آیا او مستحق جواب منفی نیست؟

سلام به همه دوستان

دوستانی که دو پست اخیر من رو خونده باشند می دونند مدتیه که من درگیر یه خواستگارم. پسری که رسما به خواستگاری من اومد و بعد از چندین جلسه صحبت به این نتیجه رسیدم که به درد هم می خوریم و بهش علاقه مند شدم. او هم خیلی صریح به من ابراز علاقه می کنه.
او می دونه که جواب من مثبته ولی وقتی نظرش رو می پرسم میگه تردید داره و بهونه هایی از قبیل این که پدرت سختگیره یا می ترسم پدرت در زندگیمون دخالت کنه و... میاره. الان بیش از 3 ماهه که از آغاز آشنایی ما میگذره و او هنوز نتونسته تصمیم بگیره. :300:
اصلا دلیل این کار رو نمی فهمم. پدر من حتی سختگیری های معمول رو هم نمی کنه و این واقعا یه بهانه است. دیگه کم کم غرورم داره جریحه دار میشه. با این که می دونم ما می تونیم با هم خوشبخت شیم ولی به خاطر این تردیدش می خوام پا بذارم روی دلم و بهش جواب منفی بدم. :302:آیا این تصمیم من درسته؟ لطفا راهنماییم کنید.:203:

دوست عزیزم شما نباید به ایشون جواب مثبت می دادید قبل از اینکه ایشون تصمیم قطعی شان را بگیرد
خود این جواب مثب زود هنگام شما باعث شده ایشون مردد بشه ( چون مردها اگه یه خانم رو اسون بدست بیارند نسبت بهش دل زده می شن )
و اما شما باید خیلی قاطع به این اقا بگید 3 ماه فرصت خوبی بوده برای اینکه همدیگه رو بشناسید و دیگه تمایلی ندارید بیش از این درگیر رابطه ای بشید که این اقا مردد است و نمی تواند تصمیم قطعی بگیرد
به او بگوید می تونید برید فکر ها تون رو بکنید بعد اگه مصمم شدند از طریق خانواده اقدام کنند ولی بهشون یاداوری کنید که اگه توی این مدت خواستگار مناسب دیگری باشد تعهدی به این اقا نخواهید داشت
در عمل شما باید به خواستگارهای دیگرتان فکر کنید و فکر و ذهن تان را مشغول چرایی رفتار های این اقا نکنید

آفرين به آتناي عزيز با اين جواب صريح و محكم!!
شما خودت خشت اول رو بد گذاشتي.......رويه ات رو عوض كن و طبق گفته ي اتنا باهاش حرف بزن.......حتما نتيجه بهتري ميگيري......

فانوس عزیز
با چند جلسه صحبت چطور می تونید آینده رو پیش بینی یا حتی پیشگوئی کنید؟
او میگه "یا می ترسم پدرت در زندگیمون دخالت کنه "
یا شما میگید "می دونم ما می تونیم با هم خوشبخت شیم "

شما میگید "به خاطر این تردیدش می خوام پا بذارم روی دلم و بهش جواب منفی بدم" بنظر من این نمی تونه دلیل قانع کننده ای باشه بهتره یه بار دیگه خودت رو وشخصیت خودت رو ارزیابی کنی و معیارها وانتظاراتتو از زندگی مشترک مرور کنی ، می تونی اونها رو اولویت بندی کنی (ضریب بدی به هر کدوم) بعد نمره بدی به این خواستگارت و.... اونوقت بهتر می تونی تصمیم بگیری:72:
راجع به تردید او هم بهتره باهاش حرف بزنی تا بتونی اونو بهتر بشناسی ، "زمان تصمیم هم به اندازه خود تصمیم مهمه":72:

شما نباید قبل از اینکه ایشون رسما پا پیش نگذاشتند جواب مثبت میدادید و از خودتون مطمئنش می کردید .

قبلا شما گفته بودید که سطح خانواده ایشون از خانواده شما پایین تره شاید همین براشون ایجاد نگرانی کرده و همینطور گفته بودید ایشون حاضر نیست به شهر شما بیان و در اونجا زندگی کنید . این مسئله حل شد ؟؟

حالا شما زود جواب مثبت دادید و خیال ایشون رو راحت کردید و این می تونه علت همین سردی الان ایشون باشه اما الان باید از ایشون بخواید که تصمیم قطعی خودشون رو بیان کنند . سعی کنید طوری این رو بهشون بگید که نشون بده که می خواید تکلیفتون روشن بشه و اگر ایشون قصد نداشته باشند اقدام کنند شما به موردهای دیگه فکر می کنید .

سلام دوستان عزیز
واقعا از راهنمایی هاتون متشکرم. کاملا حق رو به شما میدم. من اشتباه کردم. نباید اون رو از جواب خودم مطلع میکردم. ولی می دونید خانواده او به این وصلت راضی نیستند (به دلیل این که من نمی خوام برم در شهر اونها زندگی کنم) او می خواست از من مطمئن باشه بعد بره خانواده اش رو راضی کنه. برای همین نظرم رو بهش گفتم.
باران عزیز در مورد محل سکونت، ایشون میگه که دوست نداره بره شهر خودشون و اگه زمانی مجبور به این کار شد حتما رضایت من رو جلب میکنه اما پدرم میگه باید اختیار تعیین محل زندگی برای من به عنوان شرط ضمن عقد گذاشته بشه که او زیر بار نمیره. میگه این خواسته شما یعنی، شما به من اعتماد ندارید.
من میتونم پدرم رو راضی کنم که از این شرط کوتاه بیاد ولی نمی دونم این کار درستیه یا نه؟

تو روي پدرت واينستا كه بد ميبيني.......از من گفتن بود .....
پدرت بيشتر از تو تجربه داره لابد طرف رو شناخته و واقعا بهش اعتماد نداره......!!!
يه زنگ خطر ديگه نارضايتي خانواده اين اقاس!!!!
اگر ميتوني به اين رابطه(كه خوشبختانه خيلي قوي نيست)خاتمه بدي همين كارو بكن.......
سري كه درد نميكنه دستمال نميبندن.....چرا ميخواي با شك و ترديد و بحث و مخالفت هر دو خانواده زندگيتو شروع كني؟حالا اگه خيلي خيلي وابسته بودي يه چيزي اما حالا......بيخودي دردسر نخر واسه خودت

فانوس عزیز
زن کسی شو که خودش و خانواده اش از این که تو رو انتخاب کرده اند خرسند باشند حتی اگه این ازدواج شکل بگیره تاثیرات نارضایتی خانواده و مصمم نبودن این اقا برای ازدواج کار دستت می ده

وااای. مساله این قدر هم بغرنج نیست. ثنای عزیز من منظورم این نبود که تو روی پدرم بایستم. من هرگز چنین کاری نمی کنم. اما پدرم به من گفته اگه تو بخوای با این که مخالفم شرط ضمن عقد رو بر میدارم.
در مورد خانواده او هم، مشکل مادرشه که دلش می خواد پسرش کنارش باشه (چون او اولین بچه و تنها پسر خانواده ست)در حالی که ایشون دلش نمی خواد بره شمال زندگی کنه و داره همه سعی خودش رو می کنه که خانواده اش رو بیاره اینجا.
یه چیز دیگه، من تا حالا خواستگار زیاد داشتم ولی هیچ کدوم به دلم ننشستند. اما این آقا علاوه بر این که تفکراتش خیلی نزدیک منه تونسته به دلم راه پیدا کنه. ضمن این که او نسبت به من سرد نشده و با این که هیچ نشانه ای از ابراز علاقه من به خودش نمی بینه همچنان به من ابراز محبت میکنه.
باور این که رفتارش صادقانه نیست برام سخته! چون اصلا آدم دغلی به نظر نمی رسه.

سلام به فانوس عزيز و بقيه دوستان
البته از همه آقايان تالار پيشا پيش عذر خواهي ميكنم. فانوس عزيز آقايان در مرحله خواستگاري گاها طوري رفتار مي كنند كه هر چه بيشتر دوست داشتني و عزيز باشند و بعد از ازدواج خودشان را ملزم به انجام آن كارهاي شيرين قبلي نمي بينند.خوب پس عجيب نيست كه در حال و حوالي خواستگاري به دل مي شينند و قول و قرار هاي دوست داشتني را ردو بدل مي كنند و لي واقيعت اينه كه وقتي زير يك سقف رفتي مسائل جديتر ميشه و شرايط فرق ميكنه .حق سكونت حقي است كه الان اكثرآقايان براي اينكه حسن نيتشون را ثابت كنند به همسرانشون مي دهند.در ثاني وقتي اقا پسري براي خواستگار ي تشريف ميبرند ابتدا بايد سنگهاشون را با خود و خانواده وابكنند.ترديد يعني چه؟ البته اين آقا به ظاهر جايگاه خودش را نزد شما خيلي محكم يافته ،البته بايد بگم متاسفانه.
البته باز هم با پوزش از آقايان ، كه بايد بگم كه عزيزان نبايد زياد از عشق و علاقه شما با خبر باشند . البته قبل از ازدواج

