نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان.من در انتخابم برای ازدواج واقعا دچار مشکل شدم.
یکی میاد قیافه و تحصیلاتش خوبه اما از لحاظ فکری به من نمی خوره
یکی میاد از لحاظ فکری به من نزدیکه تحصیلاتش هم خوبه اما ظاهرش رو نمی تونم قبول کنم!
هر کی یه مشکلی داره.واقعا باید چی کار کتم؟
شرایط من نسبت به هم سن و سالام خیلی خوبه اما هنوز مجردم!!!28 سالم شد آخه!
سلام،
هیچ انسانی کامل نیست...این یه واقیته که باید بپذیرین...
قدم بعدی، اینه که معیار‌هایی که براتون مهم هست برای ازدواج الویت بندی کنین...
و بعد، شناخته از روی منطق و برسی معیار‌هاتون در مورد این افراد هست...
قدم بعد هم همونطور که قبلا هم گفتم ترید آف هست، اینکه ببینین چه معیار‌هایی براتون مهمتره و بر اساس اون انتخاب کنین...
و در آخر، فراموش نکنین که به خدا توکل کنین
خوشبخت بشین:72:
کامران
منم هم سن شما 28 ساله هستم و متاسفانه همین مشکل را دارم...کاملا شما را درک میکنم ...نقل قول:
نوشته اصلی توسط pupak1360
آخه چهره و تحصیلات و طرز فکر چیزی نیست که بشه اولویت بندیش کرد!!!
شما از تحصیلات و چهره بالایی در میان دوستان و اطرافیان خود بهره مندید؟
bale.ama kasi ro dar hade khodam nemitunam peida konam[align=left]
پوپک عزیز
مگه شما باید پیدا کنید یا باید پیداتون کنن؟؟
همانطور که کامران گفتن باید ملاکهاتون رو بنویسید، اولویت بندی کنید، ارزش گذاری کنید ..... تا اینجا مقیاس رو درست کردید.
بعد از این هر خواستگاری که اومد نمره هر کدوم از ملاکها رو میدید و معدل می گیرید ..... این میشه ارزیابی کمی
مرحله بعد ، کار دله ، اگه تو دل برو بود ..... این میشه ارزیابی کیفی
توکل به خدا و ائمه رو در تمامی مراحل فوق نادیده نگیرید.
مطالعه مقالات درخصوص "تصمیم گیری" رو هم پیشنهاد میدم:72:
سلام.ممنون از راهنمایی تون.اما همین کارا رو کردم که نتونستم هنوز کسی رو انتخاب کنم!!!
منم همين مشكل رو دارم
اصلا نمیتونم کسی را به عنوان همسر اینده ام بپذیرم ... حتی افرادی بودن از نظر قیافه و تحصیلات و حتی مالی در سطح خوبی بودن...ولی اصلا نتونستم خودم را توجیهه کنم که ان را به عنوان مرد زندگیم بپذیرم ... نمیدونم همیشه احساس میکنم یه چیزی کمه ...به هر حال اصلا حس خوبی نیست
سلام
زنی رو برای ازدواج انتخاب کنین که اگر او مرد می بود بهترین دوست شما می شد و بالعکس:305:
سلام
من هم به عنوان یک پسر مجرد، همین مشکل را دارم و واقعا گیچ شده ام؟!!
لطفا مشاوران محترم راهنمایی کنند! واقعا چه کسی مناسب است؟!
مدام گفته میشه که برای دستیابی به انتخاب مناسب، ملاکهای خود را اولویت بندی کنید و بر اساس امتیازات، فرد مورد نظر خود را انتخاب کنید!! اما چطور می شود ملاکها را اولویت بندی کرد؟! مثلا برای من، همان قدر که زیبایی و تیپ و مشخصات ظاهری طرف مقابلم مهمه، شخصیت درونی، میزان تحصیلات، اعتماد به نفس و همچنین اصالت خانوادگی او نیز برایم از اهمیت زیادی برخورداره و نمی تونم بین این موارد تفکیکی قائل بشم!!!
با اینکه می دونم هیچکس کامل نیست و خودم هم مطمئنا معایب زیادی دارم، اما یک نوع وسواس فکری منو مدام اذیت می کنه و نمی توانم در مورد افراد مختلفی که بهم پیشنهاد میشه و یا می بینم، به خوبی تصمیم گیری کنم!
لطفا بنده و هزاران نفر دیگر مثل من را که می دونم چنین مشکلی را دارند، راهنمایی کنید.
با تشکر
مشکل هممون اینه که یکم ایده آل گرا شدیم.. و ایده آل هیچ وقت پیدا نمیشه..
نسل ما همينه . ذهنمون پر شده از تصاوير فانتزي و ايده آل
هيچوقتم فكر نمي كنيم كه خودمون هم به اندازه ايده آلمون نقطه مثبت داريم يا نه ؟ فقط توقع
اگه آدم عواقب اين ايده آل گرايي رو ببينه كه ميشه تنهايي ميشه محروم موندن از خانواده اي كه خودش سازندش بوده يا ميشه انتخاب افرادي كه فكرشم نمي كرديم باهاشون حرف بزنيم چه برسه به ازدواج كردن باهاشون يا ميشه حسرت موقعيت هاي گذشته رو خوردن . طرف مقابل نه بايد سرسري انتخاب بشه نه انقد سختگيرانه كه اصلا انتخابي وجود نداشته باشه همينايي هم كه الان راضي به ازدواج باهوشون نيستيد چند ساله ديگه بدتر ازينا پا پيش ميذارن.
معمولا نتيجه اين سخت گيري ها برعكس ميشه . haft عزيز خيلي قشنگ گفتن :
زني رو برای ازدواج انتخاب کنین که اگر او مرد می بود بهترین دوست شما می شد و بالعکس
سلام
گفتن این حرف ها اسونه ولی بهترین دوست من کی می تونه باشه؟
من کلی دوست از طیف های متفاوت شخصیتی دارم.همه شون رو هم دوست دارم.با هرکدومشون یک وجه از شخصیتم رو ارضا می کنم...
به نظرم به جای نظریه پردازی و گفتن این که ایده آلیست شدیم کاری بکنیم.
من خودم واقعا این مشکل رو دارم.
ممکنه با یکی صحبت کنم خیلی هم خوب باشه ولی در نهایت نمی تونم تصور کنم که همسر آینده مه...ما چجور نسلی هستیم که مدام می ترسیم؟
من خودم بارها اعتراف کردم که از ازدواج می ترسم.
چرا؟
واقعا نمی دونم.
مشاور ها هم بهم می گن وابسته شو.نترس.عاشق شو...ولی برام ممکن نیست.
همین الان هم یک رابطه دارم ولی داره به بن ست می رسه به خاطر این که ترس برم داشته.وسواسی شدم و یکی از ایرادهای این آدم که توی همین تالار مطرح کردم شده برام مشکل.از طرفی هم مدام خودمو می خورم که این یکی هم داره شکست می خوره.
احساس ناتوانی می کنم که از همه چی بدتره
من واقعا پرتوقع نیستم.
فکر می کنم دیگران هم نیستن.ما فقط می ترسیم.مثلا نگاه به آمار طلاق می اندازیم.
خانواده ها هم که فقط می ترسن از این که مجرد بمونیم.
ازدواج و گذشتن از این مرحله الان بزرگترین کابوس زندگی منه.به خاطر همین یه نه می گم و خلاص
باید چه کار کنیم؟
این که بشینیم اولویت هامونو لیست کنیم که کاری رو از پیش نمی بره.
واقعا مشکل بزرگتری در میونه و متاسفانه ازش غافلیم.
من یک جمله می گم شاید عوامانه به نظر برسه ولی خودم شخصاً بهش اعتقاد دارم... هر چقدر زندگی رو سخت بگیری زندگی بهت سخت تر می گیره
ترسي كه باعث دقت بشه خوبه ولي نه ترسي كه جلوي زندگي نرمال آدمو بگيره
مثل اين مي مونه كه بگيم:
مي ترسيم وقتي آمار تصادفات رانندگي رو مي شنويم.
همه به من ميگن دقت كن حواست باشه نكات ايمني رو رعايت كن تا احتمال خطر به حداقل برسه
اما من مي ترسم برم بيرون تصادف كنم. هر بار كه مي خوام برم بيرون يادم ميوفته ممكنه ماشين الان بهم بزنه ممكنه بميرم ممكنه فلج بشم و ...... آدم عاقل جلوي چيزايي كه خطرساز هستن رو ميگيره بقيش ديگه پيشامده
يعني آدم بشينه تو خونه بپوسه براي ترس از تصادف؟؟؟؟؟؟؟
همه تو زندگيشون سختي مي كشن ممكنه سختي كه ما قراره بكشيم تو زندگي با همسرمون باشه.
نميشه به خاطر ترس جلوي جريان زندگي رو گرفت.
آدم بايد حواسش باشه كه تو انتخابش موارد خطرساز نباشن . خيلي از اين خطرهارو هم قبل ازدواج هيچ بشري نمي تونه بفهمه و تو زندگي مشخص ميشه خيلي از خطرات رو هم خودمون متوجه زندگيمون مي كنيم .
منظور از اون جمله هم اين بود ( برداشت منه ) : آدمي كه فقط به خاطر پولش به خاطر قيافش و تب و تاب جووني و .... نخوايمش . آدمي كه اگر همجنسمون هم بود از رابطه باهاش دست نمي كشيديم.
خيلي قشنگ گفتيد واقعا هم همين طوره.نقل قول:
من یک جمله می گم شاید عوامانه به نظر برسه ولی خودم شخصاً بهش اعتقاد دارم... هر چقدر زندگی رو سخت بگیری زندگی بهت سخت تر می گیره
:302:سلام عزيزم منم همينطور.من خيلي خواستگار برام اومده همشون آدماي خوبي بودن ولي من دنبال يه آدم ديگه اي هستم .اگه ميدوني چه آدمي مدنظرت هست صبركن .مطمئن باش هموني كه ميخواهي دنبالت ميگرده وپيدات ميكنه !موفق باشي
من هم با نظر پريا موافقم. ولي اگه واقعا خودت ميدوني كه چي ميخواي. و مطمئن هستي كه خيلي وسواسي نيستي. و تا وقتي كه دلت راضي نشده ازدواج نكن. كاملا دقت كن. مجرد موندن خيلي بهتر از يه ازدواج اشتباه است. اگر نميتوني با طرف مقابلت كنار بيايي به هيچ وجه ريسك نكن. درسته كه هيچ انساني كامل نيست ولي كسي رو انتخاب كن كه بتوني با نقايصش كنار بياي ﴿البته نقايص كه نه﴾ مرد و زن مكمل يكديگرند ولي در صورتي كه خودشون اينو بپذيرند و اين پذيرفتن خيلي به انتخاب اوليه بستگي داره. اميدوارم كه موفق باشي و با توكل به خدا كسي رو انتخاب كني كه ارزش يك عمر زندگي رو داشته باشه
این مطلب درسته ولی به نظر من برای بعد از ازدواج. بعد از ازدواج باید سخت نگرفت ولی قبل از ازدواج هر چی سخت بگیری کم است. البته در مورد موضوعاتی که ارزش حیاتی برای انسان دارندنقل قول:
نوشته اصلی توسط wintersun77