نامزدم اغلب افسرده و غمگینه... برای برخورد عاقلانه راهنماییم کنید

دوستای خوبم سلام
من 4 ماهه که نامزد کردم و تاریخ عقدمون هم نزدیکه. نامزد من یک پسر 28 ساله و خیلی خوش ظاهر و پر تلاش و کاری و تحصیلکردس. من هم به خاطر این امتیازاتش بهش جواب مثبت دادم. خیلی هم متعهد و وفاداره. اما در این مدت می بینم که اغلب خسته و بی حال و بی حوصله هستش و هیچ وقت با اشتیاق باهام حرف نمیزنه، شوخی نمیکنه، خیلی کم لبخند میزنه و همیشه با نگرانی به مسایل نگاه می کنه و میترسه و دلواپسه. همه چیز رو خیلی بزرگ میبینه، بی نهایت حساس و زود رنجه و وقتی ناراحت میشه فقط سکوت میکنه، سکوتی کشنده که هیچ جوری نمیتونم راضی به صحبتش بکنم مگر اینکه من هم به شدت کلافه بشم و تصمیم به بهم زدن نامزدی بگیرم اونوقت تا مدت کوتاهی بهتر میشه، هیچ وقت علاقش رو بزبون نمیاره و در حسرت اینم که در طول روز یادی ازم بکنه و با کلام محبت آمیز و عاشقانه ای غافلگیرم بکنه. اینم بگم که با خانوادش هم همینطوزپر سرد برخورد میکنه و ارتباط کمرنگی داره. گاهی وقتا باهاش حرف می زنم ، براش نامه می نویسم، قهر میکنم ، آشتی میکنم و هیچ نتیجه ای نمیگیرم و ساعتها میشینم و گریه می کنم. جدیدا خودمم بی حوصله و بی انگیزه شدم. میدونید دخترا خیلی آرزو و امید برای ازدواجشون دارن (البته پسرها هم دارن) اما ما دخترا خیلی توقع ابراز عشق از مرد زندگیمون داریم حداقل تو دوران نامزدی. و وقتی میبینم به چیزی که میخواستم نرسیدم و هنوزم با وجود نامزدم احساس تنهایی میکنم و اصلا حس نمیکنم کسی هست که دوسم داره.... باعث سرخوردگیم شده. نمیدونم چیکار کنم! تاریخ عقدمون نزدیکه و من نمیخوام مردیکه خصوصیات ارزشمندی داره رو از دست بدم اما دارم داغون میشم از احساس تنهایی و کار هر شبم شده گریه ...

سلام

شاید داری زود قضاوت میکنی در مورد کسی که .....راستی ! چند وقته میشناسیش ؟!
من کارشناس نیستم ولی دوست من از گفته هات حس میکنم که مشکلات خیلی ساده رو بزرگ میکنی.
از کجا میدونی که نامزدت افسرده است شاید دقیقا در اون حالت سخت توی فکره و داره فکر میکنه !!
شما از گذشته اون کاملا خبر دارید میدونید این علائم نشان از افسردگی نامزدتونه ؟
بهرحال اون تو شرایطی هست که مجبوره به آینده جدی تر فکر کنه بخصوص که قراره بزودی زندگی مشترکش رو با شما آغاز کنه مگر اینطور نیست؟ و احتمال کمتر خندیدن و کمتر شوخی کردن برای اون میتونه امر عادی باشه .
بهر حال از خودش به نرمی سوال کنید شاید جواب قانع کننده ای داشته باشه .
:72:

سلام دوست گرامی.
همانطور که آرزو گرامی نوشته اند نباید برچسب افسردگی را بر ایشان بزنید؛شما باید کاملا" از ایشان شناخت داشته باشید تا بتوانید حالات او را تشخیص دهید آنگاه میتوانید با آگاهی کامل در رابطه خود با ایشان موفق شوید.معمولا" قبل از ازدواج ,طرفین یا یکی از آنها با چنین مشکلی رو برو میشوند؛دلایل آن هم ساده است :فکر کردن به اینده و اینکه چگونه زندگی داشته باشند؛
1-شما نباید سخت بگیرید 2- قهر و آشتی را توصیه نمیکنم,3- بار دیگر در آرامش در مورد انتخابتان فکر کنید ؛چه شد که ایشان را انتخاب کردید ؛چه خصوصیاتی داشتند؛آیا الان هم همین خصوصیات را دارند(غیر از این موردی که شما مشکل مینامید)4- به این فکر کنید که آیا در طول دوران نامزدی سپری شده همیشه رابطه یکنواختی داشته اید؟اگر اینطور است به فکر تغییر باشید جهت بهبود رابطه ,
به این لینکها هم مراجعه کنید و از مطالب آن استفاده کنید.
http://www.hamdardi.net/thread-6364.html
http://www.hamdardi.net/thread-6366.html
http://www.hamdardi.net/thread-5466.html

