من یک فراری هستم....

سلام.... :72:
نمی دونم از کجا بگم یا نمیدونم چطوری بگم! من یک فراری ام.. یک فراری خسته و بی حوصله ..
کسی نیست که بخوام براش درد دل کنم.. یه زمان فکر می کردم همسرم هست اما نبود ! اما نیست!
خیلی خسته ام شاید درست نباشه انقدر گنگ حرف بزنم اما درونم به اندازه همه نوشته هام گنگ و مبهم شده، خدایا به وضوح حضورت رو حس می کنم اما میدونم تو هم میدونی که چقدر گیج و کلافه شدم!!
چند روز دیگه عروسی منه! عروسی؟ اما چرا انقدر خسته ام؟ چرا هیچ شوقی ندارم؟ چرا میخوام هیچ جا نباشم، هیچ کس رو نبینم، هیچ چیزی رو نفهمم؟؟
چرا الان که باید خوشحال باشم همه چیز، همه خاطرات بد، همه حرفها، همه سختی ها اومده جلوی نظرم؟ چرا از زندگی با همسرم وحشت دارم؟ چرا از خونه ای که داریم آماده اش می کنیم متنفرم؟ چرا تنها دلخوشی و دلیل خنده هام یه دختر بچه 2 ساله اس که مثل دیوونه ها دلتنگش میشم؟ هر کاری بخواد براش می کنم! انگار میخوام خودمو به زور وارد زندگی اون کنم، انگار میخوام مثل اون فکر کنم، مثل اون زندگی کنم، کاش هیچ کاری نداشتم جز اینکه با اون باشم، باهاش بازی کنم، زندگی کنم...
خدایا من فراری ام، از تک تک لحظه ها، از این اتفاقات، از این روزها، از لحظه های آینده... چقدر بشنوم که بعد از عروسی همه چیز درست میشه؟ اگه درست نشد چی؟ من با این احساس مسخره ام چی کار کنم؟ من و همسرم تبدیل به موجوداتی شدیم که نه طاقت باهم بودن رو داریم و نه بی هم بودن!
چی قراره درست بشه؟ کی قراره درست بشه؟ من از زندگی مشترک میترسم، من از وضعیت الانم می ترسم، من از برگشتن به گذشته می ترسم، من از خودم از این لحظه ها می ترسم.......



:72:

شاد عزیز، سلام.
چقدر خوب احساستون را درک میکنم، وقتی جملاتتون را میخوندم حس میکردم این سطور به دست خود من نوشته شده اند. البته من هنوز ازدواج نکردم و به این امیدم که با همسری خوب به آرامش برسم............اما گویی این احساس هم خیالی بیش نیست......... دلم میخواد از همه چیز و همه کس فرار کنم.....دلم میخواد تا آخر دنیا تک وتنها پیاده برم......... دلم میخواد هیچ وقت پا به این دنیای خاکی نمیگذاشتم....
شاد عزیز، شما تنها نیستید...........
من دلم آرامش میخواد...........فقط آرامش...........بیاید دعا کنیم خدا به هممون آرامش بده...........و حس خوشبختی..........
من براتون دعا میکنم.......باید به خدا توکل کنیم........
الا بذکر الله تطمئن القلوب
:72:

ســلام خانم شاد!
وقتی بعد از چند ماه دوباره اومدم به تالار سر بزنم به هیچ وجه فکر نمیکردم شما هنوز مشکلتون حل نشده باشه! واقعا متاسفم.
ببخشید که می پرسم! من دقیقا متوجه نشدم این موضوعی که باز کردید صرفا "درد دل" هست یا "دنبال راه حل هستید" و یا چیز دیگه؟!

فقط یادتون باشه ما خودمون هستیم که سرنوشت و میسازیم .

شاد گل می گی چی اینقدر ناراحتت کرده؟ از چی دلگیری؟

سارا عزیز:72:، ممنونم از همدردیت. هیچ چیزی خیالی نیست! مطمئن باش به اون چیزی که میخوای میرسی عزیزم... اما سعی نکن از همسر آینده ات انتظار آرامش داشته باشی، هیچ کس به ما آرامش نمیده به جز خودمون، اما من از خودم فراری شدم...
:72:

پرشین من عزیز :72:، خیلی خوشحال شدم که دوباره به تالار اومدین، امیدوارم مشکلات شما حل شده باشه. بعضی از مشکلات هستن که نباید بهشون گفت مشکل، در واقع بخشی از زندگی هستن و باید باهاشون زندگی کرد، موضوع زندگی من هم همینطوره، شاید اوایل سلاح بسته بودم که با مشکلم بجنگم اما الان می بینم که نمیشه جنگید و یا بهتره که نجنگم! فعلا تسلیم شدم ..
چیزی هم که نوشتم یه چیزی تو مایه های هر دوس یعنی هم درد دل، هم راه حل!
:72:

سورنای عزیزم:72: نمیدونم چطوری احساسم رو بیان کنم، بعضی وقتها میشه که آدم دوست داره با تمام وجود به یک نفر اطمینان کنه! اما بعد نگاه می کنه و می بینه که کسی نیست! بعضی وقتها هست که میخوایم یه تغییری توی زندگیمون بدیم، تا حدودی سعی می کنیم اون تغییر رو توی ذهنمون شفاف کنیم اما انقدر از اطراف انرژی منفی میرسه که جز یه صفحه کدر چیز دیگه ای جلوت نمی بینی! چرا باید کاری کنن که زندگی منو همسرم مثل یه زمین فوتبال بشه و تازه منو همسرم توی یه تیم نباشیم! چرا باید همسرم منو اونجا تنها میذاشت و میومد؟ پدرم امکان خروج از کشور رو نداشت... خیلی تنها بودم... خیلی مسخره بود، خیلی مسخره اس، وقتی به کاری که نکردی متهم میشی!
:72:

:72:

با حرفتون مبنی بر اینکه این موضوعی که بیان کردید جزئی از زندگیتون هست اصلا موافق نیستم!

هر ناراحتی علتی داره و هر کسی هم به نوعی درگیرش میشه ولی اونچه مهمه اینه که در نهایت به ارامش برسید!

من نمیدونم شما معیارتون در رابطه ازدواج چی بوده و هست ولی اونچه که مشخصه شما هنوز تردید دارید و این تردید با توجه به مدت زمانی که گذشته جای بحث داره!

اینکه چی باعث شده شما همچنان دو دل باشید و این نگاه و به زندگیتون دارید؟ و .... برمیگرده به برداشت های شما از زندگیتون و مسیری که طی کردید و همچنان دارید طی میکنید

شاید حرفم چندان درست نباشه ولی احساس میکنم شما خودتون رو در مقابل عمل انجام شده می بینید!

با مثالی بخوام بگم اینکه: شما میخواین دستتون رو ببرید داخل لانه زنبور ولی حتی مطمئن نیستید که ارزشش رو داشته باشه و دستتون به عسل میرسه یا نه! و از طرفی اصرار دارید که اینکارو بکنید و به هیچ راه و مسائل دیگش دیگه فکر نمی کنید.

من نظرم اینه که اصل ازدواج برای اینه که با هم به ارامش برسید نه اینکه صرفا چون میگن سنت هست باید انجام بگیره! نمیگم بده ولی در شرایط مناسبش.

سالی که نکوست از بهارش پیداست!

امیدوارم بیشتر فکر کنید. :72:

سلام شاد خواهر بزرگوارم.....
من همیشه می گوییم و گفته ام شما دلسوزترین فرد تالار هستید و برای همه دلسوزی می کنید و کرده اید....حال چه شده...این دلسوز ما خود دل سوخته شده؟؟

سخت است....حال می گویی چه؟؟؟
خب کنار آمدن با واقعیت!!!
اما سخت تر می دانی چیست؟؟؟
تلاش برای رسیدن به حقیقت.!!!
شاد عزیز شما همینک در واقعیت زندگی می فرمایید زندگی را شروع کرده اید....نه اشتباه نکنید نگویید تازه از فردا می خواهم شروع کنم....شما خیلی وقت است در جریان زندگی قرار دارید و با ان دست و پنجه نرم می کنید.....شاید دلیل کلافه بودنتان هم این است که فکر می گنید زندگی را خیلی وقت است شروع کرده اید.....اما نه!!!

هنوز زندگی و شروع نو در پیش است....چرا به استقبالش نروی؟؟
به استقبال رفتن یعنی تلاش برای رسیدن به حقیقت.....و درجازدن یعنی نادیده انگاشتن واقعیت...
اری شاد گرامی گاهی ما در کنارهم نیستیم و مانند تیم ها در روبه روی یکدیگر قرار دریم...
اما آیا شاهد مسابقات فوتبال بوده ای....تیم ها قبل از بازی چه می کنند؟؟؟
به زمین حریف رفته و روبوسی می کنند و کینه ها را خالی....آری یک قدم تیم حریف جلو می آید و یک قدم هم تیم میزبان...

