+چطور می توانیم همسر دلخواه مان را بیابیم ؟

سلام
به نظر شما چطور می توانیم همسر دلخواه مان را بیابیم ؟

به نظر من کسی که می خواهد ازدواج کند لازم است به این دو سوال پاسخ دهد:
اول ) برای چه می خواهم ازدواج کنم؟ (دلیل ازدواج کردن)
دوم) با چه کسی می خواهم ازدواج کنم؟ ( آگاهی داشتن نسبت به معیار هایش برای انتخاب یک انسان بعنوان همسر )
و پاسخ دادن به این دو سوال ممکن نیست مگر اینکه فرد در مورد خودش به شناخت کافی رسیده باشد و با توجه به دانشی که در مورد خود بدست آورده به این دو سوال پاسخ گوید . حال اگر پاسخ به این دو سوال را بعنوان پیش شرط هایی برای ازدواج قبوال دارید ، بگویید که شخصی که پروسه " خودشناسی " را آغاز کرده و با توجه به دانشی و شناختی که در مورد "خود" به دست آورده ، به آن دو سوال پاسخ گفته چطور می تواند همسر دلخواه "خود" را بیابد ؟ آیا باید منفعل و منتظر یک اتفاق باشد تا آدمی مناسب سر راهش قرار بگیرد و یا باید فعالانه کوشش نماید و خودش را آگاهانه در معرض شناختن و شناخته شدن قرار بدهد ؟ البته هر کدام از دوستان که تمایل به پاسخگویی داشته باشند می توانند این روش ها را به تفکیک برای پسر ها و دختر ها بررسی نمایند.

من وقتی به پیرامون خودم نگاه می کنم روشهای متفاوتی را می بینم که انسانها برای همسر یابی بکار می برند . البته دید من با توجه به زمان و مکانی که در آن ایستاده ام محدود است و فقط چند روش محدود را می شناسم و حتی در مورد بعضی از آنها فقط چیزهایی در حد "شنیده" به گوشم خورده و نه خودم تجربه ای داشته ام و نه با کسی که آن روش را تجربه کرده باشد گفت و گو کرده ام . اگر شما دوستان روش نظری دیگری به ذهنتان می رسد و یا روشی را خودتان عملی تجربه کرده اید و یا باصاحب تجربه ای صحبت کرده اید بگویید تا در موردش گفت و گو کنیم. هدف از این کار این است که بتوانیم به کمک هم هر کدام از روشها را بررسی کنیم و ویژگی هایش را بدانیم تا اگر بطور اتفاقی و ناآگانه در موقعیتی اینچنینی قرار گرفتیم بتوانیم آگاهانه دست به انتخاب بزنیم و در صورت لزوم خودمان را از موقعیتی دور و یا به موقعیت و روشی دیگر نزدیک کنیم. این کار یک کاربرد دیگر هم دارد و آن اینکه کسی که تصمیم به ازدواج دارد و احساس می کند که موقعیتی برایش فراهم نیست یا اگر هم موقعیتی فراهم است آن موقعیت و روش را مناسب با شان و شخصیت خود نمی داند بتواند یا دید خود را نسبت به آن موقعیت عوض کند و یا با آگاهی ای که بدست آورده از یک روش دیگر استفاده کند تا همسر دلخواهش را بیابد . مثلا با اینکه روش خواستگاری رفتن بدون آشنایی قبلی و فقط بر اساس اطلاعات محدودی از قبیل تحصیلات ، زیبایی ، فرهنگ و سطح اجتماعی خانواده و ... که از طریق نزدیکان دختر بدست آمده ، تقریبا برای همه پسر ها امکان پذیر است اما خیلی از پسر ها و دختر ها از این روش دوری می کنند و حتی برای اینکه دچارش نشوندو به دامش نیفتند فعالانه در جهت یافتن جفت از طریق دوستی های خیابانی تلاش می کنند . البته این فقط یک مثال است و نمی خواهم این دو روش را در مقابل هم قرار بدهم و یا آنها را ارزشگذاری کنم. بلکه فقط به دنبال دانستن ویزگی های روشهای مختلف هستم . بطور مثال خیلی از پسر ها فکر می کنند که از دید یک دختر ، پسری که به خواستگاری می رود خیلی بی عرضه بوده که تا حالا نتوانسته کسی را خودش پیدا کند (اشتباه یا ناقص بودن دید نسبت به این روش) و یا اینکه خانواده خیلی از دختر ها شناخت دختر و پسر را از هم فقط به چند ساعت صحبت کردن در " آن اتاق " محدود می کنند و باهم بودن و صحبت کردن بیشتر از آن برای پسر تعهد آور می شود . (یکی از معایب این روش) . که می توانیم با کمک هم به معایب و محاسن هر روش آگاه باشیم و دیدمان را نسبت به آن روش اصلاح کنیم.
حال من روشهای مختلفی را که به ذهنم می رسد می گویم . روش هایی مثل " خاله خانم باجی " ها و یا " دلالان محبت " که آنطور که من شنیده ام در چند دهه قبل فعال بوده اند و امروز دیگر منسوخ شده اند و بعضی دیگر مانند مراکز همسر یابی که امروزه شکل گرفته اند و با داشتن وب سایت اینترنتی برای همگان در دسترس هستند . همانطور که گفتم هدف این است که به کمک هم ویژگی ها ی روشهای متفاوت را بدانیم و با داشتن دید واقعی در مورد هر کدام از روشها نسبت به معایب و محاسن هر روش آگاه باشیم و نسبت به اصلاح و امروزی کردن و در نهایت کاربردی تر کردن این روشها کوشش کنیم :

1- آشنایی های خیابانی : اعم از آشنایی هایی که در خیابان ، تاکسی، پمپ بنزین، سوپر مارکت محل ، پارک ، مطب پزشک و ... اتفاق می افتد (یا یکی از طرفین اتفاق می اندازند ! ) در این نوع آشنایی ها چیزی که واضح است این است که هر یک از طرفین به برقراری رابطه با جنس مخالف(جنس متفاوت) تمایل دارند و انتخابی هم که صورت می گیرد بر اساس اندام ، صورت ، نوع لباس ، آرایش صورت ، لحن و تن صدا ، اتومبیل(و سایر اطلاعاتی که در چند دقیقه بتوان در مورد یک فرد بدست آورد) شکل می گیرد . و نتایجی هم که بدست می آید در مورد خوشگل بودن ، خوش تیپ بودن، پولدار بودن و ... فرد است . تعریف من از آشنایی های خیابانی این است که آشنایی در مکانی و به نحوی اتفاق بیافتد که ما غیر از همین اطلاعات ظاهری که ذکر شد چیز بیشتری نتوانیم در مورد فرد بدست بیاوریم. و آشنایی و روشن شدن چراغ رابطه پیش از بدست آوردن هر شناخت بیشتر دیگری در مورد طرف اتفاق افتاده است. در ضمن بودن در آن مکان هم به خودی خود دال بر داشتن خصوصیتی ویژه نمی باشد . مثلا هر خانم یا آقایی فارغ از هر نوع تفکر و شغل و میزان تحصیلاتی ممکن است کنار ما در تاکسی نشسته باشد و اگر ما نسبت به دوستی با او تمایل نشان می دهیم قطعا بر اساس همان اطلاعات اولیه و ظاهری خواهد بود و او خودش هم نسبت به میزان اطلاعاتی که ما از او داریم و بر آن اساس برای برقراری رابطه انتخابش کرده ایم آگاهی دارد. حتی اگر بعدا با پیگیری بتوانیم اطلاعات بیشتری در موردش بدست بیاوریم ولی استارت ایجاد رابطه بر مبنای همان اطلاعات اولیه و معمولا ظاهری خورده شده است .
2- مکانها یی که نشان دهنده علاقه یا هدف مشترکند: مثل محل کار ، محل تحصیل ، گروه های ورزشی یا هنری (مثل یک گروه کوهنوردی یا یک گروه موسیقی یا انجمن شعرو داستان)، گروه های فعالیت های اجتماعی(مثل NGO یا حزب و ...)
در این روش علاوه بر اینکه بودن در مکان و موقعیتی مشترک نشان دهنده هدف و علاقه مشترک است ، این با هم بودن طولانی مدت در یک محل امکان زیر نظر گرفتن و شناخت بیشتر را فراهم می کند . و طرفین می توانند همدیگر را در موقعیت ها ی مختلف محک بزنند. ولی به نظرم مشکلی که این روش دارد این است که ممکن است مثلا آن NGO را که به فرض در زمینه تاریخ فعالیت دارد به یک دفتر همسر یابی تغییر دهد و یک دفعه به خودمان بیاییم و ببینیم که خیلی از اعضا اصلا به دنبال فعالیت فرهنگی نبوده اند و فقط جهت همسر یابی در آنجا عضو شده اند و این خطری است که آن NGO را تهدید می کند.
3- معرفی از طریق خانواده ،خویشاوندان و دوستان و آشنایان ...
در این روش ما بعد از آگاهی نسبت به معیار ها یمان آنها را به اطلاع نزدیکان و دوستان می رسانیم تا اگر فردی را مطابق با آن دیدند به ما پیشنهاد دهند و خصوصیت این روش و فرقش با روش زیر این است که دختر و پسر می توانند مدتی را بدون اینکه خانواده ها در جریان قرار بگیرند و رابطه رسمی و تعهد آور شود با هم رابطه داشته باشند و زمینه شناخت بیشترشان فراهم شود . مثلا پسری که دوستش ازدواج کرده از طریق همسر دوستش با دختری آشنا بشود و بتوانند بدور از ناآگاهی ها و جهل خانواده هایشان و آداب و رسوم کهنه همدیگر را در در منزل آن دوستان مشترک ببینند و زمینه شناختشان فراهم بشود.
4- خواستگاری نه بعنوان یک امر تشریفاتی بلکه بعنوان زمینه شناخت و آشنایی : در این روش پسر بدون آشنایی قبلی و فقط بر اساس اطلاعات محدودی از قبیل تحصیلات ، زیبایی ، فرهنگ و سطح اجتماعی خانواده و ... که از طریق نزدیکان دختر بدست آمده به خواستگاری دختر می رود و سالم بودن و نبودن این روش به دید خانواده ها بستگی دارد که بتو انند فراهم کننده بستر مناسب شناخت برای طرفین از یکدیگر بدون هیچ تعهدی باشند یا خیر
5- مراکز همسر یابی که دارای دفاتر رسمی و سایت های اینترنتی هستند :
تا آنجا که من خبر دارم این مراکز فقط در تهران دفتر کار دارند ولی با داشتن سایت اینترنتی برای خیلی ها در سراسر کشور قابل دسترس هستند . و مهمترین ویژگی آنها به نظر من گسترده بودن حق انتخاب است . ( البته بر اساس شعارهای خودشان ) که باید دید که آیا با توجه به همه ویژگی ها و محاسن و معایب این گونه مراکز این شعار محقق می شود؟
در ضمن روش کار هم به این ترتیب است که ما مشخصات خودمان را می دهیم و مشاوران موسسه که به بانک اطلاعاتی سایر اعضا دسترسی دارند بر اساس مشخصاتی که ارائه داده ایم " آنچه ما خواسته ایم " را به ما معرفی می کنند . و بعد از آشنایی های اولیه از مشاوره های دونفره و حضوری هم بهره مند می شویم . که در قبال همه این خدمات مبلغی را بطور سالانه دریافت می کنند .
6- اینترنت( تالار های گفتگو ، چت روم ها ، صاحبان وبلاگ ها و...)
آشنایی هایی که در اینتر نت صورت می گیرند دو دسته اند یا این آشنایی ها در مکانی از این فضای مجازی اتفاق افتاده که مخصوص این کار بوده و کارکرد اصلیش همسر یابی و... بوده مانند سایت های دوستیابی و همسر یابی و یا اینکه در یک جایی که کارکرد اصلیش
همسریابی نبوده بلکه این همسر یابی جزو کارکردهای پنهان آن است شاید هم جزو کژ کارکارهایش باشد و مسیر آن را تحریف کند. مانند همین تالار همدردی خودمان . که در صفحه نخست توضیح داده شده که همسریابی و دوست یابی و... با اهداف این سایت مغایرت دارد . ولی به نظر من مهمترین ویژگی که آشنایی های اینترنتی دارند این است که ما با یک شخص مجازی طرف هستیم که این شناخت ویژگش ها ی خاص خودش را دارد و دانش خاص خودش را هم می طلبد.

سلام. آقا ارش شما که همه راهها رو گفتید. دیگه چیزی نمونده که ما بگیم. من پیشنهاد می دم دوستان متأهل هر کدوم روشی که با همسرشون آشنا شدن رو توضیح بدن و تعریف کنن. هم ااستفاده میکنیم هم دلمون باز میشه به قول معروف هم فاله هم تماشا!

آشنایی من و همسرم در نوع خودش جالب بود. همسرم از کودکی با برادر من دوست بودن. او من را وقتی کوچک بودم و به دبستان می رفتم دیده بود و بعد از ان ما دیگر همدیگر رو ندیدیم یعنی از زمانی که من به راهنمایی رفتم و به اصطلاح بزرگتر شدم. سالها گذشت تا اینکه من 22 و همسرم 26 ساله شدیم. پدر و مادر همسرم از او خواستن که فردی رو برای ازدواج به اونها معرفی کنه و همسرم با پیشینه ای از خاطرات کودکی خونواده ما رو معرفی کرد. این در حالی بود که او اصلاً پیش آگهی از قیافه من و شرایط درسی و کاریم نداشت. فقط می دونست از لحاظ فرهنگی به اونا می خوریم. ما در جلسه خواستگاری برای اولین بار همدیگرو دیدیم و همونجا هم پسندیدیم. چون بعد از یک هفته با همدیگه عقد کردیم و الان یه زوج خوشبختیم.
حالا به نظر شما این از کدوم نوع آشنایی بود؟

سلام
آتنا جان آشنايي شما يه آشنايي قديمي و تا حدي سنتي بوده اون از نوع ازدواج هاي با حال!
من و نامزدم توي يه همايش (در دانشگاه امير كبير در مورد اعتياد و تاثير آن در تحصيل براي گروه سنيه 10-15 سال بود) با هم آشنا شديم ايشون دوست شوهر دوست من بود اون روز تا حدي هم با هم بحث كرديم يه جورايي هم براي هم خطو نشون كشيديم!!! خلاصه ايشون شماره من رو براي رو كم كني گرفته بودن بعد از چند روز با من تماس گرفتن از اونجايي كه من ايشون رو به جا نياوردم (ترجيح دادم نشناسمش)خيلي سرد صحبت كردم و خداحافظي كردم و تلفن رو قطع كردم(طفلكي هنوز داشت حرف مي زد)بعد زنگ زدم به دوستم كه اين كي بود كه به من زنگ زد چرا اينجوري حرف ميزنه من بابت آموزشگاه شماره دادم اون داره درمورد ساختمون حرف ميزنه و خلاصه كلي بد وبيراه ديگه شوهر دوست من هم از اون آقا دعوت كردن خونه خودشون از من هم خواستن بيام خونشون تا از من عذرخواهي رسمي بشه ولي به محض ورود متوجه شدم قضيه خواستگاريه نه عذرخواهي كه ديگه نارنجكم تركيد و حق هر سه تاشون رو گذاشتم كف دستشون سه هفته بعد مادرشون با خونه ما تماس گرفتن كه اگه اجازه بديد بياييم خواستگاري از اونجايي كه دلم از دستش خيلي پر بود براي تلافي هم كه شده بود گفتم بيان تا بعدا حسابي حالشو بگيرم سرتون رو درد نيارم خلاصه اومدن خونمون قرار شد ما با هم صحبت كنيم با توپ پر رفتم توي اتاق تا حالش و بگيرم كه يك ساعت و نيم بعد با تبسم از اتاق خارج شدم و به خانواده ام گفتم يه فرستي بديد تا ما با هم بيشتر آشنا بشيم و 13 ماه بعد يعني 1 دي با هم نامزد كرديم هر چه از آشنايي و رابطه مون ميگذره ايشون رو نزديكتر به ايده آل هام مي بينم هيچ وقت فكر نم كردم توي اين سن و به اين شكل ازدواج كنم
آشنايي ما از نوع بچگانه و لجبازي بود ولي هر چي بود خوب شد كه اتفاق افتاد واقعا از ايشون و زندگي كه دارم راضيم خوشحالم اميدوارم غم نبينم و بقيه متاهلين هم مثل ما خوشبخت باشن

با سلام
واقعا تاپيك جالبيه !!

عزيزان متاهلمون اگه از اين تاپيك استقبال كنند تا ما هم به معلوماتمون اضافه بشه بد نيست . من كه اين دو مورد رو كه خوندم خوشم اومده تا ببنيم بقيه دوستان چطور با همسراشون آشنا شدند...........

سلام
آتنا و merka
قطعا آنچه که من گفتم همه ی راههای ممکن نیست . فقط سعی کردم راه هایی رو که به نظرم می رسه دسته بندی کنم . و ویژگی هاش رو از نظر خودم بگم . راجع به ویژگی های راه های متفاوت خیلی مطالب دیگه نگفته باقی مونده. و همونطور که گفتم هدفم از این تاپیک هم این بوده که ویژگی های راههای متفات رو از نظر دیگران بدونم. که بتوانیم در آخر نسبت به ویژگی همه راهها آگاهی و شناخت داشته باشیم . تا هم برای من و هم برای دیگر دوستان مجرد نتیجه کاربردی داشته باشه و اگر قرار شد روزی ازدواج کنیم بتوانیم میوه های این تلاش باشیم.
آتنا من فکر می کنم شما به شیوه شماره4 ازدواج کردید با این توضیح که خانواده ها همون مقدار زمانی رو که برای شناخت بیشتر لازم داشتید بهتون دادند . حالا من نمی دونم که اگر زمان و فرصت بیشتری را برای شناخت همدیگر لازم داشتید خانواده (بدون هیچ تعهدی برای خواستگار)موافقت می کردند یا نه ؟ یا اصلا آیا اگر شما از قبل نسبت به خانواده هم شناخت نداشتید زمان بیشتری را لازم داشتید یا خیر؟
در ضمن اگر دوست دارید که خاطرات آشنایی تون رو بگید می تونید به ویژگی ها ش هم در دو دسته معایب و محاسن اشاره کنید که باعث بشه ما دید کاملتری پیدا کنیم. و بعد گفتن خاطره کمی هم اون رو تحلیل کنید . حتی می تونید در مورد شیوه های دیگه با ذکر شماره ی روش مورد نظر ویژگی هاش رو از نظر خودتون بشمارید . یا اینکه یک روش نظری یا عملی را که در هیچ کدام از دسته بندی ها ی بالا نمی گنجه نام ببرید و راهکار بدهید.

erfan25 عزیز
هر چند من و شما هنوز عزب هستیم و لی می تونیم در مورد هر روش بطور نظری گفت و گو کنیم. و ویژگی هاش رو نام ببریم." هر چند نخوردیم نون گندم اما دیدیم دست مردم "
هر چند ممکنه که مجرد ها هم تجربه هایی داشته اند که در بین راه به معایب و خطراتش آگاه شدند منجر به ازدواج نشده که اتفاقا تحلیل اونها هم می تونه خیلی راه گشا باشه

با سلام به آقا آرش
در رابطه به صحبتهای شما همونطور که گفتم من و همسرم به غیر از دوران کودکی اصلاً همدیگرو ندیده بودیم. زمانی که اونا برای خواستگاری اقدام کردن من با علم به اینکه از لحاظ تحصیلات به شوهرم نمی خورم اونا رو رد کردم. اما با پیگیری های مدام همسرم من و خانواده ام قبول کردیم که همدیگرو ببینیم و نسبت به تفاهمات احتمالی دیگه اطلاع پیدا کنیم. وقتی من و همسرم در جلسه خواستگاری همدیگرو دیدیم در یک نگاه عاشق هم شدیم . اینو برای این میگم تا مرکا خانم بفهمن که ازدواج ما فقط از سنتها بهره گرفت تا ما باهم آشنا بشیم و تحت نظارت خانواده ها در مورد زندگی مون تصمیم بگیریم . بنابراین نمیشه به نوع آشنایی ما برچسب سنتی زد . در نوع سنتی خانواده پسر برای اون دختری رو نشون می کنن و پسر بدون اینکه از قبل با دختر آشنایی داشته باشه و یا علاقه ای به او داشته باشه اقدام به خواستگاری اتفاقی می کنه.
اما همسر من از طفولیت من رو می شناخت و علاقه اش یه جورایی با عشق دوران کودکی پیوند خورده بود. همین هم باعث شد یک سال به پای این عشق کودکی بشینه و با خانواده به خواستگاری فرد دیگری نره.
مورد دیگر در جواب آقا آرش اینکه ما در مدت یک هفته چندین بار با هم صحبت کردیم و این همون فرصتی بود که پدر و مادر برای شناخت کافی به ما دادن و نهایتاً خودمون زمان رو کافی تشخیص دادیم و تصمیم گرفتیم هرچه زودتر عقد کنیم.
البته شناخت پدر و برادرم از همسرم تأثیر زیادی در تصمیم من داشت و تأیید اونا بود که به من جرئت داد تا با علم به اینکه همسرم تحصیلات کمتری داره به اون جواب مثبت بدم.
یک چیز دیگه اینکه برای من مهم بود که همسرم خودش من رو انتخاب کرده باشه نه اینکه دیگران به او معرفی کنن و خوشبختانه همین هم شد.

merkaبرای شما خیلی جالب بود امیدوارم همیشه احساس خوشبختی کنید وهمچنین آتنا .برای مجردها هم امیدوارم گمشده ی خود رابیابند

برای خرید ماشین که به بازار تره بار نمی رویم . می رویم ؟! آیا هیچ آدم عاقلی برای خریدن پرتغال به قصابی مراجعه می کند . آیا تا بحال شده که وقتی از کنار سوپر مارکت محله تان رد می شوید نگاهی به پشت شیشه اش بیاندازید تا ببنید که شرکت ایران ایر در طول هفته ی آینده چه پرواز هایی برای فرانسه دارد؟ حالا ممکن است که به طور اتفاقی قصاب محله مان دم در مغازه اش یک بساط پرتغال فروشی هم راه انداخته باشد و پرتغال های باغ پدر بزرگش را بفروشد اما این یک اتفاق است و هیچکس به قصد خرید پرتغال به قصابی نمی رود.
خاطراتی را که دو نفر از هم تالاری های عزیز (آتنا و مرکا) ذکر کردند به من نشان داد که آنها بطور اتفاقی همسرشان را یافته اند . این مطلب در مورد مرکا که واقعا صدق می کند . و هر دو شان هم از این انتخاب کاملا راضی هستند .
خیلی از دوستانم را هم می بینم که همسرشان را بطور کاملا اتفاقی در جایی که اصلا فکرش را هم نمی کرده اند پیدا کرده اند و با توجه به اینکه برای ازدواجشان معیار هم داشته اند تقریبا همانی را جسته اند که می خواسته اند (البته بنا به گفته ی خودشان) .
هر چند که ناممکن نمی دانم که انسانی بطور کاملا اتفاقی همسری مطابق با معیار هایش بیابد ؛ اما هدفم از ایجاد این تاپیک این بود که با کمک هم بتوانیم شیوه های متفاوت همسر یابی را بررسی کنیم و ویژیگی های هر کدام را بشناسیم تا اگر کسی می خواهد ازدواج کند و معیارهایی هم برای همسر آینده اش در نظر گرفته نسبت به شیوه های مختلف آگاه باشد تا بداند یافتن آن همسر دلخواه با استفاده از کدام روش محتمل تر است. در ضمن می خواهم این را هم یادآوری کنم که با توجه به جامعه و فرهنگ ایرانی دایره انتخاب زنان محدود تر از مردان است .

حال سوال من این است که آیا کسی که می خواهد ازدواج کند و برای انتخابش هم معیار و ملاک دارد آیا باید منتظر یک اتفاق باشد و یا اینکه فعالانه در این جهت بکوشد ؟و اگر باید کوشا و فعال باشد ، با توجه به معیارهایش شیوه درست این کوشش چگونه است ؟ شیوه ای که از کوشش خسته و سرخورده و نا امید نشود؟
هر چند که بعید نیست یک کیلو پرتغال خوب را در قصابی محله مان بیابیم اما آیا احتمال یافتن آن در میوه فروشی ها بیشتر نیست ؟

من در این تاپیک سعی کردم تا آنجا که به ذهنم می رسد روشهای مختلف یافتن همسر را به همراه ویژگی هر کدامشان بیان کنم . شما هم اگر ویژگی های بیشتری از هر روش می دانید با ذکر شماره بنوسید. اگر هم روش دیگری را (چه نو چه کهنه ) سراغ دارید بگویید .

هدف از این بحث هم این است که روش هایث مختلف را بدانیم و با توجه به معیار هایی که داریم پروژه انتخاب همسر در یک شیوه ی مناسب پی بگیریم.

ای بابا آقا آرش حالا دیگه آقای ما شد یک کیلو پرتقال؟:D حلا درسته ما تو محل خودمون پیداش کردیم ولی این آشنایی برای من مصداق این شعر بود:
یار در خانه و ما گرد جهان می گردیم
آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

سلام دوستان از تاپيك جالبي كه ايجاد كرديد ممنون.
و اما.....
من چند سالي تو يك اداره دولتي شاغل بودم اما به دليل مشكلاتي كه در محل كارم بوجود اومده بود تصميم گرفتم كه محل كارم رو عوض كنم توي روزنامه دنبال اگهي هاي اشتغال ميگشتم كه اگهي يك شركت كه كارمندي با شرايط من رو ميخواست . خلاصه من هم مشخصاتم رو فكس كردم و چند روز بعد تلفني به من خبر دادند كه براي مصاحبه حضوري به محل برم يك كارخونه صنعتي نسبتا بزرگ . خلاصه مصاحبه تموم شد و قرار شد مجددا به من اطلاع بدن . اما از قرار معلوم اونها اصلا كارمند خانوم نمي خواستند و تماس با من هم در اثر اشتباهي پيش مياد كه منشي انجام داده بوده خلاصه دوباره تماس ميگيرند كه از من عذر خواهي كنند و بگن اشتباه كردن اما چون كسي جز برادر كوچكم در منزل نبوده مجبور ميشن به اون پيغام بدن و برادرم هم اشتباهي متوجه ميشه و به من ميگه كه دوباره از كارخونه زنگ زدن و خواستند كه بري منم خوشحال و خندان با مدارك راهي شدم .
اون بيچاره ها هم چون منو ديدن كه اميدوار و خندان براي استخدام اومدم تو رودرواسي كير كردن و من استخدام شدم . دقيقا اول دي 1379
همسرم يكي از كارمندهاي همون كارخونه بود توي روابط كاري با هم اشنا شديم و يكسال بعد از اولين روزي كه استخدام شدم يعني شب يلداي 1380 با هم ازدواج كرديم .
ميدونيد همسرم توي محيط كار شخصيت فوقالعادهاي داشت . مسئوليت پذير منظم متين همراه با ملاحظه مودب هنوز هم اون يكي از محبوب ترين و بهترين كارمند ها توي محل كارش محسوب ميشه اما بعضي از خصلت هاش گويا به همون محيط كارش منحصر ميشد مثلا اون نسبت به من اصلا مودب نيست
واقعيت اينه كه اون خيلي از مسائل رو فقط نسبت به غريبه ها رعايت ميكنه.
به نظر من ارزيابي شخصيت فرد در محيط كاربراي شناخت اون كافي نيست . ايشون چون خوانوادش در شهرستان بودند من نتونستم قبل از ازدواج در مورد فضاي خصوصي و خوانوادگيش اطلاعات چنداني كسب كنم و مين باعث شد كه از خيلي از خصوصياتش كه فقط در فضاي خصوصي و خوانوادگي بروز ميكنه غافل بشم.
اميدوارم كه دوستان مجرد با دقت بيشتري مهمترين انتخاب زندگيشون رو انجام بدن . مخصوصا در مورد خ.انوادهاي كه فرد در اون بزرگ شده خيلي دقت كنيد.
موفق باشيد.

سلام آتنا
نوشته ی شما موجب شد که این پست را بنویسم که هم پاسخی است به شما و هم ادامه نوشته هایم در پست های قبلی همین تاپیک . جمله ی طنزی که نو شته بودید مرا حسابی خنداند و شعری را هم که در ادامه اش آورده بودید انگیزه ای شد که اینها را بنویسم ...
پرتغال در نوشته قبلی من فاقد هر گونه ارزش گذاری بود و اشاره به نوع خوب یا بد نداشت. منظور من دقیقا این بود که هر چند که احتمال یافتن هر چیزی در هر جایی عقلا محال نیست اما احتمال یافتن آن چیز (اگر بدانیم که دقیقا چه چیز است) در بعضی مکانها و موقعیت ها بیشتر خواهد بود. و هدفم هم دقیقا این بود که همین
" مکانها و موقعیت ها " ی متفاوت بشناسیم تا هر کس آن "چیز" دلخواهش را ( به شرط آنکه بداند دقیقا چه چیز است) در جای مناسب جستجو کند.
در مورد ازدواج هم نظرم این است که این هر انسانی درست مانند شما و مرکا و خیلی از دوستان نزدیک دیگرم ممکن است همسر دلخواهش را بطور کاملا اتفاقی بیابد اما این اتفاق نفی کننده گشتن بدنبال آن"همسر دلخواه" در "مکان و موقعیت"
مناسب نیست. من ملاک های همسر مناسب را در دودسته کلی تقسیم می کنم (در این تقسیم بندی هر فردی بعنوان همسر در مقابل همسرش دو نقش دارد یکی همخانه ای و دیگری دوست ):
*** این تجربه ای است که از دوران دانشجویی یادگرفته ام. همخانه ای هایی داشتم که دوستان خوبی برای من نبودند و لی بعنوان یک همخانه ای خیلی برایم خوب بودند و بلعکس خیلی از دوستان صمیمی که همخانه ای بودنمان بعد از مدتی از هم پاشید و هیچکدام دوام نیاوردیم. و در این میان فقط یک یا دو نفر بودند که هم دوستان خوبی بودند و هم همخانه ای خوبی***
1- ملاک هایی در مورد همخانه ای بودن همسر :
مثلا اینکه آن همسر بعنوان همخانه ای باید پروسه خود شناسی را آغاز کرده باشد (دارای هدف و هویت فردی باشد) ، مسئولیت پذیر باشد، تفاوتهای زنانگی و مردانگی را بشناسد ،دارای استقلال فردی (مالی، فکری،عاطفی) و اجتماعی باشد ، و خیلی چیزهای دیگر ...
2- ملاک هایی در مورد دوست بودن همسر
اینها ملاک هایی هستند که موجب می شود دو نفر فارغ از وظایف همخانه ای بودن از حضور یکدیگر لذت ببرند. یعنی آن همسر بعنوان دوست باید دارای ملاک هایی باشد که نسبی است و در مورد هر فرد با فرد ی دیگر کاملا فرق می کند. و بیشتر در زمینه ی علاقه مندی های هنری ، ورزشی،مطالعاتی و ... متمرکز می شود . مثلا کسی که اوقات فراغتش را با شعر و موسیقی و طبیعت می گذراند نمی تواند با فردی که اوقاتش را به تماشای مسابقات فوتبال در تلویزیون سپری می کند اوقات فراغت خوشی را داشته باشند. یا کسی که اهل مطالعه و اندیشه است نمی تواند با کسی که به دنبال پول و تجملات است دوست خوبی باشد.

حالا فرض کنید که ما فردی را بطور اتفاقی یافته ایم باید با روشهایی که از قبل آموخته ایم بررسی می کنیم و می ببنیم که آیا این فرد "همخانه ای "خوبی هست یا نه؟و تازه بعد از آن باید به سراغ این برویم که آیا او می تواند "دوست " خوبی هم باشد؟ و چقدر احتمال دارد که آن فرد هم دوست مناسبی باشد و هم همخانه ای مناسبی ؟ حال فرض کنید که ما با آگاهی از معیار هایمان فعالانه با شیوه ای مناسب ( همانطور که گفتم هدف از این تاپیک بررسی شیوه های متفاوت است تا هر کس مناسبترین شیوه را برای خود بیا بد) بدنبال همسر باشیم. می توانیم به دنبال کسی باشیم که به عنوان همسر دوست خوبی برای ما باشد و حالا بررسی کنیم که آیا می تواند همخانه ای خوبی باشد یا نه؟
حالا بعنوان نمونه مثالی را با توجه به شیوه شماره 2 (ذکر شده در پست اول همین تاپیک) می آورم: مثلا فردی که اهل موسیقی است می تواند در یک کانون موسیقی عضو بشود و آنجا فردی را بعنوان همسر در نظر بگیرد . چون هر دو در یک مکان مشتر عضو هستند احتمال اینکه دوستان خوبی برای هم باشند زیاد است و حالا باید بررسی کند که آیا او همخانه ای مناسبی هم هست یا نه؟ مثلا آیا مسئولیت پذیر هست یا نه ؟ حالا ممکن است این فرد (دختر یا پسر) به فردی که در تاکسی در کنارش نشسته شماره تلفن بدهد و با هم رابطه برقرار کنند و اتفاقا او هم اهل موسیقی باشد و برسند به مرحله ای که بخواهند همدیگر را از نظر " همخانه ای" بودن بسنجند اما این فقط یک احتمال ممکن الوقوع است ونمی شود به امید اتفاقش از نشست.
حال منظورم را یکبار دیگر بطور کلی می گویم : هر ادمی بعنوان همسر دارای دو وجهه قابل بررسی است همخانه ای بودن و دوست بودن. باید خیلی خوش شانس باشیم که کسی رابیابیم که هم همخانه ای خوبی باشد و هم دوست خوبی . پس بهتر است با تعریفی که از "دوست خوب" داریم و آگاهی به شیوه های ممکن (چه از قبل تعریف شده و چه ابداعی خودما ن که یادگیریش هدف ایجاد این تاپیک است)
یافتن آن دو ست خوب در جهت یافتنش کوشا باشیم و آنوقت او را از نظر" همسر خوب " بودن هم امتحان کنیم.
راستی داشت یادم می رفت . من ننوشته بودم پرتغال و شما نوشته بودید پرتقال . بابت این یادآوری غیر مستقیم هم ممنونم . به فرهنگ دهخدا هم که مراجعه کردم پرتقال نوشته بود. نمی دانم که طرز نوشتن من اشباه است یا نه ؟! شاید این کلمه هم از آن کلماتی باشد که تفاوت در یک حرفش معنی را تغییر نمی دهد. مانند تهران و طهران.

سلام neda ghazal
من فکر می کنم که حضور در یک مکان و موقعیت که نشان دهنده ی علاقه یا هدف مشترک باشد یکی از مناسبترین شیوه هاست . چون به دلیل با هم بودن می توان یکدیگر را زیر نظر گرفت و با هم بیشتر آشنا شد. و هم اینکه حضور در این موقعیت نشان دهنده داشتن هدف یا علاقه مشترک است که بخودی خود دوستی و نزدیکی را افزایش می دهد . مثلا دختری را که من در یک انجمن موسیقی بیابم (اگر خودم به فرض به آموزش موسیقی مشغول و علاقه مند باشم) احتمال اینکه دوستان خوبی برای هم باشیم(اشاره به جنبه دوست بودن همسران که در پست قبل نوشتم) خیلی زیاد است. من از شما دو سوال دارم :
1- آیا این مکان مشترک (شیوه شماره 2 در پست اول من و همهان شیوه ای که شما از ان بهره برده اید) پس زمینه ی مناسب برای شناخت هست یا نه؟ اگر خیر پس شما کدام پس زمینه را برای شناخت مناسب می دانید؟
2- آیا به نظر شما همه ی آدمها در موقعیت ها ی مختلف رفتارهای مختلف و گاه چنان متناقضی دارند که شناخت آنها را ناممکن یا حداقل مشکل می کند(یعنی این پس زمینه کلا نامناسب است)؟ یا اینکه فقط بعضی از آدمها اینگونه هستند و در هر موقعیت رفتار متناقض دارند که ما باید بعنوان یک آفت آز آن یاد کنیم و به آن آگاه باشیم؟

صحبت های همه دوستان جالب و مفید بود ....ولی به نظر من انسانها به قدری عجیب و پیچیده اند که برا شناختنشون نیاز به زمان و مکان و شرایط و موقعیتهای خاص هست....و بعد شروع زندگی زیر یه سقف لایه های دیگه ای از افکار و شخصیتشونو رو میکنن...همون مبحث شیرین صداقت و راستی که مدعی زیاد داره ولی متاسفانه.......

سلام.مرسی از آقای آرش به خاطر نوشتن این تاپیک و توضیحای کاملی که دادن.
من همیشه معتقد بودم که آدما قبل از ازدواج باید یه مدت آشنایی پیدا کنن بعد تصمیم به ازدواج بگیرن ولی بعد دیدم که بعضی وقتا آشناییا باعث ایجاد علاقه میشه و آدم دیگه زیاد به خصوصیات منفی طرف مقابل نگاه نمی کنه و دیگه زیاد منطقی تصمیم نمیگیره.از طرفی هم خیلی از دیگران شنیدم که شناخت کافی همیشه بعد از شروع زندگی مشترک ایجاد می شه ...
ولی ازدواج کاملا سنتی هم زیاد با انگیزه شروع نمیشه.خلاصه الان گیج شدم ولی فکر میکنم محیط اطراف , خانواده هاو شخصیت افراد باعث میشه که واسه هرکس یه نوع ازدواج مناسب باشه.

سلام آرش ،:72:

موضوعت فوق العاده است و از اون قشنگتر نوع نگاهیه که در باز کردن این موضوع داری ...
به نظر من افراد با هم تفاوتهای زیادی دارن ... و اینکه چطور این تفاوتها باز پرداخت بشن کاملا به خود ما ربط داره ...
در واقع این منم که برحسب چیزهایی که برام اهمیت دارن می تونم تشخیص بدم طرف مقابلم می تونه شریک خوبی برای من باشه یا نه ؟ ...

پست زیر رو ببینید :
"چه جور سوالاتی بین دو نفر که میخوان باهم ازدواج کنن باید مطرح بشه ؟ "

http://www.hamdardi.net/thread-412.html

من فکر می کنم که در این پست فقط بحث خواستگاری و طرح سوال مطرح نیست بلکه می شه به عنوان روشی بهش نگاه کرد که به ما کمک می کنه تا فرد دلخواهمون رو راحت تر شناسایی کنیم ...

به نظر من ، مکان آشنایی و مشترک بودن برخی از علایق فقط یکی از زمینه های لازم برای شناخت هست ... و برای شناخت عمیق تر ما باید به لایه های دیگری از شخصیت افراد بپردازیم که ممکنه به طور خودآگاه یا ناخودآگاه ، آشکار یا پنهان باشه ...

نکته ی خیلی مهم اینه که هیچ وقت نباید فراموش کنیم که شناختی که از دیگران و حتی از خودمون داریم نسبی ست ... نه به این معنا که انسانها ویژگیهای شخصیتی مشخصی ندارن که بتونیم بر حسب اونها ، باهاشون ارتباط برقرار کنیم بلکه باید بدونیم انسان موجود پیچیده ای ست که ممکنه گاهی در شرایط مختلف رفتارهایی از خودش بروز بده که قابل پیش بینی نبوده و نیست این موضوع در مورد خود ما هم صدق می کنه ...
به این معنا که شناختمون از دیگران نباید به یک قطعیت محض منتهی بشه ...

تفاوت قابل توجهي بين آنچه كه خانمها از مرد مورد نظرشان انتظار دارند و خصوصيات واقعي آن شخص وجود دارد. به عبارت ديگر، خصوصيات واقعي فرد مورد نظر و اسطوره اي كه طرف مقابل از شخص مورد نظر براي خود ساخته است. آنچه در زير آمده برخي از عمومي ترين خصوصيات ذكر شده از مرد مورد نظر مي باشد، همچنين اين مطلب كه آيا اين موارد آنقدر صحت دارند كه بتوان روي آنان حساب كرد نيز مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.



مرد حساس

بسياري از خانمها اذعان مي كنند به مرد حساسي علاقه مندند كه از بيان مداوم احساسات خود واهمه نداشته باشد، وقتي اين مورد زياد تكرار مي شود با احساس زنانه او هماهنگ است حال هر معني داشته باشد مهم نيست. اين مردي است كه رفتار مردانه ندارد.

بنابراين چنين مردي در نهايت هر زني را از خود مي راند و انتظارات او را نيز بالا مي برد (اين مورد زماني روي مي دهد كه مرد بسيار احساساتي و نفوذ پذير باشد). البته اين بدان معنا نيست كه خانمها يك انسان بي احساس و حيوان صفت را مي پسندند كه هميشه به آنان بي احترامي نمايد و اعصاب آنان را خورد كند. بنابراين خانمها به دنبال چه نوع مردي هستند؟ مردي بين دو مورد ذكر شده. مردي كه نه زياد احساساتي باشد و نه زياد بي احساس. به عنوان مثال در صورت درگذشت يكي از بستگان نزديك عادي است كه مردها فرياد بزنند اما اين مورد براي بيستم بار به ياد آوري يك نمايش، بسيار غير عادي خواهد بود.

همچنين، زماني كه خانمها به شخصي واقعا علاقه مند باشند، رفتار آنان كمي مرموز و عجيب مي شود. پس بايد بدانيد كه چه موقع بايد كنار او باشيد و چه موقع بايد تنهايش بگذاريد. به عنوان مثال در صورتي كه به شما با حالتي گريان زنگ بزند چرا كه يكي از بدترين هفته هاي زندگي اش را گذرانده و شما به خوبي با او رفتار نكنيد، اصلا رفتار خوبي نخواهد بود پس عصبي اش نكنيد و به او زنگ بزنيد.

بر خلاف باور عمومي سن جواني سن حساس، خوب و پر از سلحشوري و فتوت ميباشد. با اين وجود خانمها مرد بسيار احساساتي را دوست ندارند، آنها يك مرد واقعي با احساسات مردانه را مي پسندند. اما باز هم سخن از تعادل مي باشد. چنانچه سعي در تحت تاثير قرار دادن ما از طريق احساساتي بودن زياد داريد، احساسات ما را خاموش خواهيد كرد، اما چنانچه با اغوش باز در را به روي همسرتان باز كنيد و برايش چاي بريزيد و به او خسته نباشيد بگوييد، راه درست را بر گزيده ايد.


پولدار پولدار

اغلب آقايان فكر مي كنند خانمها يك مرد پولدار موفق با ماشين آخر سيستم و آپارتمان مجلل مي خواهند. اما درست نيست، چرا كه اغلب خصوصيات خوب آقايان است كه خانمها را تحت تاثير قرار مي دهد نه حسابهاي بانكي آنان.

خانمها مردي را خواهند پسنديد كه قادر به ايجاد يك زندگي خوب و راحت باشد همچنين بلند پرواز باشد نه اينكه ناگهان ارث پدري به او رسيده و از طريق آن خوشبخت و پولدار شود. چرا كه به قول معروف باد آورده را باد مي برد، بنابراين خانهما مي خواهند بدانند آيا واقعا مردشان قدرت بدست آوردن پول و جرات چرخاندن يك زندگي را دارد يا نه.

مي توانيد فرصتي براي پيدا كردن همسر ايده آل خود بدست آوريد

در ايام تجرد ميـتـوانيد سعي و تلاش خود را براي يافتن محبوب و معشوق حقيقي خود بكار ببنديد. به عبارت ديگر با اين كار از ازدواجهاي عجولانه و نابخردانـه كـه مـمكن است يك عمر شما را به دردسـر انـداخـتـه و مـشـكـلات غيـر قابل جبراني ايجاد كند، خودداري خواهيد نمود.

مـتاسفانه برخي از افراد به دلايل نادرست زير ممـكن اسـت نـسـنـجيده و بـدون در نـظر گرفتن فاكتورهاي اصلي، اقدام به ازدواج نمايند:

> رسيدن به سني بخصوص
> ازدواج كردن همه دوستان ديگر
> ترس بخاطر از دست دادن نفر فعلي
> عدم موفقيت آنچناني در روابط پيشين و اينكه نفر فعلي اولين شخصي است كه علاقه نشان مي دهد.

با وقت گذاشتن و بررسي بيشتر در مورد عوامل و فاكتورهاي ازدواج موفق مي توانيد از دوران تـجرد بـه عنـوان تـجـربه اي ارزشـمند براي شروع يك زندگي موفق و طولاني بهره ببريد.

به به !! خیلی ممنونم!!

هرگزبراي عاشق شدن به دنبال باران و بابونه نباش گاهي در انتهاي خارهاي يك كاكتوس به غنچه اي مي رسي كه ماه را بر لبانت مي نشاند.

سلام به اقا ارش
خوب من يه سوال ازتون دارم تا اينكه جوتب سوالتونو بدم.بعضييا ميگن رو پيشوني هر كسي يه قسمتي نوشته شده كه من موافق نيستم يا بگم فقط در بعضي موارد انگشت شمار.اگه ميشه بگين ادم خودش سرنوشتشو ميسازه يا خداست كه موقهع تولد ادما واسش اون سر نوشتو مينويسه؟؟؟

خداییش این از اون معضلهاست بحث اعتماد کردن به کسی وازدواج با او
قائدتا برای (دخترها رو میگم)کسانی که بیشتر تو اجتماع هستن این شانس بیشتره
دخترهایی که فعالند و قیافه جالبی ندارند بسیار بیشتر از کسانی که فعال نیستند ولی قیافه شان خوبه است موقعیت دارن
ولی این فعالیت اجتماعی میتونه چه جاهیی باشه؟
کاش متاهلها راهای اشنا شدن با همسرشونو میگفتن:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کاترین

خداییش این از اون معضلهاست بحث اعتماد کردن به کسی وازدواج با او
قائدتا برای (دخترها رو میگم)کسانی که بیشتر تو اجتماع هستن این شانس بیشتره
دخترهایی که فعالند و قیافه جالبی ندارند بسیار بیشتر از کسانی که فعال نیستند ولی قیافه شان خوبه است موقعیت دارن
ولی این فعالیت اجتماعی میتونه چه جاهیی باشه؟
کاش متاهلها راهای اشنا شدن با همسرشونو میگفتن:72:

---

ببخشید دوستان ... تاپیک قدیمی هست ولی میتونه خیلی مفید باشه ...
مشکل اکثر دختر و پسرها همینه که نمیدونن چطور میتونن یه همسر مناسب برای خودشان پیدا کنند..
با نظر کاترین هم کاملا موافقم ...
اگر متاهلها از تجربیات خود و یا اگه راه یا پیشنهادی هم دارند بگویند ... ممنون میشم :325:
با تشکر از همه شما که وقت میگذارید :72:
آگرین

آگرین عزیز

یکی از راهها که هنوز هم به اعتقاد بنده قدیمی نشده ، از طریق خانواده هاست ، مادرها معمولا وبیشتر در ارتباطاتشون با دوستان، همسایه ها و ... برا عروس می گردن ویا از دخترشون تعریف و تمجید می کنن.

جدیدا هم که سایتهای(البته بگردید ومعتبرش رو پیدا کنید) ، با پر کردن فرم مشخصات و ارزیابی از طریق سایت ، دو نفر رو بهم پیشنهاد میدن.

فرض من براین بوده که این پسر و شاید بیشتر دختر در اجتماع (دانشگاه، محل کار، باشگاه ، تجمع های مذهبی ، صنفی و....) حضور کمرنگی داره. نه اینکه به این نوع شناختها توصیه کنم اما این هم یه روشه.
در ازدواج ،خانواده نقش اساسی داره برا شناخت اولیه.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط BABY

آگرین عزیز

یکی از راهها که هنوز هم به اعتقاد بنده قدیمی نشده ، از طریق خانواده هاست ، مادرها معمولا وبیشتر در ارتباطاتشون با دوستان، همسایه ها و ... برا عروس می گردن ویا از دخترشون تعریف و تمجید می کنن.

جدیدا هم که سایتهای(البته بگردید ومعتبرش رو پیدا کنید) ، با پر کردن فرم مشخصات و ارزیابی از طریق سایت ، دو نفر رو بهم پیشنهاد میدن.

فرض من براین بوده که این پسر و شاید بیشتر دختر در اجتماع (دانشگاه، محل کار، باشگاه ، تجمع های مذهبی ، صنفی و....) حضور کمرنگی داره. نه اینکه به این نوع شناختها توصیه کنم اما این هم یه روشه.
در ازدواج ،خانواده نقش اساسی داره برا شناخت اولیه.:72:

---

ممنون :72:
راستش از اینکه مادری یا خواهری من را برای پسر یا برادرشان انتخاب کنند و بعد اقا پسر را بیارن خواستگاری ، احساس خوبی ندارم ...و کلا ازاینکه پسر بیاد منزل ما و بعد از مراسم خواستگاری با هم اشنا بشیم و چند جلسه اشنایی و بعد هم نامزدی و بقیه مراحل و شروع یه زندگی .یه جورایی احساس میکنم این انتخاب انتخاب خود پسر نیست و خودش من را برای همسری انتخاب نکرده .

آگرین عزیز
اون مادروخواهر فقط پیشنهاد دهنده هستند ، یه دوست هم می تونه اینکار رو انجام بده. اقا پسره هم مطمئن باشین تا نخواد هیچکس نمی تونه بیاردش. اگر درست پیش بره قطعا انتخاب او خواهد بود و شما هم می تونید زمان بخرید برا شناخت نسبی از خواستگار. بهرحال نظر من اینه که هنوز هم این روش آسیبش بسیار بسیارکمتر از :
شناختهای اینترنتی
شناختهای خیابانی
.
.
است. بهرحال این موارد برا شناخت اولیه است. اگر قضیه پیش رفت روشهای انتخاب و.... می تونه مفید واقع بشه.
خب بگذریم حالا چرا احساس خوبی ندارین؟

خب بگذریم حالا چرا احساس خوبی ندارین؟
شاید به خاطر تجربه های گذشته است که کسی دوستم داشته و من هم دوستش داشتم ولی به دلایلی که خودم مقصر بودم از دستش دادم ... و الان بعد چند سال وقتی تصمیم گرفتم ازدواج کنم روی انتخابم تاثیر گذاشته و هنوز فراموشش نکردم یه شکست عشقی که هنوز ازارم میده و هر چی میگذره و خواستگارهای مختلف را که می بینم به مناسب بودن ان (کسی که عاشقشم )برای زندگی پی میبرم چون الان بیشتر خودم را شناختم و علایق و معیارهام مثل قبل مبهم نیست ... وقتی با خواستگار ی حرف میزنم جای همون عشق و علاقه را خالی می بینم و احساس میکنم یه چیزی این وسط کمه ...و همین مورد باعث تردیدم میشه

آگرین عزیز
از کم وکیف اون عشق! که ماخبر نداریم.
خب از دست رفته دیگه ، آیا امکان برگشتش وجود داره ،؟ اگه نداره شما هم رها کنید این فکرها رو.
درجلسات اول خواستگاری هم قرار نیست عشقی رد وبدل بشه. اتفاقا بنظر من اگه نشه بهتره چرا که باعث نمیشه چشم کور وگوش کر بشه ... همون علایق ومعیارهای روشن و واضح رو جلو چشمتون داشته باشید و با درایت انتخاب کنید. اگه انتخابتون درست باشه بمرور چنان زندگی عاشقانه ای خواهید داشت که از گرمای عشق بسوزید:D

این نصیحت را از برادرتون که یک دفعه بیشتر از شما خواستگاری کرده و چوبشو هم خورده بشنوین که هرگز به تعریفهای اطرافیان اکتفا نکنین و چشم تون را باز کنید حالا از هر روشی که باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shookan4

این نصیحت را از برادرتون که یک دفعه بیشتر از شما خواستگاری کرده و چوبشو هم خورده بشنوین که هرگز به تعریفهای اطرافیان اکتفا نکنین و چشم تون را باز کنید حالا از هر روشی که باشه.

---

ممنون ...بله حق با شماست
دید افراد با هم متفاوته ... و ارزشها و معیار خوبیها هم برای هر کسی فرق میکنه ... بله تعریف و تمجید های دیگران فقط خوب بودن یا بد بودن از دید انهاست ...