آیا ازدواج با او کار درستی است؟

سلام.
من دختری 22ساله،دانشجوی سال سوم ، اولین فرزند خانواده 6 نفریمان هستم.وضع مالی متوسط به بالایی داریم وخانواده ای نسبتآ مذهبی !
اخیرآ پسرعمه ام به من ابراز علاقه کرده،او پسری27 ساله، دیپلمه و دارای شغل آزاد(پیمان کار یک شرکت ساختمانی ) است
خانواده عمه ام ساکن روستا هستند ولی پسر عمه ام حدود 10 سال است در کرج مشغول به کار است
او مدعی است که سالهاست به من علاقه دارد و بدون من زندگی برایش بی معناست.یکباربه درخواست اون با هم صحبت کردیم!
می گفت:خوشبختی توبرام از هرچیزی با ارزش تره، حالا با من یا بدون من!
وقتی ازش پرسیدم چه ویژگی در من باعث این علاقه شده گفت: فهم و نجابت و حیای شما منو دیونه کرده
می خوام بگم از اون جوونای کوته فکر نیست که عاشق چشم وابروی کسی بشه!
اوپسر خوب و سر به راهی است،اما شرایط خوبی ندارد!
می گوید به خاطر من حاضر است هر کاری بکند و شرایط را مطابق میل من تغییر دهد.قصد ادامه تحصیل هم دارد اما نه به خاطر من ،خودش علاقه زیادی به ادامه تحصیل دارد ولی با وجود مشکلات تا بحال موفق نشده اما الان اقدام کرده است.
گاهی هم دست به کارهای غیر منطقی می زند،
مثلآ وقتی درجواب درخواستش گفتم "من احترام زیادی برای تو و خانوادت قائلم ،ولی نمی تونم با شرایطی که داری کنار بیام" و بهش جواب منفی دادم از شب تا صبح زیر بارون مونده بود و بعدش چند روز تو بیمارستان بستری شد!
یا اینکه
از طریق عمه کوچکترم متوجه شدم چند سالی مخفیانه به شهر ما می آمده و از دور مرا می دیده
من به شدت دچار تردید و دو دلی هستم، از طرفی او را پسری خوب،نجیب ،مودب ، بااعتمادبه نفس و با اراده بالا میدانم ازطرف دیگر فکر میکنم ما زیاد به درد هم نمی خوریم و اینا برای شروع یه زندگی کافی نیست!

هنوز پدر و مادرم چیزی نمی دانند،نمی دانم اگر متوجه شوند چه نظری خواهند داشت

نمی دانم چطور باید از عشق او مطمئن شوم!
اصلآ نمی دانم می توان نامش را عشق گذاشت یا نه؟

قبل از اینکه این موضوع مطرح بشه بخاطر تمام صفات خوبی که داشت احترام زیادی براش قائل بودم و به عنوان یه پسرعمه دوستش داشتم اما حالا که این موضوع مطرح شده تو این دوست داشتن دچار تردید شدم
نمی دانم آیا من هم اورا به عنوان شوهرم دوست دارم یا نه؟
اصلا نمی دونم چی کارکنم،حسابی هم از درس و مشق اوفتادم ! :303:

خواهش میکنم کمکم کنید!!!!!! :203:

ضمن خوش آمد گويي

عزيزم شما در اين مرحله كه مرحله انتخاب و تصميم گيري است اصلا نبايد از عشق وي مطمئن شويد كافي است كه از خودتان مطمئن باشيد !!!!

شما يك سري از فاكتورهاي اين آقا را مي پسنديد و يك سري هم فاكتورهايي داريد كه ايشان ندارند . شما بايد اولويت بندي در خواستها و معيارهاي خودتان داشته باشيد .

و در نهايت هم تفكيك بندي كنيد كه ارزشهايتان چه چيزهايي است . شما بايد با اين آقا زندگي كنيد پس در درجه اول دست به شناخت درست و صحيح از خود بزنيد و خودتان را بهتر بشناسيد و به خود اطمينان كنيد كه معيار امروز شما چيزي نيست كه با تلاطم هاي زندگي تغيير كند .

دوست عزيز منم با ANI جون موافقم . ولي اينو بدون اون عاشق شماست به هر حال خوشبخت شي

سلام

این موضوع فعلا بطور خصوصی مطرح شده است و فقط شما از آن با خبر هستید در نتیجه موضوع تا به سمع و اطلاع خانواده برسد و تصمیم نهایی گرفته شود زمان زیادی میبرد .

آنطور که معلوم است شما میتوانید آزادانه تصمیم بگیرید و تردید شما هم بجاست شما دارید به سمت عشق یکطرفه میروید شما بسوی کسی کشیده میشوید که عاشق شماست و شما با دوست داشتن او و ازدواج با او ممکن است تمام اهدافی را که پیش از این برای خود برنامه ریزی کرده بودید زیر پا بگذارید به نظر من در این وادی خواسته های خود را نیز فراموش نکنید و سعی کنید بدون تاثیر گرفتن از علاقه فردی که با اجبار شما را وادار به انجام کاری میکند تصمیم بگیرید تا کاملا خنثی عمل نکرده باشید .
:72:

سلام.ضمن تشکر از همه دوستانی که راهنمایی کردن
آرزوی عزیز من سعی میکنم این طوری که شما گفتی رفتار کنم،قبول کن که خیلی سخته!
عقلم یه چیزی میگه و دلم یه چیز دیگه!

دوست داشتم بدونم بقیه به این موضوع چطور نگاه می کنن!
بازم خوشحال میشم نظرتون رو بدونم :shy:

دوست نازنینم
من کاملا شما رو درک میکنم ولی میدونم که نیروهای زیادی برای کمک به عقل و نهایتا به قلب شما خواهند رسید و" منظورم خانواده خودتان است" که شما را از سرگردانی نجات خواهند داد سعی کنید در مراحل نخست حل این مشکل را کاملا به آنان بسپارید و بعد از شنیدن همه نظرها ، نظر خودتان را بدهید . سعی کنید از سر دلسوزی تصمیم نگیرید .

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آرزو

دوست نازنینم
من کاملا شما رو درک میکنم ولی میدونم که نیروهای زیادی برای کمک به عقل و نهایتا به قلب شما خواهند رسید و" منظورم خانواده خودتان است" که شما را از سرگردانی نجات خواهند داد سعی کنید در مراحل نخست حل این مشکل را کاملا به آنان بسپارید و بعد از شنیدن همه نظرها ، نظر خودتان را بدهید . سعی کنید از سر دلسوزی تصمیم نگیرید .

:72:

---

حرفتون کاملآ درسته اما
فکر می کنید در میان گذاشتن این موضوع با خانوادم توی این مرحله کار درستیه؟
من هنوز تکلیفم با خودم روشن نیست!
به علاوه اون می خواد اول نظر خودم رو بدونه بعد رسمآ اقدام کنه!
حتمآ می تونید درک کنید که مطرح کردن این طور مسائل توی فامیل و بعد شنیدن جواب منفی چه لطمه به اون وارد می کنه!
از همدریت سپاسگذارم

سلام:
دوست عزیز:
دوستان نظرات خوبی رو ارائه کردند...
شما قبل ا هر اقدامی لیستی از معیارها و اولویت های خودتون در زندگی رو تهیه کنید و ببینید ازدواج در کجای اون لیست قرار می گیرد...و اول تصمیم بگیرید که آیا خواهان ازدواج اصلا هستید یا خیر...
اگر خیر که تکلیف مشخص است و جواب منفی داده و ایشان هر اقدامی می کند به خودش ارتباط دارد چون شما فکر کردید و عاقلانه جواب دادید....
اگر جوابتان بله است و تمایل به ازدواج دارید و فکر می کنید توانایی قبول مسئولیت ازدواج را دارید حالا روی ایشون و شرایطش فکر کنید...لیستی تهیه کنید از معیارهای ازدواج خودتون به ترتیب اولویت و...و بعد شرایط خواستگارتان را با این اولویت ها بسنجید و ببینید که چقدر از معیارهای شما را دارد و شما با ازدواج با ایشون چه چیزهایی به دست می آورید و چه چیز هایی از دست می دهید و ارزش هر کدام چقدر است....
البته شما با فکر راجع به این موضوع می توانید فقط به او اجازه خواستگاری رسمی دهید و ایشون نباید انتظار جواب آخر از شما داشته باشه...
اگر تا اینجا رسیدید طبق اجازه خانواده های خودتون شروع به شناخت و محک زدن وی نمایید و باز با معیارها و اولویت های خود بسنجید....
هرطرف کفه ترازو شما سنگین تر بود طبق آن اقدام کنید.......
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nini2009

می خوام بگم از اون جوونای کوته فکر نیست که عاشق چشم وابروی کسی بشه!
اوپسر خوب و سر به راهی است،اما شرایط خوبی ندارد!
قصد ادامه تحصیل هم دارد اما نه به خاطر من ،خودش علاقه زیادی به ادامه تحصیل دارد ولی با وجود مشکلات تا بحال موفق نشده اما الان اقدام کرده است.
او را پسری خوب،نجیب ،مودب ، بااعتمادبه نفس و با اراده بالا میدانم ازطرف دیگر فکر میکنم ما زیاد به درد هم نمی خوریم و اینا برای شروع یه زندگی کافی نیست!

قبل از اینکه این موضوع مطرح بشه بخاطر تمام صفات خوبی که داشت احترام زیادی براش قائل بودم

---

چرا فکر می کنی به درد هم نمی خورید؟
اگه نظر من رو بخوای اینها برای شروع زندگی کافی هستند. اما تصور می کنم یه چیزی تو دلت هست که نمی گی. به دلت ننشسته؟ چهره شو نمی پسندی؟ شبیه شاهزاده ای که با اسب سفید تصور کرده بودی نیست؟
honey فاصله ی منطق و قلبت زیاد به نظر می رسه. شاید هم من اشتباه می کنم.:72:

نمی دانم چطور باید از عشق او مطمئن شوم!
اصلآ نمی دانم می توان نامش را عشق گذاشت یا نه؟

-------------------------------------
سلام دوست من

فکر کنم شک ودودلی شما مربوط به چیزی دیگه باشد نه اینکه ایا عاشق شما است یاخیر
چون با مطالبی که گفتید شما رادوست دارد پس به دل وعقل خود رجوع کنید وعلت اصلی تردید را درخودتون پیداکنید وسپس نسبت به ان مسئله فکر وبررسی کنید :43:

سلام.

philosara دوست نازنینم
اتفاقآ چهره خوب و قد متوسطی داره ،از اون قیافه هایی که خیلی از دخترا می پسندن!
کلی هم خواستگار داره! البته این مسائل خیلی برام مهم نیست!
فکر میکنم به درد هم نمی خوریم چون
شغل مناسبی که نداره! تحصیلاتمون که به هم نمی خوره ....
چند وقت دیگه که این عشق آتشین فروکش کنه ما می مونیم و مشکلات زندگی

چند ماه دیگه من به عنوان یه مهندس از دانشگاه فارغ التحصیل میشم با هزار تا امید و آرزو
عقلم میگه با ازدواج با همچین کسی باید خیلی از آرزوهامو نادیده بگیرم! :54:
شما این طور فکر نمی کنید؟!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nini2009

سلام.

philosara دوست نازنینم
اتفاقآ چهره خوب و قد متوسطی داره ،از اون قیافه هایی که خیلی از دخترا می پسندن!
کلی هم خواستگار داره! البته این مسائل خیلی برام مهم نیست!
فکر میکنم به درد هم نمی خوریم چون
شغل مناسبی که نداره! تحصیلاتمون که به هم نمی خوره ....
چند وقت دیگه که این عشق آتشین فروکش کنه ما می مونیم و مشکلات زندگی

چند ماه دیگه من به عنوان یه مهندس از دانشگاه فارغ التحصیل میشم با هزار تا امید و آرزو
عقلم میگه با ازدواج با همچین کسی باید خیلی از آرزوهامو نادیده بگیرم! :54:
شما این طور فکر نمی کنید؟!

---

با توجه به این حرفتون به نظر من بهتره پیشنهادش رو رد کنید چون احساس میکنم توقعات شما از همسر آیندتون کمی زیاده و مسلما در آینده مشکلساز میشه .. این که شما تحصیلاتتون از این آقا بیشتره هم خودش یک موضوعه که باعث میشه شما نا خود آگاه نسبت به ایشون حس برتری(بالا بودن شخصیت) داشته باشین و به نظر میاد که همین طور هم باشه.... و به نظر من این حس برای یک زن نمیتونه حس خوبی باشه .

دوست خوب یکی از مهمترین شرایط ازدواج هم کفو بودن است و تحصیلات یکی از این شرایطه درسته شرط کافی برای ازدواج نیست ولی لازمه این که در آینده احساس بدی نسبت به زندگیت نداشته باشی اینه که با شرایط همسرت کنار بیای مثلا در معاشرت با دوستان و همکلاسیهات این مورد نباید آزارت بده شاید کسانی که کمتر تجربه دارن بگن این موضوع مهم نیست ولی من به تجربه میگم این موارددر آینده بسیار مهمه