موضوع: مشکل تحصیل من

سلام به همه دوستان خوب و مهربونم
من یه مشکلی دارم که واقعا درمونده شدم و نمیدونم چکار کنم
من وقتی 20 سالم بود برای ادامه تحصیل به کشور مالزی رفتم و 4 سال انجا بودم
ولی به خاطر غربت و دلتنگی خانواده ام نتونستم تحصیلاتم رو به پایان برسونم و به ایران برگشتم
و الان که 26 ساله شدم در یکی از رشتههای مهندسی مشغول به تحصیل هستم.حالا مشکلات من:
1.احساس میکنم دیگه مغزم نمیکشه این همه درس رو بخونم
2.من تا 4 سال درس بخونم میشم 30 ساله حالا بعدش 2 سال ارشد 2 سال دکتری
3.اگه نخونم خونوادم میگن اینجا هم نتونستی بخونی
و مشکل دیگه من
من یه خواستگار دارم که دکتر هستند و از هر لحاظ خوب و عالی و من هم دوستشون دارم
به نظرتون تحصیلاتم در مالزی و همه چیز رو بهشون بگم؟
فکر میکنم اگه بگم بیخیال خواستگاری بشن و.....
لطفا بگین چیکار کن

سلام دوست عزیز

درجواب مشکلی که مطرح کردی که به نظرمن اصلا مشکل نیست خب اگه نتونستید مالزی دوام بیارید یه چیز منطقی هست که ممکنه برای هرکسی پیش بیاداما اینجا میتونید حین درس خوندن ازدواج هم بکنید چه عیبی داره؟
مسئله مالزی هم چیزی نیست که بترسید که اگه به خواستگارتون بگید ممکنه نظرش عوض بشه.
موفق باشید.

خیلی ازت ممنونم داملای عزیزم
یعنی بگم؟ چون به احتمال 90% تحصیل طرف مقابل براش مهم هست

يا سمين جان مغزم نميكشه درست نيست گلم!
داملا بسيار درست گفتن مگه چي ميشه الان كه در بهار زندگي تون هستيد ازدواج كنيد و درس هم بخونين؟
در مورد اهميت تحصيل براي مخاطب دو چيز هست يا اونقدر براش مهمه كه علاقه اش به شما رو تحت تاثير قرار ميده بهتره بيشتر صحبت كنيد. سه راه داره خودتونو براي تحصيلات بالاتري آماده كنين يا منتظر خاستگار ديگري با توقع كمتر درباره تحصيلات شما باشه يا متقاعدش كنين درك شما اونقدر بيش از مدركتون هست كه براي باقي عمر به اين فكر نكنه..خوشبخت باشي

ممنونم از راهنماییتون ملاحت عزیزم
من خیلی میترسم وسط راه درسم رو نیمه تموم بزارم فقط از اینش میترسم

نوشته اصلی توسط yasmin44

ممنونم از راهنماییتون ملاحت عزیزم
من خیلی میترسم وسط راه درسم رو نیمه تموم بزارم فقط از اینش میترسم

ياسمين جان ترسيدن دقيقا به معناي احساس مسئوليت كردن نيست.شما فقط بهترين و بيشترينن تلاشتو بكن. بقيه با خداست. گاهي لازمه اجازه بدئي يه ديوار بريزه ببينيم پشتش چه خبره. تو همه مقدماتو برا بهتر بودن آماده كن. بقيه رو بسپار به خدا!

مشکل تحصیل من!!!!!!!!!!!!
كدوم مشكل؟؟؟؟؟

عزيزم انقد سخت نگير به خواستگارت هم جريان مالزي رو بگو چون اگه نگي و انشالا اگه همسرت شد ناراحت ميشه كه چرا نگفتي كه خب اونموقع هم حق داره.اگه فرد منطقي باشه درك ميكنه كه اين اتفاق واسه هركسي ممكنه بيفته اگه منطقي هم نباشه كه........

شما كه هنوز جووني اول راهي تمام تلاشت رو بكن تا به اونچه ميخواي برسي
چرا ميترسي نتوني درست رو تموم نكني مطمئن باش اگه خودت بخواي ميشه. عوضش به اين فكر كن كه با يه همسر و همراه تحصيل كرده كه بهترين مشوق براته درست رو تموم ميكني

انسان معمولا سختی کارهایی رو تحمل میکنه که واقعا بهش علاقه داشته باشه و در نظرش یک ارزش واقعی باشه.این جوری که شما نوشتی 4 سال لیسانس 2 سال ارشد..2(که البته در واقع 4 سال و حتی ممکنه بیشتر) دکتری...
خوب معلومه که احساس ناتوانی کنی!
دوست عزیز آیا واقعا از تحصیلت لذت میبری؟آیا آینده ای که برای خودت متصوری الزاما با این تحصیلات همراه؟آیا به چیز دیگه ای علاقه نداری(به جز این رشته خاص تحصیلی؟).
اگر فقط به خاطر حرف پدر و مادرت داری درس میخونی سخت در اشتباهی.مطمئن باش در اون صورت حتی اگه تا پایان دکتری هم پیش بری از زندگیت راضی نخواهی بود اما اگه واقعا به خاطر دل خودت درس میخونی حتی اگه فقط لیسانسم بگیری احساس رضایت میکنی.
توصیه من به شما اینه:اهداف و علایق واقعی و قابل دسترس خودتو مشخص کن .
درمورد این که به ایشون بگی یا نگی باز هم به نظر میرسه که که چون فکر میکنی برای ایشون تحصیلات مهمه میخای بگی بگو اما اینم مد نظرت قرار بده بهتره به این فکر کنیم که چی برای خودمون مهمه و اونو اولویت قرار بدیم.و گرنه ممکنه پس فردا مجبور باشی به خیلی چیزای دیگه ای هم که از نظر دیگران ارزشه و برای شما مهم نیست تن در بدی.
یک کلام:خودتو بشناس و به ترسهات غلبه کن.

نوشته اصلی توسط گلنوش67

مشکل تحصیل من!!!!!!!!!!!!
كدوم مشكل؟؟؟؟؟

عزيزم انقد سخت نگير به خواستگارت هم جريان مالزي رو بگو چون اگه نگي و انشالا اگه همسرت شد ناراحت ميشه كه چرا نگفتي كه خب اونموقع هم حق داره.اگه فرد منطقي باشه درك ميكنه كه اين اتفاق واسه هركسي ممكنه بيفته اگه منطقي هم نباشه كه........

شما كه هنوز جووني اول راهي تمام تلاشت رو بكن تا به اونچه ميخواي برسي
چرا ميترسي نتوني درست رو تموم نكني مطمئن باش اگه خودت بخواي ميشه. عوضش به اين فكر كن كه با يه همسر و همراه تحصيل كرده كه بهترين مشوق براته درست رو تموم ميكني

گلنوش عزیزم خیلی از راهنماییهات ممنونم کللی دلگرمی بهم دادی

نوشته اصلی توسط یک زن امیدوار

انسان معمولا سختی کارهایی رو تحمل میکنه که واقعا بهش علاقه داشته باشه و در نظرش یک ارزش واقعی باشه.این جوری که شما نوشتی 4 سال لیسانس 2 سال ارشد..2(که البته در واقع 4 سال و حتی ممکنه بیشتر) دکتری...
خوب معلومه که احساس ناتوانی کنی!
دوست عزیز آیا واقعا از تحصیلت لذت میبری؟آیا آینده ای که برای خودت متصوری الزاما با این تحصیلات همراه؟آیا به چیز دیگه ای علاقه نداری(به جز این رشته خاص تحصیلی؟).
اگر فقط به خاطر حرف پدر و مادرت داری درس میخونی سخت در اشتباهی.مطمئن باش در اون صورت حتی اگه تا پایان دکتری هم پیش بری از زندگیت راضی نخواهی بود اما اگه واقعا به خاطر دل خودت درس میخونی حتی اگه فقط لیسانسم بگیری احساس رضایت میکنی.
توصیه من به شما اینه:اهداف و علایق واقعی و قابل دسترس خودتو مشخص کن .
درمورد این که به ایشون بگی یا نگی باز هم به نظر میرسه که که چون فکر میکنی برای ایشون تحصیلات مهمه میخای بگی بگو اما اینم مد نظرت قرار بده بهتره به این فکر کنیم که چی برای خودمون مهمه و اونو اولویت قرار بدیم.و گرنه ممکنه پس فردا مجبور باشی به خیلی چیزای دیگه ای هم که از نظر دیگران ارزشه و برای شما مهم نیست تن در بدی.
یک کلام:خودتو بشناس و به ترسهات غلبه کن.

خیلییی ازتون ممنونم زن امیدوار عزیزم
دقیقا به نکتهای اشاره کردین که یک مدتیه شده برام مسئله
اینکه من اصلا نمیدونم از این دنیا چی میخوام و هدفم چیه
من رشته تحصیلیم رو دوست دارم ولی اینطوری میتونم بگم که هدفم تو زندگیم نیست
خودم هم نمیدونم چیکار دارم میکنم
هر وقت یه کاغذ ورمیدارم که هدفهام رو توش بنویسم
یه چندتا مینویسم ولی اونایی که مینویسم از ته قلبم نیست
فقط برای اینکه شاید میخوام خودم رو راضی کنم
بازم مرسی ازتون