نگاهی جدی به دوران بلوغ و نونهالی و نوجوانی(قسمت اول)

سلام:72:
وقتی فرزندان به دوران بلوغ و نوجوانی پا می گذارند-اغلب والدین دوران بسیار سنگینی را تجربه می کنند.دوران نوجوانی دوران کشف هویت وجودی و اجتماعی است.

فرزندی که روزی شیرین کاری می کرد و با شیرین کاری هایش دل می برد-یواش یواش تبدیل می شود به موجودی که بعضی اوقات ترجیح می دهی پشت کاغذ دیواری بچسبانی. به نوجوانی سرکش که دوست دارد مرزهای خود را خودش مشخص کند و دوست دارد همه چیز را خودش تجربه کند- و بر حق!

زندگی اجتماعی در حال تغییر است و ارزش ها و الگوها هم در حال تغییر هستند.چیزی را که ده سال قبل مردم بد می دانستند ـ الان خودشان همان کار را انجام می دهند و برعکس!

دوران نوجوانی و بلوغ برای والدین با دوران بلوغ فرزندانشان بدون تردید شبیه هم نخواهد بود.پس انتظار نداشته باشیم که دوران بلوغ در فرزندانمان شبیه دوران بلوغ خودمان باشد.

یک بچه تقریبا از ۱۱ و ۱۲ سالگی تا ۱۸ و ۱۹ سالگی را دوران نوجوانی می نامند- فراموش نکنید که دوران بلوغ تا سنین ۲۴ سالگی طول می کشد و بعضی از اساتید حتی به این باور دارند که تا ۳۰ سالگی می تواند طول بکشد و فرق دوران بلوغ با دوران نوجوانی را در ادامه مطلب توضیح خواهم داد.

بسیاری از والدین در این دوران ـ مخصوصا در دوران جنون نوجوانی(۱۲ تا ۱۹) اعتراف می کنند که دیگر از پس فرزندانشان بر نمی آیند و از فرط خستگی پرچم سفید را بالا می کنند.

حواس فرزندان را نمی توان تغییر داد- اما رفتار و احساسات آنان را چرا ! و تربیت هم یعنی همین. نوجوانی که به موقع خانه می آید و به موقع می خوابد و به موقع و به اندازه کافی تلویزیون و کامپیوتر استفاده می کند-می توان گفت که این نوجوان مذکور دوران نونهالی سالمی را سپری می کند.......

سلام هوشیار
موضوع جالب و مفیدی را شروع كردی. منتظر ادامه اش هستیم.
اگر منبع آنرا هم ذكر كنی عالی میشه
با تشكر از زحماتی كه می كشید

با تشکر از مطلبتون
میشه در مورد این جملتون هم بیشتر توضیح دهید
"حواس فرزندان را نمی توان تغییر داد- اما رفتار و احساسات آنان را چرا !"

و علاوه بر آن نوجوانی با این خصوصیات
"نوجوانی که به موقع خانه می آید و به موقع می خوابد و به موقع و به اندازه کافی تلویزیون و کامپیوتر استفاده می کند-می توان گفت که این نوجوان مذکور دوران نونهالی سالمی را سپری می کند....... "آیا چنین نظمی و اینگونه عادت زندگی برای نوجوانی که بحران بلوغ را پشت سر می گذارد طبیعی است؟
خوشحال می شوم نظر روان شناسان را در این رابطه بدانم.

سلام:72:

رابطه مستقیمی بین رفتار نوجوان و رشد سیستم مغزی در این دوران می باشد.رشد بخش بزرگی از سیستم مغزی در انسان ها تقریبا تا ۲۴ سالگی ناکامل است. پس بخش بزرگی از رفتار و بدخلقی و توجیحات من درآوردی نوجوانان ناشی از تغییرات هورمونی و رشد ناقص سلول های دیگر مغز می باشد.

بخش دیگری هم تحت تاثیر محیط و ژن های بد و تناقض بین تجربه وجودی و باورهای جامعه می باشد!

اگر والدین از این دوران (که در مغز یک نوجوان چه می گذرد) آگاه باشند و بدانند که هنوز مغز فرزندان نوجوان خود به رشد و تکامل نرسیده است-بدون تردید انتظاراتشان از فرزندان خود را تغییر داده و به سهولت می توانند با حال و رفتار دیوانه کننده فرزندان خود کنار بیایند.

در این دوران بلوغ قسمت هایی از مغز زودتر از قسمت های دیگر رشد می کنند و این بی تعادلی موجب پارادکس در رفتار این بی گناهان می گردد.خطایی که اغلب والدین انجام می دهند این است که می پندارند - نوجوانی که از نظر جسمی کاملا رشد کرده است-این منطق را برمی تابد که سیستم مغزی آنان نیز رشد کرده است.

اصلا نباید چنین خطایی را کرد که بعد از دوران نوجوانی- دوران بلوغ و رشد سلول های مغزی- حداقل تا سن ۲۴ سالگی ادامه دارد.

سلول های مغز انسان ها در قبال مواد بیرونی بسیار حساس می باشند و از آنجایی که تمامی مغز یک نوجوان و بلوغ در حال رشد است-این حساسیت شدید تر می باشد و می تواند صدمه های جدی و حتی همیشگی در آنان به جا بگذارد.برای مثال استفاده از نوشیدنی های الکلی و مواد مخدر.

آغاز دوران بلوغ در پسران از اولین تجربه ارگاسم و در دختران از اولین تجربه عادت ماهانگی می باشد.

۱۰ تا ۱۴ سالگی تاثیر هورمون ها و رشد ناقص مغز در این دوران بسیار شدید است و احساسات- یک سر و گردن بالاتر از منطق و واقعیت خودنمایی می کنند و به همین جهت در این دوران بچه ها می خواهند نیازهای خود را همان لحظه عملی سازند و قادر به شناسایی از عواقب آن در دراز مدت نمی باشند.

۱۴ تا ۱۶ سالگی میل به استقلال در این دوران در بچه ها به اوج می رسد و مخصوصا استقلال از والدین! در این دوران بچه ها عاشق ریسک کردن می باشند و خیلی از موارد را دوست دارند خودشان تجربه کنند و از عواقب این تجارب و ریسک ها و آزمایش ها آگاه نمی باشند و نمی توانند آگاه باشند زیرا مغز هنوز در حال رشد است!

در این میان یک پدر و مادر مهربان و آگاه و باز و دمکرات محور می تواند همراه فرزندان نوجوان خود او را همراهی کند و نه این که با ازدواج او را به حال خود رها کند ـ به این امید که اگر ازدواج کند- عاقل می شود!!

۱۶تا ۲۲ سالگی دوران رشد بخش های مختلف مغزی شدت می یابد و پسران یاد می گیرند که عواقب اعمال خود را در میان مدت و هنوز نه در دراز مدت بهتر ببینند.

به دلیل رشد ناتمام قسمتی از مغز به نام (cortex praefrontalis (prefrontale cortexکه کنترل احساسات و تصمیم گیری را به عهده دارد و تا زمانی که این قسمت هنوز رشد تمام خود را نکرده است-از تصمیم گیری های بزرگ با عواقب در دراز مدت باید محتاط بود!

هنوز تعادل و ارتباط بین رشد فکری corpus amygdaloideum و cortex praefrontalis ایجاد نشده است و این عدم همکاری موجب رفتارهای پارادکس در نوجوانان می گردد و صلاحیت تصمیم گیری های بزرگ را از آنان صلب می کند.

در دوران نوجوانی ـ فرزندان چیزی می طلبند و همین الان هم باید عملی شود و بس! و عواقب آن را هم به همان نسبت باید در کوتاه مدت بتوان سنجید.برای مثال می توانند تصمیم بگیرند که یک روز بیشتر در خانه خاله بمانند یا در خانه دوست با امن!
ولی نمی توانند تصمیم بگیرند که رانندگی بدون گواهی نامه بکنند-زیرا هنوز عواقب آن که به عهده cortex praefrontalis می باشد هنوز رشد کافی نکرده است......

منبع:wurqun.blogfa.com

سلام:72:

نوجوانان می توانند بسیار شدید احساساتی عمل بکنند و فکر نمی کنند که چه می گویند و چه می کنند.بعضی اوقات تصمیمات عقلانی می گیرند و لحظاتی بعد برعکس آن را تصمیم می گیرند-زیرا هنوز قسمت قدرت تصمیم گیری در مغز که در بالا نام بردم رشد کافی نکرده است.

خیلی از تصمیمات و کارها و بدخلقی ها از کنترل نوجوانان خارج است.و تصمیمات گرفته شده در این دوران تنها منافع کوتاه مدت را در نظر می گیرد.مثلا نوجوانان در این دوران برای این که خودشان را مطرح کنند-وانمود می کنند که ترسو نیستند و ممکن است به کارهای خطرناکی هم دست بزنند.مانند:از ارتفاعات بلند پریدن- در جاده و اتوبان این طرف و آن طرف دویدن یا سیگار کشیدن و ...
تقریبا از ۱۸ و ۱۹ سالگی دوران خودآگاهی آغاز می شود.توجه داشته باشید که خودآگاهی می گویم و نه آگاهی! که تفاوت بین شیطان و خدا ماند! این دوران که تقریبا تا ۲۴ سالگی طول می کشد-دوران نگاهی به نفس می نامم.همچنین دوران حس مسئولیت پذیری هم آغاز می شود.

در این دوران هست که کم کم می توانند تصمیماتی را بگیرند که در میان مدت و شاید بعصی اوقات(به ندرت) در دراز مدت از عواقب آن آگاه باشند.مثلا انتخاب رشته تحصیلی- انتخاب یک سفر با دوستان و از این قبیل.

هورمون های مردانه در پسران در دوران بلوغ به ۱۸ برابر بیشتر از حالت متداول و در دختران به ۶ یا ۸ برابر از اندازه متداول ترشح می کنند و هورمونی به نام tetrahydroprogeserne معروف به THP که در افراد بزرگسال نقش ضد استرس را دارد- که در این دوران کاملا برعکس استرس زا عمل می کند.

عدم رشد کافی بخش های مغزی و بسیاری از تحولات جسمی و تغییرات هورمونی دیگر پدیده نوجوانی و دوران بلوغ را بوجود می آورد و این فرزندان معصوم را در جستجوی هویت فردی و اجتماعی وا می دارد و در این جاست که یک پدر و مادر آگاه و دمکرات محور می تواند بخش ناقص cortex praefrontalis را به نحوی پر کند.

بعضی از والدین به وسیله تنبیه و تشویق سعی دارند از بعضی رفتارهای فرزندشان در دوران بلوغ پیش گیری کنند-اما این دیگر جواب نمی دهد و بهتر است با نوجوانان همفکری شود-انواع گزینه ها بررسی شود-عواقب آن مورد بحث و بررسی شود و در صورت نیاز با مشاور و روانشناس مشورت شود.

و بدینوسیله شما می توانید یک محیط امن و باز ایجاد کرده و این دوران سر سخت و پرتلاش بلوغ را خفیفتر کنید.آموزش و پرورش هم انتظارات خود را باید از این عزیزان به روز کرده و از انتظارات غیر علمی خودداری نمایند و با کمی لغذش و نمرات کم نسخه زندگی را در آینده برای فرزندان این مرزو بوم تهیه نبینند!

خواب کم رشد بخش های مغز را کاهش می دهد و یک نوجوان ۹ تا ۱۰ ساعت به خواب نیاز دارد تا بتواند تمامی تاثیرات روز را در مغز حل بکند.پس اگر دنیا را آب برد و فرزند نوجوان شما را خواب برد تعجب نکنید.

منبع:wurqun.blogfa.com

امیدوارم مطلب مفیدی بوده باشه. موفق و شاد باشید:72: