چرا هميشه در جواب بدي توصيه به عروسا اينه كه سكوت كنند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

با سلام به همه ي دوستان عزيز.من اولين باره كه تو اين سايت پيام ميذارم ودرواقع عضو تازه وارد اين انجمن هستم.و ميدونم كه تو اين سايت اينقدر شماها ماه ومهربونيد كه هواي تازه وارد ها رو داريد،يه مشكلي دارم كه شايد از ديدگاه من بزرگ باشه و از ديدگاه شما چيز تازه اي نباشه ولي واقعا خسته شدم پس از همه ي شما خواهش ميكنم كه كمكم كنيد:
من سه ساله كه ازدواج كردم و مثل بيشتر عروس ها مشكل حاد مادرشوهردارم.ببينيد دوستاي عزيز من همه يا بيشتر مطالب دوستاني كه با مادر شوهرشون مشكل داشتند رو خوندم همينطور راهنمايي هاي دوستان رو.همي كسايي كه ميگند مادرشوهر مثل مادر آدمه وبايد با اون مثل مامان خودت رفتار كي رو قبول دارم.ولي شما بگيد من تو اين سه سال كه همش برخورد سرد و توهين آميز مادر شوهرم رو ديدم ولي باز به خاطر شوهرم و رضاي خدا قدم اول رو بر ميداشتم تا خانواده و جوش از سردي در بياد و همه باهم خوب باشند خصوصا شوهرم و مادرش چرا باز بايد من آدم بده باشم.هميشه سوءتفاهم هميشه ظن بد.بي احترامي و بي حرمتي به من، خصوصا خانوادم.توجه نداشتن. و اينكه فكر ميكنه من باعث جدايي هستم و با تمام توضيحات من و همسرم و حتي پدر همسرم باز هم منو بد ميدونه و پيش همه خرابم ميكنه طوري كه همه حتي پدرشوهرم هم من رو حالا مقصر ميدونه.چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟� �؟از اول با كوچكترين حركتي از من ازم ناراحت ميشد بهم بي احترامي ميكرد به خونوادم خصوصا مادرم خيلي حرفا زده كه واقعا تو دلم بغض سنگيني هست باور كنيد جواب من فقط سكوت بود و احترام حق من اينه..مثلا مادرشوهرم با شوهرم حرفش ميشه سر يه مساله ي پيش پا افتاده ولي مادر شوهرم علت اين رفتارش رو از من ميدونه و ميگه تو با پسرم اينجوري كردي اونم وقتي كه من تازه دو ماه نامزد بودم باهاش به نظر شما من ميتونم به پسرش بگم كه اينجوري رفتار كن.ما تهران زندگي ميكنيم و اونا شهرستان هستند وقتي ميريم انگار كسي نيومده سرده، روبوسي نميكنه.چي بگم بايد بپرسيد تا كتاب غصه هامو براتون باز كنم.ولي دوستان مشكل ما خيلي زياده اگه دوست داشته باشيد يه دونه يه دونش رو براتون ميگم تا ببينم شما بوديد چه برخوردي ميكرديد.البته تو اين مدت اگه راهنمايي ها و كمك همسر عزيزم نبود از پا مي افتادم و زندگيم رو رها ميكردم.به من بگيد شما بوديد چي كار ميكرديد با اين مادرشوهر مغرور..........

ممنون از كمك همتون:310:

عزیزم اولا خوش اومدی....
دوما باید واضح تر مشکلت رو بیان کنی....
سوما احتمالا تفاوت فرهنگی شما و خانواده ی همسرت زیاده....یه نمونش بوسیدن هست ببین این رو نباید به حساب بد بودنش بذاری چون برای مثال من هم از بوسیدن زیاد خوشم نمیاد و هر وقت میرم خونه ی مادر شوهرم که عاشق بوسیدن منه مجبورم بوسش کنم!!!!اینکه من هیچ وقت برای بوسیدن پیش قدم نمیشم دلیل بر نفرت از مادرشوهرم نیستومتوجه شدی؟
فرهنگ ها و عادات رفتاری همه ی خانواده ها یکی نیست اینو قبول داری؟

سلام عزیزم خوش اومدی منم مثل شما از دیروز فعالیتمو شروع کردم راستش من اگه به این مشکل شما از دید ارتباطاتی نگاه کنم باید بگم تو علم ارتباطات یه مفهومی هست به نام معنی یعنی اگه تو ارتباط نتونیم معنایی که تو ذهنمونه به طرف مقابلمون منتقل کنیم ارتباط دچار اختلال میشه و سوءتفاهم پیش میاد من فکرمیکنم مادرشوهرتون معنا و تصویر ذهنی غلطی از عروس تو ذهنش هست و مشکل شخص شما نیست بلکه شما باید سعی کنید این تصویر ذهنی رو با فیدبک های درست اصلاح کنید

مریم جان به همدردی خوش اومدی:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مريم.م

البته تو اين مدت اگه راهنمايي ها و كمك همسر عزيزم نبود از پا مي افتادم و زندگيم رو رها ميكردم.

---

عزیزم گاهی بهتره آدم از بین انبوهی از مشکلات، به یه نکته مثبت که می بینه متمرکز شه و بخاطرش خدا رو شکر کنه.

فرض کن همسرت مثل همسر من حرفهای مادرش رو وحی منزل می دونست و حتی به خاطر مادرش زندگی با تو هم تحت تاثیر قرار می گرفت و احیانا محبتش بهت کم می شد!
اونوقت چی کار می کردی؟

خب خدا رو شکر که همسرت هواتو داره و حمایتت می کنه. سعی کن بیشتر و بیشتر باهاش دوست باشی و بهش نزدیک بشی. با مهربونی بهش بگو حس می کنم مامانت از من یه توقعاتی داره که من نمی دونم. چی کار کنم خوشحالش کنم. اینجوری همسرت هم به حسن نیتت پی می بره.
یه موقع دیدی با یه کارای کوچیک راضی شد و به قول غزاله همون اختلاف فرهنگی مشکلتون بود و بتونی یه زمانایی مطابق میلش رفتار کنی و دلش رو به دست بیاری.

قدر حمایت همسرت رو بدون و ازش مراقبت کن که خدای نکرده از دست نره.

سلام خواهرم
باید نکته ای رو بگم که با شما موافق نیستم.. کی گفته مادر شوهر شما مثل مادر خودتونه؟ به هیچ وجه اینطور نیست و ایشون مادر همسر شماست و اصلا شبیه به مادر شما نیست و نخواهد بود نوع رفتار شما هم با ایشون مهارتهای خاص خودش رو می طلبه که البته بسیار دقیق هم باید اجرا بشه...این مهارتها رو باید یاد بگیرید و بکار ببندید...
هرگز به عروسی توصیه نشده و نمی شه که سکوت کنند...

فقط خواستم بگم این کارایی که مادر شوهر شما با شما میکنه همسر من با من میکرد. وای درد دلمو عزیزم تازه کردی. داشتم فراموش می کردم.
فقط اینو بدون که به مادر شوهرت به عنوان مادر همسرت که البته میگی برات عزیزه نگاه کن نه یک مادر. اگر همسرت رفتار مناسبی با شما داره نشان از تربیت درست مادرش داره. اما خدا رو شکر که از خانواده شوهرت دوری. نمی دونم راهش چیه ولی من در تمام مدتی که توسط ادمهای مختلف (از حمله همسرم) تحقیر می شم سعی می کنم من مثل اونها رفتار نکنم و به اون روشی که فکر می کنم دوست دارم با خودم رفتار بشه رفتار می کنم. اما اعتراض و بیان اونچه به دلت گذشته با بی احترامی فرق داره. می تونی اگر مساله ای ناراحتت میکنه با احترام و یا در لفافه بیان کنی بدون اینکه به کسی بی احترامی ای کرده باشی.

