موضوع: ترس از رانندگي!!!

سلام دوستاي خوبم

واقعيتش روم نميشد مشكلمو مطرح كنم ولي بعدبه خودم گفتم آخه اينجا كه محيط مجازيه نتوني مشكلتو مطرح كني پس كجا ديگه ميتوني كمك بگيري. تو رو خدا بهم نخندين

موضوع اينه كه از رانندگي كردن وحشت دارم. حدود 3 سال پيش گواهينامه گرفتم مرتب هم پشت ماشين بودم با اينكه اولش بود اعتماد به نفس خوبي هم داشتم و اصلا نميترسيدم. بابام هم كلي بهم ميدون ميداد. تا اينكه يه روز ظهر كه داشتم كنار خونه پارك ميكردم يهويي نميدونم چطور شد كه حواسم پرت شد و زدم تو ديوار
خلاصه يه 1 هفته اي ماشين نداشتيم و سيصد تومني هم خرجش شد
بعد از اون تاريخ بابام هر كاري كرد پشت رل ننشستم تا الان كه 3 سال ميگذره رانندگي برام شده يه كابوس خيلي ميترسم.فقط دو بار با شوهرم نشستم اونم خارج از شهر توي جاده مستقيم فقط تونستم 100 متر برم پاهام به شدت ميلرزه....
بابام هم تقريبا هر روز باهام بحث ميكنه كه چرا سوار نميشم و اينكه زشت ميدونه دختر رانندگي نكنه(كاش بابام مثل مرداي متحجر مخالف فعاليت دختر بود!!)
خلاصه خودمم خيلي خجالت ميكشم از اين ناتوانيم......گفتم شايد بتونم با كمك شما بتونم اين ترسو كنار بذارم و اعتماد بنفسمو بدست بيارم

سلام گلنوش عزیز

به نظر من شما موضوع رو خیلی واسه خودتون بزرگ کردید . باید سعی کنید ترس رو کنار بذارید . من هر وقت از هرچی میترسیدم عمدا برادرم منو توی اون شرایط قرار میداد . اول فکر می کردم بدجنسی میکنه ولی بعد ها فهمیدم که تا با موقعیت مشابهی که میترسی مواجه نشی نمی تونی بهش غلبه کنی .

فکر میکنم اگه ابتدا از یه مسیر ساده و راحت شروع کنید ، ترستون خیلی زود از بین میره . خوشبختانه پدرتون خیلی میتونه کمکتون کنه .
مثلا می تونید وقتی که پدرتون رانندگی میکنه ازش بخواهید یه مسیر کوتاه و راحت رو شما برونید ، این شروع اعتماد به نفستون رو خیلی بالا میبره .

در این مورد هم باید مثل بقیه مشکلات از یه قدم و موفقیت کوچک شروع کرد تا به موفقیت های بیشتر رسید .

يادم مياد اول كه رانندگي رو شروع كردم ، يه پيكان خريدم و تا تونستم زدمش به در و ديوار ، داغونش كردم
به هر صورت بايد از يه جا شروع كني ...

فوقش يه بار ديگه ميزني تو ديوار

اعتماد به نفست را بالا ببر و بخيالي طي كن ، حالا كه اينهمه ديگران اصرار ميكنند بهترين فرصته ، همين فردا ماشين و بردار و يه گشت حسابي بزن و از رانندگي كلي لذت ببر

نوشته اصلی توسط مهاجر بینشان

فوقش يه بار ديگه ميزني تو ديوار

آخه همش پيش خودم ميگم اوندفعه خورد به ديوار، اين دفعه اگه خورد به يه آدم يا يه موتوري كه تو شهر ما فراوونه،چيكار كنم؟
مخصوصا اينكه 3 ساله سوار نشدم فكر ميكنم يادم رفته

آخ كه چه كيفي ميده رانندگي ، هر چه دير كني خودت رو از اين لذت محروم ميكني ، البته اگه نزني اينبار يه ديوار ديگه رو داغون كني

به قول Matin_Alone خيلي سخت ميگيريش و بزرگش ميكني ، يه گاز بده و برو رو سرعت 150 ببين چه حالي ميده ...

توكل كن به خدا و شروع كن ، اولش هم بذار كسي همراهيت كنه

موفق باشيد

خوب چه لزومي داره حتما از تو شهر شروع كنيد ، يعني يه جاي خلوتي تو شهرتون پيدا نميشه ، بعدش هم تا اين فكرا رو از ذهنت بيرون نكني همين آش و همين كاسه هس ،

گل نوش به نظر من اول از اینکه خودت دوباره رانندگی رو شروع کنی حتما یه دور کلاس رانندگی ثبت نام کن
1 جلسه برو و به مربیت بگو که 3 سال نشستی پشت رل و می ترسی و بهش بگو کاری کنه که تو جراتت زیاد شه
چون زیر پای مربیت ترمز هست و می تونه ماشین رو کنترل کنه خیلی می تونه کمک کنه که تو استرست کم شه

حتما با یه مربی شروع کن و بعد اگر دیدی با یه جلسه ترست نمی ریزه این جلسات رو تمدید کن
خود مربی می دونه چه رفتاری کنه که تو جرات مند شی

بعدش از اینکه چند جلسه با مربی کار کردی از روزهای جمعه صبح که همه جا خلوته و پرنده پر نمی زنه شروع کن
اول با همسرت و بعد از چند جلسه تنها بشین پشت رل و یه مسیر کوتاه رو برو
بعد دیگه با همسرت برو داخل شهر
مطمئن باش ترست می ریزه این جوری
اینم وقتی پشت فرمون نشستی با خودت بگو
فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

من هم دقیقا همینطوری بودم. یه مدته با اعتماد به نفسی که شوهرم بهم داده و تجربیاتی که به دست آوردم ترسم کم شده. چیزهایی که شوهرم بهم گفت واقعا همه جا به دردم خورد مثلا اینکه زیاد به بوق های دیگران توجه نکن یا اینکه اگه میخوای آروم بری همیشه سعی کن از سمت راست خیابون حرکت کنی تا برات بوق و چراغ نزنن و مهم تر از همه اینکه سعی کنی خونسرد باشی و 6 دنگ حواست به رانندگیت باشه. در کل خیلی اعتماد به نفسو بالا میبره حتما امتحانش کن و اصلا از صدای نعره راننده ها و بوق ماشین های دیگه نترس

سلام دوست خوبم.

شما یه بار اشاره کردین به این که خجالت میکشین مسئله تون رو بگید.
و بعد هم اشاره کردین به این که بعد از سه سال رانندگی به خاطر یه تصادف جزئی رانندگی رو ترک کردین.
به نظر میاد مشکل شما ترس از رانندگی نباشه، بلکه ترس از وقوع حادثه ی بد و قضاوت دیگرانه.
نظر شخصی من اینه که سعی کنید اعتماد به نفستون رو افزایش بدین و استرستون رو کاهش. اونوقت نه تنها ترستون از رانندگی برطرف میشه، بلکه مشکلات مشابه دیگری هم اگر داشته باشین حل میشه.

گلنوش منم مثل شمابودم.جوری بودکه دستام میلرزیدوتاماشینی میومدطرفم صدمترجلوترترمزمیکردم.وشوه� �م همش ازرانندگیم ایرادمی گرفته واعتمادبه نفسم میومدپایین.تااینکه یه روزبه خواهرم گفتم باشوهرش بیان جلوی درماومن بشینم پشت فرمون.تاایرادای منوبگن .خوشبختانه شوهرخواهرم هیچ ایرادی نتونست تورانندگی ازمن بگیره وهمش تشویقم میکرد.من که ازاین موضوع خوشحال شدم فرداظهرش که کسی توکوچه نبودبدون اینکه به کسی بگم ماشینوبردم یه جای خلوت وایرادایی که شوهرم ازمن گرفته بودوتمرین میکردم وماشینواوردم سرجاش پارک کردم .ازاون روزبه تدریج مسیرایی که برای رانندگی انتخاب میکردموبیشترمی کردم وحالاجوری شده که من ازرانندگی شوهرم ایرادمیگیرم.
نتیجه گیری اگه می خواهی راننده خوبی باشی بایدوقت ظهرکه کسی تومحل نیست رانندگی کنی ودرضمن نکته مهم چندروزپی درپی وبدون وقفه رانندگی کن تاترست بریزه.موفق باشی