علت پشيمانيهاي بعد از زادواج

سلام دوستان عزيز همدردي،
خيلي خوشحالم كه دوباره ميام اينجا:73::46::43:
هيچ وقت روز اولي كه اومدم تو تالار رو فراموش نميكنم چه روز خوبي بود:43:

اما سوالي كه برام پيش اومده اينه،
چرا عده ي زيادي از افراد متاهل (تقريبا خيلي زياد) وقتي الان ازشون ميپرسيم كه نظرت راجع به ازدواج چيه؟ميگن كه اگر دوباره به قبل باز ميگشتيم ازدواج نميكرديم:305:

چرا بايد اينطوري باشه؟
چرا عده ي زيادي از ازدواجشون پشيمون هستند؟
البته درصدي از اين افراد از انتخابشون پشيمون هستند و درصدي ديگه،از شريك زندگيشون راضي هستند،اما از خود ازدواج پشيمون!

چرا بايد اينطوري باشه؟
به مسئوليتهايي كه زوجين متحمل شدند ربط داره؟
آخه چرا امري به اين مباركي بايد انقدر سخت باشه براي جوانها؟

چرا بايد ترس از مسئوليت و سختي نذاره يه جوون حتي فكر ازدواج كنه؟

البته ناگفته نماندها،خيلي ها هم از اين ترسه درس ميگيرن و زندگيشون رو به نحو احسن ميسازن،

من فعلا دير به دير ميتونم بيام،لطفا همه نظراتتون رو بگيد ممنون ميشم،
خدانگهدار.:72::43::46::228::16:

دوست عزیزم نمی دونم تا چه اندازه نظرم درسته ولی من فکر می کنم:
این نظر افرادیه که تو زندگی دچار روزمرگی میشن. بعد از چند سال اول زندگی زن مسئول رسیدگی به مسائل خونه و امور بچه ها میشه و همیشه خودش را مغموم می دونه که بدون هیچ مرخصی شبانه روز داره کار میکنه.
مرد هم از اینکه بار مسئولیت خانواده را بدوش میکشه خسته شده.
بعد از سالها زندگی مشترک فکر می کنند که ازدواج چیزی جز مسئولیت براشون نداشته.
پیروی کردن از سنت ها هم خیلی وقت ها فاصله زن و مرد را زیاد می کنه.
مرد تو امور خونه و بچه ها کمتر دخالت میکنه و زن خونه را مسئول تربیت بچه ها و رسیدگی به مسائل خونه می دونه.
از طرفی در اکثر موارد مرد هم به تنهایی مسئولیت مالی خونه را برعهده داره و حتی برای همفکری و دردودل از همسرش کمک نمی گیره.
بعضی ها بعد از ازدواج و تشکیل خانواده با داشتن همسر و فرزند بیشتر احساس تنهایی می کنند.
مشکل روزمرگی و فاصله گرفتن هاست.
یه مشکل دیگه ای که توی فرهنگ ما وجود داره اینه که افراد بعد از ازدواج از خودشون غافل میشن.
البته توجه به خانواده ضروریه ولی بدنیست هر از گاهی افراد برای ارامش روحی ابتکارهایی را انجام بده.بخصوص زنان و مردان ایرانی بعد از بچه دار شدن کمتر به خودشون توجه می کنند.
گاهی فراموش میشه که هر فردی برای ارامش نیاز داره اوقاتی را با دوستای خودش سپری کنه.
زن و شوهر از فرصت هایی که ممکن برای اینکه تنهایی باهم مسافرت برند و باهم وقت بگذرونند استفاده نمی کنند و همیشه درگیر بچه ها هستند.
این تنها در مورد خانواده های نرماله که انتخاب خود را غلط نمی دونند. در مورد خانواده های مشکل دار مسلما اوضاع بدتر هم هست.
امیدوارم توی نسل ما که افراد آگاه ترند این اشتباهات تکرار نشه.
با این وجود من فکر می کنم تمامی این افرادی اگه به عقب برگردند باز هم ازدواج می کنند و هرگز لذت والد شدن و تجربه زندگی مشترک را از دست نمی دند.

سلام
ضمن خوشامد گويي براي شروع دوباره فعاليت شما...
به نظر من افرادي كهازدواج رو زير سوال ميبرن در واقع خودشون رو زير سوال بردن چون اين از ناتواني خودشون در مديريت روابط جديد و مسوليت هاي بيشتر در زندگي متاهلي نشات ميگيره.........
كسي كه نميتونه مسئوليت زندگي جديد رو به نحو احسن انجام بده هميشه از ازدواج و متاهلي ناله ميكنه و اتفاقا اطرافيان رو هم از اين كار منع ميكنه.......افراد مجرد هم نبايد به اين گفته ها عمل كنن چون ادمها توانايي هاي با القوه اي دارن كه باي به وقتش با الفعل ميشه.......اين كه كسي از عهده اين مسووليت ها بر نيومده دليل سختي و عذاب اور بودن ازدواج نيست......

سلام :72:دوست عزیز:

خوشحالم که فعالیتتون رو آغاز کردید..عنوان مطلب جالب و گیراست ولی حقیقتا پاسخ به اون نیاز به یک کتاب مطلب داره...
نمی دونم با این ذهن درگیرم چقدر می توان رسا سخن بگم ولی دوست داشتم من هم چند خطی در این مقوله سخن بگم..
دوست عزیز ..اصولا تنها یک چیز یا حتی چند چیز منجر به ترس از ازدواج در زندگی امروز و نهایتا پشیمانی بعد از ازدواج نمیشه..این ها علت و معلول های فراوانی دارند که در کنار هم معنا پیدا می کنند..نمی دونم الان دقیقا مد نظر شما اینه که بگیم چرا ازدواج سخت شده یا بگیم چرا پشیمانی بعد از ازدواج هست؟
ولی با توجه به عنوان تاپیک من هم از منظر علل پشیمانی بعد از ازدواج وارد سخن می شم..:
به نظر من یکی از مهمترین دلایل که امروزه منجر به پشیمانی های بعد ازدواج میشه و من اون رو اصلا یک عامل اصلی می دونم اینه که جوان های امروز چه دختر چه پسر هیچ شناخت صحیحی از خودشون و انتظاراتشون ندارند..همه یا بهتره بگم اکثرا تنها در یک دنیا رها شدند و عده کثیری از اونها هیچ تلاشی برای شناخت خودشون نمی کنند..اون ها حتی نمی دونند چه انتظاراتی از خودشون دارند چه برسه از یک فرد دیگه که قراره نقش همسر اون ها رو بازی کنه و همین از نقطه نظر من منجر به یک سر در گمی میشه....سردر گمی که نهایتا منجر به عدم رضایت طرفین از هم و برآورده نشدن انتظاراتشون میشه..
به واقع اگر هر فرد پیش از ورودش به زندگی مشترک نه تنها خوب خوب بدون ذره ای غلو خودش رو بشناسه و در مقابل محاسنشو بالا ببره و ایراداتشو اصلاح کنه اون زمان می تونه متوقع باشه که طرف مقابلش هم انتظاراتش رو براورده کنه ولی متاسفانه اگثر افرادی که وارد زندگی مشترک می شوند تازه بعد از ازدواج متوجه پاره ای از گوشه های شخصیت خودشون و در نهایت همسرشون می شوند که منجر به دلزدگی اون ها از هم میشه...و در نهایت پشیمانی از ازدواج که ناشی از عدم شناخت کافی خویشتن هست..

نکته دوم که در بحبوحه مطلب بالا هم گفتم عدم مهارت افراد در دیگر شناختی هست.از نظر من وقتی فردی حتی اونقدر مهارت نداره که خودش رو بشناسه مطمئنا نمی تونه با قاطعیت طرف مقابل خودشو هم بشناسه و همین منجر به سو تفاهمات بعدی میشه و وارد زندگی میشه که اصلا نمی دونه چه توقعی باید داشته باشه که کسی براورده کنه و چون به هر علتی هر کدام از نیازهاش برآورده نمیشه احساس سرخوردگی می کنه..پس نکته دوم به نظر من افزایش مهارت دیگر شناختی ست تا انسان با چشم باز وارد زندگی مشترک بشه..
متاسفانه خیلی از جوانان ما و والدینشون این دو مسئله بالا رو به مزاح می گیرند و همین منجر به بروز مشکلات بعدی میشه...
در کنار همه این ها هزاران مهارت دیگر هم هست که بسته به نوع زندگی..فرهنگ..تحصیلات..مذهب.. سطح علمی طرفین در زندگی منجر به دلسردی طرفین از هم میشه که واقعا اگر بخوام بگم خیلی زیاده ...
اون دسته افراد که از اصل ازدواج ناراحتند نه از انتخاب خود اصلا از نظر من نمی دانند که چرا باید ازدواج کرد..
در جامعه ما که زنان پا به پای مردان کار می کنند ..تحصیلات دارندو ..چرا باید ازدواج کنند؟
متاسفانه خیلی از ماها ادعای امروزی بودن داریم ولی تمام معیارهای ازدواجمون حاصل چرتکه اندازی ها شده و متاسفانه عشق گم شده است و دسته ای که عاشق واقعی هستند انقدر مشکلات ریز و درشت دارند که روزی از خواب بیدار می شوند و می بینند از عشقشان خاکستری مانده است...
متاسفانه همه اینها به همان اصل اول باز می گردد که خیلی از ماها حتی نمی دونیم چرا ازدواج کردیم و از ازدواج چه می خواهیم؟
بیایید تک تک ما فکر کنیم چرا ازدواج کردیم یا آرزوی ازدواج داریم؟
و چقدر مهارت داریم...
آن دسته که از ازدواج خود راضیند مگر چه کرده اند که ما نکردیم؟

در ادامه باز هم وارد میشم ..و فعلا تنها به همین نکات بالا بسنده می کنم....
اگر تک تک ما مهارت خودشناسی و دیگر شناسی داشته باشیم و بدانیم چرا زندگی مشترک تشکیل می دهیم ایا باز هم انسانی پشیمان باقی خواهد بود؟

منم منتظر پاسخ های زیبایتان هستم..

سلام

موارد متعددی در عدم رضایت دخیل هستند از جمله ازدواج زود هنگام خصوصا اگر ازدواج مانعی برای رسیدن فرد به اهدافی که از قبل داشته بشود .

عدم پایبندی به تعهدات .

عدم درک متقابل در هنگام بروز مشکلات زندگی مشترک.

تصورات غلط از ازدواج و شخصیت طرف مقابل.

معمولا افرادی که در دوران تجرد آزادی های افراطی داشتند با ازدواج و محدود شدن آزادی های گذشته احساس پشیمانی و اسارت دارند .

افزایش سطح توقعات بر مبنای تجمل گرایی و چشم و هم چشمی ها ، بحران های اقتصادی عواملی هستند که متاسفانه امروزه خواه و ناخواه بخشی زیادی از لذت زندگی مشترک رو تحت تاثیر قرار میدهد .
و..........

سلام دوستان
من نظرات همه عزیزان رو خوندم و همگی درست بود با اجازه منم نظرم بدم
یکی از دوستان رو شناخت تاکید کرده بود و نظرش این بود که هر دو طرف باید نسبت به هم شناخت پیدا کنن اما آیا در جامعه و فرهنگ ما امکان داره؟
شناخت چطوری به وجود میاد؟با شب خواستگاری و بله برون و جندبار بیرون رفتن و حرف زدن در مورد علایق؟ پس شناخت جنسی و روابط که از همه چیز مهمتره چگونه به وجود بیاد؟ یک پسر یا دختر باید از کجا بفهمه که طرفش شریک جنسی خوبی هست یا نه؟خیلی عذر می خوام باید شب زفاف که هم چیز تمام شده بفهمه که شریک جنسی خوبی نیست و در روابط با هم تفاهم ندارن.
این مشکل شاید مرد یا زن به زبان نیارن ولی با رفتارشون با دعواهاشون با ایرادات بیخودی اعتراضشون رو نشون می دن و مشکلات دیگه.....
و اگر از جنین فردی بپرسی ازدواج خوبه مطمئنا میگه نه
متاسفانه مسائل جنسی کمتر کسی هست که بهش توجه می کنه و نادیده گرفته میشه
من متاهلم و مدت دو سال با شوهرم بودم و از همه نظر همدیگر تست کردیم و اصلا برام مهم نبود عرف و شرع چی میگه،چون عرف و شرعی که ما داریم مال دوره شاه بیزبیزک وما الان شرایطمون فرق می کنه.از نظر جنسی که به نظر خودم مهمترین عامل بود هم خودم و هم شوهرم تست کردم و مطمئن شدم که از نظر جنسی تفاهم داریم.البته اینا همش مال دوره نامزدی هستا ما دوست پسر و دوست دختر نبودیم.
الان جلو خودم هر کسی از شوهرم میپرسه ازدواج خوبه:در جواب میگه عالیه من خوشبختم من هم همینطور
پس عزیزان ریشه مشکلات همین جاست.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یک موضوع دیگه که یادم رفت بگم خانمها و آقایونی که دوست دارن احساس پشیمانی نکن از تجربیات من استفاده کنن: جسارت به دوستان نباشه بنده خیلی کوچیکم ولی بد نیست این کارها رو انجام بدن چون واقعا نتیجه داره
1- ماهر روز صبح باید با بوسه صبح بخیر بگیم با بوسه از خونه میزنیم بیرون با بوسه سلام می کنیم
2-با اسم خودمون هم صدا نمی زنیم عزیزم،نفسم،جیگرم قربونت بشم،فدات شم و......
3-اگر بحثی یا مشاجره ای وجود داشت هیچکس اجازه نداره بفهمه وبا صحبت کردن حلش می کنیم و در آخر مقصر باید عذرخواهی کنه
4-احترام خانواده ها رو داریم ولی به کسی اجازه دخالت نمی دیم
5-از کسی تقلید نمی کنیم وعروسی نگرفتیم و رفتیم کربلا و فقط شام دادیم و هیچ اتفاقی هم نیوفتاد
6-مهریه من 110 سکه بهارآزادی و یک سفر حج
7-از شوهرم به اندازه درآمدش توقع دارم وهر چیزی برام میخره طوری ازش تشکر می کنم که به وجود من افتخار می کنه.کاملا حس می کنم
8-ما چیزی به اسم خرید عروسی نداشتیم،سری طلا نداشتیم به جاش برام سکه خرید چون اون بیشتر به درد می خوره
9-به حرفهای دیگران که میدونم تمامی نداره اهمیت نمیدم ونخواهم داد
10-شوهرم قدم که برمیداره با من مشورت میکنه منم همینطور.دروغ ممنوع
11-از چیزایی که بدش میاد اجتناب میکنم اونم همینطور
12-تو خونه بدرقم عشوه گری می کنم و لباسهای تحریک کننده میپوشم
13-روابط جنسی با تفاهم کامل هم من باید لذت ببرم و هم اون
14-سرسفره هرجا که باشم هواش دارم و براش لقمه میگیرم اونم همینطور
در آخر ما خوشبختیم خیلی زیاد
شما هم میتونید خوشبخت باشید

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

همه اینها رو مدیون اون 2 سالی هستم که کاملا رو هم شناخت پیدا کردیم و نقاط ضعف و قوت هم فهمیدیم.بیایید سنتهای دست و پاگیر بریزیم دور کمی روشنفکرانه فکر کنیم.مطمئن باشید که جهنمی نمیشید کاری نکنیم که بچه هامون تو جهنم باشن.بهشت همین چندقدمی ماست.قدم بردارید.یاعلی

همون شادزی عزیز به هر دلیلی که باشه خوشحالم که احساس خوشبختی می کنی.
راستش من نه می تونم حرفهای شما را تائید کنم و نه تکذیب. چون پشت پازدن به سنت ها بعضی مواقع گران تموم میشه.
ایده شما را نمیشه برای هر فرد با هر فرهنگ به عنوان یه نسخه کلی تجویز کرد و ضامن خوشبختش دانست.
با این حال از اینکه بعد از خوندن اینهمه قصه متاثر کننده, کسی را توی تالار پیدا کردم که اعلام خوشبختی می کنه خوشحالم.
خوشبختیتان پایدار.

همون شادزی عزیز بنده نيز خيلي خوشحالمو خدارو شكر ميكنم كه شما خوشبختيد و از زندگيتون راضي هستيد،
از خدا هم ميخوام خوشبختيتون روز به روز بيشتر بشه و هر روز بيشتر از قبل احساس خوشبختي كنيد،

بنده هم مثل خانم tarane.h نظرات زيباتون رو هم تاييد ميكنم و هم تاييد نميكنم،
دقيقا با همون دلايل خانم tarane.h،

ولي لازمه اعتراف كنم نظرات و پيشنهاداتون خيلي عالي بود.:104:

من هم اعتقاد دارم زوجي رضايت كافي از زندگيشون دارن كه در روابط جنسيشون از هم ديگه رضايت كافي داشته باشن.

البته شايد از نظر ديگران اين عامل اصلي نباشه ها ولي خيلي مهمه.

موفق و پيروز باشيد.

سلام د.ستان
خیلی ممنونم که نسبت به بنده لطف دارین.من خودم زیاد درگیر سنتها نمیکنم وچون عقیده دارم انسان ازاد آفریده شده.بیشتر به علایق واعتقادات خودم احترام میزارم و من خانوادم با ازدواجم مخالف بودن ولی چون اعتقاد داشتم با چنین فردی خوشبخت میشم و شدم چون به نظر و اعتقاد خودم ایمان داشتم.چون با دلیل و برهان قوی شوهرم انتخاب کردم.عشق و منطق را در کنار هم گذاشتم خیلی ها بهم می گفتم عشق الکی باید منطقی ازدواج کنی ولی اهمیتی ندادم و در اخر باید بگم راز موفقیت و خوشبختی هر کسی:
اینه که خودش باور داشته باشه و به عقیده خودش ایمان
گفتم که ترانه جان تو جامعه ما همه خودشون اسیر سنت کردن و اگر یک قدم پارو فراتر بزارن احساس گناه می کنن و با همین احساس ترس و گناه قدم میزان و با همین احساس هم ازدواج می کنن و با همین احساس رابطه جنسی دارن.منظور من از سنت مذهب نیست من خودم نسبتا مذهبی هستم منظور من از سنت حرفهای خاله زنک و سنتهای دست و پاگیره.کسی که می خواد با یک نفر ازدواج کنه این حق داره که از همه لحاظ طرفش تست کنه حال می خواد زشت باشه می خواد خوشکل.حرف یک عمر زندگی.یاعلی

همون شادزی عزیز به یه مسئله باید توجه داشته باشی.
شرایط شما با شرایط دیگران متفاوت است. خانواده شما با اینکه موافق ازدواج شما نبودن ولی به نظرت احترام گذاشتن و ازدواجت را پذیرفتن.شما فکر می کنی تمام خانواده ها چنین طرز فکری دارن؟
شما حتما با محک زدن همسرتون جریان را پیش بردبن و ایشون الان به شما اعتماد دارند و خودشون را خوشبخت می دونند.شما فکر می کنید همه دخترهای جوان مهات پیش برد یه رابطه را دارند؟می تونند درست طرف مقابل را محک بزنند؟
ایا تمام اقایون دیدگاهشون مثل همسر شماست؟
چند روز پیش اتفاقی را شنیدم که بعد از برقراری رابطه جنسی در دوران نامزدی اقا دیگه به نامزدش اعتماد نداشت. متاسفانه هنوز هم در کشور ما قتل های ناموسی انجام میشه.متاسفانه هنوز هم بعضی افراد افکار مسمومی نسبت به جنس مخالف دارند.
برای بعضی ها پیروی از سنت ها تنها راه ادامه حیاته.
حرف های شما در جایگاه خودش برای مخاطب مناسب می تونه مفید باشه ولی پیشنهاد این شیوه زندگی در تالاری که مخاطبین مختلف در نقاط مختلف با فرهنگ های متفاوت داره می تونه خطرناک باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tarane.h

چند روز پیش اتفاقی را شنیدم که بعد از برقراری رابطه جنسی در دوران نامزدی اقا دیگه به نامزدش اعتماد نداشت.

---

اتفاقا من هم دقيقا ميخواستم همين مطلب رو عرض كنم،
كه اگر خدايي ناكرده يك زوج اين كار رو كردن و اصلا ديدن تو رابطه ي جنسي مناسب هم نيستن چي؟
فرهنگ افراد با هم ديگه فرق داره البته،
هنوز ايران در اون فرهنگ نيست كه بتونه اين قضيه رو بپذيره.

یه مساله
بیشتر آقایون هستند که پشیمون میشند و این حرفو میزنند
واسه این چه توضیحی دارید؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اگه امکانش هست کسایی که متاهل هستند و به این مساله رسیدند بیاند توضیح بدند

دوست عزیز همون شادزی
منم کاملا باهات موافقم ، 13 سال پیش که من نامزد کردم بدون اینکه مشکل لاینفکی بوجود بیاد با همسرم رابطه داشتم . و چون هر دو نظر بر این داشتیم که یک خود سنجی داشته باشیم با وجود خیلی از مشکلاتی که از طرف من وجود داشت ولی الان به راحتی از پس مشکلات بر میاییم . در خیلی از موارد رفتاری همچون تو و شوهرت احساس خوشبختی می کنیم . اما مسئله ای که الان وجود داره اینه خیلی از جوانان ما این تجربه را به فنایی می برند و راه برگشتی برای خودشون نمی گذارند. فکر می کنم مسئله روابط جنسی برایشان حل نشده و به اشتباه از مسیر خارج می شوند . و این دخترها هستند که باید کمر به ازدواجی که خود به نتیجه رسیدند که ثمره ای نداره وارد مشن و از آن پس احساس روزمرگی و پشیمانی دست و پنجه نرم می کنند. و این سنت و فرهنگهای پیش و پا افتاده باعث می شه هزاران ازدواج سر گرفته بشه بخاطر نداشتن شناخت کافی از طرف مقابل و چگونگی یک رابطه جنسی صحیح . کاش الگوی یک رابطه سالم را به پسران خود یاد بدیم.