+آمادگي ازدواج ندارم

سلام به همه ي بروبچه هاي خوب همدردي
دوستان شما من رو ميشناسين ، من يه مشكلي داشتم و براي همين دوباره مزاحمتون شدم

مسئله اينه كه بعد از تموم كردن رابطه ام با دوست قبليم ، خيلي فكر كردم و به اين نتيجه رسيدم كه واقعا كار درستي كردم كه رابطه ام رو تموم كردم
درسته كه دوستش داشتم و با اينكه خيلي اذيتم كرد باز هم دوستش دارم ولي مطمئن بودم و هستم كه ما اصلا با هم جور نبوديم و نيستيم و ايشون از نظر اخلاقيات دقيقا 180 درجه با كسي كه من دلم ميخواست فرق ميكرد...
زياد سرتون رو درد نيارم ولي مسئله ي من اينجاست كه ديگه نميتونم كسي رو توي زندگيم بپذيرم ، خواستگار دارم ولي نيومده ردشون ميكنم ، اصلا دلم نميخواد فعلا كسي توي زندگيم باشه ...
احساس خوبي نسبت به زندگي ندارم ....
كلا از جنس مذكر بدم اومده !!! دچار يه جور دوگانگي شدم ... نميخوام تمام زندگيم تنها باشم ولي از طرفي الان هم اصلا دلم نميخواد به ازدواج حتي فكر كنم ... به هر كسي كه ميخوام فكر كنم ، فكر دوست قبليم مياد سراغم و كلا اصلا از فكر كردن پشيمون ميشم
از طرفي به نظرم مياد اون كسي رو كه من دلم ميخواد هيچ وقت پيدا نميشه.... همش پسرهاي كم سن و سال از من خوششون مياد در صورتي كه من از يه پسر جا افتاده خوشم مياد ... يه آدم با وقار و با شخصيت ، مهربون ، متكي به خود و .... اصلا واقعا براي من تعجب آوره چرا پسرهاي همسنم يا حتي كوچكتر از من ازم خوششون مياد !!! واسم سواله كه چرا اينجوريه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من خودم يه آدمي هستم كه زياد نميتونم به خودم متكي باشم و اعتماد به نفس پاييني دارم و خيلي حساس ولي از كسي خوشم مياد كه اعتماد به نفس خوبي داشته باشه و متعادل تر از من باشه ، حد اقل ليسانس داشته باشه و كار داشته باشه
ولي از طرفي كساني كه به خودم پيشنهاد ميدن ، همه ي اين ويژگي ها رو ندارن .... از طرفي حتي يك ذره هم دلم نميخواد خواستگار به خونمون راه بدم ....
يعني ميخوام اول با خودم آشنا بشه بعد با خانواده ام و از طرفي هم اصلا دلم نميخواد با كسي آشنا بشم ... البته همه ي اينها به روحيه ام برميگرده ( به خاطر دوستي قبليم )

دليل اينكه دوست دارم اول با خودم آشنا بشه و بعد با خانواده ام ، يكي از مهم ترين دلايلش اينه كه دلم نميخواد به حالات روحي اون خانمي كه قبلا توب همين سايت مشكلشون رو مطرح كرده بودن دچار بشم ، اينكه از نامزدم بدم بياد ، خواسته هاشو غير طبيعي بدونم

به نظر من اول شناخت بايد باشه ، بعد صميميت و بعد از اون ازدواج ، اصلا دلم نميخواد ازدواج كنم با كسي كه باهاش رودربايستي دارم يا خيلي با هم صميمي نيستم و از طرفي خواسته هاي اون برام غير قابل قبول بشه و تا چند مدت احساس بد و حتي احساس گناه كنم ...
چون معمولا خانواده فوقش يكي دوماه يا حتي 6 ماه اجازه بدن كه با طرف آشنا بشي و امكان صميمت توي اين مدت كم وجود نداره ... از طرفي چون به خاطر دوست قبليم ديگه هيچ پسري به دلم نميشينه ميترسم اين احساس هميشه باهام همراه باشه
يعني يك كلام بگم ، به خاطر مسئله ي دوست قبليم ، الان اصلا آمادگي ازدواج و پذيرفتن فرد جديدي رو توي زندگيم ندارم و از طرفي هم ميترسم اگه الان نخوام ازدواج كنم ديگه موقعيت ازدواج نداشته باشم و از طرفي هم فردي كه از همه لحاظ من بپسندمش انگار هنوز زاده نشده
بگين من چيكار كنم ؟؟؟؟؟؟

حنان عزيز چند وقت از تموم كردن رابطتون ميگذره؟؟اگه هنوز 5...6 ماه نشده خب بايد به ودت فرصت بيشتري بدي....شما علاوه بر معيارهايي كه اشاره كردي حتما به دنبال پيدا كردن فردي با خصوصيات مثبت دوست سابقتون هم هستين(البته ناخود اگاه)خب اين يه كم اوضاع رو سختتر ميكنه.....

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط حنان

يعني ميخوام اول با خودم آشنا بشه بعد با خانواده ام و از طرفي هم اصلا دلم نميخواد با كسي آشنا بشم ........به نظر من اول شناخت بايد باشه ، بعد صميميت و بعد از اون ازدواج ، اصلا دلم نميخواد ازدواج كنم با كسي كه باهاش رودربايستي دارم يا خيلي با هم صميمي نيستم و از طرفي خواسته هاي اون برام غير قابل قبول بشه و تا چند مدت احساس بد و حتي احساس گناه كنم ...
چون معمولا خانواده فوقش يكي دوماه يا حتي 6 ماه اجازه بدن كه با طرف آشنا بشي و امكان صميمت توي اين مدت كم وجود نداره ...

---

شما ميتونين از حد اكثر مدتي كه خانوادتون براي شناخت كافي از خواستگاراتون ميدن استفاده كنين و البته از مقالات اين سايت هم براي شناخت بهتر از همسر ايندتون بهرمند بشين ولي مدت نامزدي يا حتي عقدتون رو براي شناخت بيشتري كه مد نظرتون هست طولاني تر كنين.....پسري با شرايطي كه شما ميخواين اكثرا با خانواده جلو مياد و بعيد به نظر ميرسه از راه ديگه اي وارد بشه...

سلام شاید ما یه درد مشترک داریم
ولی فرق من با تو اینه که تو شجاعت داشتی که دل بکنی و من این شجاعت رو هم ندارم
تو یه پله جلو تری پس او ضاعت بهتره تصور تنها مووندن گاهی من رو هم تا حد مرگ پیش می بره ولی گاهی چند صباحی تنها بودن بد نیست
بهتر الن به هیچ رابطه ای فکر نکنی بهتره یکم از تنهاییت لذت ببری بزار نیاز همراه داشتن درون بوجود بیاد بعد تصمیم گیری برات راحت تر می شه
مقایسه رو هم از خودت دور کن

خيلي ممنون از hamishegi و gh.sana عزيز
راستش من از 9 ماه پيش كاملا مطمئن شدم كه با ايشون نميتونم خوشبخت بشم و 4-5 ماه پيش هم تموم كردم ولي مشكل اينجاست كه ايشون اين رو قبول نكردن و من هرچي ميگم ما به درد هم نميخوريم راضي نميشن... البته چون من نميخوام ، جدايي رو قبول كردن ولي هر از چندگاهي زنگ ميزنن و ازم خبر ميگيرن يا ميگن وقتي ازدواج كردي بهم خبر بده كه ديگه اميدوار نباشم يا ...
با اينكه اصلا بهش نشون نميدم ولي هنوز به ايشون وابستگي عاطفي دارم ، قبلا احساسم پيروز ميشد ولي الان عقلمه كه بهم دستور ميده و به همين خاطر هم هست كه با وجود علاقه ام به ايشون ، ازشون دل كندم

يكي از مسائلم همينه كه ايشون بي خيال نميشن و كاملا از من دل نميكنن ... گاهي زنگ ميزنن و فرصت ميخوان ، گاهي به مدت طولاني ازم خبر نميگيرن ولي بعدش يك دفعه درست زماني كه اصلا انتظارش رو ندارم زنگ ميزنن
خلاصه بگم كه نه دلم ميخواد موبايلم رو خاموش كنم و نه خطم رو عوض كنم ، چون نه ايشون مزاحمن و نه من دلم ميخواد همچين برخوردي باهاشون داشته باشم

فقط نميدونم چرا نميتونم كس ديگه اي رو بپذيرم و نميدونم تا كي طول ميكشه كه اين احساسات بدم از بين بره ...
مشكل ديگه اين هستش كه اصلا اون كسي رو كه من دلم ميخواد پيدا نميشه ... و اين هم يكي از دلايلي هستش كه نميتونم كسي رو بپذيرم
نميدونم شايد من زيادي سخت گيرم !!!!!!!!

حنان عزيز به ذهن و روحت فرصت بده دوباره خودشو پيدا كنه عجله نكن.....صبر داشته باش همه چي به مرور زمان بهتر ميشه....مشكل اينه كه هنوز دوست سابقت توي ذهنت(هر چند كوچيم و كمرنگ)جا داره :72:

نه خانومی شما زیاد حساس نیستی چیزی که هست اینکه به یک سری رفتارها و برخوردها عادت کردی از طرفی هم دلت نمی خواد که دلش رو بشکونی و این که اون هنز وجود داره و قطع امید نکرده
خیلی سخت منم دارم با ذره ذره وجودم احساست رو درک می کنم ولی دورانیه که باید بگذره و باید باهاش کنار بیایی
کسی که بخواد به دلت بشینه تو برخورد اول می شینه پس سعی کن برای فرار از تنهاییت هیچ وقت کسی رو به خودت تلقین نکنی

به نظر من به خاطر این که فقط ازدئواج کنی ازدواج نکن با کسی ازدواج کن که دوسش داشته باشی چه مرد و چه زن اگر هم را دوست نداشته باشند این احتمال وجود داره که با محبت جنس مخالف خودشون با آن که شوهر یا زن دارند خیانت کنند و جذب طرف بشوند من خیلی از این مورد ها زیاد دیدم چه برای مردش و چه برای زنش هر وقت دیدی طرفتو یکم دوست داری ازدواج کن نمیگم عاشق بشی فقط یکم کافیه چون با شروع زندگی اگر هم کفو باشید این علاقه بیشتر میشه

حنان عزیز
سلام می دونم که دل کندن از کسی ک ه گاهی دوباره سراغ می گیره خیلی سخته
مشکل منو که می دونی تقریبا مثل خودتم ولی یه پله عقب تر
فقط یه چیزی رو خواهرانه بهت می گم تا زمانی که از خودت و دلت مطمئن نشدی وارد زندگی کسی نشو
اول با خودت کنار بیا بعد کسی رو مناسب روحیاتت قبول کن
:72:

حنان عزيز
به نظرمن رابطه شما به طور كامل و براي هميشه منقطع نشده است و همين امر باعث شده كه ذهني مشوش پيدا كني. خودت تكليف خودت را نمي داني از يك طرف ديگر نمي خواهي با او ادامه دهي و از طرف ديگر قدرت بركنار زدن او را نداري چرا كه هنوز موفق نشده اي كاري كني كه او هم ديگر نخواهد با شما باشد. اين كشمكش ها يكي از دلايلي است كه شما را به روحيه طبيعي برنگردانده است.
اگر بتوانيد اول با اين مشكل مبارزه كنيد و كمي زمان به خود بدهيد و هم اكنون به ازدواج و يا دوستي فكر نكنيد و وقت خودتان را صرف پيشرفتهايتان بكنيد به طور حتم در بهبود روحيه تان موفق خواهيد بود.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شما اگر سرگذشت زندگي مرا خوانده بوديد الان مي ديديد كه مي توانيد هر كاري را با قدرت اراده و توكل بر خدا انجام دهيد.
قبل از ازدواج http://www.hamdardi.net/thread-1346.html

من الان خوشبختم و همه را نتيجه صبر و حوصله و منطقي فكر كردن و داشتن اراده و عملي نمودن تصميماتم مي دانم و خداوند در همه اين مراحل ياراي من بود.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamishegi

سلام شاید ما یه درد مشترک داریم
ولی فرق من با تو اینه که تو شجاعت داشتی که دل بکنی و من این شجاعت رو هم ندارم
تو یه پله جلو تری پس او ضاعت بهتره

---

هميشگي عزيز
شما اگر خواستيد مي توانيد سرگذشت مرا بخوانيد شايد بتواند كمكي به شما باشد براي اينكه بتوانيد راحت تر با مسائلتان كه آن را واقعا درك مي كنم باشد.

سلام دانه عزیز
دانه عزیز من سرگذشت شما رو خوندم و شما رو کاملا می شناسم و باید هم بخاطر شجاعتت و هم بخاطر گذشتت بهت تبریک بگم امیدورام روزی منم بتونم به این دجه ای که تو رسیدی برسم و بتونم خودم رها کنم
ممنونم بخاطر وقتی که برام گذاشتی :72::72:
حنان عزیز معذرت می خوام که از تاپیک تو استفاده کردم می خواست پاسخ دانه ی عزیز رو همین جا بدم:72:

حنان عزیز سلام
شما هنوز برای بازسازی هودت احتیاج به وقت داری فعلا به خودت فرصت بده تا همه جیز به حالت اول برگرده