موضوع: نشون کردن

یکی از رسم های قدیمی ازدواج نشون کردن دختر و پسر برای همدیگه ست.

نظر شما راجه به این رسم چیه؟موافقید یا مخالف؟

توضیح:فرض کنید من الآن شرایط ازدواج ندارم از یه دختری خوشم اومده،برای اینکه دختره رو از دست ندم می ریم خولسگاری

ولی چون شرایط ازدواج رو ندارم،دختره رو مثلن با حلقه نشون می کنیم (نامزد نمی شیم) تا هر وقت من شرایطم جور شد

اقدام جدی تر انجام بدیم.

فرهنگ جان می دونی نه دیگر مثل آن قدیم ها انتخاب صرفا توسط خانواده صلاح و درست است

و نه مثل امروز انتخاب بدون آینده نگری و دوست های بی هدف به قصد ازدواج

بهتر این است هر دو طرف یعنی فرزند و پدرومادر .....به دنبال فرد مناسب باشن اما انتخاب نهایی به عهده فرزند است

مانند انتخاب رشته می ماند.......اغلب بچه ها با بزرگترها و مشاور مشورت می کنند اما در نهایت رشته موردعلاقه خود رو انتخاب می کنند

البته فرزند برای اینکه به مرحله انتخاب برسد باید پیش زمینه هایی را طی کند ..... از جمله>> با خانواده خود درگیر نباشد.... هدفش از زندگی مشخص باشد....بانظم بوده و وظایفش را بداند....و غیره

بابا فرهنگ چرا می زنی زیر حرفت .......... من طبق سوال اولت جواب دادم... ویرایش بعدی کلا بحث رو عوض کرد

در مورد ویراش بعدیت>>> نه موافق نیستم.... چون نباید طول دوران آشنایی یا نامزدی تا ازدواج زیاد طولانی باشد....در ضمن وعده آینده دادن به صلاح نیست...زیرا چه تضمینی هست در آینده شرایط محیا شود؟؟؟

من نمی خوام خدایی نکرده کسی رو نشون کنم چون هم خودخواهی خودمه هم توهین و از دست دادن فرصتای بهتر

برای دختره.

فرشته مهربون این توضیحی که دادی نشونه ی موافقتت با این رسمه؟

فاصله معقول و عرفي بايد رعايت بشه..در اين صورت من هم موافقم...اما نه بيشتر از 6 ماهالي 9 ماه!!

سلام
منم مثل فرشته و gh.sana موافقم
یعنی اگه بسر همه توی یافتن ملاکهاش واسه ازدواج به ثبات لازم رسیده باشه می تونه واسه یه مدت کوتاهی مثلا حداکثر یک سال با رعایت تمام حد و حدود ها و فاصله ها و اینکه بسته به جامعه و شهری که توی اون قرار داره آیا علنیش کنن یا نه می تونه این کار رو انجام بده
و این رو هم لحاظ کنه که سهل انگاریش باعث شکستن موقعیت اجتماعی و روحی دخترمیشه

اگه یخچال خونتون خراب بشه،می گید صبر کنید من برم یاد بگیرم خودم تعمریش کنم یا می دیدید دست تعمریکار؟

دختریم که الآن موقعیت ازدو داره باید بذاریم با کسی که الآن توان تشکیل زندگی رو داره ازدواج کنه،نه اینکه معطل

خودمون بکنیم تا یه روزی که موقعیتشو به دست اُوردیم بخوایم ازدواج کنیم.اون موقه هم معلوم نیست دختره رو مثل

قبل می خوایم یا به خاطر قولی که دادیم داریم ازدواج می کنیم.

البته اينم اضافه كنم كه به قول سياوش " نشون كردن >>> نامزدي >>> عقد كرده >>> ازدواج " به ترتيب مرزهاي خاصي داره كه بايد رعايت بشه...كه نكنه عاقبتي مثل سريال جراحت پيش بياد سر يه ندون كاري دو تا بزرگتر...

دختر و پسر نشون كرده به هيچ وجه نبايد رابطه اي باهم داشته باشن...

دوستان عزیزم

آقای parse یکی از هم تالاریها هستن که دقیقا" چنین مشکلی دارن
بهشون پیشنهاد دادم بیان اینجا مطرح کنن
هم برای ایشون خوب میشه>>به مشکلشون دقیقتر رسیدگی میشه
هم برای اعضای دیگه>>نمونه عینی این مسئله رو میبینن تو تاپیک و شاید شاهد نتیجه هم باشند

بهتره تاپیک ایشونو مطالعه کنین تا اینجا بهتر راهنماییشون کنین
ممنونم

دست بر میوه ی حوا بزنم یا نزنم ؟

البته حرفی که من زدم در صورتی بود که هر دو طرف دوست داشته باشن همدیگرو

که خونواده ها میتونن با هم توافق کنن که تا یه مدت صبر کنن(محدود) تا فلان مشکلشون حل بشه