بعضی اوقات لازم است ما پیش قدم شویم و متقابلا منتظر قدم های نو.....
شاد خواهر گرامی اگر بخواهی یا نخواهی یک زندگی دارد شروع می شود.....اکر تو نخواهی هم زندگی جریان دارد ...اگر تو خسته باشی باز زندگی دوام دارد......
پس در هر حال زندگی به پیش می رود.....
شاد عزیز تو بگو>>>>بهتر نیست با جریان زندگی همراه شویم انگاه کمتر خسته خواهیم شد و کمتر ناراحت....زیرا در جهت مسیر زندگی و با توان به پیش می رویم ....اما وای به روزی که در مقابل این مسیر بایستیم.....به نظرت چه کسی زیر فشارها و مشکلات ان نابود می شود؟؟؟

بسیار پیش می آید همسرمان ما را درک نمی کند.....شاید بکل وابسته نظرات دیگران است و گوش دهنده به خانواده خود تا به شریک خود.....
اما فکر کرده ای چرا؟؟؟
خانواده چه دارد؟؟؟
چرا ما خود را جایی خانواده او نگذاریم...چرا ما قدری شبیه مادر او نباشیم و قبل از اینکه در نقش همسر باشیم ....مهر مادری را به او بخشیم...تا بفهمد و درک کند محبت را و متقابلا ببخشد مهر خود را.....
می دانم سخت است و طاغت فرسا.....اما با شناختی که از خواهر بزرگوارم ""شاد" عزیز دارم او به این راحتی ها کم نمی آورد...اگر امروز هم گله ای دارد فقط برای بیان احساسات و تخلیه ان است نه نشانه ضعف.....گاهی نوشتن و دردودل کردن انسان را به اوج می برد ...و فرو می نشاند آن حس>><<نه شاد عزیز؟؟؟؟

ممنونم دوستان عزیزم :72:

پرشین من عزیز :72: ، شاید حق با شما باشه، درسته من تردید دارم اما این تردید من اینبار به خاطر وجود همسرم نیست! وجود خود من باعث تردیدم شده، انگار که یک آینه جلوی روم گرفته باشن و من تا به حال خودم رو ندیده باشم، من از دیدن خودم شوکه شدم! شاید به نظر مسخره بیاد اما تازگی ها خوابهایی می بینم که به این تردیدم دامن میزنه، شاید الان بهترین شخصی که می تونست کمکم کنه همسرم باشه اما نمی دونم چرا نیست! درسته توی بدترین شرایط روحی منو تنها گذاشت بدترین شرایط روحیم الان نیست، چند ماه پیش بود، اما الان همه چیز توی وجودم جمع شده، مثل یه زهر، مثل یه بغض...
:72:

نقاب عزیز :72:، ممنون از دلگرمیت... شاید کسی ندونه اما خیلی وقته که پارو نمی زنم، خیلی وقته که گذاشتم همه چیز هر طور که میخواد اتفاق بیفته! خیلی وقته که نشستم و نگاه می کنم... حرفهایی شنیدم که تا مغز استخونم رو سوزوند، چیزهایی دیدم که اشکام رو سرازیر کرد ... چقدر لبخند زدم در برابر کسانی که بهم ریشخند می زدن! چقدر سکوت کردم در برابر کسانی که سرم فریاد کشیدن! اما همیشه آرامش داشتم، چون خودم روی پای خودم بودم، از همه چیز گذشتم چون توانش رو داشتم.. اما الان چی؟ الان که همه چیز مثل یه کوه افتاده روی دوشم، هنوز توی مسیرم، دارم با جریان آب جلو میرم، اما به همون میزان هم دارم فرو میرم..

:72:

نمی دانم ""شاد"" عزیز چه بگوییم...آخر من در حال شما نیستم....
من تنها با دل خود با شما همراه هستم....نمی دانم شاد عزیز از چه چیزی فرا می کند .. شاید از خودش....ولی از خودش به کجا پناه خواهد برد...جز خودش!!!

کاش می توانستم شما را درک کنم ولی من هم سردرگم هستم چون نمی دانم از چه جهتی سخن می گویید....ولی می دانم شما خود بهتر از هر کسی با زندگی مشترک و با سختی های زندگی آشنا هستید و یکی از بزرگترین ان را پشت سر گذاشته اید....پس جایی نگرانی نیست....
امیدوارم مشکلتان حل شود از صمیم قلب دعا می کنم:72:

:72:
شادی عزیزم،
داری با خودت چه می کنی ؟


« ....
شما دخترها جوان هستید. دوست داشتنی ، به زودی از جنگل درس خواندن ها بیرون می روید و به محوطه ی باز زندگی می رسید. در ان می رقصید ، گریه می کنید . در ان همه چیز را می یابید و از دست می دهید، گاهی همزمان.

در این زندگی از همه چیز می توان چشم پوشید - چشم پوشیدن فریبنده ترین طریقه ی از دست دادن است - همه چیز مگر یک چیز .

آنچه می خواهم به شما بگویم گفته ی مادر بزرگم است، چند ساعتی پیش از مرگش این را به من گفت - زنی بود روستایی، تنها زن کمونیست دهکده اش ، در تمام عمر بدبختی به سرش باریده بود : بچه ای معلول ، یکی دیگر که در اردوگاه کار اجباری مرد، بیماری ها و فلاکت انگار از آسمان می بارید . یک روز - آن موقع دوازده یا سیزده سال داشتم - از او پرسیدم : ماما بزرگ چه چیزی در زندگی مهم تر است ؟ جوابش را فراموش نکرده ام :

فقط یک چیز در زندگی به حساب می آید، کوچولو . و آن نشاط است . هیچ وقت اجازه نده کسی آن را از تو بگیرد .
... »

«کتاب دیوانه بازی - کریستین بوبن»

سلام

شاد عزیز

احساست را زیبا بیان می کنی ، تأثیر گذار ، اما مبهم .

اگه بخوای با هم همدل باشیم ، و اگر بتونیم حداقل با گفتن ناگفته های دلت سبک بالت کنیم و

اگر هم شد ، راهی و حرفی که آرامت کند از دوستان بشنوی ، نیاز است کمی واضح تر بگی ،

جزئیات لازم نیست ، فقط کافیه بگی دقیقاً چی آزارت میده ، از چی نگرانی ، و چی وکی شد

که سر رشته از دستت خارج شد ؟ و مهمتر از همه از زندگی و آینده چی میخوای که یا فکر

می کنی نیست ، یا می ترسی که نشه .

بهتر نیست حداقل دوستان همدردیت را با واضح تر گفتن ، از سرگردانی در بیاری ، تا باهات

همراه بشن ، با همدردی و همدلی ، و تنها نباشی .

بزار ما هم بخشی از این کوله بار غم و تنهائیت را به دوش بکشیم ،

وگرنه به چه دردی میخوریم ..... ؟؟!!

نزار احساس کنیم برای تو به هیچ دردی نمی خوریم .

شادی و آرامشت را از صمیم قلبم از خدا می خواهم

*

شادی عزیزم :72:
مراقب خودت باش:43:
میدونی احساس میکنم که اون ارامشی که قبلا میگفتی در همه شرایط داری یه کم از وجودت رفته
یعنی دیگه مثه گذشته اروم نیستی(واسه همینه که شوکه شدی)
خوب چون گفتی که عروسیت نزدیکه شاید دلیلش این استرسها باشه
البته ما از اتفاقایی که واست(در درونت افتاده) خبر نداریم
اما اگر بتونی گذشته رو کمتر به یاد بیاری شاید ارامتر بشی
شاید هم بهتر باشه که اندکی توقف کنی و عروسی رو عقب بندازی

نقاب عزیز :72: من هنوز وارد زندگی مشترک نشدم، خیلی چیزها رو نمی دونم، خیلی جاها کم میارم، اما اون چیزی که تا به حال بهم کمک کرده یه لبخند مسخره بوده! تصمیم گرفتم دیگه نزنم! شاید بهتر باشه همه بفهمن اونجوری که نشون میدم نیست! آخه من اهل حرف زدن با کسی (اطرافیان) نیستم، فقط با همسرم راحت بودم که اونم دیگه....
:72:

طاهره عزیزم :72: چه جملات زیبایی... نشاط! نمیخوام ناشکری کنم، همه چیز خوب و عالیه اما شاید خیلی وقت باشه که از ته دل نخندیدم، خیلی وقته که یه روز بدون بغض نداشتم! شاید تقصیر خودمه! نمیدونم همسرم بود که خنده های از ته دلم رو ازم گرفت یا خودم یا ... اما کسی نمیتونست منو غمگین کنه، شاید من ابلهانه دنیامو ساختم!!!
:72:

فرشته مهربان مهربانم :72: ببخش اگه گنگ صحبت می کنم، دلیل گنگ صحبت کردنم دست خودم نیست، چون ذهنم آشفته و گنگه و از طرفی هم چون زیاد عادت به درد دل ندارم میترسم واضح درددل کنم.
شاید واضح ترین شکل این باشه که بگم، 5 شنبه هفته آینده روز عروسی منه، اما هیچ شور و اشتیاقی ندارم، خیلی کلافه و خسته ام، از زندگی مشترک می ترسم، می ترسم نتونم از پسش بر بیام، میترسم همسرم خاطرات تلخ گذشته رو تکرار کنه، می ترسم به سیم آخر بزنم و جواب کسی که دو سال با تمام وجود و قدرتش آزارم داد رو بدم! می ترسم بزنم زیر همه چیز و فرار کنم... من همسرم رو دوست دارم خیلی زیاد اما می ترسم.. شاید ایمانم کم شده (کم شده خودم میدونم) با وجودیکه به وضوح جای قدمهای خدا رو می بینم با وجودی که پشتم به بودن خدا گرمه، اما همه چیز مثل یه بغض گره خورده توی گلوم، من از خودم می ترسم ...
:72:

شاد عزيز

اميدوارم كه بتوانم شما را به درستي فهميده باشم .

به دليل طولاني شدن دوره بيماري و نقاهت و سختي هايي كه در اين مدت كشيده ايد و صد البته فشارهاي جانبي و خانوادگي كه داشتيد روح شما خسته است . ضمن اينكه در اين لحظات درگير و دار راه اندازي مراسم ازدواج هم هستيد و....

شما احتياج به يك استراحت اساسي داريد و استراحتي كه فقط مال خودتان باشد و طبق برنامه ريزي ها ي شما لحظه لحظه اش شكل بگيرد .

در اين لحظه دل شما اميد به همراهي كس يا كساني را دارد كه آنها را از جان ودل فرياد مي زنيد ولي صداي شما را نمي شنوند .

عزيزم غصه نخوريد . اين رسم زندگي است . گاهي حتي نزديكترين فرد به انسان دورترين فرد مي شود . اين به دليل بي توجهي فرد نيست به دليل توقعي است كه ما از ديگراني پيدا مي كنيم . در بسياري از موارد اين ما هستيم كه به اشتباه از ديگران طلب مهري را مي كنيم كه در توانشان نيست .

باز هم مي گويم شاد دختري نيست كه با اين بادها به لرزه بيفتد فقط خسته است .

تو به شاد كمك كن . بگذار در آغوش مهربان تو به نرمي بياسايد و خستگي تن و جان و روانش را به دور بريزد . در آغوشش بگير . با شاد مهربان باش . دوستش داشته باش و محترمش بدار كه او نزديگترين فرد به تو ست . بيرون خبري نيست هر چه هست در درون تو و انديشه ي تو ست .


موفق باشيد شاد عزيز

کاترین عزیز :72: درست میگی آرامشم نیست که دارم دیوونه میشم، موضوع سر عقب انداختن یا جلو انداختن مراسم نیست، نمیدونم چرا اما شدیدا توی این شرایط به همسرم احتیاج دارم به اینکه حضورش رو حس کنم، من هنوز نمی دونم همسرم برای چی میخواد با من ازدواج کنه.. فعلا نمیدونم چی میگم، فعلا نمیدونم چی میخوام، باید خودمو آروم کنم اما تواناییش رو ندارم....
:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

ممنونم آنی عزیز :72: درسته شاید یک استراحت طولانی کمکم کنه، یک استراحت طولانی! روحی نه جسمی، جسمی که 2 ماه در حال استراحت بودم که یک ماه و نیمش رو با یه دختر غریبه سر کردم که جایگزین بودن همسرم بود! کاش میشد بی تفاوت باشم، اون وقت میتونستم از لحاظ روحی هم استراحت کنم و به چیزی فکر نکنم، کاش فراموشی می گرفتم... کاش میشد دلم رو از جاش در بیارم...

:72:

عزيزم شاد گرامي

با همسرتان صحبت كنيد همين سوالها را از وي بپرسيد . به خود فرصتي دوباره دهيد كه بتوانيد دمي بر شانه هايش بياسائيد و تكيه گاه تان گردد .شما نيازمند يك لحظه باشكوه هستيد تا تمام افكار بد از تن و روحتان كنده شود . خودتان اين لحظه باشكوه را طراحي كنيد .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

خانمي حساس شده ايد

من رو شاد گرامی ببخشید. شاید بگویید دیگر زمان آن نیست و گذشته. ولی ای کاش می توانستید عروسی را عقب بیندازید و دقیق تر راجع به همسر خود بیندیشید. همه چیز دوست داشتن نیست. این را چون از چند و چون زندگی شما به طور نسبی خبر دارم می گویم. شما نیازمند اندیشیدن بیشترید. لااقل بیندیشید همسر خود را شناخته اید و شناخت خود را مبنای زندگی مشترکتان قرار دهدی

شاد خوش سخنم

شاید منم همون حرفای آنی عزیز را برات دارم ، اما به زبانی دیگر.

باور کن تنهایی یک نعمته .

وقتی شرایطی پیش میاد که از همه کس و همه چیز نا امید می شوی ، اغراق نیست اگه

بگم انتخاب شده ای ، ای عزیز برای این دلیلها دارم که اینجا مجالش نیست .

قدر بدان ، سختیها را ، نامهربانیها را ، و تنهایی ها را ، که گهر ساز است .

نمی خواهم شعار بدم ، که تجربه کرده ام .

میدونی شاد عزیزم ، روزی با اون یکتای همیشه تنها و دائم همراه ، خلوتی بود ، دیدم ، نه

اینکه فهمیده باشم ، که دیدم ، با تمام وجودم دیدم ،که من کی را بخوانم !، چی بخواهم !

و....؟؟؟ غیر از اون که کسی نیست ، همه چیز محوه ، در اون محوه و.... حاصلش شد این

جمله که از سوی خودش بر دلم نشست که :

"غیر از تو کسی نیست که مرا کسی غیر از تو باشد "

وه که چه آرامش و چه لذتی نصیب ساخت با این کلام ......

و اینها حاصل تنهایی ها از این جنس بود ،و با همه و بی همه بودن ، و تنها امید را داشتن ،

امید به اون که ، همه جا ، همه وقت ، همه جوره و مهربان و دلسوز با من است با تو است

و.... با همه است .

آره آنی خیلی خوب گفت ، نباید توقع از کسی داشت ، اصلاً مگر کسی هست ؟، وقتی او

باشد .

شاد گلم !

فکر می کنم روزگاری غرق دنیای قشنگ وصل و معرفت بوده ای و سر خوش، .... به او گفته

ای " فقط تو ، و " رضاً برضائک ... ،و..... " .

نمیدانم آری یا نه ، اما اگر این بوده ، این امتحان اوست ،نه برای مچ گیری که برای تثبیت ، فقط

کافیه حواس جمع باشه و باور کنی که همینه .

و اونوقت در جستجوی معارفش باش ، معارف عشق آفرین و.... خودش کمک می کنه که در

یابی .

کافیه از غیر بگذری و فقط او بشوی ، در عمل ، در واقعیت ، آنوقت می بینی این آتش بر تو

سرد می شود ، آن سان که بر خلیل .

الهی شاد ببینمت گل خوشبو :

ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد


**

:72:

شادی گلم:72:
احساست نسبت به خودت چیه ؟ در مورد خودت چه احساسی داری ؟ آیا خودت رو دوست داری یا به خودت نامهربونی ؟ از خودت راضی هستی یا نه ؟ ...

عزیز دلم :72:
خودتو به جریان آب نسپار ، بلند شو ، یه کاری بکن ، پارو بزن ، همینطوری نشین ، نترس، بلند شو ، حرف بزن ، اگه لازم می دونی داد بزن ، بخند، نه ریشخند و نه لبخند مصنوعی ، از ته دلت بخند، طلب کن ، بخواه ، قفل نشو ، سکوت نکن ، بنویس ، بریز بیرون هر چی تو دلته ، انبارشون نکن، از گله هات ، از تردیدهات با همسرت صحبت کن ، از ترسهات ، از نگرانیهات ، بزار تو رو بفهمه ، بزار به تو برسه ، باهاش همگام شو ، بزار با تو قدم برداره ، آزاد کن خودتو ، براش بنویس ، دعوتش کن بیاد تو این تالار و همه ی حرفهای نشنیده ی تو رو بشنوه ، از درد و دل واهمه نداشته باش ، نترس ، نترس عزیز من ، همه ی بارو به تنهایی به دوش نکش ، واقعا شاید لازمه مراسم ازدواجت رو عقب بندازی ...

آنی عزیزم، با همسرم صحبت کردم، اما شاید من و همسرم زبون همدیگه رو متوجه نمیشیم، ترجیح دادم سکوت کنم. لحظه های ما پر شده از سوء تفاهم! شاید جمله «نه عزیزم منظورم این نبود» رو بارها و بارها به هم گفتیم و از هم شنیدیم!
نه عزیزم، منظورم بیماری تو نبود!
نه عزیزم، منظورم رفتار تو نبود!
نه عزیزم، بهتر به قضیه نگاه کن!
نه عزیزم، چرا بدترین برداشت رو می کنی!
.
.
عزیزم بهتره ادامه ندیم این بحث به جایی نمی رسه!
درسته من حساس شدم، اما شاید خیلی دیر حساس شدم، خیلی قبل تر از اینها باید حساس میشدم، لحظه هایی توی ذهنم مرور میشه که از نوشتنشون شرمم میاد و از حماقت و گذشت خودم عصبی! نمیدونم چی بگم..
:72:

سورنای عزیز، من هیچ وقت نمیتونم کسی جز خودم رو بشناسم، همسر من انسان بدی نیست، مشکل از منه، از منی که اونطورکه باید با خودم خوب نبودم، منی که از همه چیز ساده گذشتم. منی که فکر نمیکردم همه بغضای فروخورده ام یه روزی جلوی نفسم رو می گیره... خیلی وقت پیش همه چیز رو سپرده بودم به دست خدا، پس بهش اطمینان دارم... الان نمیتونم هیچ تصمیمی بگیرم چون میترسم کار از کار خرابتر بشه، چون گیجم و نمیتونم درست فکرکنم...
:72:

فرشته عزیز، میدونم هیچ کسی غیر از اون نیست، خیلی وقتها صداش کردم، خیلی وقتها دلم براش تنگ میشه.. خیلی وقتها به خودم اومدم و دیدم کسی جز اون کنارم نیست، اما آدم همیشه در حال تغییره، تغییر باعث سردرگمی میشه و باعث فراموشی... نمیدونم، فکر می کنم توی این 10 روز، 10 سال پیرتر شدم، دارم میرم جلو، نمیدونم چی در انتظارمه..
:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

طاهره عزیزم ممنون :72: تازه فهمیدم چه اتفاقی افتاده، هیچ چیزی عوض نشده، هیچ چیزی تغییر نکرده، هیچ اتفاقی قرار نیست بیفته، من خود من تبدیل شدم به یه آدم تکراری!!!!!!!!!!!!!!!!!!! وای باورم نمیشه، خیلی وقته کارهایی که شما گفتین بکنم رو نکردم، خیلی وقته که هیچ تغییری توی خودم ایجاد نکردم، همین باعث شده همه چیز بهم فشار بیاره، همه چیز برام بی معنی بشه، از دیگران توقع داشته باشم، ازشون دلگیر بشم و به دل بگیرم.. همین باعث شده دیگران به نظرم از خودم مهمتر بیان و آزارشون برام غیر قابل تحمل بشه... من در حال خودکشی بودم...
حرفهایی که شما عزیزان زدین کمکم کرد فکر کنم در مورد همه چیز و خودم... من از خودم فراری ام چون تبدیل به یه آدم خسته کننده و تکراری برای خودم شدم، من از خودم فراری ام چون خودم منو یاد دردهام میندازه، چون خودم چیز خوشحال کننده ای برام نداره....



بهتره اول خودم رو رفرش کنم و بعد به باقی مسائل برسم، به کمکتون احتیاج دارم، یا باید کاملا ببخشم یا ...

:72:

سلام شادی عزیزم،

بعضی وقتها آدم به کمک تخصصی یه روانشناس نیاز داره، فکر نمی کنی الان وقتش باشه؟
در همچین شرایطی دارو درمانی هم معقول به نظر می رسه. پایین آوردن سطح استرس می تونه بهت کمک کنه که دید واضح تری داشته باشی و بتونی مسائل رو حل کنی.

عزیزم وقتی آدم آشفته ست، و تکلیفش با خودش روشن نیست، بهتره تا می تونه دیگران رو درگیر نکنه. مطرح کردن مسئله وقتی سودمنده، که توانایی روحی و ذهنی پرداختن بهش و حل کردنش رو داشته باشی.
شاید بهتر باشه که قبل از اینکه همسرت و اطرافیانت رو بیشتر از این درگیر کنی ( چون مطمئنا همین الان هم تا حدودی از وضعیتت آگاهی دارن )، با یه روانشناس صحبت کنی و سعی کنی روحیاتت رو تعدیل کنی. که بعدا با روحیه ای قوی تر به بررسی و حل مشکلاتت بپردازی.
قطعا همسرت هم مشکلاتی داره، که دلش می خواد مطرح کنه. وقتی موضوع رو پیش بکشی، باید ظرفیت پذیرش ایشون رو هم داشته باشی.

راستی یه چیزی.
تو حتی الان هم که تا این حد پریشونی، قدرت روحیت تحسین برانگیزه.
من مطمئنم همسری که این شادی انتخاب کرده، یه دلیلی برای توجیه کاراش داره. بهش بدبین نباش honey .
:72:

ببخش ، راحت باش ،

آرام آرام به خودت نگاه کن ، غریبگی نکن باهاش ،

ازش دور شدی مدتیه ،

همنوجوری که فهمیدی همش تو دیگران دور زدی ،

به فریادهای خودت برای خودت توجه نکردی ،

همش یه لحظس ، باور کن ،

چشمتو چند دقیقه ببند ،

و انقلابی بریز دور هرچه دلخوری و تلخیه ،

با حال تسلیمی بی اختیار وارد زندگی نشی ها ، نقش هم بازی نکنی یه وقت ،

این کوله بار درد و غمو از پشتت باز کن ، بندازش ته دره فراموشی ،

میدونم ، مطمئنم می تونی ،

یه لحظه توجه کن ،

همه چیرو تو ذهنت بنویس تو یه کاغذ ، حتی محرمانه ها رو ،

بعد مچاش کن و از بالای سرت پرتش کن به طرف عقب سرت ، و برو جلو ، آرام و شاد ،

اسمت هم که شاد گذاشتی ،

یالله زود باش ، میخوایم شاد ببینیمت ، دل ما هم شاد میشه ، خدا هم خوشش میاد .

خوب ؟ چه کار می کنی ؟ معطل نکن ، هممون منتظریم ، من ، آنی ، طاهره ، سورنا و..... بقیه .
دلت میاد ما رو شادمون نکنی با شادیت ؟،

خدای من هفته دیگه عروسیه ! ،

چه لحظات خوبی می تونه باشه ، اگه تو بخوای ،

ببین ! همه ما هم تصمیم میگیریم بیایم عروسیت ، فقط کافیه بگی چه ساعتی شروع میشه ،

ما هم میایم تالار و برات دعا می کنیم ، و دعاهامونو همینجا می نویسیم و برات میزاریم ، تو هم

در اولین فرصت بخون .

قبوله ؟،

آنی جون ، طاهره عزیز ، سورنا .... قبوله ؟ شما هم موافقین ، اگه آره شما هم بگین همینو ،

شاد ! یادت نره ما منتظر شادیت هستم ، نه ساختگی ، که واقعی


*

philosara عزیز ممنون :72: راستش الان کسی از وضعیت درونی من با خبر نیست، چون طبق معمول در حال لبخند زدن هستم.. راستش دوست ندارم برای آروم کردن خودم قرص بخورم، اینطوری دیگه خیلی احساس ضعف میکنم...
خیلی وقته که نمیتونم با همسرم درد دل کنم، فعلا باید روی خودم متمرکز بشم، من ضعیف شدم، من حرف زدن یادم رفته...

:72:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

فرشته مهربون عزیز، ممنونم، شاید به این سرعت نشه، اما سعی می کنم همین کارها رو انجام بدم، باید خودم رو از روی طاقچه بردارم و گرد و خاکهام رو بگیرم، ممنون که کمکم می کنید...
:72:

سلام
من بخاطر حسی که از حرفات بهم دست داد نظر شخصیمو مینویسم و نصیحت و درس زندگی و . . . بهت نمیدم / دلم میخواد باهات همدردی کنم ( در حد توانم )
من خیلی از موضوعاتی رو که ایجاد کردم برگرفته از مشکلات اطرافیانم بوده و هیچ ارتباطی به زندگی فردی من نداشته .
این مشکل رو میتونم حس کنم چون از نزدیک با یکی که مثل شما یا حدودا مشکلی مثل مشکل شما داشته مواجه شدم و خوشحالم ایشون به نتیجه خوبی هم رسید .
فرار بهترین راهه ( نظر شخصی من ) !
ولی وقتی که مطمئنی راه دیگه ای برات وجود نداره
سردرگمی و گیجی و ناتوانی از تصمیم گیری و . . . برا همه پیش میاد
دوست عزیزم همیشه یه راهی وجود داره و اونم باید به فکر خودت برسه
چون با مشکلاتت داری زندگی میکنی و تشخیص دادی مشکلت چیه و اونو بیان میکنی
یه پیشنهاد دارم . با هر کسی که مشکل داری بشین و بدون تعارف بهش بگو من باهات مشکل دارم و مشکلم هم . . . ( مشکلتو بهش بگو ) اینه
خیلی وقتا تعارفات نمیزاره مشکلمونو بیان کنیم ( منظورم شما نیستید و کلی عرض کردم )
جدایی از زندگی قبلی یا ورود به یک زندگی جدید مشکلات خاص خودشو داره
ولی یه چیزی رو ازم یادگاری داشته باش ( هیچوقت نمیتونی کسی رو پیدا کنی که هیچ مشکلی باهاش نداشته باشی )
پدر و پسر / مادر و دختر / خواهر و برادر / زن و شوهر / دوتا دوست / دوتا همکار / دونفر همشهری و . . . رو نشون بده که هیچ مشکلی باهم نداشته باشن
حتی تو افراد هم اعتقاد هم یه اختلاف نظرهایی وجود داره
زندگی گذشته با خانوادت رو با زندگی آینده با همسرتو مقایسه نکنی بهتره
پدر مادر یه حس خاص به آدم میدن و همسر و فرزند هم یه حس دیگه
چند سوال از خودت بپرس و جوابشو با خودت به نتیجه برسون و نتونستی فرار کن .
چرا به همسری قبولش کردی ؟
( اگه همون حسو نسبت بهش داری فرار نکن . صبر کن )
الان دوباره بیاد خواستگاریت و بخوای از صفر شروع کنی بهش جواب مثبت میدی ؟
( اگه جواب مثبت میدی فرار نکن . صبر کن )
و . . .
اگه نمیتونی خودتو قانع کنی صبر نکن و فرار بهترین راهه و نزار کار از اینی که هست بدتر بشه
فکر آبرو و خورد شدن تو فامیا و بین دوست و آشنا و ترس از آینده ( بعد جدایی پیدا کردن همسر مناسب ) و غرور و به مرور مشکلات حل میشه و . . . باعث ازدواجهای ناموفق و ادامه ناموفق تر میشه
از خانوادت و دوستات و درکل هر کی که احساس میکنی دوست داره کمک بخوا ( نترس و بزار هر کی میخواد سرکوفت بزنه و هر چی تو دلش مونده از انتخاب همسرت رو سرت خالی کنه ) ولی تا نتونستی خودتو با همسرت وفق بدی نزار مشکلت بیشتر از اینی که هست بشه
همیشه گفتم و بازم میگم و خواهم گفت ( مرگ یه بار و شیئن یک بار )
نا امید نشو و سعی کن مشکلاتت رو حل کنی . صبر کن و اگه نتونستی فرار کن !
فرار در این شرایط فکر کنم منجر به طلاق میشه و یه شکست در زندگی زناشویی .
موندن هم فکر کنم به دعواهای روزانه و . . . یه شکست در زندگی زناشویی .
عروسیتو عقب بنداز و نترس از امروزت و مثل یه کوه مقابل مشکلاتت بایست و ماهم تنهات نمیزاریم
به امید روزی که خبرای بهتری از زندگیت تو سایت مطرح کنی .

