زنم بددهن است

سلام خدمت دوستان گرامی من 29 سالمه و سه ساله که ازدواج کردم. کارمندم و خانومم لیسانسه ولی خانه دار. یه بچه یک ساله دارم. خودم خیلی مشکل دارم(کمرویی اعتماد به نفس پایین، بداخلاقی) و می دونم اون داره باهام کنار میاد اما وقتی تحملش تموم میشه(که اخیرا هم خیلی زود کاسه صبرش لبریز میشه)به شدت عصبی میشه و زشت ترین الفاظ رو نثار خونوادم و خودم میکنه حتی اگه بیشتر تحریک بشه بهم حمله می کنه.من هم ممکنه حرف زشتی بهش بگم اما وقتی می بینم اینجوریه سعی می کنم سکوت کنم و حتی اجازه بدم منو بزنه تا دلش خالی بشه.اما بعضی وقتا حرفاش واقعا دلمو میشکنه.همین دیشب خونه داییش مهمونی بودیم فامیلای خودش و عروس داییش هم بودن من خسته و کوفته از سر کار به اونجا اومده بودم و چون کمرو هم هستم و اصولا فاز فکری ام با اونا فرق میکنه(فامیلای خانومم همه از دم کامیوندار و راننده ان و منی که فقط با کتاب و دانشجو و استاد مانوس بودم واقعا هیچ حرفی برای گفتن با اونها ندارم و در بین اونها همیشه تنها و منزوی ام)باز بین اون هیکلهای ورزیده مثل یه گنجشک لاغر گیر کرده بودم که خانومم بلند گفت میخوای بچه رو نگه داری که من به خاطر کمرویی م گفتم نه(دلم میخواست خودش بچه رو بیاره پیشم از طرف دیگه چون پسرم زیاد با من مانوس نیست میدونستم اگه بیاد پیشم نمیمونه و میخواد بره و زیر دست و پا باشه)این حرفم خیلی برای خانومم گرون تموم شد و بعد از مهمونی بهم توپید که تو بی عاطفه ای شخصیت منو پیش فامیلام خوردکردی کلی متلک بارم کردن که شوهرت چقدر بی عاطفه است(شاید هم این تیکه رو عمدا میگفت و همچین حرفی نزده بودن) من عصبانی شدم و ناسزایی نثار گوینده ها کردم. اما تو خونه از این رفتار ش ناراحت بودم و یه جنجال حسابی به پا شد اون منو به خاطر ضعف بیناییم که از بچگی دارم باهاش دست و پنجه نرم می کنم و تازه درمان شده دستمایه قرار داد و به من گفت "بوزینه کور" یا اینکه بیچاره آرامشتو از صدقه سر من داری(آخه من هرکاری بخوام بکنم ازش می پرسم تا دچار اظطراب بیشتری نشم)این حرفاش دلمو خیلی شکسته. حتی اگه بدنمو با ناخناش خونین مالین کنه(که بارها کرده) اینقدر اذیت نمیشم که بخواد ضعف بیناییمو که باعث خنده و مسخره همکلاسیام و مردم کوچه بازار بوده دستمایه فحش قرار بده. شما بودین از اینکه عشقتون اینجوری شخصیتتونو له کنه و به پدر مادرتون هم فحش بار کنه ناراحت نمی شدین. من چیکار کنم چون بعدا که پشیمون میشه میاد معذرت میخواد اما اینجور حرفاشو واقعا نمی تونم فراموش کنم. از طرف دیگه فردا قراره خونواده مادرش از یه شهر دیگه دسته جمعی بیان خونمون به خاطر عروسیه پسر دایش و دو سه روزی بمونن و من میترسم بویی ببرن و من باب حمایت از دخترشون کار و خرابتر کنن. غرض درد دل بود ولی ممنون میشم اگه حرفی دارید بگید

سلام خوش آمدید
خوب خودتون عیوب خودتون را می دونید"کمرویی اعتماد به نفس پایین، بداخلاقی" چرا سعی در اصلاح اونا نمی کنید.سعی کنید کم رویی رو کنار بزارید و خودتون جلو خانمتون مقتدر نشون بدید.جلو خانوادش نشون بدین که براتون ارزش داره مثلا همون موقعی که از شما خواست بچه را بگیرید باید با اشتیاق قبول می کردید نه اینکه طوری نشون بدید که انگار علاقه ای به بچه ندارید. به نظر من شما اول باید خودتون را اصلاح کنید و آرام باشید خانومتون هم آرام میشن.

شادزی گرامی تو به من راهکار بده یا منابعی رو معرفی کن برای مقابله با عیوبم تازه بگو بین جمعی که حرفی برای گفتن ندارم چطور عذاب تنهایی را کم کنم

سلام به شما دوست عزیز
اول از اینکه و در درجه اول به خودتون قول بدین که زود عصبانی نشین چون با این کار 80 درصد راه را رفته اید و من بهتون توصیه می کنم کتابها یا سی دی های دکتر آزمندیان رو بگیرید در ایجاد آرامش و اعتماد به نفس کمکتون می کنه و بعد هم تا اونجایی که می تونید علاقه خود را به خانمتون ابراز کنید و ارام باشید و زودی از کوره در نرید.موفق باشید

دوست عزیز
کتاب اعتماد به نفس در 10 روز هم به شما کمک میکنه
موفق باشی

برادر خوبم یعنی شما هیچ حرفی با یه راننده نداری که بگی؟بلاخره هر دو ادمین هر ددو توی یه شهرین مشترکاتی پیدا میشه که راجع بهشون حرف زد از طرف دیگه هم نباید خودتونو ضعیف و نحیف نشون بدین!!خود کم بینی شما باعث شده که در توضیحاتتون خودتون رو (یه مرد و یک پدر رو)به یه گنجشک لااااااااااااااغر تشبیه کنین!!!ابن چه تشابهی اخه یه کم قوی تر محکمتر و......
نمیدونم چرا با نوشته های شما یاد فیلم امریکن بیوتی افتادم!!!؟

خواهر یا برادر بزرگوار من هروقت تصمیم می گیرم قوی و محکم باشم دسته گلهای بزرگتری به آب می دهم یاد گرفته ام دست به عصا و سربه زیر راه بروم این رویه بیمارگونه با همه رنج و سختی اش دستکم مرا زمین نزده است. تو بگو چطور می شود قوی بود و قاطع اما درست تصمیم گرفت و بدون دخالت احساساتی نظیر کینه و خشم و... راستی من چه شباهت با کدام شخصیت فیلم زیبایی آمریکایی داشتم

گذشته از اينكه استفاده از الفاظ زشت (فحش) مي تونه بر حسب عادت باشه، آدمها وقتي فحش مي دهند كه قدرت انجام كار ديگري را ندارند! مثلا اگه زور داشته باشن! حتما دعوا راه مي اندارن!
وقتي همسر شما بددهني مي كنه، يا روي شما دست بلند مي كنه، نشون ميده كه از يه چيزي دلخوره! (خيلي باهوشم ها!!!!) دلش مي خواد يه تغييري ايجاد كنه، اما نمي دونه چطور؛ براي همين فحش ميده، دعوا ميكنه و اينجوري ناراحتيش رو ابراز مي كنه! چون عاجزه و كار ديگه اي (ظاهرا) از دستش بر نمي آد!
1. چه چيز شما همسرتون رو دلخور مي كنه؟ كم حرفي؟ بد اخلاقي؟ اولين كار اينه كه سعي كنيد خرده خرده، خودتون رو اصلاح كنيد.
2. مهارتهاي ارتباطي بين خودتون رو افزايش بديد.
3. به همسرتون نشون بديد كه براي گفتن خواسته هاش، راههاي ديگه اي هم هست. به اون نشون بديد كه قدرت تغيير دادن شما رو داره (در برابر شما عاجز نميشه) البته بايد حتما مطالعه داشته باشيد.

برادر خوبممن دقيقا نميدونم شما بايد چيكار كني تا قوي باشي ام شايد لازمه مثل پدر خانواده در اين فيلم يه تلنگر اساسي به خودت بزني و عزمت رو جزم كني تا ديگه خجالت و كمرويي نتونه مانع بغل كردن و گرفتن بچه ات بشه!!!من فقط از اين جهت تشابه به اين فيلم رو بيان كردما يه وقت جسارت نشه خدمتتون.....