آرزو جان ممنون از توجهت
من 4 ماهه میشناسمش و خیلی از گذشتش چیزی نمیدونم در حدی که خودش برام تعریف کرده. 3 بار پیش مشاور رفتم یکبار هم با خودش. میخوام بگم من مشکل رو علاوه بر اینکه به شیوه های مختلف با خودش مطرح کردم با مشاور هم صحبت کردم. بار اول بهم گفت این جوون مشکل داره و بهتره ادامه ندی. اما من ترجیح دادم یکبار هم دوتایی بریم پیشش نکنه من زیادی حساسم. که بعد جلسه دوم گفت پسر خوبیه و اخلاقش اینه دیگه سعی کن بپذیریش همینجوری. خیلی بهم کمکی نکرد. من نمیخوام صورت مسئله رو پاک ککنم و بهم بزنم نامزدیمونو چون دوستش دارم :47: اما میخوام کمکم کنید که چطور از این حالات بیرون بیارمش و حالت ناراحتی و غمش رو از بین ببرم و به یه آدم راضی و شاد تبدیلش کنم.

سلام عزیزم چرا این طوری رفتار می کند حتما دلیل دارد و شما باید با نامزدتون صحبت کنید وعلت رو جویا بشین و ایا دلیل خاصی داره کسی قبل از شما می خواستند و شکستی خوردند و یا دلیل دیگری هست و شما باید هم با نامزدتون و هم با خانوادش صحبت کنی وبعد تصمیم منطقی بگیری :16::72::72:موفق باشی .

با سلام
خواهر خوبم با واقعيت نظاره كن با اين فرض كه اين خصوصيت اخلاقي در آينده همراه او باشد آيا محاسن و ويژگيهاي ديگرش مي تواند پوشاننده اين خصيصه و در نظر نگرفتن آن از جانب شما باشد.
خواهر خوبم اين خيلي مهم است كه اگر در دوران نامزدي يك مسئله اي ذهن شما مشغول كرده در همين دوران براي هميشه آن را براي خودت حل فصل كني وگرنه ساليان سال به عنوان فكر آزاردهنده همراهت خواهد بود.
ضمن اينكه همه تلاشت را مي كني از خداوند كمك بخواه كه آنچه خير شما است برايت مقدر كند.

من فکر می کنم شما باید بیشتر همسرتون رو بشناسید و به چیزهایی که ایشون علاقه دارند بیشتر رو بیارید و سعی کنید این جوری شادش کنید، شاید ایشون یه استرس پنهان بابت آینده و کارهایی که باید انجام بدن دارن و چون مرد هستند نمی تونن خیلی رک و مستقیم براتون بیان کنن! شاید ایشون از یه چیزی رنج می برن و دقیقا وقتی پیش شما هم هستند، شما کارها و رفتارهایی انجام نمیدید که باعث بشه شاید اون نگرانی پنهانشون رفع بشه و این ناراحتی به شما هم منتقل میشه!
به نظر من بهترین راه حل اینه که سعی کنید بیشتر به علایق همسرتون توجه کنید و در این مورد همراهیشون کنید، درکشون کنید و بهشون این احساس رو بدید که قراره از این به بعد باهم باشید و البته از نیازها و علایق خودتون هم با ذوق و شوق برای همسرتون تعریف کنید.
شاید شما هم در قبال کارهایی که همسرتون برای شما انجام میدن خیلی با ذوق و شوق برخورد نمی کنید، لطفا میشه بیشتر توضیح بدید که بتونیم بهتر کمکتون کنیم؟

سلام دوست خوبم:72:

ضمن اینکه شما رو به اجرای توصیه های دوستان تشویق می کنم، لازم می دونم نظر غیر تخصصی خودم رو هم بگم:

به نظر می رسه که با شما بودن ایشون رو سر ذوق نیاورده.
اونهایی که من تا حالا دیدم، هرقدر هم که افسرده باشن، یا هر ویژگی روحی و اخلاقی ای که داشته باشن، به هرحال با نامزد کردن، حداقل برای یکسال سر ذوق میان!!

شاید شما فرد ایده آل نامزدتون نباشید.
اینطور که شما ازش می گید، رفتارش مثل کسیه که با منطقش قلبش رو به پذیرش کسی مجاب کرده باشه!
تا حالا برات پیش اومده که بخاطر مصلحت یا توصیه یا ویژگیهای منحصر بفرد شغلی، مالی یا شخصیتی یا اجتماعی یا ... بخوای کسی رو انتخاب کنی که قلبت براش نمی تپه؟
در همچین شرایطی حال و روز آدم مثل نامزد شما میشه!
دلت پس می زنه! منطقت پیش می کشه!
کمتر دلت می خواد بهش ابراز عشق کنی، ولی اگه ببینی داره ترکت می کنه، و داری از دستش می دی، اونوقت دلتو خفه می کنی و تا یه مدتی به دلش راه میای!

با این تفاسیر پیشنهاد من اینه که سعی کن بهفمی واقعا شخصی هستی که قلبش آرزوشو می کرده یا نه!
اگه به دلش ننشسته باشی، و فقط منطقا پذیرفته باشدت، اونقدر در آینده انرژی روحی و عاطفی لازم برای پستی بلندی های زندگی مشترک رو نخواهد داشت و بار زندگی میفته رو دوش شما!
همیشه باید بهش روحیه بدی! هی باید خودتو متنوع کنی! خلاصه مدام باید رو خودت کار کنی که دلش به زندگی گرم بشه!

قصدم اصلا ناامید کردنت نیست. شما هم البته عاقل تر از اونی هستی که تحت تاثیر حرف کسی قرار بگیری که می دونی شناختش از روابط شما و نامزدت به این چند خطی که نوشتی محدود می شه.
بنابراین فقط در حد یک "توجه" به نظرم بها بده. نه بیشتر، نه کمتر!

بهترین ها رو برات آرزو می کنم:72:

شاید شما هم در قبال کارهایی که همسرتون برای شما انجام میدن خیلی با ذوق و شوق برخورد نمی کنید، لطفا میشه بیشتر توضیح بدید که بتونیم بهتر کمکتون کنیم؟

پیرو صحبت دوست عزیزم del باید بگم من واقعا هر کاری که می تونستم کردم. گاهی وقتا انقدر براش sms یا ایمیل عاشقانه می فرستم خودم خسته میشم، عرفه جامعه ما حکم میکنه که تو دوره نامزدی مرد برای زن هدیه میخره اما با توجه به اینکه من خودم کارمندم تا حالا هیچ خریدی رو ایشون برای من نکرده و من هم توقعی ندارم، اما دریغ از یک هدیه کوچیک، خودم بارها این کارو کردم تا شاید یاد بگیره و ببینه هدیه دادن چقدر لذت بخشه، اما بی فایدس، گاهی از اینکه جای زن و مرد تو رابطمون عوض شده از خودم خجالت میکشم.


به نظر می رسه که با شما بودن ایشون رو سر ذوق نیاورده.
اونهایی که من تا حالا دیدم، هرقدر هم که افسرده باشن، یا هر ویژگی روحی و اخلاقی ای که داشته باشن، به هرحال با نامزد کردن، حداقل برای یکسال سر ذوق میان!!

دوست خوبم Philosara من هم دقیقا نظر تورو دارم، آدما هرچقدرم که افسرده و مغرور و ... باشن وقتی عشق پا به زندگیشون میذاره کمی عوض میشن و عاشقانه رفتار میکنن!!!!
در رابطه با اینکه گفتی شاید منو نمیخواد باید بگم ایشون خودشون منو دیدن پسندیدن و خانوادشونو مجاب کردن که بیان خواستگاری و خیلی هم تلاش کردن تا بعد از اولین ملاقات منو دوباره پیدا کردن تا پیشنهاد ازدواج بدن با توجه به اینکه سنشون هم خیلی بالا نیست و شرایط ظاهر بدی هم نداره ، کمی عجیبه که به اجبار خواسته باشه با من ازدواج کنه ، با اینحال این احساسی که خودمم بارها متوجهش شدم و حتی چندبار حین صحبتامون بهش گفتم من حس می کنم تو منو دوست نداری و اجبارا داری باهام ازدواج میکنی، اگه اینطوره کاملا آزادی که تجدید نظر کنی و قول میدم من و خانوادم هیچ دلگیر نشیم و... که بعد عصبنی شده و دلایل بالا رو با ناراحتی برام تکرار کرده که اگه نمیخواستمت مگه مجبور بودم بیام و پیدات کنم و خواستگاری کنم و شرط و شروط ازدواج باهاتو بپذیرم.... بعدشم کلی قهر و ناراحتی می کنه. تورو خدا بهم نگید باهاش حرف بزنم چون اگه بگم هفته ای یکبار دارم به روشهای مختلف باهاش صحبت می کنم دروغ تگفتم طوریکه جدیدا احساس میکنم اونم داره از این انتقاد کردن ها و اعتراضات من خسته میشه .
چندروز پیش بهم میگفت جدیدا احساس خستگی و خواب آلودگی و کسالت می کنم !!! یهو دلم شکست، دیدم انگار این رابطه برای اونم ثمری نداره و اونم داره آزار میبینه بدون اینکه متوجه باشه علت اصلی خودشه .