دوست عزیز با توجه به پست های قبلی شما میشه این تردید را در شما هم دید و از نظر منطقی به انتخابتون شک دارید ولی از نظر احساسی درگیر شده اید و این مسئله که ایشون اولین مردی هست که این احساس را بهش دارین براتون سردرگمی ایجاد کرده.
بهر حال تصمیم با شماست و اگه فکر می کنید کنار این اقا خوشبخت میشید بهتره زودتر خودتون را از این بلاتکلیفی دربیارید وقاطعانه تصمیم بگیرید.
من فکر میکنم شما تا حدی بخاطر رودربایسی یا خجالت نمی تونید راحت حرف و خواستتون را بگید.
باید خیلی قاطعانه به ایشون بگید که خانوادتون می خوان رابطتون رسمی بشه و از اینکه نامزدیتون غیر رسمیه راضی نیستند و یه التیماتومی را برای اینکه با خانوادشون بیان خواستگاری تعیین کنید.
نگران اینکه فکر کنند پدرتون سختگیره هم نباشید همون طور که خودتون گفتین این بیشتر شبیه بهونه گیریه و برای همه تا حدودی سختگیری و حساسیت پدرها روی دخترشون جا افتادست.
شما با این کار ایشون را وادار میکنیدتصمیم نهاییشون را بگیرند حتی اگه ایشون کاری نکردند حداقل شما تکلیفتون معلوم میشه و ایشون هم می فهمن که شما تا اخر عمر نمی تونید براشون صبر کنید.
اینکه خانوادشون را قانع کنند که بیان پیش شما خوبیه ولی ازدواج شما نباید مشروط به این مسئله باشه, شما می خواید یه زندگی مستقل را شروع کنید و اینکه تا این حد دیگران روی زندگیتون موثر باشن در اینده عواقب خوبی نداره.
ولی بدون موافقت خانواده ها ازدواج نکنید و راضی کردن حانواده اش را به عهده خودش بگذارید و خودتون را درگیر این مسائل نکنید.
موفق باشید

فانوس عزیز از این آقا بخواید که تصمیم قاطع خود رو بیان کنند . خوشبختانه خانواده ایشون فقط با دوری ایشون مشکل دارند نه شخص شما . ایشون اگر شما رو واقعا می خوان باید خودشون مسائلش رو با خانواده خودش حل کنه . ایشون اگر خواستنشون واقعی باشه نباید ترسی از هیچ سختگیریی داشته باشند بلکه با این فرض که سختگیری هم باشه ایشون باید حاضر باشند سختگیری ها رو به خاطر خواستشون که شما هستید به جان بخرند . شما به هیچ وجه به ایشون نگید که با پدرم صحبت می کنم که سخت نگیره و .... حتی اگر این کار رو هم کردید . ایشون اگر حاضر باشند هر سختی رو به خاطر شما تحمل کنند مطمئنا در زندگی هم قابل اعتمادتر هستند و می شه از ایشون این تصور رو داشت که با برخورد به مشکلات با اون ها رو به رو بشن نه اینکه از ترس هیچ کاری نکنند و یا سرخورده بشند ........

متشکر دوستان عزیز. از راهنمایی هاتون واقعا استفاده بردم. بهش گفتم که در بین خانواده ما زمان به نفع او پیش نمیره و خانواده اصرار دارند که من ملاقات با خواستگار دیگری رو بپذیرم(البته واقعیت همین طوره). در مورد خانواده اش هم گفتم که خودتون باید مشکل رو حل کنید و اتفاقا این یه فرصت خوبیه که من قدرت مدیریت شما رو در مواجهه با مشکلات این چنینی ببینم.
دیشب مادرش تماس گرفت و گفت هفته دیگه مزاحم میشند:D

آفرین به تو فانوس گلم:73:
یادت باشه همیشه تو زندگی ات باید محکم باشی ولی با رعایت ادب و احترام:305: