نمایش نسخه قابل چاپ
سلام به همه دوستان
چند وقتی هست که خیلی خسته ام و دلم گرفته .نمی تونم انگیزه ای برای ادامه زندگی پیدا کنم .
میشه دوستان نظر خودشون رو در مورد این که بهترین انگیزه برای ادامه زندگی چی می تونه باشه بگن ؟
راستی از سایت خوبتون ممنون ، من تازه واردم و خیلی با اینجا آشنا نیستم .:72:
سلام دوست عزیز
به نظر من هدف زندگی باید یه چیز غیر قابل دسترس یا نا محدودی باشه که هیچ وقت تموم نشه، چون اگه آدم به هدفش برسه دیگه انگیزشو از دست می ده.
خیلی وقتا می بینیم که کسی هدفشو مثلاً قبولی در کنکور، کسب فلان مدرک دانشگاهی یا ازدواج قرار می ده. خوب اینا که خیلی خوبه ولی وقتی طرف تو کنکور قبول شد یا مدرک دلخواهشو گرفت یا ازدواج کرد بعدش چی؟ با خودش می گه اینی که این همه آرزوشو داشتم هیچی پشتش نبود!!!
به همین دلیله که من فکر می کنم آدم باید هدفشو یه چیز نامحدود یا دست نیافتنی قرار بده.
لطفاً كمي با جزئيات بيشتر در مورد علل اين مشكل خودتون و كلاً شرايطي كه شما رو به اين حال كشونده توضيح بديد.
سلام به دوستان گرامی
خوب اگه بخوام وضعیتی که منو به اینجا کشونده بگم داستان خیلی طولانی میشه.
ولی خلاصه اش اینه که من تو زندگی احساس تنهایی می کنم .چون هیچ پشتوانه ای ندارم .به همراه خواهرم زندگی می کنم ولی تمام مسئولیت زندگی بر عهده من است . به تنهایی باید مخارج زندگی و اجاره خانه را بدم .
من از نظر تحصیلی سابقه خوبی دارم ولی با این شرایط نمی تونم به ادامه تحصیل فکر کنم ( من لیسانس فنی دارم ) ، من مثل همه جوونها دوست دارم که ازدواج کنم ولی وقتی فکر می کنم میبینم خوب نمیشه ، امکانش رو ندارم ، نمی تونم پولی برای آینده پس انداز کنم . حتی ایمانم به خدا رو هم از دست دادم . گاهی انقدر خسته میشم که به زمین و زمان بد و بیراه میگم .زمان همینطور میگذره و من نمی تونم برای ساختن آینده ام هیچ کاری بکنم
در ضمن بهتره بگم من همیشه آدم قوی بودم ، حتی همیشه سنگ صبور دوستان و افراد خانواده بودم و دلداریشون می دادم ولی الان خودم کم آوردم . از اینکه محکومم که فقط روزگار بگذرونم و با تمام تلاشی که می کنم و بدون اغراق میگم از همه دوستانم هدفمندتر و با پشتکار بیشتری تلاش می کنم ، ولی باید کلی خوشحال باشم که چک این ماه اجاره خونه هم پاس شد و .... تا ماه بعد . واقعا فردای من چه خواهد بود؟
به چه امیدی باید زندگی کنم ؟ باورتون میشه امید من فقط مرگه که یه روز می رسه و منو از این محلکه نجات میده ؟
یه بار دیگه نوشته هاتو بخون.خواهر داری،می تونی کار بکنی،اجاره خونهتو می دی.فکر می کنی اینا چیزای کمیه.
معلول که نیستی خواهرتو که از دست ندادی اجارت خونه ت که عقب نیفتاده.
سلام فرهنگ گرامی
درسته قبول دارم . کسانی هستند که شرایط بدتری از من دارن ولی این که حس کنی کسی نیست که کمکت کنه سخته .البته من اون رو هم تحمل می کردم ولی قضیه اینه که برای رسیدن به چی؟ این بیشتر منو آزار میده .باید برای چی تلاش کنم ؟
سلام ستاره عزیزم
به نظر من شما به شدت مخزن عشقتون و انرژیتون خالی هست ،مخصوصا با توجه به اینکه همیشه دیگران از شما کمک می گیرند ،و شما کانون کمک به خانواده تان هستید
باید بررسی کنید از چه را ههایی می تونید این منبع رو پیدا کنید و مخزنتون رو پر
به خدا توکل کنید ،به نظر من خداوند عظیم ترین منبع انرژی و عشق ما انسانها هست ،کسی که بی نیازترین هست
راز و نیاز با خدا رو فراموش نکنید ،دوستان جدید پیدا کنید ،به خودتون برسید و عمیقا خودتون رو دوست داشته باشید
و به قول انی جون خودتون رو نوازش کنید ، سرگرمی های مثبت برای خودتون دست و پا کنید
مثبت باشید و مثبت بیاندیشید ،مطمئنا خدا هم کمکتون می کنه:72:
بهترین انگیزه برای ادامه زندگی ، خود زندگیه. همین زندگی خودش هدفه. اینکه در لحظه لحظه اون شما می تونی به دیگران کمک کنی . یه محبت کوچیک ، یه نگاه محبت آمیز به فردی که اون لحظه بهش نیاز داره و .... و تک تک لحظاتی که میشه خوب بود و خوب زندگی کرد ، بهترین انگیزه برا ادامه ش هست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط setarehbb
بایست کوله بارمون رو تو فرصت محدودی که در اختیارمون هست پراز خوبی کنیم ، وقت رو نباید از دست داد!!.