سلام دوست عزيزم
اين نشونه ها كه گفتي ارتباطي با افسردگي نداره خب هر ادمي يه اخلاق و خصوصياتي داره نامزد شما هم طوريه كه زياد اهل بروز دادن احساساتش نيس
شايدم نگرانيه شروع يه زندگي و استرس برپايي مراسم و ....اين تشريفات اول زندگي باعث شده يه كم مضطرب باشه و كم حرف بشه......در كل اين مشكل خيلي بزرگي نيس كه بخواد زندگيتو از هم بپاشه....
موفق باشي خانمي:72:

امروز داشتم فکر میکردم تاریخ عقد و جشنمون رو کنسل کنم و بهش بگم که نمیتونم اینجوری ادامه بدم، اگه واقعا اجباری در کار باشه خوب اونم راحت میشه اگرم نه شاید یه مدت بشینه و جدی فکر کنه و رفتارشو تغییر بده.
نمیدونم اقدام درستیه یا نه اما میدونم عواقب بدی داره حتی اگه بعدش همه چیز درست بشه ، خانوادم میفهمن ، خانواده اون و همه فامیل که دعوت شدن ، آبرو ریزی بدی میشه.
راه بهتری به نظرم نمیرسه راهی که امتحانش نکرده باشم.:47:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط melikasadat

امروز داشتم فکر میکردم تاریخ عقد و جشنمون رو کنسل کنم و بهش بگم که نمیتونم اینجوری ادامه بدم، اگه واقعا اجباری در کار باشه خوب اونم راحت میشه اگرم نه شاید یه مدت بشینه و جدی فکر کنه و رفتارشو تغییر بده.
نمیدونم اقدام درستیه یا نه اما میدونم عواقب بدی داره حتی اگه بعدش همه چیز درست بشه ، خانوادم میفهمن ، خانواده اون و همه فامیل که دعوت شدن ، آبرو ریزی بدی میشه.
راه بهتری به نظرم نمیرسه راهی که امتحانش نکرده باشم.:47:

---

ملیکا جان نمیدونم این تصمیم شما چقدر عملی باشه ولی با موافقت و کمک خانواده، بنظرم فکر خوبی باشه ،حداقل تکلیفت با چنین جوانی و افکارش روشنتر میشه.
:72:

عزیزم اگه عقد کرده بودید، من قطعا سازگاری و تلاش بیشتر رو پیشنهاد می کردم.
می دونی که بعد از عقد دیگه فرصت تجدید نظر وجود نداره! دیگه باید به چیزی که داری قناعت کنی و سعی کنی به بهترین شکل ممکن تعدیلش کنی.

اما حالا که هنوز عقد نکردید، تامل و سنجش بیشتر رو پیشنهاد می کنم.
یه ازدواج موفق حاصل دخیل نکردن احساسات است. و اینکه به معیارها و خواستهای عمیق و به حق خودت آگاه باشی و از وجود اونها در شخص مورد نظر مطمئن بشی.

:72::72::72:

philosara عزیز
من تاحالا خواستگارای زیادی رو به دلایلی که برام قابل تحمل نبودن رد کردم و گفتم حالا وقت دارم که بهترین انتخاب رو بکنم. الان هم بقول شا عقد نکردم و میشه همچین کاری کرد اما موضوع اینه که می ترسم نکنه راهی باشه و من نرفته باشم، نکنه عجولانه تصمیم بگیرم و این مورد رو هم از دست بدم و ...، میخوام همه راههای احتمالی که بتونه به مشکلم کمکی کنه رو امتحان کنم. نمیخوام اینبارم زود تصمیم بگیرم و خدای نکرده باعث پشیمونیم بشه چون همونطور که گفتم نامزدم خصوصیات خوبی مثل متعهد بودن و کاری بودن رو داره که ارزشمنده.

دوست خوبم خوب فكر من و بعد تصميم بگير:46:
حتما با هم پيش مشاور برين چند وقت تا مراسمتون وقت هست؟

تقریبا20 روز مونده عزیزم
گفتم قبلا پیش یک مشاور رفتیم، هم 2-3 بار تنها رفتم هم 1 بار دوتایی رفتیم. مشاور کمکی نکرد و گفت سعی کن همینجوری که هست بپذیریش و اگه نمیتونی تمومش کن. مشاور هم قبول داشت که خصوصیات مثبت و خوبی داره و نمیشه گفت کلا ارزش ادامه دادن نداره اما راهکاری بهم نداد جز بی خیالی و بی تفاوتی...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط melikasadat

دخترا خیلی آرزو و امید برای ازدواجشون دارن (البته پسرها هم دارن) اما ما دخترا خیلی توقع ابراز عشق از مرد زندگیمون داریم حداقل تو دوران نامزدی. و وقتی میبینم به چیزی که میخواستم نرسیدم و هنوزم با وجود نامزدم احساس تنهایی میکنم و اصلا حس نمیکنم کسی هست که دوسم داره.... باعث سرخوردگیم شده.

---

اینکه نامزدتون وفاداره و متعهد در هنگام عصبانیت سکوت می کنه نه توهین نمی تونه نشانه دوست داشتن باشه یعنی ابراز عشق فقط بازی با کلمات هست ؟
اما اگر واقعا با توقعات شما تناسب ندارند حتما تامل کنید.

عزیزم شما باید حتما حتما به مشاور مراجعه کنید.

من واقعا از شرایط شما اطلاع ندارم. برای همین بهت تاکید می کنم که من حتی ازدواج هم نکردم. بنابراین قلبا فکر می کنم که شاید نظر بقیه دوستان درست تر باشه.

فقط می خوام تجربیات خودم رو در اختیارت قرار بدم:

متاسفانه برخورد ما ایرانی ها با دوره نامزدی اغلب اشتباهه!
زمانی رو که باید صرف "شناخت" موشکافانه و بی طرفانه کنیم، معمولا در عمل فقط یه بازه ی زمانی می بینیم برای محیا شدن شرایط عقد!
بدترین کارهایی که تو این دوره می کنیم، مطمئن کردن دیگران از ازدواجمون، و وابسته ی عاطفی شدن به نامزدمونه!

بذار داستان زندگی یکی از همکارام (هدا) رو برات تعریف کنم که متاسفانه چشماشو تو دوره نامزدی و حتی عقد باز نکرد.

نامزد و بعد هم همسر هدا آدم فوق العاده موجهی بود. تحصیلات، موقعیت اجتماعی، وضعیت مالی و فیزیک و ... خلاصه همه چی تمام بود.
و البته هدا هم چیزی از اون کم نداشت.

من یکبار که این آدم رو دیدم، واقعا نجابتش و رفتار موجهش رو تحسین کردم.
تا اینکه بعد از چند ماه از ازدواجشون شنیدم که جدا شدند!! پدر هدا منزلشون رو عوض کرد و دیگه حتی شماره تلفن جدید رو هم به کسی ندادند!

بعدا جریان رو اینطور برام تعریف کرد که:
""تو دوره نامزدی علی همیشه سرد بود. گاهی هم خیلی برخوردهاش عجیب بود! مثلا گاهی که قرار بود شام بمونه، میز رو که می چیدیم، یه دفعه خداحافظی می کرد و میرفت! به من هم می گفت به مامانت بگو یه کار فوری برام پیش اومده!

عقد هم که بودیم هیچ رابطه ی جنسی ای با هم نداشتیم. دلیلش هم این بود که می خواست تا عروسی صبر کنیم.
با وجود اینکه رفتارهای عجیبش ادامه داشت (مثل اینکه اگه لباس باز می پوشیدم، یک دفعه خداحافظی می کرد و می رفت و ...)، وگاهی خیلی ازش دلخور می شدم، ولی هیچوقت به انتخابم شک نکردم. چون از هر نظر ایده آل بود.

خلاصه اینکه بعد از ازدواج فهمیدم که ناتوانی جنسی داره (ظاهرا مشکل همسرش غیر قابل برطرف شدن بوده)، می گفت بارها و بارها بالش رو صورتم می ذاشت و اونقدر نگهمیداشت که بیهوش می شدم! و خیلی چیزای وحشتناک دیگه!
شاید اگه امنیت جانی داشتم، ازش جدا نمی شدم!""

این مثالی که زدم البته یکی از موارد نادریه که ممکنه رخ بده. ولی به هرحال نمونه ای از توجه نکردن به "نشانه ها" در دوره ی نامزدیه. و متاسفانه حتی دوره عقد.

ملیکا جون من کارشناس نیستم. رو حرفام خیلی حساب باز نکن.
من فقط یه دوست هستم. دوستی که ازت می خواد حتما به مشاور مراجعه کنی.

نقل قول:

---

پیرو صحبت دوست عزیزم del باید بگم من واقعا هر کاری که می تونستم کردم. گاهی وقتا انقدر براش sms یا ایمیل عاشقانه می فرستم خودم خسته میشم، عرفه جامعه ما حکم میکنه که تو دوره نامزدی مرد برای زن هدیه میخره اما با توجه به اینکه من خودم کارمندم تا حالا هیچ خریدی رو ایشون برای من نکرده و من هم توقعی ندارم، اما دریغ از یک هدیه کوچیک، خودم بارها این کارو کردم تا شاید یاد بگیره و ببینه هدیه دادن چقدر لذت بخشه، اما بی فایدس، گاهی از اینکه جای زن و مرد تو رابطمون عوض شده از خودم خجالت میکشم.

---

بذارین تجربه خودمو به عنوان یه پسر بهتون بگم.....فردی مثل همسر شما خیلی کم پیدا میشه اما برخورد داشتم...اینجور افراد برای ما که پسر هستیم واقعا بسیار خسته کننده و ....هستند چه برسه به یه دختر یا همسرش و.......و این که این اخلاق رو هیچ وقت از دست نمیدن!...اگه شما دوست دارین و بعدا گله نمیکنین...که هیچ....وگرنه به امید و آرزو و .....نیست.احتمالا در کودکیشون یه مشکلاتی داشتن.....(راستی حدس میزنم از لحاظ ج*ن*سی هم فرد سردی باشن!؟ درسته؟؟)

دوست عزیز سلام
هر آدمی به هر دلیلی نوع خاصی از اخلاق رو داره ، میخواد به دلیل افسردگی باشه یا بدلیل نوع ژن و یا ....
این چند تا نظر شخصی بنده رو داشته باش
1 - دوران نامزدی دوران شناخته نه دوران سازندگی . اجازه بده اونجوری که واقعا هست بشناسیش . گیر نده ، فقط خواسته هاتو بهش بگو .
2- با کسی ازدواج کن که براش مهم باشی . ( مهم یعنی اگه گفتی من دوس دارم روزی یه بار بهم بگی دوسم داری اینکارو بکنه )
3- اگه میخوای تو این زندگی یه قربونی باشی اینجوری فکر کن :
اگه نامزدی بهم بخوره ابرو خانوادم تو فامیل میره ( ترس بیمورد )
4- بعضی وقتا همینکه میدونی یه نفر با همه غصه ها و کمبودهاش ترو دوس داره کافیه فقط عشق و یه جوری دیگه تعبیر کرده
5- به هر حال قدر این 4 ماه رو بدون و از دستش نده .
6- ارسال اولتو رو یه کاغذ بنویس و بهش بده و بگو که نظرشو بنویسه . ببین چی دستگیرت میشه
7- خدا رو فراموش نکن ولی کاری که خودت باید انجام بدی رو به خدا ارجاع نده
با ارزوی خوشبختی واسه همه

بذارین تجربه خودمو به عنوان یه پسر بهتون بگم.....فردی مثل همسر شما خیلی کم پیدا میشه اما برخورد داشتم...اینجور افراد برای ما که پسر هستیم واقعا بسیار خسته کننده و ....هستند چه برسه به یه دختر یا همسرش و.......و این که این اخلاق رو هیچ وقت از دست نمیدن!...اگه شما دوست دارین و بعدا گله نمیکنین...که هیچ....وگرنه به امید و آرزو و .....نیست.احتمالا در کودکیشون یه مشکلاتی داشتن.....(راستی حدس میزنم از لحاظ ج*ن*سی هم فرد سردی باشن!؟ درسته؟؟)
[/quote]

سلام
اتفاقا مشاور هم به من همینو گفت ،گفت که منشا در کودکیش داره اما با صبر و تحمل کم کم بهتر میشه!
نه در روابط جنسی خیلی خوب با من رفتار میکنه و همه سعیشو می کنه که من لذت ببرم (البته ما هنوز به طور گسترده ای وارد این روابط نشدیم) اما وقتی من سعی میکنم تحریک و ارضاش کنم به سختی و خیلی دیر ارضا میشه و احساس می کنم اصلا تحریک نمیشه یا شاید میشه و هیچ صدا یا عکس العملی نشون نمیده، به این خاطر گاهی وقتا فکر می کنم من در این کار ناتوانم و خودمو سرزنش می کنم و عذاب وجدان پیدا می کنم.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط adam_ensan

هر آدمی به هر دلیلی نوع خاصی از اخلاق رو داره ، میخواد به دلیل افسردگی باشه یا بدلیل نوع ژن و یا ....

---

امروز خودش بهم میگفت احساس کسالت می کنم ، روحیمو از دست دادم، گفتم چرا؟ گفت نمیدونم بی خواب میشم شبا
تا حالا فکر می کردم من دارم اشتباه می کنم و به قول مادرم حساس و متوقع هستم . چون وقتی ما تو جمع هستیم یا وقتی پیش کسایی هست که باهاشون رودروایسی داره مثل پدر و مادرم (یا روزهای اول آشناییمون) خیلی خوبه و حرف میزنه و میخنده. مادرم اصلا حرفای منو قبول نمیکنه. اما حالا که خودش داره اعتراف می کنه تنم لرزید، نمیدونم چیکار کنم!!! الان که دارم اینارو مینویسم به حال خودم و آرزوهام و خوشحالیام برای شروع زندگی دارم اشک میریزم، به حلقه ای که با هزار ذوق خریدیم و نقشه اهیی که برای زندیگیمون کشیده بودم. شنیدم آدمای افسرده به سختی در مان میشن تازه اگر خودشون همکاری کنن و بخوان. از طرفی خیلی برام سخته بهم زدن و از طرفی میدونم اگه بهش بگم اقدام به درمان کنه ، موضع میگیره و عصبانی میشه، یادمه وقتی از پیش مشاور برمیگشتیم گفت دیگه پامو این جور جاها نمیذارم دیدی کمکی نمیکنن، ما هیچ مشکلی نداریم اگرم داشته باشیم خودمون میتونیم حلش کنیم و کلی از دستم ناراحت شد که چرا مجبوش کردم بریم پیش مشاور.
بچه ها برام دعا کنید ...

سلام عزيزم
عجله نكن احساساتي نباش
تو قرار نيست با كسي ازدواج كني و اون رو خوشحال كني تو اول قراره خودت خوشحال بشي. قراره به آرامش برسي.
توي خوب برهه زماني به تالار اومدي ...خدا رو شكر كن .... با خودت خوب فكر كن وارد زندگي مي شين ...زن از مرد توجه و عشق مي خواد لبخند مي خواد ....روابط عاشقانه مي خواد تا بتونه آرامش بده و آرامش بگيره ...
دوست داشتن مثل يه چيز خارجي نيست كه بيان بكارن تو دل ما . محبت و عشق رو خود همسران در دل هم مي كارند و با هم ازش مواظبت مي كنن. تازه فقط دوران نامزدي نيست .اگه زن منطقي باشه و توقعات نامعقول از همسرش نداشته باشه و همديگر رو درك كنن بعد از ازدواج هم عشق مي خوان "دوست دارم " شنيدن مي خوان....
با خودت خوب فكر كن ببين احساسي كه نسبت بهش داري مي تونه تا آخر ادامه داشته ياشه حتي اگه اون همينطوري سرد باشه اگه داري و اونقدر عاشقشي كه بايد بگم خوش شانسي اون آقاست . اگه هم كه مي بيني نمي توني خوب تمومش كن.
عزيزم با عجله تصميم نگير دوران نامزدي براي شناخته . اصلا هم فكر حرف فاميل رو نكن.
در ضمن در مورد روابط ج.ن.س.ي شايد چون به هم محرم نيستين راحت نيست .
در كل كار مهمي پيش رو داري كفه هاي ترازوت رو پركن ببين كدوم بيشتر سنگيني مي كنه.

خيلي ببخشيد، ولي من متوجه يه چيزي نشدم انگار . . .
شما عقد نكرديد هنوز، اما رابطه جنسي داريد؟ يا عقد كرديد و در دوران عقد بسر مي بريد؟
اگه ممكنه در مورد وضعيت فرهنگي، مذهبي خودتون و نامزدتون هم يه خرده توضيح بديد.
راجع به اولين ملاقاتتون (كه باعث شده نامزدتون به شما علاقه مند بشه) و روش پيدا كردن شما هم اگه ممكنه يه توضيحي بديد.

با سلام
بنظرم راههايي راكه دوستان پيشنهاد كرده اند اگر دقيق مطالعه كنيد و بكار ببريد مي تواند در زمان مناسب تصميم صحيحي را بگيريد.
خواهرم نامزد شما همانطور كه گفتيد داراي شرايط خوبي است اما تا اين سن 28 سالگي كه رسيده با خصوصيات فردي خاص خود عجين شده و تنها كسي كه بتواند اين خصوصيات را تغيير بدهد خود ايشان است كه بايد به اين امر به عنوان يك الزام اعتقاد داشته باشد. و گرنه كمابيش در طول عمر همراهش خواهد بود همانطور كه دوستان راهنمايي كردن شما در فاز شناخت هستيد و بايد واقعيتها را ببيند نه آنچه را دوست داريد تصور كنيد . ما نميدانيم در معيارهايي كه براي ازدواج انتخاب كرده ايد درجه اهميت هر يك از اين خصوصيات چقدر است قطعا بايد يك محاسبه بفرماييد اگر دوست داشته باشيد ادامه پيدا كند هر چه دوستان بگويند شما باز از زاويه ديگري نگاه مي كنيد و برعكس هم همينطور.
آنچه بديهي است انسان عادي از خوردن شيريني و غذاي لذيذ و طبيعت بسيار زيبا حداقل بايد احساس خوبي و رضايت و ...داشته باشد و دوران نامزدي هم ....!!!
در هر صورت با صبر و تامل بيشتر و با توصيه هاي دوستان عزيز تصميم گيري نماييد. و از توكل به خداوند متعال نيز حتما بهره بجوييد.

از همه دوستای خوبم که سعی کردن کمکم کنن ممنونم.
ارتباطم رو قطع کردم تا کمی جدی فکر کنم ، سخته الان که می خوام به موضوع فکر کنم دائم نکات مثبت و خاطره هامون جلوی چشمم میاد.
وقتی گفتم تصمیم گرفتم فکر کنم و موقتا میخوام که ارتباطی نداشته باشم خیلی ناراحت شد و گفت باشه اما این کارت تاثیر بدی رو رابطمون میذاره، این حرف بیشتر منو از ادامه دادن ترسوند.
خانوادمم متوجه شدن و نگرانن.
بچه ها دعا کنید بتونم یه تصمیم عاقلانه بگیرم ، تصمیمی که به صلاحم باشه.
:72:

منم تقریباً همین مشکل رو دارم.
در مورد حرف نزدن که خوندم هرچی بیشتر تلاش کنی اون بیشتر پس می کشه. در کل مردها گاهی این سوال رو با رفتارشون و بر خلاف نیت قلبی شون در زن ایجاد می کنند که" آیا اصلاً دوستم داره؟" همسر من(ما 10 ماهه عقد کردیم) هم تا حدودی مشکلات کوچک زندگی رو در آینده بزرگ می بینه و گاهی به شدت غمگین و دلمرده می شه و هرچی می پرسم هم جواب درستی نمی ده و من به اشتباه هی می افتم تو دور اصلاح و گاهی دعوا و گاهی معذرت خواهی الکی و...به هر حا تجربه بهم نشون داده که: اگه از لحاظ ارتباطی و احساسی یه کم بی خیالش بشی و خودت و فکرت رو به چیزهای دیگری مشغول کنی به احتمال قوی این فاز رو می گذرونه و خودش به سمتت میاد و اگه "اون"باشه که به سمتت میاد اون وقت شرایط بهتر می شه . ولی اگه هی تلاش کنی برای بهبود رابطه اون هی دورتر و دورتر می شه و حتی ممکنه واقعاً حس کنه دوستت نداره و نمی دونه چرا. در صورتی که دلیل این حسش رفتار خودته که با نیت خیر انجام دادی.واقعاض من هم نمی دونم چرا آقایون اینجورین و از این بابت اذیت می شم ولی تجربه ام نشون می ده که معمولا اینجوریه.
2. اینکه شنیدم خیلی از این دست مشکلات مخصوص دوران عقده و با زندگی مشترک و اینکه حس کنی بعد از کارش میاد پیش تو و خیلی چیزهای ساده زندگی مثل خریدی که برای خانه می کند خلائی که می گی رو پر می کنه. چون خیلی وقت ها ما دوست داریم حضور و دوست داشتن شوهرمون رو حس کنیم و این مسئولیت رو گردن تلفن می اندازیم و مردها هم در صحبت به قدرت زن ها نیستند.

ملیکا سادات عزیز
از الان اینقدر به فکر تغییرنامزدت نباش چون قطعا مقاومت میکنه.
مردها هرچه تلاششون بیشتر باشه،جدیترند و ممکنه کم جاذبه تر برای همسرشان به نظر برسند شما میتونی این خصوصیت همسرت را(بدون تغییر )بپذیری؟
بپرس ببین بخاطر چه خصوصیاتی دنبال تو اومده ؟ایا واقعا اون شخصیت واقعی تورو پسندیده و میخواد؟
کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی را مطالعه کن ،شاید راهکار مناسبی برات داشته باشه.
خوشبخت و شاد باشی.

سلام عزیزم من4 ماهه عقد کردم و مشکلم دقیقا مثل شماست و کاملا در کت می کنم تا چند هفته پیش منم همین حالات رو داشتم و به شدت افسرده شده بودم اما الان به این نتیجه رسیدم که گریه کردن و افسرده شدن فقط وضع رو بدتر میکنه . من دختر شاداب و اهل خنده هستم و اوایل فکر می کردم طرفم همین جوریه اما بعد که متوجه شدم شوهرم کسل و غمگینه مستقیما باهاش حرف زدم و علتش رو جویا شدم و متوجه شدم قسمتی از این حالاتش به خاطر فکر و خیال زندگی آیندمونه (منظورم خونه و مراسم عروسی و...) و هم چنین به خاطر خستگی کاره و قسمت دیگه اش به خاطر اینه که برخانواده همسرم جو افسرده ای حاکمه . حالاکه علت رو فهمیدم دیگه ناراحت نیستم و به جای این که منم مثل همسرم بی حال و حوصله بشم دارم تمام تلاشم رو میکنم که ازاین حالت درش بیارم. به بهونه های مختلف غافلگیرش میکنم . سعی میکنم از هر فرصتی که پیش هم هستیم برای شادکردن خودم و همسرم استفاده کنم و خدارو شکر تاحدودی موفق بودم . همیشه امید وار باش . این مشکلی نیست که حل نشه چون خودم در گیرش هستم میگم و دارم نتیجه میگیرم :46:

دوست گلم سلام.چطوره از نامزدت بخوای از نظر سلامت جسمانی با انجام یک چکاپ کامل خودشو چک کنه.گاهی وقتا بیماری های ساده ای مثل کمبود آهن خون باعث علائمی مثل خواب آلودگی و خستگی زیاد میشه.شایدم جسمش از کار زیاد خستس و نیاز به چند روز تفریح یا سفر داره.به هر حال دو تایی برین مشاوره بازم بهتره.مرسی