نمایش نسخه قابل چاپ
فکرکنم هر مجرده عاقلی،خودش اونقدر قدرت تشخیص داره،که خوب یا بد زندگیشو تشخیص بده... توروخدا اینقد رو عدد سن مانور ندید... کی چندسالگی ازدواج کنه! چند سالگی بچه دار شه!ووو همه چیز دسته خوده شخص نیست. بخصوص تو مملکت ما،دخترا...هزارویک چیز دخیله و تعیین کننده. با مانور دادنای بیخود و تعیین حدومرز برای عدد سنه ازدواج ،میزان اختلاف سنی و امثالهم فقط یه عده بدبین،و یه عده مآیوس و ناامید میشن.بهتره بگیم،بفکر یه ازدواج مناسب باشیم... حالا مناسب،برای هر شخصی ،بسته به شرایط خودشه
کسی که شرایط و موقعیت و طرف مقابل مناسب رو داره باید ازدواج کنه. درس خواندن، خارج رفتن و این بهانه ها نباید دلیل به تاخیر انداختن ازدواج باشند.
کلا ازدواج هرچه زودتر بهتر. با هرکسی که خوشبخت تر بشه بود همون خوبه. فقط همین :72:
سلام ترانه جان
من خودم دخترم و سی سالمه.
میدونم مسئله ی ذهن شما عدد سن و شرایط خانوادگی هست. پس بهش میپردازیم.
ببین گلم من یکی از کسانیم که همیشه مخالف سر سخت ازدواج دختران و پسران در سن پایین بوده و هستم.
متأسفانه طی دو سال اخیر دخترانی رو میبینم که متولد ۷۷ هستن و باردارن. خب این آدم هنوز چیزی از زندگی نفهمیده و تجربه ای کسب نکرده که بخواد بسرعت مادر بشه.
زوج های که اکثرا مشکلات زیادی دارن و گاهی جایی برای دادن مشاوره نیست.. چون خیلی زود انتخاب کردن و خیلی زود هم پشیمان شدن.
انتخاب های بزرگ ما در زندگی چی هست؟
درس خواندن/ شغل/ ازدواج/ سرمایه گذاری و ...
من اگر درس نخونم ممکن هست از بقیه ی افراد جا بمونم و از نظر دانش و شغل های بهتر عقب باشم اما اگر تلاش کنم میتونم شغل آزاد داشته باشم و توی اون موفق بشم.
اما ازدواج اینطور نیست اگر انتخابم اشتباه یا تصمیم گیریم از سر هیجان باشه من به بنبست میخورم. از نظر روانی، خانوادگی، شغل و ... همه چیز تحت شعاع قرار میگیره.
اگر گاهی روی عدد سن مانور داده میشه برای پیشگیری هست، من الان سی سالمه در حالی که مادربزرگ من در سی سالگی چهار تا فرزند داشته... ما با نسل های قبل و افکار اونها فاصله ی زیادی داریم.
در ایران قدیم شاید از هر هزار خانواده ده تا خانواده پیدا نمیشد که خیانت کنن، اما الان آمار خیانت بیداد میکنه... و برای مسایل دیگر هم همین هست.
با گسترش علم و فناوری و رشد افکار مردم نوجوانان ما حس میکنن میتونن زودتر به استقلال برسن و زمانی که به یه سن خاص فرضا بیست و یک سالگی میرسن فکر میکنن میتونن ازدواج کنن و هیچ مشکلی پیش نمیاد ... در حالی که زندگی مشترک شامل وظایف و مسئولیت های گوناگون هست و هر چه پخته تر باشی قدرت رویارویی با مشکلاتو بیشتر داری.
من اینجا دیدم دختری بخاطر شرایط خانوادگی بد در سن پایین ازدواج کرده و الان شوهرش هم اون چیزی نیست که میخواسته و نه راه عقب گرد داره و نه توانی برای ادامه مسیر.
سن شما زیاد نیست فقط بدلیل فشار روانی نگرانین، قطعا کسی که بسن شما بخوره وجود داره حتی اگر سی ساله باشه بازم اگر توافق کنین و بپسندین همو موردی نداره.
درباره ی شرایطتتون در تاپیک قبل باید با خانوادتون صحبت کنین بغیر از اون فرزند که اعتیاد دارن و زندان رفتن.
۱. صحبت شما حول محور تغییر مکان باشه...تغییر مکان برای شما خوب هست.
۲. اگر قبول نکردن برین دانشگاه و درستونو ادامه بدین تا از این محیط دور باشین .
۳. اگر نمیتونین دانشگاه برین به سازمان فنی و حرفه ای مراجعه کنین و یک مهارت رو یاد بگیرین و آموزشگاه بزنین ، اینطور میتونین دیده بشین.
ممکنه ماهی دو، سه تا خواستگار هم بیاد ... هیچ چیز بعید نیست حتی در ریاضیات هم احتمال وجود داره.
اینم در پایان عرض کنم مشکلات ازدواج تقریبا برای همه یکسانه و طی سالهای اخیر متأسفانه آمار مجردهامون بالا رفته ..، که عللش زیاده و من فقط چند تاشو عرض میکنم؛
تغییر در معیارهای ازدواج/ گسترش شبکه های مجازی و معظلات اخلاقی/ مسایل اقتصادی/ مسایل خانوادگی و ...
سلام
مرسی سحره عزیزم😘که وقت گذاشتی، خوندی و نوشتی...
من خودم به شخصه مشکل خاصی ندارم. ولی بخدا قسم مشکلات داخل منزل که خوندی، و گاها حرفای معنا داره دیگرانه که داره اذیتم میکنه. میدونم امثال من خییییلی زیاده. منم هنوز ناامید نیستم. وقتی بعضی اوقات واقعا لبریز میشم. بیشتر گلایم از خداست، اخه مشکلات و گرفتیاریایی که تحمل کردم و میکنم،بیشتر از حقم و توان تحملمه... ن فقط خودم،نگران والدین هم هستم... این بینواها هم به پای ما بچها دارن داغون میشن. منم فقط دارم میبینم و هیچ کاری ازم برنمیاد😔 دوس دارم حداقل من به یه شکلی سنگیمو از رو دوششون بردارم... همین.
با سلام
این تاپیک جنبه بحث و گفتگو دارد که جایگاه این نوع تاپیکها انجمن آزاد است .... لذا این تاپیک به انجمن آزاد منتقل می گردد