به نظر من هم همسر شما بعد از شاید 3 سال دیدن بداخلاقی های شما حالا اوست که کاسه ی صبرش لبریز شده و به خودش اجازه میده که جواب تندی های شما رو با روش خودتون بهتون نشون بده،(یعنی مقابله به مثل)، شاید میخواد به شما بگه که آیا خوب هست که من هم مدام یا سریع عصبانی بشم و شروع کنم به گفتن حرفها و کلماتی که نباید بزنم؟
به نظر من، شما می تونستید از فرصت دیشب برای جذب عشق همسرتون استفاده کنید اگر مهارت های ارتباطی رو بلد بودید، یعنی چیکار می کردید؟ وقتی همسرتون ازتون انتقاد کرد بابت این موضوع که با نگرفتن بچه، "همه بهش گفتن که شوهرت بی عاطفه ست"، شما به جای جبهه گرفتن خیلی راحت می گفتید: " آره، راست میگی؟ یعنی با نگرفتن بچه دیگرون همچین احساسی کردن؟ خودت هم واقعا همچین احساسی بهت دست داد؟ راستش من اصلا منظوری نداشتم، فقط فکر کردم اگه بچه رو بگیرم شاید پیشم آروم نگیره و یه موقع زیر دست و پا باشه! ولی اگه واقعا این احساس بهت دست داد، باشه یادم میمونه دفعه ی دیگه (با یه لحن تقریبا خوش خندگی) حتما بچه رو می گیرم تا به تو و همه ثابت کنم من بی عاطفه نیستم، تازه زنم و بچه ام هم خیلی برام مهممن.
این جوری همسرتون احساس می کرد واقعا دوستش دارید و مهم تر از اون به حرفها و احساساتش توجه می کنید، در ضمن شما وقتی میگید که من دانشجو بودم و اونها راننده هستند، من خودم به شخصه احساس می کنم که دارید میگید که من چون از لحاظ تحصیلی بالاتر هستم بنابراین خط فکریم با اونها یکی نیست و نمی تونم هیچ صحبتی با اونها داشته باشم، بالاخره شما با هم تلویزیون نگاه می کنید، اخبار گوش می دید، حتما چیزی پیدا میشه که شما بخواید در موردش صحبت کنید.
در ضمن به نظر من شما باید سعی کنید که خودتون رو بیشتر به همسرتون اثبات کنید، این که اصلا اعتماد به نفس پایینی ندارید و خیلی هم مرد و مردونه هر مساله ای رو می پذیرید و روش فکر می کنید و به نتیجه می رسید، می دونید آخه (خیلی ببخشید ها!)، یه مرد با اعتماد به نفس پایین اصلا نمی تونه برای یه زن جالب باشه! من خودم با اینکه خانوم هستم و از خیلی جهات از همسرم سر هستم و حتی از لحاظ تحصیلی، اما همسرم همیشه جوری با من برخورد کردن که من اصلا احساس نکردم که ایشون چیزی کم دارن و همیشه از این بابت هم خوشحالم، چون احساس می کنم که انتخابم درست بوده و میتونم بهش اعتماد کنم.
من یه جورایی احساس می کنم که خصوصیات شما دقیقا مثل پدرشوهر بنده هست، ایشون هم توی جمع دایی های شوهرم و این ها اصلا حرف نمی زنه و ساکت و منزوی یه گوشه ای میشینه، تازه بعضی موقع ها هم دایی هاش متلک هم بارش می کنن، اما توی خونه، تا مادرشوهرم غرغر میکنه، یا حرف دیگه ای میزنه، سریع عصبانی میشه و شروع می کنه به فحش دادن به دیگرون، و همیشه هم دوست داره که خونه آروم باشه، صدا ها کم باشه، بیشتر بخوابه و این اصلا برای یه زن جذاب نیست و باعث شده که مادرشوهرم خودش همیشه مسئولیت همه ی کارها رو به عهده بگیره و تازه با شنیدن برخی از کلمات پدرشوهرم ، کاسه ی صبرش لبریز بشه و زود از کوره در بره.
لطفا در مورد ویژگیهای مثبتی که دارید و حتی اگه کم و کوچیکه برای خودتون بنویسید و سعی کنید اونها رو تقویت کنید و حتما در مورد انتظارات همسرتون از خودتون هم از ایشون سوال کنید و متقابلا انتظارات و خواسته های خودتون رو هم به گوششون برسونید.
امیدوارم که موفق باشید

اصولا خانما ازمردانی خوششان میاد که اعتماد به نفس کافی داشته باشند وهمین طور قدرت بدنی خوبی داشته باشند سعی کنید مثل یک مرد باهاش رفتار کنید نه اینکه کتکش بزنی حداقلش اینه که وقتی میخاد دست برروی شما بلند کنه نباید شماچنین اجازه ایی بدهید اگر تکیه گاه خانه بخاد یک زن باشه ....بیا ودرستش بکن...شما مردی اراده ای ازخودتون نشون بده اولا که بداخلاقیتون خیلی بدهستش این مورد وکه تصحیح کردی برو سرقدم بعدی ...شما درنگاه اون خیلی تحقیر شده هستی پس باید دیدگاهش را نسبت به خودت تغییر دهی ...اگربتوانی جایگاه خود را با تغییر بینشتون عوض بکنید قول میدهم که اوهم لذت ببرد.

جواب دلداده عزيز فوق العاده بود خوب رو حرفاش فكر كن!!!

سلام نمی دونم هنوز دوستای عزیزی که نظردادن خصوصا دل دلداده و سنای گرامی متوجه مطالب این پست می شن یانه. من سعی کردم این دو روزه با همسرم بهتر برخورد کنم. او دقیقا از من انتظار محبت احترام و قدرشناسی داشت. سعی خودمو کردم. هرچند که باز با او جنجال بزرگتری شروع کردم اما تونستم باز دلشو به دست بیارم دیشب هم از من راضی بود. اما مطمئنم نمی تونم خودمو تنهایی اصلاح کنم من به تایید های اون احتیاج دارم و از طرف دیگه اون خیلی راحت می تونه با یک کلمه کلی منو به راه بیاره اما از یه طرف بهش احتیاج دارم و از طرف دیگه نمی تونم خیلی مسائل رو پیشش بگم چون ممکنه حساس بشه[/b]

شما شروع به اصلاح اخلاقي كه خانمت ازش فراريه بكن مطمئن باش خودش به زودي مياد طرف شما و كم كم تائيد هم ميكنه!ممكنه به چي حساس بشه؟منظورتو واضح بگو

دوست عزيز

براي به دست آوردن اين سطح از رابطه شما بايد به شكل پايدار در رفتار خود تغيير ايجاد كنيد و زماني كه شما تغيير كنيد همسرتان هم شروع به تغيير خواهد كرد . ممكن است شما يك شبه تصميم به تغيير بگيريد ولي قطعا با تغيير يك شبه شما همسرتان متحول نمي شود او به مرور به رفتارهاي تغيير يافته شما و در دراز مدت پاسخ مثبت خواهد داد .

دوست گرامی به جمع تالار خوش آمدی ضمن تایید صحبتهای دوستان فکر میکنم خیلی بهتره شما به صورت پنهانی از همسرتون به یک مشاور مراجعه کنید البته در بدو مراجعه و اگر مشاورتون صلاح دونست همسرتون رو در جریان بگذاری این رفتار شما ریشه در کودکیتون داره و مدتی طول میکشه تا اعتماد به نفستون رو بدست بیارین ولی بهترین کار قرارگرفتن تحت درمان مستقیم و حضوریه هر چه زودتر اقدام کنید زودتر نتیجه میگیرین موفق باشی:104:

با سلام
باز هم تشکر از نظراتتون نمی دونم اولین پست منو که تو تالار اعتماد به نفس گذاشتم به اسم درد 29 ساله من دیدین یا نه؟ اونجا سعی کردم یه شمای کلی از خودم و مشکلاتم نشون بدم اگه اون پستو ببینین خیلی چیزا راجع به من دستگیرتون میشه. من خیلی پیش مشاور رفتم حتی دارو درمانی هم کردم. اولا با دارو مخالفم چون خیلی عوارض داره و کمترینش اینه که آدمو گیج و منگ می کنه. دوما مشاورهای برجسته ای رو تو مرکز مشاوره دانشگاه تهران و تجریش دیدم ولی نصفه راه دیدم فایده نداره به حالم و ول کردم(+هزینه سرسام آور مشاوره). خانومم میگه وقتی اونا نتونستن کاری برات بکنن چرا وقت و پولمون رو هدر بدیم. gh-sana هم راجع به حساسیت زنم و تایید اون پرسیده بودن. باید بگم من هرکاری کنم که خلاف میل اون باشه یا به نوعی خیانت محسوب بشه(مثل رفتن به سایتهای غیر اخلاقی) شدیدا عذاب وجدان می گیرم و تا پیشش اعتراف نکنم آروم نمی شم. هر چند که این اعترافها برام خیلی گرون تموم میشه. منظورم از تایید اون این بود که تقریبا هر کاری بخوام بکنم از او نظر میگیرم چون وقتی او تایید میکنه یا نظر میده خیلی از اضطرابم کم میشه حتی اگه نظرش اشتباه باشه در اون لحظه برای اینکه از استرس خالی بشم به نظر اون عمل میکنم که این هم از نداشتن اعتماد به نفسه ولی انصافا وقتی تحلیل و نظر اونو با فکر خودم مقایسه می کنم احساس می کنم خیلی عاقلانه تر و مثبت تر مسائلو حلاجی می کنه حتی وقتی بهش میگم تو ناراحت نمیش از اینکه به جای اینکه تکیه گاهت باشم خودم بهت تکیه کردم، میگه وقتی میبینم داری عذاب میکشی مجبورم یه جوری باهات کنار بیام و کمکت کنم.

شما حتما بايد به مشاور مراجعه كنيد و نكته بعدي اينكه اكثريت انسانها دوست ندارند دارو مصرف كنند ولي گاهي دارو و مشاور توام با هم نتيجه ي فوق العاده اي مي دهد و شما براي رسيدن به يك آرامش نسبي بايد يك دوره دارو در كنا مشاوره بگيريد و بعد زندگي عادي داشته باشيد.

از مخارج سر سام آور مشاوره هم كه فرموديد من هم با شما هم عقيده ام واقعا هزينه مشاور بار سنگيني است اما مي توانيد اينجا از طريق جناب سنگ تراشان مشاوره بگيريد و به حسابي كه اعلام شده ويزيت 2 هزار توماني تا 5 هزارتوماني را انتخاب كنيد و به جاي بچه ها ي تالار از نگاه و مشاوره كارشناسانه جناب سنگ تراشان استفاده كنيد .

آنی مهربان ممنون از راهنماییت اما من تابه حال پیش پنج مشاور که همه عضو هیات علمی و برجسته بودن(مثل دکتر خدایاری فرد دکتر بخشی پور) رفتم و حتی به توصیه یکی از اونا همزمان دارودرمانی هم میکردم(نورتریپتیلین اگزازپام فلوکستین) ولی به توصیه اکید همسر خواهرم که از مسائلم خیلی کامل آگاهه و واقعا خیلی کمکم کرده و آدمه فوق العاده روشن فکریه دارو درمانی رو کنار گذاشتم و فقط پیش مشاور می رفتم اما اونهم که اینجور شد. همشون آخرش میگن باید خودت بخوای تا خودت نخوای نمیشه و دیگه دلسرد شدم. به قول همسر خواهرم مشاوری که حتی وقت نمیذاره یه روز دو روز با تو تو خونه ات باشه یا سرکارت کنارت باشه و از نزدیک با مسائلت آشنا بشه و درعوض برای 45 دقیقه حرف زدن ویزیت آنچنانی میگیره کار خاصی نمی تونه برات بکنه. شما مشاوری سراغ داری که واقعا وقت بگذاره و تضمینی به حل مشکلاتم کمک کنه؟ راستی با آقای سنگ تراشان چطوری تماس بگیرم؟ آیا مشاور خانم هم هست که حاذق باشه و ویزیتش پایین؟(احساس می کنم با مشاورهای خانم راحتترم)

http://www.hamdardi.com/fa_default.asp?RP=M_content.asp&P1N=ContentID&P1V= 441
اين لينك مشاوره با آقاي سنگ تراشان است و شما مي توانيد مشكلاتتان را با ايشان در ميان بگذاريد و از راهنمايي بيشتر ايشان استفاده كنيد


در ضمن اين آقاي باجناق را اصلا قبول ندارم . دكتر به شما مي گويد دارو بخور و اين آقا با چه مدرك علمي كار يك بدبختي كه رفته و يك خروار درس خوانده را نفي مي كنند و يا چنين توقعي كه برايت وقت نمي گذارند و...
حرفهايشان درست نيست و بعد هم شما بايد ببينيد خود اين آقا چقدر توانسته به شما كمك كند ؟!!!!!!
بله در اروپا و آمريكا اين امكان هست كه مشاور به خانه شما بيايد و فضاي خانه شما را هم ببيند . فعلا هم كه ما در ايران زندگي مي كنيم و بر حسب شرايط و امكانات ايران از امكانات بايد استفاده كنيم نمي توانيم به اين سطح از درمان در فلان كشور توجه كنيم و بگوييم چون در فلان جا فلان جور درمان مي كنند من اصلا دردم را درمان نمي كنم شايد در مريخ هم خيلي خبرها باشد !!!!!!!!!!!در كشورهاي آفريقايي هم به كمك جادوگران به بيماران كمك مي شود پس من بايد بگويم فقط با روش جادوگرهاي آفريقا به دنبال درمان مي روم و اگر نبود اصلا بي خيال !!!!!!!!!!!!

البته چند سال پيش يك آقايي دكتري از آمريكا آمده بود كه در ايران اين كار را مي كرد كه امروز نمي دانم كجاست ولي در حد توان من و شما نيست كه چنين پولهايي را پرداخت كنيم . حدود 27-8 سال پيش كه سكه 5 هزار تومان بود . از آن خانواده اي كه من مي شناختم 25 ميليون گرفت .

برادر عزيزم
حرف مشاور ها درست بوده كه گفتن تا خودتون نخواين نميشه كاري كرد اين عين حقيقته
يه سوال رابطه شما با مادرتون چه طور بوده (كودكي)الان ايشون در قيد حيات هستند؟رابطتون باهاشون چه طوره؟

به نظر من این خیلی خوبه که شما سعی خودتون رو کردید و تصمیمتون رو برای تغییر خودتون گرفتید، اما راهی که می خواید برید خیلی سخته و نیاز به گذر زمان داره، شما باید این تغییر رو خودتون در عمق وجودتون به وجود بیارید، درسته که شما برای ادامه ی راه به کمک و تاییدات همسرتون نیاز دارید اما همسر شما هم باید ببینه و شاهد باشه که شما شروع کردید و تصمیم گرفتید و می خواید عملی کنید، وقتی از تصمیم شما مطمئن بشن حتما تاییدتون می کنن، شما نباید نا امید بشید و باید ابتدا خودتون شروع کنید حتی اگر همسرتون همراهی تون نکنن شما برای اینکه واقعا تغییر کنید ابتدای راه فقط خودتون هستید که می تونید به خودتون کمک کنید بدون کمک دیگرون، ابتدا برای خودتون مشخص کنید که چه هدفی باعث شده که شما بخاطر اون می خواید تغییر کنید؟ آیا رسیدن به اون اهداف ارزش این تغییرات رو داره ؟ حتما روی کاغذ این ها رو برای خودتون مشخص کنید و سپس برای رسیدن به اون ها برنامه ریزی کنید.
شما فکر کنید که تنها هستید و تا آخر راه کسی نیست که به شما کمک کنه، شما نباید به کسی وابسته باشید، باید فقط به خودتون و توانتون و انرژی های مردونه ی خودتون که در وجودتون نهفته هست فکر کنید و وابسته باشید، شما نباید خسته بشید و باید به هر شکلی که شده راه رو ادامه بدید.
به نظر من وقتی نظر قطعیتون رو گرفتید، با کلمات حقیقی که از عمق وجودتون بلند میشه و همین طور با احساسات خیلی خیلی ظریف و قشنگ با همسرتون صحبت کنید و در مورد اهداف و انگیزه هایی که باعث شده شما به فکر تغییر بیفتید حتما با همسرتون صحبت کنید.
بهشون بگید که شما تصمیم خودتون رو گرفتید، یه تصمیم مردونه ی مردونه و اگر توی این راه، تو هم کمک نکنی من ادامه خواهم داد ولی خیلی خیلی دوست دارم که تو کمکم کنی و اگر فکر می کنید روشی هست که شما می دونید با انجام دادن اون توسط خانومتون حال و احوالتون بهتر میشه و اراده تون برای ادامه محکم تر برای خانومتون بیان کنید، از چیزی نترسید، خانومها واقعا خوشحال میشن وقتی ببینن که میتونن همراه همسرشون باشن.
مثلا اگر زود عصبانی میشد به خانومتون بگید اگر این روزها زود عصبانی شدم و احساس کردی بدخلق تر شدم شما سکوت کن و یا با من جرو بحث نکن، اجازه بده که رشد کنم و خودم و وجودم رو بشناسم، اجازه بده توانایی هایم رو بشناسم.
یا به همسرتون پیشنهاد بدید که اگر کار کوچیکی هم برای ایشون انجام دادید از شما تشکر کنن یا برای انجام کارهای دیگه که برای زندگیتون مفید هست تشویقتون کنن، بهشون بگید این جوری می تونن به شما کمک کنن.
حتما به همسرتون بگید که برای اینکه زندگیتون رو بسازید و به همسرتون نزدیک تر بشید به فکر افتادید اون جوری مطمئن باشید که ایشون هم به شما کمک می کنن.
امیدوارم که موفق باشید.