جواب فرزندم رو چی باید بدم؟

با سلام خدمت دوستان من خانم شاغلی هستم که یک دختر دوسال و چهارماهه دارم. دختر من علاقه فراوانی به پدر خودش داره. ولی به دلیل مشکلات فراوان و اختلافات زیادی که با هم داشتیم پدرش در عین بی فکری مدت سه روزه که خونه رو ترک کرده و من و دخترم تنها هستیم. صبحها که سرکار هستم پرستار بچه مواظب اونه ولی بعدازظهرها که میرم خونه خیلی دلم براش می سوزه. همش بهانه پدرش رو میگیره. مخصوصاً شبها که میخواد بخوابه همش اونو صدا میکنه خیلی هم باهوشه . من که انگار قلبم داره آتیش میگیره. وضعیت من و پدرش هم به صورتیه که اصلاً امکان این وجود نداره که برم دنبالش.(البته مشکلم رو در قسمت مربوط به خانواده ، موضوع آیا می تونم در آینده بازهم بهش اطمینان کنم؟ ، طرح کردم) نمی دونم چه جوری باید با کودکم برخورد کنم دیروز بعد ازظهر اونو بردم پارک. تا وقتی اونجا بود خوب بود ولی موقع برگشت باز هم بهونه باباش رو گرفت . می ترسم این مسئله روی روحیه اش خیلی اثر بد بزاره. الان چند وقته ناخنش رو می خوره خیلی هم ترسو شده و با کوچکترین صدایی می دویه و میاد توی بغل من. خواهش می کنم به من بگید که چه رفتاری باید باهاش درپیش بگیرم. سعی می کنم روزها ببرمش خونه دوستام تا با بچه هاشون بازی کنه ولی با دیدن بابای اونها احساس میکنم بیشتر یاد پدرش می افته. اکثراً شب که می یاییم خونه سراغ باباش رو می گیره واقعاً خودم هم در شرایط روحی مناسبی قرار ندارم و این روحیه اون منو بیشتر متاثر می کنه. به نظر شما باید به اون توی این مواقع چی بگم ؟ آیا بگم بهش که دیگه باباش برنمی گرده؟

سلام
پاسخ اساسی به این سئوالت مستلزم تصمیم گیری شما در رابطه با همسرتون هست.
همانطور که در«موضوع آیا می تونم در آینده بازهم بهش اطمینان کنم؟» توضیح دادم، ابتدا باید وضعیت زندگیتون را مشخص کنید. آنوقت استراتژی پاسخدهی به فرزندات بهتر روشن می شود.
اما به طور کلی بچه ای در این سن نمی تواند آنچه اتفاق می افتد را به درستی درک کند. لذا توضیح دادنهای شما مشکلی را حل نمی کند.
بهترین حالت توجه گردانی او به مسائل مورد علاقه اش هست. پرکردن اوقاتش به شکل مطلوب، استفاده از مهد کودک، و ارتباط بیشتر با او.
چرا باید به او بگویی باباش دیگه بر نمی گرده؟!
این جواب نه صحیح هست و نه موثر... چون به هر حال او پدر دارد و در هر شرایطی باز او را خواهد دید.
راه حل توجه گردانی کودکتان موقتی هست. شما لطفا پیگیر پاسخ من در موضوع مشکل خانوادگی خود باشید

من شما رو درک می کنم اما نمی تونم راحنمایی تون کنم چون مثل شما قلب بزرگی ندارم از اینکه این اتفاق برای شما افتاده ناراحت شدم اما برای شما و دختر گلتون آرزوی موفقیت میکنم .