موضوع: روابط گذشته عذابم می ده

سلام دوستای عزیزم
مشکل من ،‌با عرض معذرت روابطی هستش که در گذشته داشتم. با یه پسری دوست شدم تو یه شرایط بدی روحی و برای فرار از مشکلاتم به کسی پناه بردم که پشت اون چهره آروم و شخصیت اجتماعی که داشت واقعا یه هیولا پنهان شده بود. فقط می تونم بگم از سادگی و اوضاع روحی من کمال سوء‌استفاده رو کرد و بعد هم با کمال طلبکاری از من جدا شد. البته به خواست خودم جدا شد. البته خیلی سعی کرد که منو راضی کنه که به بکارت من دست درازی کنه که نشد و این اجازه رو بهش ندادم. ولی در همون حد روابط جنسی که باهاش داشتم شده برای من عذاب وجدان شدید. بعد از جدا شدن از اون دوباره به سوی خدا برگشتم و یه توبه سخت و سفت کردم و به هیچ وچه هم زیر عهد و پیمانم با خدا نزدم . البته از اول هم آدم معتقدی بودم ولی گرفتار یه عشق بیهوده و کورکورانه و یه طرفه تو یه شرایط روحی بد شدم. بعد از اون خدا یه پسر خیلی خوب و مهربون از یه خانواده اصیل و آبرودار نصیبم کرد که واقعا هم دوستم داره. چند بار از روابط گذشتم سوال کرد و من هم بهش گفتم روابط جنسی با کسی نداشتم و پشتش هزار باز توی خودم شکستم که دارم دروغ می گم . باورتون نمیشه فکر اینکه یه روزی به یه شکلی شوهرم متوجه این قضیه بشه و نمی دونم مثلا یه جوری با اون پسره آشنا شه و قضیه رو بفهمه منو عذاب میده. در کل حتی اگه متوجه نشه هم عذاب وجدان این دروغ خیلی ناراحتم می کنه . تورو خدا بهم بگید جی کار کنم؟

- اگه واقعا توبه کرده باشی، خدا هیچ وقت نمی ذاره شوهرت متوجه بشه! این رو مطمئن باشین. و همسرتون هم پاداش توبتون بوده!

- هیچ وقت به شوهرتون در مورده روابط گذشته نگین!

- شما که در شرایط خوبی نبودین که اون کارها رو انجام دادین، به این فکر کنین که خدا رو شکر از خواب غفلت بیدار شدین و متوجه شدین که اشتباه کردین!

پیروز باشید.

نیاز نیست انقد غصه بخوری.خدا الارحم الراحمینه.هم از شرایط بنده هاش خبر داره و هم میبخشدشون.لطف و کرم خدا بیشتر از اونه که ما تصورشو میکنیم.

و واقعا افرین که روی تصمیمی که گرفتی ثابت قدم بودی

شوهرت هم از چیزی مطلع نمیشه.تو هم اصلا چیزی بهش نگو چون واسه یه مرد این موضوع خیلی سنگینه و باعث میشه به زندگیتون و خیلی از باورهاش شک کنه.اونوقت تا اخر عمر یه فکر مثله خوره به جونش میفته که نکنه تو اون کارو تکرار کنی

اصلا دیگه به اون جریان فکر نکن.به زندگی الانت فکر کن و تلاشتو بذار روی ساختن زندگی فعلیت و بدون با فکر کردن به گذشته فقط زندگی الانتو خراب میکنی

قدر نعمت جدیدی که خدا بهت داده رو خوب بدون

ضمن تاييد فرمايشات دوستان عزيز بايد بگم اگر شما خودت عاقل باشي و رابطه خودتو رو معرض قضاوت و اطلاع همه نذاري اون مورد هم از ازدواج تو اطلاع پيدا نميكنه تا بياد و چيزي بگه ...
در ضمن عزيزم صداقت گفتن همه چيز نيست.اما اينه كه هر چيزي ميگي راست باشه. با همسرت در پناه لطف خداوند با خوشبختي زندگي كن. يه دره آهني بساز رو گذشته و تا ابد گذشته رو دفن كن. گاهي لازمه آدم بخشي از زندگي خودشو دفن كنه گلم.

منم مثل تو بودم گلم با این تفاوت که خدا توبه منو قبول نکرده
من دارم از این حس نیاز به مرد میمیرم حتی رفتم تو سایت همسر یابی .میگن این سایتا خوب نیس اما من دگ هیچ راهی واسم نمونده رفتم تو 25 سال انگار که رفتم تو 60 سال
دوستامو میبینم که همه ازدواج کردن و من...خودمو تو خونه حبس کردم اصلا کجارو دارم برم با کی برم؟تک بچم
پس خداتو شکر کن

بچه ها ممنون از راهنماییتون. اصلا خودمو نمی تونم تو اون دوره تصور کنم . باورم نمیشه که من بودم که اینکارارو می کردم. انقدر از طرف خانواده اذیت شده بودم که فقط دلم می خواست به یه نفر پناه ببرم.به زور از من میخواستند که با پسر عمم ازدواج کنم که هیج علاقه ای بهش نداشتم. من هم از حماقت و شانس بد و فشارهایی که بهم آوردن به این آدم رو آوردم که نتیجش شد یه عذاب وجدان همیشگی که با وجود اینکه میدونم خدا منو بخشیده ولی باز هم خودم خودمو نمی بخشم . ولی بعدش توبه کردم و تا چند ماه دیگه به هیچ عنوان وارد هیچ رابطه ای نمی شدم تا اینکه با شوهرم آشنا شدم و تونست اعتمادمو بدست بیاره و تا زمانی که به خواستگاریم نیومد حتی باهاش دست هم نمی دادم. الان یکساله که ازدواج کردم و هنوز مات و مبهوتم از بزرگیه خدا که چطور منو بخشیده و وارد یه همچین خانواده ای کرده و چقدر شوهرم منو دوست داره . فقط اون حس ترس و عذاب وجدان باهام هست . از اون پسره یه جورایی خیالم راحته چون خیلی آدم ترسویی بود و خودش هم باصلاح از یه خانواده با کلاس! فکر نمی کنم این کارو کنه ولی حتی فکرش هم عذابم میده.
ستاره جان بهش پیشنهاد می کنم وارد اجتماع بشی چون از خونه نشینی و غصه خوردن هیج کسی نتونسته هیچ کاری رو پیش ببره و در ضمن امیدت به خدا باشه.

شما اصلا نيازي نيست غصه بخوري...اشتباهي در گذشته مرتكب شدي و تمام شد. حتي يك لحظه هم به فكرت خطور نكنه بري همه چيز رو به شوهرت بگي... هرگز اين اشتباه رو نكن.
يك نكته: خدا تورو بخشيده اما خودت هنوز خودت رو نبخشيدي... يك روز بنشين با خودت خلوت كن لباس خوب بپوش و با آرامش توي ذهنت خودت رو نشسته روي يك صندلي تجسم كن... به خودت بگو كه تو رو بخشيدم و رها كردم. بعد از اون فكر بيا بيرون انگار كه آدمي هستي كه هيچ گذشته اي نداري... ديگه هم دوباره به اون موضوع فكر نكن. پرونده رو براي هميشه ببند... فراموشش مي كني... بهت قول مي دم. چون تازه ازدواج كردي حساسي. يه مدت كه بگذره و درگير و دار زندگي واقعي بيفتي اين حساسيتت برات خنده دار مي شه.
خوشبخت باشي