موضوع: تقاضای راهنمایی در مورد نتیجه مطالعه یک کتاب

با سلام به دوستان عزیز؛
از روزی که کتاب «ابن‌سینا نابغه‌ای از شرق» را در سن دوازده سالگی‌ام خوندم، یک جمله از اون کتاب در ذهن من حک شد و تمام برداشتها و عقاید منو از دنیا، به شدت تحت تأثیر خودش قرار داده که تا همین امروز هم که سی‌ودوساله شدم و این متن رو به شما دوستان می‌نویسم ادامه داره. (متن مورد نظرم که در شروع فصل چهارم کتاب فوق هستش رو عیناً آوردم و جمله مورد نظرم مشخص شده) رو همین حساب تا حالا به هیچ وجه به ازدواج حتی فکر نکردم چون می‌دونم که بخصوص در فرهنگ ما اگه نخوای که بچه داشته باشی، فقط باید که ازدواج نکنی و راه حل دیگه‌ای برای این مسئله وجود نداره...
حالا بنظر شما آیا رویه و نظر من تا حالا درست بوده و یا اینکه باید تجدید نظر کنم؟ منتظر نظرها و کامنت‌های شما عزیزان هستم...
و اما متن کتاب:
اولین کسی که در بخارا غیر از پدر ابن‌سینا، حسین کوچک را مورد آزمایش قرار داد ابوالعلاء بود که مکتبخانه داشت. آنقدر نام ابوالعلاء مُعرّی شاعر معروف و نابینای عرب شهرت دارد که در هر مورد که اسم ابوالعلاء برده می‌شود نام او به خاطر می‌آید. ابوالعلاء اولین معلم ابن‌سینا در بخارا معروف به سرخسی بود و ابوالعلای معروف را معرّی می‌خواندند، زیرا در معرّه واقع در شام (سوریه) متولد شد. روزی که ابن‌سینای کوچک وارد مکتبخانه ابوالعلاء شد، هنوز ابوالعلای معری شهرت نداشت و همسن ابن‌سینا بود. اگر تاریخ تولد ابن‌سینا را در 363 هـ.ق. بدانیم، ابن‌سینا و ابوالعلای معری در یک سال متولد شدند. بعد از چهار سال، دومی در معرّه مبتلا به بیماری آبله و از هر دو چشم نابینا گردید. ابن‌سینا هم در خرمثین آبله گرفت، لیکن عارضه‌ای بر چشمهایش وارد نیامد و حتی آثار تاول‌های آبله هم در صورتش باقی نماند. چون نام ابوالعلاء و آبله او و ابن‌سینا به میان آمد باید بگوییم که این دو از خصوصیات زندگی هم اطلاع نداشتند. هر دو از سی سالگی از خوردن مواد حیوانی پرهیز کردند، با این تفاوت که پرهیز ابوالعلاء معرّی دقیق‌تر از پرهیز ابن‌سینا بود. ابن‌سینا گوشت ماهی و تخم‌مرغ می‌خورد، اما ابوالعلاء تا موقع مرگ یعنی تقریباً مدت 45 سال، هیچ نوع ماده حیوانی حتی تخم‌مرغ و ماهی نخورد و در مدت عمر زن نگرفت و می‌دانیم قبل از مرگ وصیت کرد این یک بیت عربی را روی سنگ قبرش بنویسند: «هذا جناة ابی علی ــ و ما جنیت علی احد»، یعنی این است نتیجه جنایتی که پدرم در مورد من کرد، در صورتی که من این جنایت را در مورد هیچ کس نکردم. ابوالعلای معرّی عقیده داشت که به وجود آوردن فرزند جنایت است. ابوالعلاء با وجود کور بودن مردی توانگر و مقتدر بود و برای پی بردن به قدرت و ثروت ابوالعلاء بهتر از سفرنامه ناصرخسرو مدرکی وجود ندارد. ناصرخسرو که خود به شهر معرّه رفت، نوشته است که ابوالعلای معرّی با دارا بودن قدرت و ثروت، در شبانه‌روز فقط یک قرص نان جو می‌خورد و او فرمانروای معرّه می‌باشد... اما ابوالعلای سرخسی که ابن‌سینا در مکتبخانه او در بخارا شروع به تحصیل کرد، متخصص در ترتیل و تجوید بود و عبدالله پدر ابن‌سینا، در ترتیل دست نداشت...
برگرفته از کتاب «ابن‌سینا نابغه‌ای از شرق» به اقتباس ذبیح‌الله منصوری

سلام

منم بهتون تبریک میگم که تو اون سن مطالعه داشتین( اونم چه کتابهای سختی)

من که واسم سخت بود خوندن این متن و حلاجی کردنش...

ولی اون بنده خدا در اون زمان و مکان و در اون شرایط چنین تصمیمی گرفته

انسانها با هم متفاوتند و هر کس بنا به شرایطی که داره یک تصمیمی میگیره

بعدش هم بعضی از ادم ها خیلی خاص هستند و شاید اون نفر جزئ همین ادم های خاص بوده

وگرنه که همه ی آدم ها به طور فطری به سمت ازدواج و بچه دار شدن گرایش دارند...

[quote=sina2004]
با سلام به دوستان عزیز؛
از روزی که کتاب «ابن‌سینا نابغه‌ای از شرق» را در سن دوازده سالگی‌ام خوندم، یک جمله از اون کتاب در ذهن من حک شد و تمام برداشتها و عقاید منو از دنیا، به شدت تحت تأثیر خودش قرار داده که تا همین امروز هم که سی‌ودوساله شدم و این متن رو به شما دوستان می‌نویسم ادامه داره. (متن مورد نظرم که در شروع فصل چهارم کتاب فوق هستش رو عیناً آوردم و جمله مورد نظرم مشخص شده) رو همین حساب تا حالا به هیچ وجه به ازدواج حتی فکر نکردم چون می‌دونم که بخصوص در فرهنگ ما اگه نخوای که بچه داشته باشی، فقط باید که ازدواج نکنی و راه حل دیگه‌ای برای این مسئله وجود نداره...
حالا بنظر شما آیا رویه و نظر من تا حالا درست بوده و یا اینکه باید تجدید نظر کنم؟ منتظر نظرها و کامنت‌های شما عزیزان هستم...
چه بحث جالب و متفاوتي رو طرح كردي سيناي عزيز!
پسرم ادمي در جواني حافظه اي پاك داره و توش كمتر اطلاعات جا داده به خاطر همين در اين هارد خالي اولين مطالبي كه مي نشينن محكم تر و اثر گذار تر بر جا ميمونن. اولين كتابي كه خوندم كتاب ساده " دانش شادي بخش است در اول دبستان بود.كتاب براي سن من نوشته شده بود و از همان زمان تا دوران دوري فكر ميكردم هميشه دانش شادي بخش است..
پسر خوبم چقدر زيبا كه كتاب مي خوني و كتاب رو درك ميكني.
اما حتي استفاده از كتاب اين نجيبانه ترين اختراع بشر هم يه زيانهاي كوچولويي داره..
نخست اين كه ما به جاي اون انديشه و روش خودمون رو پرورش بديم در كتاب غرق بشيم.همذات پنداري با قهرمان كتاب خوبه اما تقليد نه..
زندگي تو جريان منحصر بفرد و يگانه و زيباييه كه خداوند اونو مخصوص خود تو آفريده مخصوص سينا!
قرار نيست سينا جان عزيز ما كپي امروزي ابوعلي سينا بشه يا كپي ابوريحان بيروني يا هر بزرگ ديگه اي.. اما قراره از اون زندگي درس هايي بياموزه و اونا رو مورد استفاده قرار بده مثل كسي كه از كسي چراغي امانت ميگيره تا بخشي از راه خودشو باهاش روشن كنه

مورد ديگه در مورد پدر يا مادر شدنه. من خودم فرزندي ندارم. شايد هرگز هم نتونم سعادت اين ارزش بزرگ رو پيدا كنم. اما باتجربه و به خاطر شغلم ميدونم كه لحظه بدنيا آمدن يك كودك يكي از لحظه هاي آشكار شدن عظمت و زيبايي خداونده!
يك پدر و يك مادر براي اون كه بتونن شايسته اين لقب باشن بايد چيزهايي زيادي رو در روح خودشون بپرون پسر خوبم و شخصيت بسياري از آدمها در روند پدر و مادر شدن صرفا به خاطر تلاش هايي كه در اين راه ميكنن كامل ميشه.
يه مورد ديگه هم بگم. مردان بسيار بزرگ گاهي اشتباهات كوچك و برزگي دارند. عبداله سينا ( كه تو اسمشو رو خودت لقب كردي) يكي از نوابغ جهان شرق بود و سال ها در علم طب و بخشي از فلسفه پيشتر از زمان خودش حركت ميكرد. اما او هم يه انسان بود پسرم! قراره ما از قدرت هاي او استفاده كنيم نه از تمامي حرفاش گرته برداري كنيم. شيوه خاص زندگي ابوعلي سينا بواسطه شرايط حاكم بر زمان او و علاقه شديد او به فراگرفتن و در عين حخال گريز از دربار نشيني و زندگي علمي بوده. اين روزا ديگه لازم نيست برا يه دانشمند خوب شدن از يه پدر خوب شدن دست بكشي. در مورد مادام كوري و پير همسرش و حتي فرزندانشون ايرن كه كاشفين عناصر راديو اكتيو بودن شنيدم كه برغم تلاش هاي علمي شون والدين بسيار خوبي هم بودن..