موضوع: حسرت عمیق یک عشق

سلام به دوستان عزیزم مشکلی که مطرح میکنم برای دوستی عزیز است البته برای خودم هم جوابش مهمه...ایشان دختری است 30 ساله که چند سال قبل شدیدا عاشق پسری بود به تمام معنی عاشق وشیدا...او پسر را می پرستید (من کاملا در جریانش بودم)ولی شرم وحیا شاید هم غرور بیجا مانع نشان دادن این حس قوی بود دائم میگفت اون باید پا پیش بگذاره من نباید جلو برم البته خیلی با شرم وحیا اشاره هایی میکرده ولی هیچ رابطه دوستی وآشنایی خارج از محدوده دانشگاهی بین آنها ایجاد نشد وپسر هم آدم خیلی خیلی جدی ومغرور ومنضبطی بوده وانگار اصلا تو این باغا نبوده حالا گذشته واون پسر هم دیگه نیستش ولی دوستم همیشه حسرتشو داره ودیگه عاشق کسی نشد ه وحتی میل به ازوداج هم نداره ومیگه دیگه اعتقاد به عشق نداره به نظر شما باید چکار کنه؟ازدواج کنه ولو بی عشق؟؟بره اون پسرو پیدا کنه ودل به دریا بزنه ونگذاره تو دلش بمونه؟؟یا مجرد بمونه وافسرده شه؟؟یا اصلا با کس دیگه دوست شه که اونو فراموش کنه؟؟من نمیتونم کمکش کنم فقط میدونم اون پسر شده یک حسرت بزرگ عشقی واسشلطفا راهنمایی کنید ممنون(من راجع به این سایت چیزی به دوستم نگفتم وتازه اون نمی تونه بیاد )

سلام

اینکه شما این قدر نگران دوستتون هستید و براش دلسوزی می کنید، واقعا قابل تحسینه.
ولی فکر میکنم فرآیند مشاوره از طریق یک واسطه خیلی مفید نباشه چون حتما چیزهایی هست که ایشون به شما نگفته و در عین حال نکات مهمی هستند.

بنا براین چیزی که من اینجا میگم در مورد شماست نه ایشون! کارهایی که شاید به نظرم مفید باشه که شما براشون انجام بدید. یعنی اگر دوست من بود این کارها رو براش میکردم:

1) اولا ما آدم ها اصولا وقتی چیز ناشناخته ای رو در مقابل خودمون داریم، خیلی بزرگش میکنیم. تجربه من بهم میگه قله هایی که فتح کردیم به مراتب اسانتر از چیزی بودن که ما تصور می کردیم. سعی کنید این مسئله رو بهشون گوشزد کنید که شاید ایشون عاشق تصویری بودند که از اون پسر تو دهنشون ساحته بوده اند نه خود پسر!!
اکثر اوقات هم همینجوره!
مثلا خود من اینقدر مغرور بودم که نذاشتم کسی که دوستش دارم اینو بفهمه. و الان که رفته و من دورادور از کاراش خبر دارم، روزی هزار بار خدا رو شکر میکنم که جلو نیومد و من تو اون جو احساسی اسیر یه رابطه بیهوده نشدم.

2) یادشون بندازید که خدایی اون بالا هست که بیشتر از هر کس دیگه ای تو این دنیا دوستش داره. کسی چمیدونه شاید این دو تا با هم خوشبخت نمی شدن و خدا نخواسته که بهم برسن.
تسلیم بودن در برابر خواست خدا و توکل به خدا رو بهش یاد آوری کنید

3) به عنوان دوستشون این وظیفه شماست که اونو از محوریت این احساس نا شناخته ( مبهم تر از اونه که بشه نام عشق رو روش گذاشت!!) در بیارین. اون اقا الآن رفته و حتی اگر هم برگرده با اونی که دوست شما می شناخت خیلی فرق کرده. پس باید اونو یک مسئله تمام شده بدونه. و به زندگیش ادامه بده.
حالا چطوری این موضوع رو بهش بفهمونید، کار شماست که از روحیاتش خبر دارید

4) مورد آخر که باید اول می گفتم این بود که تشویقش کنید که بره پیش یه مشاور، وقتی یه مسئله داره زندگی مارو تحت شعاع قرار میده حتی اگر به پیش پا افتادگی وز وز یه پشه باشه، باید پیش یه متخصص مطرح بشه.
اونا مسلما بهتر از مردم عادی راه رو نشونش میدن.

به ایشون بگید که به دوستش حسودیم شد

سلام

آیا این یک عشق دو طرفه بوده یا یک عشق یک طرفه اگز دو طرفه بوده خوب مسلما پسره هم اقدامی میکرد و لی بنظر میاد عشق یکطرفه بوده که هیچوقت کار به جایی نمیبره . شاید اون پسره هیچ احساسی به ایشون نداشته و حالا که رفته چرا باید با حسرت گذشته زندگی کنه . زندگی این نیست که همیشه به کام من و شما باشه گاهی بر وفق مراد نیست . به این فکر کنه که اگر اقدامی میکرد و یا حالا بخواد اقدامی بکنه ممکنه با جواب منفی روبرو بشه و این یک ضربه روحی خیلی بدتری برای ایشون خواهد بود . بالاخره باید همه جوانب رو در نظر گرفت
شاید مصلحتی در کار هست . شاید خدا برای اون یک قسمت دیگه ای در نظر گرفته .
اگر واقعا داره بخاطر این عشق زجر میکشه باید مشاوره انجام بده .
یادمان باشد که: همیشه به جستجوى راه باشیم، نه همراه.

دوستم همیشه حسرتشو داره ودیگه عاشق کسی نشد ه وحتی میل به ازوداج هم نداره ومیگه دیگه اعتقاد به عشق نداره به نظر شما باید چکار کنه؟

دست از تلقین کردن این حرفا و این احساس به خودش برداره تا بتونه کسیکه با معیارهاش نزدیکه و همخوانی داره پیدا کنه و علاقه مند بشه. فقط زوم نکنه روی این یه نفر، دایره دیدشو وسیعتر کنه چه بسا که آدمی بهتر از اون پیدا کرد و حتی بیشتر از اون بهش علاقه مند شد.

بهش بگو:

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی، ره ز که پرسی، چه کنی چون باشی!

متأسفانه دوستتون خواب هستن و یکی باید اساسی یه تکونی بهش بده که از خواب بیدار شه! شما هم که ماشالا هزار ماشالا سنگ تموم گذاشتین و دارین براش لالایی می خونین!

این بچه بازی ها چیه، سنش هم کم نیست که! واقعا بعیده!

خوبه لیلی و مجنون نبودن و عشق یه طرفه بوده!

بهش بگین خیال پردازی هاش رو قطع کنه و بچسبه به زندگیش! اگه تلاشش رو بکنه، 6 ماه دیگه از این احساسا خبری نیست و خیلی راحت می دونه به هر کسی دیگه علاقه مند بشه! البته سعی کنه در حقه خودش لطف کنه و این سری علاقش بعد از ازدواج باشه! بهش بگو دیگه به پسره فک نکنه! به مرور حذفش کنه!

خیلی دلم می خواد بدونم این پسره چه تهفه ای بوده که این خانوم چند سال به پاش نشسته!

به اطرافیانش هم بگین این قدر باهاش همدردی نکنن و براش غصه نخورن! هر وقت هم از این حرفا زد، دعواش کنین و بگین دست از این بچه بازی هاش برداره تا به خودش بیاد!

نوشته اصلی توسط ایوب

خیلی دلم می خواد بدونم این پسره چه تهفه ای بوده که این خانوم چند سال به پاش نشسته!

ایوب جان.به احتمال زیاد این اقا تحفه خاصی نبودن اما خیالاتی که این خانوم تو ذهنش پرورونده خیلی خیلی تحفه است جوری که ما هم اگه جای این خانوم بودیم به این روز میفتادیم.

به نظرمن دوست شما کلا مشکل داره و اگه این پسر رو فراموش هم کنه و بخواد با نفر دوم اشنا بشه باز برای خودش رویا پردازی میکنه که طرفم فلان و بهمانه.
این اشتباهیه که گاهی هممون مرتکب میشیم چون گاهی عاشق شخصیت خیالمون میشیم نه طرف مقابل و خوب انتظار هم خواهیم داشت شوهر یا نامزدمون یا زنمون عین شخصیت توی ذهنمون باشه و اینجاست که مشکلات شروع میشه.

نه تنها باید دوستتون اون ادمو فراموش کنه بلکه حتما باید خودشو درمان کنه.شیفتگی بیش از حد یا در حد پرستیدن کسی که واقعا هست اشتباهه چه برسه به کسی که اصلا نیستش.

حتما به یه مشاور مراجعه کنه تا ریشه این موضوع رو تو خودش پیدا کنه نه تو خوبیای اون اقا.