ببخش زیاد نوشتم . حس همدردی بهم میگه تا آخر عمر برات بنویسم ولی دوستان خسته میشن و رعایت حال اونو هم برام مهمه .

:72:
شادی جونم ،
روشت برای اینکه خودت رو از روی طاقچه برداری و گرد و خاکها رو کنار بزنی چیه ؟

عزیزم مراجعه به روانشناس، و در صورت تشخیص ایشون، دارو درمانی رو از این جهت پیشنهاد کردم که شما در وضعیت فعلی، بهتره که هرچه زودتر مسائل رو هموارتر کنی.
منظورم اینه که به عامل زمان هم توجه کن. وگرنه جدیت شما برای اینکه خودتون مشکلتون رو حل کنید، باعث شده که اینقدر شخصیتتون قابل احترام باشه.
ضعف کجا و شادی کجا!!!:72:

سلام:
از روز اول که به تالار آمدم همه جا صحبت از ( شاد ) بود و حالا اصلا" این شاد اون شادی نیست که اونقدر حرفش بود .چرا ؟من بعنوان یه عضو کوچک فکر میکنم دلیلش یه چیزه :افراط!!
آدم بعضی وقتها خیلی سخت میگیره. چی رو ؟ زندگی رو
راحت باش ! همسرم ... پدرم ... دوستم ....فقط اون .
به برکت صدها مشورتی که دادی ،انرژی مثبتی که به دلهای شکسته دادی ،به پاس اسم زیبایی که داری و دعای دهها دوستی که ندیده ای و ندیده اند حتما"اعتماد کن و برو دنبال کارت. ما مگه کی هستیم ؟حق داریم به لطف او شک کنیم ؟مطمئن باش که دعای دلهای
غمگینی که تو شاد کردی دستت را میگیره یا علی.

شاد عزیزم
اول از همه بگم که خوشحالم از بازگشتت. نگرانی و استرس قبل از عروسی واسه همه وجود داره . تو به خاطر تنها بودن در یک کشور بیگانه آزرده ای که کاملا" حق داری.
فکر میکنم عقب انداختن مراسم دیگه کار درستی نباشه ولی بهتره بری وارد زندگی بشی و بعد می فهمی که این نگرانی ها کمی بی مورده. :72:

شاد عزيزم

لازم نيست آدمها هميشه لبخند بزنند و هميشه سعي كنند كه خوب باشند .

من فكر مي كنم آنقدر براي خوب بودن تلاش مي كني كه يادت رفته حق ها و حس هاي ديگري هم در تو وجود دارد كه نبايد سركوبشان كني .

روش لبخند زدن و حس رضايت در ديگران ايجاد كردن به مرور انسان را فرسوده مي كند تو حق داري ناراحت بشوي عصباني بشوي و حتي گاهي فرياد هم بزني .

اشكالي ندارد . بگذاري ديگران بدانند كه تو قابليت استفاده از اين حس ها را هم داري ولي خودت دلت نمي خواهد از آن ها استفاده كني . اخم كن . سكوت كن و به بقيه هم بگو انساني و در حال حاضر حالت خوب نيست و مثلا عصباني هم هستي يا فرضا ناراحتي . البته با حفظ تعادل و كنترل رفتار كه تنش ايجادنكني .


گاهي برا ي تخليه خودت بايد به بلندي يك تپه و كوه بروي و فرياد بزني . اين كار راحتما انجام بده و فرياد بزن و خشم سركوب شده ات را خالي كن .

این متنو تو دی ماه نوشتم ..دیدم با حال و هوای شاد عزیز میخونه ..تصمیم گرفتم اینجا بگذارمش ..... تو تنها نیستی ..گاهی این حسهای غریب ..گریبان خیلی ها رو میگیره ..باید بپذیریش ..همین ..و شاهدش باشی ............:72:

من يك زنم


متهم هميشه ي تاريخ

مجرم هميشه ي تاريخ

از وراي زمان و مكان

آنجايي كه مرا به جرم ساحر بودن در آتش خشم سوزاندند

من يك زنم متهم هميشه ي تاريخ

هميشه پاي يك زن در ميان است

زندگي هم مرا ترك كرده

حتي يك لحظه بودن و حس زندگي از من دريغ شده

حتي عشق هم زندگي را از من دريغ كرد

يك لحظه ....يك آن ....و ديگر هيچ .... هيچ ....هيج.....

آه مادرم نمي داني چقدر به آغوش گرمت نيازمندم

كاش بودي ......كاش بودي .....

و هق هق هايم را سينه ي پر مهرت مرحمي بود

تو هم چه زود مرا ترك كردي .......

من يك زنم متهم هميشه ي تاريخ

هر اتفاقي كه بيافتد تحت هر شرايطي باز هم من متهمم

من تسليمم

ميپذيرم ...به گناهم اعتراف ميكنم

به گناه زن بودنم اعتراف ميكنم

اما آيا كسي هرگز از خود پرسيد

چه كسي مرا آفريده

مگر من در آفرينشم حق انتخاب داشتم

اين جبر طبيعت بود

كه من زن شدم

كه من متهم هميشه ي تاريخ آفريده شدم

اما بگذاريد بگويم همين يك كلام را

به من فرصت دهيد كه بگويم ....

خسته ام ....خسته ....خسته ...خسته....

از همه ...از همه چيز وهمه كس .....

خسته ام .............خسته ام ....................

شادي عزيز
حرفائي که ميخوام بگم ، شبيه حرفاي آني #29 هست.
سعي کن خودت باشي. تظاهر به هيچ چيز نکن وفکر نکن که وظيفه داري همه رو خوشحال کني ويا هر کاري مي کني بايد به مذاق همه خوش بياد.
زندگي فقط خوشي ولبخند و... نيست . زندگي يه واقعيته با همه پستي وبلنديهاش.
گاهي که از چيزي عصباني مي شي عکس العمل تو به شکلهاي مختلف نشون بده بذار همسرت از شاد واقعي تصوير سازي کنه. قطعا عکس العملهاي متناسب با هر برخوردي بهتر از يه عکس العمل تند برا مجموعه اي از رفتارهاي طرف مقابلته. يه مقدار توقع خودتو از زندگي مشترک ازهمين الان پائين بيار. آماده برخورد با واقعيات باش. ايده آلي فکر نکن.
خودت باش.:72:
هنوز نمي دونم دوره نقاهتت برطرف شده ؟ دارو مصرف مي کني ؟ ايراني ؟

ممنون از لطفی که دارین :72:
من تا قبل از این با رضایت کامل لبخند می زدم اما الان مجبورم که لبخند بزنم! مجبورم که تظاهر کنم همه چیز خوبه، به خاطر پدرم که شاید ... کوچکترین استرس امکان داره اونو برای همیشه از دست بدیم، وقتی خوشحالی منو می بینه خوشحاله و سلامت.. از وقتی که برگشتم همینطوری یه گوشه دراز کشیده... وقتی من و همسرم رو کنار هم میبینه خوشحالیش چند برابر میشه... خوب من به چه حقی میتونم این خوشحالی رو از اون بگیرم؟
بعد از رفتن من اتفاقاتی افتاد که باعث شده پدرم به این روز بیفته و همه اش هم از الطاف وجود پدر همسرم بوده، حتی هنوز دست برنداشته، هنوز هم داره ادامه میده..
طاهره جان روشم برای برداشتن خودم از روی طاقچه اینه که بیشتر به فکر خودم باشم، من باید این روزها رو بگذرونم، میدونم که روزهای خوبی در انتظارمه، فقط باید عبور کنم....

:72:

خب اينکه آدم در حضور پدر مريضش وبه خاطر مصلحت يه سري عکس العملها رو نمي تونه بروز بده ، که اشکالي توش نيست.
گمون کنم صحبت از عکس العملهاي مصنوعي شما با سايرين (مث همسرتون) بود .
يه تجربه : مسائلي که بين بزرگترا(پدر ومادرهاي طرفين) بوجود مياد رو اجازه بديم خودشون حل کنن ،‌ما جوونا همين که از عهده مشکلات خودمون بر بيايم کافيه. (اينو برا شما تجويز مي کنم که خسته ايد و نگران ، وگرنه چه بسا پادرمياني يه جوان درسهاي بزرگي رو برا ريش سفيدامون داشته باشه
:72:

سلام خانم shad

همدردی با كسی كه این همه مطلب داره، این همه هوادار داره، این همه مشكلشو می فهمه، اینهمه راهو رفته، این همه فكرو كرده، این همه خستگیو داره، و این همه پاسخ رو شنیده ، خیلی باید سخت باشه.
اما چون می گویند هزاران راه نرفته !!! گفتم شاید حرفهای منهم یك جایی پیدا كنه میان این همه حرف :303:، شاید هم یك راه باشه. یك راهه نرفته یا بهتر بگویم یه راهی كه كامل رفته نشده، یا به سرعت كافی پیموده نشده یا میان راه كج شده.:160:

من هم مثل بقیه به دقت شاهد فعالیتهایت در این مكان بوده ام.
تحلیل ها و راه حلهایت معقولانه و مستدلانه بوده است. لیكن می بینم هم اكنون همین راهها چون وسایلی كه باطریشان تمام شده، بی استفاده روی دستت مانده است. اگرچه می دانی این راه حلها كاملا درست هست. اما به كارگیری آن بدون انرژی مشكل شده، نه؟!

از زوایه دید من، یك چیز در زندگی شما هماهنگ با سایر بخشهای وجودتون ،‌ رشد پیدا نكرده و شكوفا نشده است. به مثابه انسانی كه همه وجودش قویا رشد یافته و فقط كلیه او لاغر شده و ضعیف شده.
شما خیلی روش بلدید، خیلی معقولید، و حتی بسیار با خدا و معنویت هستید و با اراده و مصمم و زرنگ هم هستید. و فعالیت هم می كنید. حتی مستمرا در مسائلتون كوشش می كنید. همه اینها قوی هست. و اصلا بدونه اینها انسان دچار ضعفهای اساسی خواهد بود.
اما یك خلاء‌ وجود داره. كه نه علم شما پرش می كنه، نه روشهایتون و نه آن دل دادنهایتان به خدا.من در كنار همه اینها یك راه نرفته می بینم. در واقع یك راهی كه كامل نرفته ای.
این راه تجربه شخصی ام هست. شاید یك نسخه برای همه نباشه. اما مسائل شما را كه دیدم ، تصمیم گرفتم به شما توصیه كنم.
و آن اینست:

شما یك ضعف در بخش مسائل مذهبی خود دارید. كه می تواند همه روشهای بالا را در یك پوشش قوی محافظت كند و كارا كند.
اگر برای سهولت مذهب را تعمدا 2 بخش در نظر بگیریم
1 - بخش اصلی ،‌ عقلانی و هسته مركزی مذهب: مثل فهم خدا، رابطه قلبی و عقلی با خدا، مناجات با او،‌كمك گرفتن از او و هرچه كه نیاز به آداب ندارد.
2 - بخش سطحی، محافظ و عملیاتی مذهب : آداب و رشهایی كه نشان دهنده ارتباط با خدا هست. مثل كلیسا، مثل مسجد، مثل نیایش، مثل حجاب، مثل نماز و ....

شما بخش دوم (سطحی) مذهبی اتان نازك و ضعیف شده است. (نه اینكه وجود ندارد، بلكه قدرت لازم را ندارد)

در واقع آن قشری از مذهب كه رسالت محافظت از قسمت اصلی و مركزی مذهب را دارد در شما شكاف خورده است.
و هر چند صباحی از این تركیدگی ها و شكافهای پوسته مذهبی اتان، غبارهای آزارنده ای روی هسته مركزی می نیشند و آنها را ضعیف و ناكارا می كند.

خب چه كار كنیم؟
تاپیكی به نام «جواد عزیز دلم، میدانی چقدر دلم برایت تنگ شده است»، را قبلا ایجاد كرده ام، و شاید آن را تاكنون مطالعه هم كرده باشید.
در این تاپیك من از جواد گفته ام. اعتقادم بر این بود كه او این 2 بخش را یعنی قسمت هسته ای و قسمت سطحی را تواما به بهترین شكل در هم آمیخته بود. و در كنار اینها دانایی كسب می كرد، و به علمش عمل می كرد و ضعفهایش را نیز كاهش می داد.
می خواهم بگویم با جوادم همراه شو...، بدون پیشداوری، بدون رد كردن یا قبول كردن. و سعی كن بعضی آن چیزی كه او خودش نیز آموخته بود به كار گیری.

من همه حرفهای مفصلم را خلاصه می كنم و این را می گویم :
در لینك ذیل با جواد همراه شو و آرام آرام و درسكوت مدتی را با او گام بردار. و تجربه كن احساسهایش را؛ این یك تجربه درونی هست كه باید حسش كنی.

این فصل را با من بخوان، باقی فسانه است
این فصل را بسیار خواندم، عاشقانه است

جواد عزیز دلم،‌میدونی چقدر دلم برایت تنگ شده است.

http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=766

شادی جان من روشی که برای حمایت عاطفی از پدرت در پیش گرفتی رو قلبا تایید می کنم.

می دونم که می خوای skin رو نگهداری و در عین حال عمیقا هم در حال بررسی مسائل و مشکلات هستی. کارت عاقلانه ست.

البته از این جهت کارت رو تایید می کنم که من هم مثل تو می دونم خیلی از مشکلاتی که باهاشون دست به گریبانی، در عالم واقع به این شدتی که الان داری حس می کنی نیستند، و اگه شاد همون شادی سابق بشه، به راحتی آب خودن این مشکلات رو از پیش روی خودش برمی داره.

در ضمن خواستم توجهت رو به نکته جلب کنم که با توجه به رفتارهای پدر همسرت با پدر شما، طبیعتا شما دلشکسته هستید. و باید در نظر داشته باشی که این باعث بدبینی شما نسبت به همسرتون نشه.

تا اونجایی که می تونی حساب همسرت رو از پدرشون جدا کن.
و این رو هم در نظر داشته باش که همون اندازه ای که شما نسبت به پدرت تعهد داری، ایشون هم به پدرشون وابستگی عاطفی و فکری دارن، و ازشون متاثر هستند.
پس اگر جانب ایشون رو گرفتن، یا به اون اندازه ای که مد نظر شماست، ازتون طرفداری نکردن، سعی کن کدورتی به دل نگیری.
مسائل رو با هم قاطی نکن honey. دوستش داشته باش، مثل سابق. قطعا همون موقعی که انتخابش کردی، می دونستی که اختلافاتی هم در آینده پیش خواهند آمد. خوب این یکیشه دیگه!:46:

شاد عزیزم من فکر می کنم الان شما داری به چند موضوع مختلف و متفاوت "با هم" فکر می کنی و از طرف دیگه خودت "به تنهایی" داری فکر می کنی و اینجا هم به وضوح حرفی نمیزنی.
قبلا هم به تنهایی داشتی تصمیم می گرفتی با این تفاوت که فقط یک موضوع یا نهایتا دو موضوع(همسرت و پدر همسرت) بود و اینکه اینجا با دوستان مشورت می کردی و با وضوح بیشتری حرف میزدی. منو ببخش اصلا نمی خوام کاملتر توضیح بدی فقط می خوام اینو بگم که ""به این روش حرف های دوستان شعار گونه س"" و راه حلی واضحی نیست پس تو باید خودت از دل این حرفا تصمیم نهایی رو بگیری.
*سعی کن مسائل رو دسته بندی و اولویت بندی کنی. یکی یکی در موردشون تصمیم بگیری.
*به گذشته و اتفاقاتش فکر نکن چون فقط نسبت به حال و آینده بد بینیت می کنه.
*از آینده نترس. مشکلاتی رو که در آینده ممکنه(فقط ممکنه) پیش بیاد به آینده واگذار کن.
*تصمیماتت در گذشته بهترین بود شک نکن.
:72::72::72:

سلام شادعزيز ::72:
از بهبوديت(جسمي) خيلي خوشحالم واينكه دوباره در تالار و جمع دوستان حضور داري:72:

من در مدت حضورت در تالار تاثير گذاريت را روي ديگران شاهد بودم .ابراز علاقه دوستان و نظرات مثبتشون رو در موردت نظاره گر بودم .واكنون اين تايپيك باعث شد اين سوال برام پيش بياد چرا آدم با نشاط و با انرژي و اثر بخشي چون شاد با كلي توانايي و پتانسيل احساس مي كنه كه از خودش فراري شده ؟
چه چيزي مي تونه اون رو از اين حالت در بياره و روحيه و نشاط رو درونش به جريان بيندازه به نظرم نظروپيشنهاد غريب اشنا مفيد و راه گشاست .
عزيزم !وقتي خودت رو پيدا كردي و وجود نازنين خودت رو پذيرفتي با همين خصوصيات و با همين ويژگي ها و همين شرايط اونوقته كه مي توني روي مسائلت متمركز بشي و تصميماتت رو بگيري .
بعضي چيزها توي زندگي يه زنگ هشداره ! پس بيدار باش .اگر به خاطر كسالت يا خدايي نكرده تنبلي بخواهي صداي اين زنگ رو خفه كني ممكنه يه زمان ديگه دوباره به صدا در بياد و .....
منظورم احساست نسبت به همسرته ! آيا واقعا دوستش داري يا داري تحملش مي كني ؟
نگاهت به آينده چيه ؟چرا ازدواج كردي؟

«شايد ما به اين اميد ازدواج مي كنيم كه بعد از ازدواج همه چيز خيلي بهتر شود .اما موقعي كه براي اين اميد اتفاق بدي بيفتد, ممكن است تمايل به طلاق كم كم خود را نشان بدهدمگرآن كه تصميم به «مرگ يا انجام وظيفه» گرفته باشيم .
عشق احساس نيرومندي است كه نيروي نهفته آدمي رابراي تلاش در راه تحقق بخشيدن به روياهايش ,بدون تهديد داوري ها , به كار مي اندازو باعث مي شود فرد در لحظاتي بر نيازهاي خود به خاطر ديگران فائق آيد .شكيبا باشد و مي كوشد تا بر اختلافات فردي غلبه كند .عشق موجب مي شود كه انسان احساس ارزش فردي خود را ازدست ندهد و درمواردي كه آدمي ناچاراست براي حفظ تمامي و كمال خود راههايي جدا از ديگران در پيش گيرد به او نيرو و توان كافي مي بخشد . اما آيا به راستي در ازدواج بين زوج ها اين عشق روان و جاريست .؟
ما به عشقمان چه بر چسبي مي زنيم و چه انتظاري ازآن داريم ؟
هر قدر سطح ارزش فردي ما بالاتر باشد ,كمتر به قوانين عيني اي كه از همسر خود انتظار داريم وابسته خواهيم بود . برعكس هر قدر سطح ارزش فردي ما پايين تر باشد ,بيشتر به تاييد عيني همسر خود متكي خواهيم بو د و اين همه مارا به برداشت غلطي از عشق سوق مي دهد.
در يك زوج ,سه قسمت وجود دارد .تو , من ,و ما . سه قسمت مركب مهم پر معني كه هريك داراي زندگي فردي است ,وهريك ديگري را به نوعي ديگري را كامل تر مي سازد . بنابراين «من»احتمالا تورا كامل مي سازد , «تو»به احتمال زياد امكان وجود ماراافزايش مي دهي و «ما»به وجود من و تو امكان بيشتري مي بخشد .گل كردن يا نكردن عشق ميان زن و شوهر بستگي به اين دارد كه چگونه اين دو انسان ,اين قسمت را به كار بگيرند.چگونگي به كار گرفتن اين سه قسمت جزئي از چيزي است كه آن را فرايند مي نامند و اهميت بسيار زيادي در ازدواج دارد .
عشق فقط زماني به راستي مي تواند شكوفا شود كه هريك از اين سه قسمت جائي باشد و هيچ قسمتي برديگر قسمت ها مسلط نگردد.
چگونه يك رابطه عشقي به گل مي نشيند ,احساس ارزشي است كه هر كس براي خود دارد ,همراه بااينكه چگونه اين احساس را جلوه گر مي سازد و از طرف ديگر چه مي خواهد و به عنوان نتيجه هريك در برابر ديگري چگونه عمل مي كند .
عشق احساس است نمي توان براي آن قانون وضع كرد .عشق يا وجود دارد يا ندارد !
بي دليل سر مي رسد ,اما براي ادامه و گسترش ,بايد آن را تغذيه كرد .و پرورش داد .پرورش موفق نيز بستگي به فرايندي دارد كه زوج در بين خود بوجود مي اورند .طلاق نيز يك حادثه نيست بلكه يك فرآيند است .تمام زن وشوهر ها در زندگي زناشوئي گاهي مي لغزند و به اصطلاح اشتباهات لپي مي كنند و در نتيجه , همه نوع رنجي ,ناكامي و نا تفاهمي اي را متحمل مي شوند . اين كه آنان با خيرو خوشي از اين مرحله مي گذرند يا نمي گذرند باز بستگي به فرآيندي دارد كه بين آن دو وجود دارد .
چه بسيار زوج هائي كه با احساس عشق شروع كردند , اما بعد آشفته و خشمگين و بيچاره شدند . وقتي به انان كمك شد كه فرايندرا درك كنند ,عشق باز امد .از طرف ديگر , بعضي زوج ها وجود دارند كه آنقدر يكديگر را تحمل نكرده اند كه سرانجام به تمام معني كلمه مرد ه اند .و موفقيت زيادي در زنده كردن مرده وجود ندارد و شايد در چنين حالتي بهترين كار اين است كه مراسم تدفين كامل به جا اوريم و بار ديگر شروع به كار كنيم».
شاد عزيزم نوشته هاي بالا گزيده اي از كتاب «آدم سازي »از ويرجينيا ستير است كه نوشتم .
اين حالات و احساساتي را كه در خودت حس مي كني را جدي بگير و خوب بشناسشون .سر كوبشون نكن و اجازه بروز بده و تفكيك كن .ببين كدومها رو دوست داري و كدوم رو نه . كدوم درست ومنطقي هست و كدوم نادرست .احساس واقعي ات نسبت به همسرت چيه دوستش داري يا فقط تحملش مي كني ؟ ارزش گذاريت نسبت به خودت ازدرون خودت مي دوني يا برميزان ارزشي كه همسرت برات قائله ؟
نكته اي كه در آخر روي آن تاكيد دارم اين كه اگر شوهرت را به صورت واقعي دوست داري نه صرفا به خاطر ملاحظه ديگران يا ترس و دلايل ديگه و....ادامه بده وگرنه اگر غير ازاين حس مي كني هيچ گاه قدم به زندگي مشترك نگذار!

اميدوارم شاد و بهروز باشي هميشه :43:

وقتی نوشته هات رو خوندم خیلی خیلی برام قابل درک و لمس بودم. فکر می کنم که حتی حال تو خیلی خیلی بهتر از حال من هست، من وقتی یک هفته مونده بود به عروسیم، خیلی رک و رو راست به همسرم گفتم: که من طلاق می خوام، منم نمی دونم از چی؟ ولی خسته بودم، از خودم از این زندگی و از خونه ای که قرار بود در اون زندگی کنم متنفر بودم، همسرم، همسرم بود ولی تنها بودم، احساس تنهای عجیبی می کردم، دوست داشتم همه چیز تموم بشه و آزاد بشم، دلم نمی خواست پا توی خونه ای بگذارم که هیچ حس قشنگی نسبت به اون ندارم.
من فکر می کردم که همسرم باید کمکم می کرد و نکرد، من فکر می کردم که همه چیز و همه ی اشکالات از رفتارهای همسرم هست و من بی تقصیرم، روز عروسی اون قدر گریه کردم که حد نداشت و همه فکر می کردن که این اشک ها بخاطر دوری از پدر و مادرم هست، غافل از اینکه همه ی اونها بخاطر تردید در آینده ی مبهم بود.
وقتی اولین کلنگ ساخت خونمون رو زدند به همسرم گفتم: به پدرت بگو حتما با دعا و صلوات شروع کنن و همه ی اینها بخاطر ترس از ورود به اون خونه بود، همسرم من رو تنهای تنها گذاشته بود و شاید این تنها احساس من بود، من ذره ذره آب می شدم، باور می کنید وقتی برای اولین بار همسرم رو دیدم 55 کیلو بودم و روز عروسی من 45 کیلو شده بودم، من وحشت فراوان از آینده ای که قرار بود با این مرد بسازم داشتم و همه ی احساسات در من وجود داشت غافل از اینکه همه چیز درون خود من بود، من باید تغییر می کردم، من باید عوض می شدم من باید دیدگاه و روش خود رو برای زندگی عوض میکردم، من باید با درونم و فکرم ارتباط پیدا می کردم تا بتوانم زندگی کنم، زندگی پر از عشق داشته باشم.
و امروز که 10 ماه از ازدواج من میگذرد همسرم همراه من است و رازدار روزهای سخت و تنهایی من و من کم کم و به تدریج همراهی او را و اینکه تکیه گاهم هست، را احساس می کنم.
شاد عزیز خودت به خودت کمک کن، تو باید به خودت به رفتارت و به دیدگاهت یکبار دیگه نظری بکنی و سعی کن به بهترین شکل ممکن همسرت رو از احساساتت خبردار سازی تا خوشبختی رو برای خودت و همسرت به ارمغان بیاری!
مواظب خودت و زندگیت باش عزیز دلم.

سلام شاد عزیزم

خوشحالم که هستی و سلامتی :72:

اینکه آدم از همه چیز به راحتی بگذره ، اینکه همه رو به راحتی ببخشه ، اینکه در مقابل بدی های دیگران فقط لبخند بزنه ، واقعا ً سخته... یه روزی طاقتِ آدم تموم میشه. یه روزی منفجر میشه و خودشو خالی میکنه..... مشکلاتت زیاده... ولی مطمئن باش اگه نمی تونستی از پسشون بربیای ، خدا این مشکلات رو سر راه تو قرار نمی داد. هر کس به اندازه ی توانش مشکل داره ، روز به روز مشکلاتِ آدم کمتر که نمیشه ، بلکه بیشتر هم میشه... همین الان یه خودکار و کاغذ بردار!! شماره گذاری کن... مشکلاتت رو یکی یکی بنویس... می دونم خسته ای ولی با خسته بودن چیزی حل نمیشه! همه چیز بستگی به خودت داره ( به امتحانش می ارزه... )
یه مثال می زنم... مثلا ً اینطوری :

1- اختلاف با همسر
2- اختلاف با پدر همسر
3- ترس از ازدواج
4- خسته ام از بخشیدن
5- خسته ام از لبخند مصنوعی
6- ...
.
.
بعدش بیا واسشون راه حل پیدا کن... یک مشکل رو اگه بذاری قدیمی بشه ، به دردی تبدیل میشه که درمانش سخت تره البته بعضی مشکلات با گذشت زمان حل میشه ولی همه چیز نه! بعضی ها بدتر میشه. آدمو خسته و کلافه تر میکنه... جونِ آدمو میگیره...

مثلا ً پدرشوهرت چرا اینقدر اذیت میکنه؟ تو رو دوست نداره؟ ( البته یه چیزایی یادمه که من خودم هم به اون تاپیکت جواب دادم بودم. ولی یه چیزایی از ذهنم پاک شده. ) دلیلشو پیدا کن. حل شدنیه؟؟ اگه نه ، باید یه کار دیگه بکنی... من خودمو گذاشتم جای تو... اگه جای تو بودم ، می رفتم باهاش تنها صحبت می کردم. می گفتم شما از من بدتون میاد؟ نمی خواین با پسرتون ازدواج کنم؟ خیلی از من متنفرین؟ من به شما بد کردم؟ من پسرتون رو ازتون گرفتم؟ محبت پسرتون بهتون کم شده؟؟ محبت من نسبت به شما کمه؟ من اونی نیستم که شما می خواستین؟؟ اگه خیلی باهام بد رفتار کرد ، بهش میگم : پس منو همینجا بکشین! یا اونقدر منو بزنین که دلتون خالی بشه... هیچوقت نخواستم اذیتتون کنم ، ولی مثل اینکه وجودِ من باعثِ اذیت شماست. پس منو بکشین. چون زنده بودنِ من با این وضع هیچ فایده ای نداره. نه برای خودم نه برای شما............ نمی دونم چطوری رفتار میکنه ولی در مقابل همچین فردی مرگ رو ترجیح میدم و خیلی رک و راست بهش میگم که منو بکشه که از دستم راحت بشه...
امتحان کن. اگه نمیتونی مستقیم بهش بگی ، براش بنویس. ولی بازم بستگی به اخلاقش داره...

اختلاف با همسر چیزی نیست که خودتو به خاطرش اذیت کنی!!! شاید این جمله ی من برات عجیب باشه! اگه واقعا ً دوسش داری ، این مشکلت حله!! چون بعد از ازدواج زیر یک سقف با هم زندگی میکنین و کم کم میتونی رگ خوابشو بدست بیاری. آدم میتونه با همه کنار بیاد ولی باید با هرکس رفتاری رو داشته باشه که با اون فرد مناسب باشه. حتی با دشمن خونیت هم میتونی کنار بیای ، در صورتی که خوب بشناسیش...

3- اینکه از ازدواج بترسی و نگران آینده باشی ، یه چیز عادیه ، حتی اگه با کس دیگه ای هم میخواستی ازدواج کنی ، این احساسو داشتی...

4- اگه از بخشیدن خسته ای ، خوب نبخش!! یه چند بار که اشتباهات رو نبخشی و چند نفر منت تو رو واسه بخشیدن بکشن ، حرصت خالی میشه... یه کار دیگه هم باید بکنی ، اگه توی عمرت کسی رو بخشیدی ، واقعا ً از ته دل ببخش! از ته دل بخشیدن یعنی فراموش کردن. وقتی تو می بخشی ولی هنوزم آثار ناراحتی توی دلت مونده و تا اتفاقی می افته اونا رو به یاد میاری و غصه میخوری ، چه فایده ای داره؟؟ پس اگه بخشیدی واقعا ً ببخش... اگه همسرت تنهات گذاشت ، ببخشش. نه به خاطر اینکه مجبور باشی ببخشیش. به خاطر اینکه تو نیاز به آرامش داری. شاید اینو شنیده باشی که چون خودت نیاز به آرامش داری ، ببخش و گذشته رو فراموش کن. اگر واقعا ً میخوای باهاش زندگی کنی ، باید از اول شروع کنی... گذشته رو فراموش کنی و به رخش نکشی. پیش خودت بگو شاید واقعا ً نتونسته بیاد. شاید مشکلی براش پیش اومد... و فراموش کن...

5- مجبور نیستی لبخند مصنوعی بزنی... این اخلاقت هم خیلی شبیه منه. به خاطر همین درکت میکنم. ولی ما مجبور نیستیم همیشه لبخند بزنیم. خدا همه ی احساسات به ما داده. چرا در خودمون سرکوب میکنیم که یه روزی فوران کنه؟ لبخند نزن. ناراحت بشو. غمگین بشو. غمت رو بروز بده. بذار اشک تو چشات جمع بشه. فقط پیش پدرت لبخند بزن. چون واقعا ً اون حق داره راحتی و آسایش داشته باشه. کلی آرزو داره. حتی به خاطر اون هم که شده واقعا ً شاد باش... تو میخوای عروس بشی. مشکلات رو بریز دور... همه چیز تا دیروز رو فراموش کن. میتونی فراموشی بگیری ، اگر خودت بخوای...

وقتی مشکلاتت رو دسته بندی کردی میتونی بیاری اینجا تا از همفکری ِ همه استفاده کنی... خودتو از ابهام بیرون بیار... نذار افسردگی و خستگی تو رو نابود کنه. شاید مرگ راحت ترین راه به نظر برسه ، ولی آیا راحت ترینه؟؟ سخت ترین راه ولی با آسایش بهتره یا راحت ترین ِ بدون آسایش؟ آسایشی که بعد از یک عمر دست و پنجه نرم کردن با مشکلات بدست میاد خیلی قشنگه. ولی زجری که با فرار از مشکلات بدست میاد تا ابد باقی میمونه.............

اگه تاپیکی ایجاد کردی ، اگه جوابی دریافت کردی ، اگه موافق بودی ، عمل کن بهش انجام بده. خودتو از سردرگمی بیرون بیار... خدا به همرات... :203:

برات دعا میکنم و بازم سر میزنم به اینجا :72:

شاد عزیزم فکر میکنم دوستان گفتنی ها رو گفتند اما تو اینقدر بزرگواری که حتی این جا هم دردها و مشکلاتت رو به وضوح نمیگی و باز هم میخواهی خودت به دوش بکشی. اما فکر میکنم کلید حل مشکلات باز تو دستای نازنین خودته. خودت میدونی باید چی کار کنی اما خسته و دلگیری احتیاج به زمان داری. شاید گذشته باعث اذیتت میشه چرا نمی ریزیش دور؟ گذشته گذشته تو اون موقع فریاد نزدی اگه الان این کار رو بکنی چه فایده ای داره الان کسی فکر نمیکنه که چرا داری این کار رو میکنی؟ اون موقع بخشیدی و گذشتی تموم شده ازش بگذر شادی. از امروز شروع کن. چرا به آینده فکر نمیکنی؟ به پنجشنبه که قراره یه شب به یاد موندنی و خوب برات باشه؟ به ماه آینده؟ به کارهایی که تصمیم داری انجام بدی؟ و . . .
تو آرامشت رو گم نکردی آرامش این نیست که همیشه لبخند بزنی و تحمل کنی. اگه من بودم شاید نمیتونستم مثل تو با بزرگواری فقط بیام تو تالار و سر بسته درد دل کنم! هنوز هم خیلی خانمی شاد. هنوزم نمیدونم این همه خوبی رو از کجا میاری؟ هنوزم دارم ازت بیشتر یاد میگیرم. به نظرم وقتشه که یکمم به فکر خودت باشی تا کی بخاطر دیگران از خودت بگذری؟ وقتشه خودت رو اولویت قرار بدی. اونقدر بخشیدی که کم مونده خودت رو هم ببخشی! یکم مواظب خودت باش یکم به "شاد" برس. ببخشید که نتونستم کمکت کنم. حرف زدن خیلی راحته ولی عمل کردن . . .
برات دعا میکنم. :203: