج کردم ولی هنوز با همسرم زندگی نکردم-

راستش همیشه بهترین دوستم خدا بود حالا او را هم یادم رفته فکر کنم خدا هم دیگر دوستم نداره من یادش رفته

ممنونم- من کلا دختر صبوریم- و اگر تا الان موفق بودم به خاطر صبر و حمایتهای خداوند بوده-ولی الان کم آوردم احساس می کنم زیر +ام خالی شده- امروزم هم فقط به همسرم غر زدم که تقصیر تو بود من همه چی از دست دادم که بعد خودم ناراحت شدم- آخه اخلاق بدی که دارد همش می خواهد برام تصمیم بگیرد و اینقدر گیر می ده که قبول کنی- تنها کار مثبتی که الان دارم انجام مب دهم نقاشی است امیدوارم بتوتند کمکم کند- برام دعا کنید دوباره خودم بیابم- الان احساس بی مصرف بودن دارم

می بخشید من در کام+یوترم p ندارم به جاش + می آید- +=p

سلام دوست عزیز
هرکسی توی زندگیش مشکلاتی داره اما اگه قرار باشه همه کم بیارن که دیگه اسمش زندگی نیست
خوبه که به فکر اطرافیان باشی براشون ئل بسوزونی اما این دلسوزی اگه قرار باشه نگاه مثبتتوبه زندگی ازت بگیره به نظر من بی ارزشه
خواهر منم تقریبا شرایط مشابه شما داره توی یه کشور دیگه تک و تنها شش ماهه داره زندگی میکنه اونم درسشوکه تمام عشقش بود به خاطر شرایط جدید زندگیش کنار گذاشت اما همیشه یه امیدی هست که مارو به جلوهل میده
اگه کارتواز دست دادی چرا دنبال راهی نیستی که اون ساعتای خالی رو برات پرکنه فکذرکنم مطالعه بهترین راهه
چرا زبانوپی گیری نمیکنی شاید با پیشرفت توی زبانت بتونی یه کار بهترازقبلی پیدا کنی
غصه نخور گلم خدا بیشتر از تصورما آدما بزرگه
مثبت فکرکن
امیدوارم امتحانتوخوب بدی

مرسی دوست عزیز-از راهنماییتان- مشکلم این جاست که بابا من فوق العاده عصبی است- همسرم این نمی داند و فکر می کند او بهترین و مهربان ترین بابا دنیاست- من مخارجم همیشه خودم تامین کردم حالا که بابام فکر می کند باید مخارجم بده همش دعوا داریم- همیشه هم می گه این همه کار کردی هنوز هیچی نداری- من خودم مخارج خرید داماد و خرید فرش.ووو دادم و به اسم بابام تمام کردم بابام فقط بهم جهیز داد که بابت ان همش سرکوفت شدم-حالا همسرم فکر می کند من دختر ی هستم که فقط از بابام money می گیرم- ولی من روزی 10 ساعت کار می کردم- من خانوادم جلو همسرم بالا بردم تا او هم با من درست رفتار کند و هوا مامان و بابام داشته باشد که موفق هم بودم ولی خودم بد شده- حالا هم برای هزینه هام دچار مشکل شدم- من 1 ماه دیگر دارم میرم نمی تونم در این مدت کم جایی کار کنم خودم و همسرم و دوستام نمی توانم ببخشم که من کشتند تا از کار بیام بیرو- مردم از حال و روز آدم که خبر ندارند هی نظرشون تحمیل می کنند حتی همسر آدم

آخه باباها چقدر بی منطقند رنج حقوق ها کم است دیگر -من همان که در این شرایط کار خوب داشتم همین خیلی خوب بود این را هم از دوست داشتم- کارم- ازدواجم از دوستهای خوبم داشتم حالا همش می گه چقدر دوست بازی بچسب به زندگیت- آحه زندگی همین دیگه روایط اجتماعی- خسته شدم دیگه-

هیچکس نظری نمی دهد؟ خیلی دلم گرفته

[
چرا هیج کدام از دوستان نظری نمی دهند-ممنون می شم

وای!!!!!!

چقدر غر می زنی!

اعصابم رو خورد کردی!

دخترا مردم جهیزیشونم خودشون می دن و همه خرج و مخارج عقد و عروسی خودشون و خواهراشونم می دن، تا 10 سال بعد از عروسی هم دارن قسط می دن، این قدر غر نمی زنن که شما می زنی!

من لحظه شماری می کنم که این یک ماه تموم شه و بری!

اون از انتخابت همسرت و پشیمونیت، اینم از استفات و پشیمونیت!

تو رفتی برگه ی استفا رو دادی، می ندازی گردن این و اون! عجبا!

شما به من بگید تا حالا کاری انجام دادین که بعدش پشیمون نشید؟؟ بعید می دونم!

یه خورده بزرگ شو دیگه!