سلام
به دوستاي عزيزم ممنون از راهنمايي همتون.بله واقعا از خدا ممنونم كه
شوهر خوبي دارم كه ميدونه حق با منه.ببينيد خانواده ي شوهرم توي محلي كه
زندگي ميكنند به مقيد و مذهبي بودن شناخته شده اند ولي با اين حركاتي كه تو
اين سه سال ازشون ديدم دارم متوجه ميشم كه اونا فقط زبوني و لفظي مذهبي
هستند و خيلي چيزها رو رعايت نميكنند.از حالا ميخوام دونه دونه كارايي كه
كردند رو به اختصار براتون بگم تا ببينم رفلكس شما چي بود اگه جاي من
بوديد.
من يه ماه با شوهرم عقد بودم كه كار شوهرم تو يه شهر ديگه دور از محل
سكونتش درست شد و مجبور شد بياد به تهران چون تو اين شهر غريب بود براش خونه
گرفتند البته اجاره اي تا اونجا زندگي كنه و كار كنه تا ما عروسي كنيم با
هم اينجا ساكن باشيم.شوهرم وقتي مي خواست بره گفت من تنها تو يه خونه و تو
شهر غريب ديوونه ميشم بنابراين مريم بايد باهام بياد به من گفت تو ميتوني
يه ماه كه خورده بود به ماه رمضون پيشم بموني منم بيميل نبودم كه هم باهم
باشيم هم بيشتر آشنا بشيم در واقع زندگيمون همون موقع شروع شد زير يه سقف و
تنها و غريب.ولي نه پدر نه مادرش از خانوادم اجازه نگرفتند و نپرسيدند كه
نظر شما چيه خب بالاخره من عقد و نامزد بودم هرچند من براي رضاي خدا و
همسرم رفتم و هنوز كه هنوزه همسرم بهم ميگه كه هيچ وقت لطفي كه يهم كردي
رئو رو فراموش نميكنم و تو دوراني كه بهت نياز داشتم پيشم بودي و تنهام
نذاشتي.ولي اين رفتن من و رفتن هاي بعدي به مذاق مادرشوهرم خوش نيومد براي
بار بعد كه من خواستم با همسرم برم وقتي اومدم خونه ي شوهرم تا باهاش برم
مادرشوهرم باهام سرد بود و كلمه اي حرف نزد و تنها صحبتي كه كرد راجع به عروس يكي از اقوامش بود كه گفته بود در موردش كه عروس فلاني تا عروسي نكرده بود خونه ي پدرشوهرش نيومد و فهميدم كه از رفتن من با شوهرم تو دوران نامزدي ناراحته
يه بار هم سر يه سوئ تفاهمي كه براش پيش اومد زنگ زد هر چي ميتونست بهم با تشر گفت.كه:چرا با پسرم ميري مردم ازم ميپرسند من مجبورم بگم تو اينجايي اگه خداي نكرده يه چيزي پيش بياد تو چي كار ميكني(ب.ار.د.ا.ر.ي)شما چرا وقتي ميايد خوابيدن خونه ي ما ميمونيد برو خونه ي مادرت.جلوي آقا.ي فلاني... نريد تو اتاق (برادرشوهرم كه از شوهرم بزرگتر بود و مجرد)تو به پسرم شك داري كه بهش زنگ ميزني ميگي كجايي؟؟در صورتي كه من اون باري كه زنگ زدم و توجه مادرشوهرم جلب شد به اين خاطر بود كه جايي بود و من نگرانش بودم به خاطر رانندگي و ترس از جاده و به همسرم گفتم تك بزنه كه يادش رفت بنده خدا من زنگ زدم كه كجايي .و خيلي حرفا كه اشكم رو به خاطر بدبينيش درآورده بو دو بي تفاوت گفت خوب شدي و گريت تموم شد برام زنگ بزن منم به خودم گفتم كه اگه مادرم بود من بهش زنگ ميزدم بعد گريم تماس گرفتم چقدر سادگي كردم.اين بوذ يكي از ماجراها ماجراي عقد و خريد طلام كه به انتخاب خودش بود و خيلي جيزاي ديگه بماند.باور كنيد من نه بي احترامي كردم نه كلمه اي حرف ولي وقتي رفتيم خونشون از شهر محل كار شوهرم به خونشون بازم باهام سرد بود با اينكه زنگم زده بودم و پيش شوهرم حساسيت قضيه رو بالا نبردم رفتارش سرد سرد بود حتي ما اومديم نيومد بيرون براي خوشامد.حالا لطف كنيد و در مورد اين قضيه ي من نظر بديد و تا بقيش رو هم بگم.لطفا دوستاي خوبم راهنماييم كنيد شما جاي من بوديد چي كار ميكرديد.

خوش اومدی خانومی ببین عزیزم میدونم خیلی سخته اما چند تا سوال داشتم:
تا حالا شده بشینی و با مادرشوهرت درد دل کنی؟
ببین مادر شوهر سابق من به ظاهر خیلی سرد بود اما بعد فهمیدم قلب خیلی مهربونی داره.
نشستم و باهاش حرف زدم مثل یک دوست فارغ از فکر اینکه مادر همسرمه یا دشمن ممکنه باشه.
اولهاش ازش توی چیزهای کوچیک مشورت میخواستم بعد کم کم درد و دل. اول از همه خبرهای خوب رو به اون
می دادم. حتی ازش میپرسیدم که چطور باید با شوهرم رفتار کنم.
بعد کم کم بحث رو می کشوندم به مواقعی که از دستم ناراحت شده.
ازش راهنمایی میخواستم و بهش میگفتم که عقلم نمیرسه و روم هم نمیشه از مادرم بپرسم.
خلاصه اینکه همونطور که گفتی همسرت راهماییت میکنه ببین رگ خواب مادرشوهرت چیه؟!
همون اوایل ازدواجم کردم این بود که براش چیزهایی رو که گاهی اشاره می کرد دوست داره
می خریدم. حتی بعد از اینکه اسبابم رو کشیدم و داشتم از شوهرم جدا میشدم چیزی رو که مدتها میخواست
رو براش خریدم. اون منو خیلی دوست داشت در حالی که با عروس قبلیش اصلا میونه خوبی نداشت.
حتی مدام از اون بد میگفت ولی من کلی باهاش منطقی حرف زدم که اون دختر بیچاره هم بچه بوده و...
خلاصه طوری شد که دیگه از اون بد نمیگفت. و حتی گاهی میومد و باهام دردو دل میکرد.
حالا با کمک همسرت راه رو توی قلبش باز کن.
میشه یکبار خیلی مهربون بعد از یک کادویی که براش خریدی ازش بپرسی که به نظرش چطور
میتونی عروس یهتری باشی و بهش بگی با تربیت خوب که پسرش رو کرده مطمئن هستی که
میتونه مشاور خیلی خوبی برات باشه.
درهای قلبت را بگشا تا او نیز بگشاید.

سلام 100 ماه عزيزم.ممنون از نظرت اميدوارم دوستاي ديگه هم بيان و نظر بدن خصوصا كارشناسان محترم.
راستش و متاسفانه اي كاش اين راه حلي بود كه من انجامش نداده بودم و ميتونستم اين راه رو برم همونطور كه گفتم شوهرم خيلي كمكم ميكنه و در واقع يه روانشناسه به نظر من چون اون اوايل كه فقط باهام سرد بود و من دليل رفتارشون رو نميدونستم و شوهرم وقتي ميپرسيد خودش هم سعي ميكرد دلايل قانع كننده و اصولي بياره كه متوجه شه اشتباه فكر كرده ولي بعد ها كه شوهرم به خودم گفت كه اون اينجوري فكر ميكنه ازم خواست تا خودم روشنش كنم و من هم وقتي باهاش صحبت ميكردم همون لحظه قانع ميشد اينقدر باهام خوب ميشد كه نگو ولي باز سر كوچكترين مساله اي حتي اگه ما هم مقصر نبوديم رفتارش با ما بدتر ميشد...... و هنوز كه هنوز داريم ميكشيم در حالي كه با برادرشوهر و جاريم كه از ما ديرتر ازدواج كردند تو هم نگفته چه برسه به سردي رفتار و اين مسائل جورواجور........
حالا بگيد چي كار كنم و نظرتون چيه؟؟؟؟