چرا خدا.....

سلام به همه ی دوستای گلم
چرا خدا به یه سری آدما آسون هرچی می خوان می ده ولی به یه سری سخت
چرا خدا بعضی از بنده هاشو انقدر سختی می ده ؟؟؟
اگه اون بنده دیگه توان نداشته باشه چی؟؟
اگه بریده باشه چی؟؟
همه می گن خدا داره امتحان می کنه مگه خدا بنده هاشو نمیشناسه مگه نمی دونه که اون بنده دیگه نای امتحان پس دادن نداره ؟؟پس چرا داره به امتحان گرفتناش ادامه می ده ؟؟
مگه نمی بینه که تو همهی امتحاناش رد شده چرا دوباره ادامه می ده؟؟
مگه نمی بینه که هیچ اعتقادی براش نمونده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چرا خدا می زاره اونی که ظالمه به کاراش ادامه بده مگه نمی بینه که داره خراب کاری میکنه پس چرا کاری نمی کنه؟؟
چرا خدا حقش رو کف دستش نمی زاره ؟؟؟
چرا خدا ازت انتظار داره صبور باشی ولی سخت ترین راه رو پیش روت می زاره ؟؟

خواهش می کنم بدونه این که نصیحت کنین به سوالای من جواب بدین

سلام بر دوست عزیزم...
شاید دلیلش این شعر باشد:
همه ما در حال فراموش کردنیم...از خودمان گرفته ..تا خدا!!
ادامه اش نمی دهم خودت فکر کن چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:203:

بلوم عزیز چرا انقدر آشفته ، عصبانی . خدا به همه چیز بنده هاش آگاهه . عزیزم این ما بنده ها هستیم که خیلی عجولیم . نمی دونم این داستان رو شنیدی یا نه که یه روز یه گنجشک روی یه درخت لونه داشته و توی لونش هم چند تا تخم کوچیک . یه روز یه طوفان سختی شروع میشه و درختی که گنجشک روش لونه داشته شروع میکنه به تکون خوردنهای شدید و لونه گنجشک رو به هم میریزه . بعد که طوفان تموم میشه گنجشک از خدا گله میکنه که خدا آخه توی این جنگل به این بزرگی باید لونه من اینطوری بشه ؟ از طرف خدا نجوا اومد که یه مار بزرگ داشته از درخت بالا میومده که تخمها رو بخوره من این طوفان رو به پا کردم که اون مار نتونه به لونه تو نزدیک بشه .
حالا هیچکار خدا بی حکمت نیست . ببین چه حکمتی توشه که الان معلوم نمیشه ولی 10 ساله دیگه چرا .

یک داستانی رو برات میگم شاید کمکت کرد
مردی در یکی از روستاهای دورافتاده روزی برای خرید مایحتاج خود به شهر می رود که در یکی از مغازه ها عاشق زنی میشه که مغازه نانوایی داشته انچنان شیفته و جذب این زن مشه که یادش میره کلید در منزلش رو ببره فردا برای آوردن آن کلید دوباره به شهر میره ناگهان جرقه ای در سرش می زنه: می تونم هر روز به بهانه آوردن چیزی که روز گذشته در مغازه جا گذاشتم محبوب خود را ملاقات کنم.
خداوند عاشق بنده هاش هست و تو یکی از محبوبان او هستی که دوست داره همیشه در درگاهش باشی و مشکلات رو کرده بهانه و از دیدن اون ظالم متنفر هست بنابراین همه چیز بهش داده تا سایه اش هم پیدا نباشه. خداوند امتحانت نمی کنه چون میدونه فقط این مشکلات هست که ما بنده ها رو به یادش میندازه محبوبان خودش چون تو را غرق در مشکل می کنه. ولی با این حال هرگز شاهد زجر اونا نخواهد بود و در این سختی ها توکل را وسیله ای قرار داده تا شمای محبوب باهاش تماس بگیری.راه دیگه ای میشناسی که با خدا قلبا تماس بگیری؟

سلام
نقاب عزیز راست میگی من خدا رو فراموش کردم شاید دلیل اینکه اونم منو فراموش کرده همین باشه ولی روزی که خدا خودش یه راهی رو جلو پام گذاشت تا انتخابش کنم ازش پرسیدم و اجازه گرفتم که برم یا نرم
گفت برو ولی سختیهاش زیاده دقیقا جواب استخاره ام یادمه که گفته بود خیلی خوبه ولی سختیهاش زیاده ولی حالا دارم فکر می کنم که من بیشتر اونی که باید اذیت شدم
چرا پس این کابوس تموم نمی شه من می دونم خدا صبرش زیاده ولی من دیگه صبرم تموم شده
انقدر شکننده شدم که حتی تحمل یه اعتراض کوچک رو هم ندارم


از هما و شادزی عزیز هم ممنونم
من فقط می خوام بدونم چرا خدا افرادی که خوشبختی مردم رو میگیرن رو می بینه ولی باهاشون کاری نمی کنه و بهشون اجازه می ده که به کارشون ادامه بدن

از قدیم گفتن یه بار جستی ملخلک ، دو بار جستی ملخک ، سه باره نجستی ملخک . به وقتش خدا جواب اونارو هم میده . فقط تو توکلت رو از دست نده همین . توکلت رو قوی کن عزیزم . خدا با صابرین .

اين همه نا اميدي اونم از درگاه بزرگترين تكيه گاه ادما!!؟خدا گر ز حكمت ببندد دري ز رحمت(حتما)گشايد در ديگري
خدا خيلي بزرگه خيلي خيلي بزرگتر از اوني كه بتونه يكي از ميليونها بندشو به حال خودش رها كنه حتما توي اين سختي كشيدنها خيري هست كه ازش بيخبري
سوره انشراح رو فراموش نكن!!:46:

bloom جان

معلومه که حسابی تحت فشاری .

عزیزم ما به این دنیا آمده ایم که درس بگیریم و روح خود را به تکامل برسانیم و به جای بهره گیری 10% از مغز پر توان انسان از میزان بیشتری از آن استفاده کنیم و در راه پر پیچ و خم زندگی تلاشگر باشیم و پویا . تو فراموش کرده ای که راه تکامل را طی می کنی و در کلاس درس هستی و تعالیمی که مد نظر است را از یاد برده ای . خود را میان سیاه چالی فرض می کنی که خداوند تو را بی هیچ حکمی روانه ی آنجا کرده است ؟!!!

عزیزم معذرت می خواهم ولی نوع نگاه و تفکرت اشتباه است . خسته ای . همین . به ذهن ات فرصت استراحت بده و با فکرهای بد خیال خودت را آشفته تر نکن . تجربیاتی به دست آورده ای که تنها مال توست و این حس خیلی خوبی است . حتی اگر بهای بالایی برای آن پرداخته باشی . خواهش می کنم خودت رااذیت نکن . یک کمی فکرهای خوب کن و از دریچه ی دیگری به زندگی ات و آنچه که بر تو گذشته نگاه کن .

سلام دوست عزیز

دوستان حرفای خوبی زدن. اما حالا این چند تا جمله رو هم از من گوش کن و به معنی شون خوب دقت کن :

هر وقت خدا تو رو لب پرتگاه برد به اون اعتماد کن چون یا تورو از پشت می گیرد یا به تو بال پرواز می دهد.

خداوند هر دو چشم ما را در جلوی سرمان قرار داده است تا به جلو بنگریم نه پشت سر.

همیشه فکر می کردم چون گرفتاریم از خدا دوریم ولی در واقع چون از خدا دوریم، گرفتاریم.

روی هر پله که باشی خدا یه پله از تو بالاتره نه به خاطر اینکه خداست به خاطر اینکه دستتو بگیره.

آرزوهاتو یه جا یادداشت کن و یکی یکی از خدا بخواه. خدا یادش نمی ره ولی تو یادت می ره که چیزی که امروز داری ، آرزوی دیروزت بود.

برایت دعا میکنم تا ای کاش خدا از تو بگیرد هر آنچه که خدا را از تو می گیرد. دکتر شریعتی

حضور هیچ کس در زندگی ما اتفاقی نیست . خداوند در هر حضور رازی نهان کرده برای کمال ما. خوشا روزی که دریابیم راز این حضور را.

آنگاه که دوست داری همواره کسی به یادت باشد ، به یاد من باش که من همیشه به یاد تو هستم.(از طرف بهترین دوست تو" خدا") سوره بقره آیه 159

bloom عزیز من با ani موافقم. ذهن و فکر تو خسته است خواهر مهربون من. مثل یک نفر که درگیر تنش و بیماریه . اون زمان براش از دلایل بیماری توضیح دادن فایده ای نداره. جز اینکه خسته ترش می کنه، چون ذهنش کانالیزه شده به سمت درد و رنج. بهت قول می دهم وقتی دوباره آرامشتو پیدا کنی، می تونیم یه تاپیک برای بررسی این سوالات بذاریم.
فقط سعی کن جلو رو ببینی. چی کار داری چرا این بیماری رو گرفتی. ببین چطوری می شه خوبش کرد. این بهتر نیست فعلا؟

سلام
من هم در بعضی شرایط همچین افکاری داشته ام و نتیجه ای که تا حالا گرفتم اینه :
ما انتظار داریم بعد از هر تصمیم منطقی بهترین نتیجه ( اونجوری که خودمون تصورش را داریم )رو بگیریم مخصوصا زمانی که در این میان به خدا توکل کرده باشیم . وبنابراین زمانی که تصورات ما همون شکل پیش بینی شده رو به خودش نمیگیره اول به خدا خرده گرفته بعد هم از دیگرون و روزگار بعد هم از خودمون:47:. ولی چند سال بعد ..........
دوست من اگه دلت صاف باشه ،( که هست ) با کمی تفکر همین شک های موقتی به خدا ، خود و دیگران زمینه ساز اصلاح دیدگاه انسان نسبت به خدا و خود و دیگران میشه که من اونو همون روند تکاملی انسان میدونم .

3-یادمه اولین موردی که این افکار به سراغم اومد دو سال بعد از ازدواجم بود . همه چیز در انتخابم به اندازه لازم منطقی بود . هر روز با خدای خودم درد دل میکردم که :203: "خدایا من با توکل به تو و با پیش بینی های لازم و علاقه انتخاب کرده ام . اگه این انتخاب به صلاح من یا اون نیست تو بر هر چیزی توانایی و من راضی به رضای توام"
یادمه که با برخورد به مشکلاتی که تاب تحملشون رو نداشتم به خدا گیر میدادم ( فک کنم مثل الان شما )
ولی الان که کمی خودم و خدا رو بهتر از قبل شناختم ( نتیجه همون مشکلات ) با توجه به اخلاق خودم میبینم که همسرم گزینه بسیار مناسبی واسه تکامل منه .
4. من الان بسیار خوشحالم که خدایم و عشقم واقعیه نه یک تصور خام ، همینجام ازخدا و همسرم تشکر میکنم
موفق باشین

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

در مورد رابطه خدا و دیگرون هم فکر کنم ما نمیدونیم که دیگرون واقعا چه جور آدمایی هستن .
ما ادما خودمون رو هم زمان میبره تا بشناسیم چه برسه به دیگرون . پس نمیتونیم قضاوت کنیم . خداوند میخواد ترو به خودت بشناسونه .
نصیحت که نبود ؟:P

سلام گلم ، بهتری مهربونم؟
می دونی وقتی این سوالات برام پیش می یاد اینا رو به خودم می گم:
- چرا خدا به یه سری آدما آسون هرچی می خوان می ده ولی به یه سری سخت؟
هر کدام از ما متفاوتیم و خدا خودش گفته پس حرفی نیست مگر نه اینکه ما بنده ایم. بنده اسمش روشه.

- اگه اون بنده دیگه توان نداشته باشه چی؟؟
یه حدیث فکر کنم از امام علی: درد و رنج هر کسی به اندازه بزرگی و صبر و تحملش بر او فرود میاد.
پس حتما توانش را داشتیم.
...
در ضمن گلم:
دل بی غم در این عالم نباشد
اگر باشد به جز بنی آدم نباشد.

- همه می گن خدا داره امتحان می کنه مگه خدا بنده هاشو نمیشناسه مگه نمی دونه که اون بنده دیگه نای امتحان پس دادن نداره ؟؟پس چرا داره به امتحان گرفتناش ادامه می ده ؟؟
مگه نمی بینه که تو همهی امتحاناش رد شده چرا دوباره ادامه می ده؟؟
خدا ما بنده ها رو خیلی خوب می شناسه فقط می خواد بهمون بفهمونه کی هستیم و می خواد ما هم خودمون را بشناسیم.
خدا با این کارش در واقع داره به ما فرصت میده، این امتحان هایی که برای مردودی ها برگزار میکنه چون خدا هنوز امیدواره که این بنده می تونه جبران کنه...
- چرا خدا می زاره اونی که ظالمه به کاراش ادامه بده مگه نمی بینه که داره خراب کاری میکنه پس چرا کاری نمی کنه؟؟
میگن خدا مثل ما انسانها نیست خیلی صبوره، می گذاره آخر کار اونوقت در موردمون قضاوت میکنه، بعد از اینکه فرصت های زیادی بهمون داد و تا آخر صبر میکنه ببینه چکاره ایم. خداوند آخر اخر کار قضاوت میکنه.

-چرا خدا ازت انتظار داره صبور باشی ولی سخت ترین راه رو پیش روت می زاره؟
خدا به ما اختیار و عقل داده هیچ راهی را برامون اجبار نکرده، اون ماییم که انتخاب می کنیم از راه آسون بریم یا سخت.
و باز در این شرایط به خودم می گم:
خب همه انسان ها با درد و رنج هایی روبرو می شوند، غم و رنج هر کسی هم برای خودش به اندازه کافی بزرگ هست. اما آدما از اونجایی که متفاوتند، بالاخره راهی مختص خودشون برای کنار آمدن با آن پیدا می کنند . البته این در طول زمان ممکنه، واسه همینه میگن گذر زمان همه چی رو درست می کنه و اینی که امروز اشک تو را درآورده فردا باعث خندت میشه، و انوقت می بینی که خیری هم با خود داشته.
البته که اینا نصیحت نبود. ولی من در این شرایط با همین افکار سادم می تونم باز بخندم و آرامش داشته باشم. خداروشکر:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ani

عزیزم معذرت می خواهم ولی نوع نگاه و تفکرت اشتباه است . خسته ای . همین . به ذهن ات فرصت استراحت بده و با فکرهای بد خیال خودت را آشفته تر نکن . تجربیاتی به دست آورده ای که تنها مال توست و این حس خیلی خوبی است . حتی اگر بهای بالایی برای آن پرداخته باشی . خواهش می کنم خودت رااذیت نکن . یک کمی فکرهای خوب کن و از دریچه ی دیگری به زندگی ات و آنچه که بر تو گذشته نگاه کن .

---

سلام ani عزیز ممنون
نه معذرت خواهی نیاز نیست من خودمم از این که افکارم اینجوری شده ناراحتم ولی احساس می کنم تو همه ی مسائلم به تناقض رسیدم
هدفمو امیدمو زندگیمو گم کردم دلم می خواد فقط روزها بگذره اصلا هم مهم نیست چه جوری بگذره از خودم خسته شدم می دونی آنی عزیز خدا همیشه همه چیزو سخت به من میده نمی گم نمی ده ولی سخت میده انقدر سخت که وقتی به دستش میآرم همیشه واهمه ی از دست دادنش رو دارم

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sorena_arman

bloom عزیز من با ani موافقم. ذهن و فکر تو خسته است خواهر مهربون من. مثل یک نفر که درگیر تنش و بیماریه . اون زمان براش از دلایل بیماری توضیح دادن فایده ای نداره. جز اینکه خسته ترش می کنه، چون ذهنش کانالیزه شده به سمت درد و رنج. بهت قول می دهم وقتی دوباره آرامشتو پیدا کنی، می تونیم یه تاپیک برای بررسی این سوالات بذاریم.
فقط سعی کن جلو رو ببینی. چی کار داری چرا این بیماری رو گرفتی. ببین چطوری می شه خوبش کرد. این بهتر نیست فعلا؟

---

ممنون از سورنای عزیز
شاید حق با تو باشه باید خوب شم دوران بیماریم خیلی طولانی شده 2 راه بیشتر نیست یا خوب می شم یا از پا در می آم شایدم خدا هم داره بهم فرصت میده که خوب بشم بعد جواب سوالامو بده

خدایا یه سر به این تاپیک بزن...ببین چقدر دوستدار و عاشق داری.....خدایا..
امیدوارم "بلوم" عزیز مشکلت به زودی حل شود:72:

ممنونم ازت نقاب عزیز
مشکل منم که خدا به این تاپیک سر نمی زنه
خدا از ناله های من خسته شده همونطور که بقیه خسته شدن
خدا از التماس هاس من خسته شده همون طورکه بقیه خسته شدن
از دلایل تکراری خسته شده همونطور که بقیه خسته شدن
خدا از دست من دیگه خسته شده و منو به حاله خودم گذاشته
خیلی خوبه که اینجا هست تا من حرف بزنم

بلوم عزيز
اگه جاي خدا نشسته بودم هم ممکن بود به اين سوالهات جواب بدم ممکن بود بازم جواب ندم.
يعني چي که چرا ازم خسته شده؟ چرا جواب سوالهامو نميده؟!
اگه ايمان داريم که خدا حکيمه ،‌پس مطمئنيم کاري بدون حکمت نمي کنه.
ببخشيد دارم اينجوري حرف مي زنم اما مگه چقدر برا خودمون در اين بارگاه ارزش قايليم که اينجوري حرف مي زنيم.
خدا به ابراهيم دستور ميده سر پسرش رو ببره (بايد بگيم چقد ظالمه ، نه!!!!)، ازون بالاتر خدا بريده شدن سر عزيز اين کائنات رو مي بينه ، اما مانع از انجام اين عمل نميشه. دقيقا برا اينکه امتحان کنه.
اين افکار رو از خودت دور کن وبه هدفت از زندگي فکر کن.
منم برا حل مشکلاتت دعا ميکنم.:203:

ممنون babyعزیز
امیدوارم بتونم اونطوری که شما گفتین عمل کنم
:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bloom

گفت برو ولی سختیهاش زیاده دقیقا جواب استخاره ام یادمه که گفته بود خیلی خوبه ولی سختیهاش زیاده ولی حالا دارم فکر می کنم که من بیشتر اونی که باید اذیت شدم

---

دوست عزیز من تو راه و زندگیتو بر پایه یک استخاره بنا کردی ؟!
یعنی تو فکر میکنی این راه درستیه ؟ آیا این راه رو به فرزندانت هم پیشنهاد میکنی ؟!

و حالا که با تجربه کم به این راه قدم گذاشتی از خدا گله مندی که چرا راه درست رو بهت نشون نداده ؟؟!!
ولی دوست من قبل از هر کاری اول باید مشورت کنی . خیلی از عالمان دینی حتی استخاره رو قبول ندارند . تو چرا در حال حاضر از خودت و اینکه چرا بجای تفکر و مشورت همه امورت رو به استخاره وابسته کردی گله نمیکنی ؟
من اعتقاد دارم دیگه ناراحت نباش و تا اونجا که میتونی سعی کن راهت رو درست طی کنی همه مشکلاتی رو هم که پشت سر گذاشتی یه تجربه بدون و سختی هایی هم که کشیدی در راه خدا تحمل کردی .

حالا زمان بهبود اوضاع هستش دیگه به خودت فشار نیار که خدا چرا به من بد کرد .تو خودت به خودت بد کردی ، توکل بخدا بدون استخاره هم امکان پذیره تو بزرگتر شدی دانا تر شدی و حالا باید از گذشته درس بگیری تجربه ی بد دیگه تکرار نمیشه وقتی که تو به راه درست زندگیت آگاهی پیدا کنی .

با گله گذاری هم چیزی درست نمیشه سعی کن روحت رو از این افکار آزاد کنی با راها کردن افکار از گذشته و بهبود اوضاع در آینده و خوشبینی و امیدواری حتما موفق میشی
دوست تو :72:

در کتب آسمانی آمده، "خداوند سرچشمه عشق است."

اما اگر واقعاً خدا سرچشمه عشق است، چرا اینقدر رنج و بدبختی وجود دارد؟

چرا با عمل وحشیانه طبیعت اینهمه آدم در سال می میرند و چرا برای سیر کردن شکم صدها هزار انسان که از گرسنگی رنج می برند، غذای کافی وجود ندارد و چرا اینقدر ظلم و ستم بر مردم اعمال می شود؟ چرا اتفاقاتی مثل تراژدی که در شهر اوکلاهاما شاهد بودیم روی میدهد که دیوانه هایی به جان مردان، زنان و کودکان بی گناه بیفتند؟

در یکی از رمان های هیو والپول، یک مرد جوان می گوید، "میدانی وانسا، خدا نمی تواند وجود داشته باشد. باید به این مسئله ایمان پیدا کنی...از خودت بپرس، چطور می تواند خدا وجود داشته باشد و زندگی اینطور باشد؟ اگر خدایی بود باید از خودش دلگیر می شد."
یک نفر که موضوع سخنرانی این هفته ام را دیده بود می گفت، "اینم عجب سوالیه." و واقعاً هم همینطور است. چند شب پیش همسرم سوال کرد که موضوع سخنرانی این هفته ام چیست و وقتی به او گفتم که موضوع "چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟" است، گفت، "آره واقعاً چرا؟"

حتی وقتی نگاهی به این "چرا؟" می اندازم، صداهایی را می شنوم که در گوشم زنگ می زنند، "مال ما این نیستیم که متعجب باشید چرا، مال ما این است که فقط انجام دهید یا ........."

اولین مشکل در مواجهه با مشکل رنج کشیدن، نظریه قدیمی متداول بین خیلی از مسیحی هاست که اشتباه است بپرسیم، "چرا؟" نباید در مورد وجود انسان و مشکلات او از خدا گله کنیم.

اما پیشنهاد من برعکس این است. پرسیدن "چرا" نه تنها اشکالی ندارد بلکه اولین قدم به سمت آشتی با پروردگار درخلال درد و رنج است و کاملاً با سنت کتب آسمانی هماهنگ است:

حضرت موسی با قوم خود در بیابان به جانب خدا فریاد می زند، "خدایا چرا در حق این مردم بدی می کنی؟"
جدعون در زمان غم و ناراحتی می گوید، "اگر خدا با ماست، پس چرا این اتفاقات برای ما می افتد؟"
حضرت ایوب که نماد مواجهه با مشکلات و رنج هاست می گوید، "من زندگی خودم را دارم، آزادانه گله وشکایتم را ابراز می کنم و به تلخی روحم سخن می گویم. به خدا می گوید، آیا ستم دادن به من به نظرت درست است؟"

و اگر هنوز هم متقاعد نشده اید، سخنان خود حضرت عیسی را بشنوید: "خدای من، خدای من، چرا من را به خودم واگذاشته ای؟"

پس حالا که اینطور است، اجازه بدهید ما هم پیش برویم و بپرسیم، "چرا؟" "چرا خدا اجازه می دهد رنج ببریم؟"

پرسش "چرا" به چهار نوع مشکل و سختی نمود دارد که منجر به رنج و بدبختی می شود. اجازه بدهید نگاهی اجمالی به آنها بیندازیم:

1. بلایای طبیعی
گردبادی به یک شهر حمله ور می شود، سیل جامعه ای را نابود می کند، آتش قومی را در هم می کشد، و تصادفات که ھر سال جان تعداد بیشماری از مردم را می گیرد. مثلاً خدا نمی توانست وقتی یک هواپیما درحال سقوط کردن است، نیرو جاذبه را نگه دارد؟
ایده خیلی خوبی به نظر می رسد اما اگر نیروی جاذبه ناگهان قطع شود، همه جهان بر هم می ریزد.
شاید بتوان با مشکلات و سختی های ناشی از بلایای طبیعی کنار بیاییم اما درمورد این چطور:

2. بیماری ها
چرا خدا زندگی را طوری خلق کرده که بعضی از سلولهای بدن تخریب می شوند؟ آیا نمی توانست زندگی انسانها را طوری خلق کند که هیچوقت به بیماری و مریضی گرفتار نمی شدند؟
این هم در نظر اول ایده خوبی به نظر می رسد مخصوصاً وقتی صحبت از بیماری جوانها و کودکان باشد. اما وقتی زندگی واقعیت می شود همه انواع و اشکال زندگی نیز ممکن می شود، حتی سلولهای بیمار. خیلی از بیماریها متعلق به گذشته است و با پیشرفت علم پزشکی درمان آن پیدا شده است. به نظر می رسد که انسان باید همراه با خدا برای از بین بردن مشکلات و دشواری های انسان تلاش کند. بااینکه دردآور است اما گاهی اوقات فشار و چالش و درد زندگی است که باعث می شود بیشترین تلاش خود را به کار گیریم.
بیماری و مریضی با همه بدی که دارند اما بخشی از انسانیت و مرگ و میر انسان هستند. خداوند قصد نداشته است که در این جهان به انسان عمر جاودانه بدهد.

3. درد روحی و احساسی
چرا باید متحمل دردها و ناراحتی های روحی شدید بشویم؟ چه از دست دادن عزیزی باشد یا شاهد درد کشیدن یکی از عزیزان بودن، گاهی اوقات دردهای احساسی است که باعث می شود آن "چرا"ها به زبانمان بیاید.

خیلی خوب یادم می آید شبی را که با چشمهای گریان رو به آسمان نگاه می کردم و از خدا می پرسیدم، "چرا؟ چرا بایداینطوری شود؟" و خوب یادم می آید که همان موقع سوال دیگری به ذهنم آمد که "آیا برای فرار از این فقدان، دست از تجربه عشق می کشی؟"

4. بدی های انسانی
یک آهنگ معروف بود که می گفت، "چطور آدما میتونن اینقدر بی احساس باشن، چطور میتونن اینقدر سنگدل باشن؟"

نامهایی مثل جان واینه و جفری داهمر بعنوان نمونه هایی از بدترین نوع شر در زمین در ذهن همه ما حک شده اند. تیم مک ویگ هم به آن لیست اضافه شده است.

خوب گوش کنید. من کاملاً متقاعد شده ام که در صورت شر انسانی است که می توان شیطان واقعی را دید.
و هنوز هم... حتی در صورت شر انسانی مثل آنچه که شهر اوکلاهما دیدیم دقیقا آنچه سنت پاول نوشته را می بینیم: "همه چیز برای آنها که خداوند را دوست دارند، خوب پیش می رود." که می تواند تصویر آن مرد آتش نشانی را در شهر اوکلاهما فراموش کند که کودک یک ساله ای را از لاشه هواپیما بیرون می کشید. آن کودک به طرز تاسف برانگیزی جان سپرد. اما تصویر مرد آتش نشان و مادر آن کودک که شریک در غم از دست رفتن کودک همدیگر را در آغوش گرفته بودند به یاد ماندنی است. یعنی غریبه ها درمیان رنج و بدبختی با هم همدردی می کنند.

اینجا نکته مهمی است که درمواجهه با درد روحی و احساسی باید به یاد داشته باشید. وقتی آسیب روحی دیده ایم، به دنبال پاسخ های عقلانی و منطقی نیستیم. تصور کنید که به حادثه اوکلاهما نگاه می کردید و می پرسیدید، "خدایا چرا؟" و بعد یک فرمول علمی جادویی در آسمان با پاسخ ظاهر می شد... "به خاطر این است که x+y بر جذر y و...." آیا این راضیتان می کند؟ نه. راه حل اینجاست:

ما دنبال پاسخ برای مغزمان نیستیم بلکه به دنبال مرحمی برای زخممانیم.

وقتی آسیب روحی دیده ام، آسیب با مغزمان در ارتباط نبوده و روحمان را خدشه دار کرده است. بیشتر از اینکه به دنبال پاسخ چراهای خود باشیم، زجه می زنیم و از دردمان می گوییم. از این گذشته، آخرین باری که اتفاق فوق العاده ای برایتان افتاد و از خدا پرسیدید، "چرا من" کی بود؟

اجازه بدهید درسهایی برایتان عنوان کنم که شما را در دردها و ناراحتی ها به خدا نزدیکتر می کند.

1. پرسیدن "چرا" از خدا اشتباه نیست.
به آخرین قسمت انجیل نگاه کنید....حتی پیامبر خدا نیز در رنج و بدبختی از خدا می پرسد، "چرا؟" و احساس تنهایی می کند.

2. خدا برای تنبیه ما رنج و ناراحتی نمی فرستد.
انجیل متی مسیحی به ما نشان می دهد که روح او بر غم و اندوه غالب شده بود. "روح من تا حد مرگ انباشته از درد است." تابه حال آنرا حس کرده ای؟ مسیح هیچ کار اشتباهی انجام نداده بود. درواقع، او کسی است که در هماهنگی کامل در بهشت با خدای خود زندگی می کند. اگر کسی در دنیا باشد که به هیچ وجه شایسته تحقیر، طرد شدگی و درد نباشد، اوست. پس خدا برای تنبیهمان درد و ناراحتی نمی فرستد.

3. خدا در رنج و تنهایی ما را تنها نمی گذارد، او هم کنار ما رنج می کشد.
کمی به آن فکر کنید. وقتی زجه می زنید که "چرا؟" برای کسی زجه می زنید که می داند این چرا چرا کردن ها، احساس تنهایی و طردشدگی و احساس درد فیزیکی و احساسی یعنی چه.

نه، خدا وقتی ما درد می کشیم غایب نیست و درست کنار ماست. یکی از دوستانم می گفت که در بدترین و دردآورترین تجربه زندگیش به سمت خدا زجه زده است که "وقتی پسرم مرد کجا بودی؟" بعد صدایی نرم و آرام را شنیده که می گوید، "من همانجا بودم که تو بودی وقتی پسرم مرد."

چرا درد و رنج و بدبختی زندگی ما را نابود می کند؟ چرا خدا اجازه همچنین چیزی را می دهد؟ هر پاسخ عقلانی به این سوال قاصر خواهد بود. فقط پذیرفتن اینکه خدا در همه دردها کنار ماست باعث می شود که از تاریکی بیرون بیاییم.

و آخر اینکه انجیل به ما یاد می دهد که خدا هر اشتباهی را درست می کند، هر قلب شکسته ای را ترمیم می کند و هر دل خالی که به سمت او آمده را پر می کند. "...خدا خودش با آنها خواهد بود. هر اشکی را از صورت ها می زداید. مرگ دیگر وجود نخواهد داشت. درد و زجه و ناراحتی دیگر وجود نخواهد داشت."
آنکه گفت، "به خاطر همه آن چیزهایی که دیده ام، برای چیزهایی که ندیده ام به خدا اعتماد میکنم" حقیقتاً راست گفته است.

منبع مردمان

:72:سلام بلوم جان
خدا گفته:

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ
براستى كه انسان را در رنج آفريده‏ايم

که در تفسیر این ایه که همراه با ایه های دیگه اومده بود جایی خوندم که نوشته بود
... و ما انسان را از رنجها خواهيم ساخت.
فکر کنم خدا جواب تمام سوالامون رو داده باشه
هر چند که از نظر میزان رنج ادما با هم تفاوت دارن اما شاید این به دلیل این باشه که انتظار خدا هم از ادما متفاوت باشه (نمیدونم این تعبیر درسته یا نه؟)
اما درک میکنم این خستگی تو رو و از خود خدا برا هممون ارامش میخوام
موفق باشی دوست عزیزم:72::72:

نه دوست عزیز من زندگیمو بر پاییه یک استخاره بنا نکردم
من با همه مشورت کردم همه منو به همین راهی که رفتم راهنمایی کردن و همه حتی منو هل دادن تو این راه
من فقط خواستم استخاره کنم تا مطمئن بشم
و می دونم که خدا نظرش در راه من خوب بوده ولی نمی دونم چرا الان برای ادامه ی راه کمکم نمی کنه

شکوفه عزيز
كوهنوردي مي خواست بلندترين قله را فتح كند .بالاخره بعد از سالها آماده سازي خود،ماجراجو يي اش را آغاز كرد.اما از آنجايي كه آوازه ي فتح قله را فقط براي خود مي خواست تصميم گرفت به تنهايي از قله بالا برود.
او شروع به بالا رفتن از قله كرد ،اما دير وقت بود و به جاي چادر زدن همچنان به بالا رفتن ادامه داد، تا اينكه هوا تاريك تاريك شد.
سياهي شب بر كوهها سايه افكنده بود وكوهنورد قادر به ديدن چيزي نبود . همه جا تاريك بود .ماه و ستاره ها پشت ابر گم شده بودند و او هيچ چيز نمي ديد .
در حال بالا رفتن بود ،فقط چند قدمي با قله فاصله داشت كه پايش لغزيد و با شتاب تندي به پايين پرتاب شد .در حال سقوط فقط نقطه هاي سياهي مي ديد و به طرز وحشتناكي حس مي كرد جاذبه ي زمين او را در خود فرو مي برد . همچنان در حال سقوط بود ... و در آن لحظات پر از وحشت تمامي وقايع خوب وبد زندگي به ذهن او هجوم مي آورند.
ناگهان درست در لحظه اي كه مرگ خود را نزديك مي ديد حس كرد طنابي كه به دور كمرش بسته شده ، او را به شدت مي كشد
ميان آسمان و زمين معلق بود ... فقط طناب بود كه او را نگه داشته بود و در آن سكوت هيچ راه ديگري نداشت جز اينكه فرياد بزند : خدايا كمكم كن ...

ناگهان صدايي از دل آسمان پاسخ داد از من چه مي خواهي ؟
- خدايا نجاتم بده
- آيا يقين داري كه مي توانم تو را نجات دهم ؟
- بله باور دارم كه مي تواني
- پس طنابي را به كمرت بسته شده قطع كن ...
- لحظه اي در سكوت سپري شد و كوهنورد تصميم گرفت با تمام توان اش طناب را بچسبد .

فرداي آن روز گروه نجات گزارش دادند كه جسد يخ زده كوهنوردي پيدا شده ... در حالي كه از طنابي آويزان بوده و دستهايش طناب را محكم چسبيده بودند ، فقط چند قدم بالاتر از سطح زمين ...

.................................................. ..................................................

ما بارها در شرایطی قرار می گیریم که باید رها کنیم تا خدا ما را نجات دهد . شاید رها کردن یکی از سخت ترین آزمونهای زندگی باشد ... ایمان به اینکه زندگی هرگز به ما اجازه ی سقوط و پسرفت نمی دهد اگر به آن اعتماد کنیم .........گاهی به نظر می رسد در حال از دست دادن چیزی با ارزش هستیم و محکم به آن می چسبیم و میارزه می کنیم در حالی که همه ی نشانه ها حاکی از آن است که باید رها کنیم ......با رها کردن و بریدن طناب به نیرویی برتر فرصت می دهیم تا به ما کمک کند و یا چیزی بهتر به ما بدهد ....زندگی همواره ما را رو به جلو و بهتر شدن و رشد کردن میراند و هرگز فرزندانش را نا امید و درمانده نخواهد کرد رنجی که ما می کشیم نتیجه ی رها نکردن و عدم اعتماد و ایمان ما به زندگی و خداست ......اگر هدایای زندگی را نپذیریم رنج خواهیم کشید ...[b]

دوستان مطالب خوبی رو بیان کردند
چیزی برای گفتن نمونده ،
فقط این که نباید ناامید شد ، امیده که باعث زندگی میشه
دنیا سختی های زیادی داره اما ما می تونیم حلش کنیم و تا وقتی که امیدمون رو از دست ندیم ...

فقط بلوم جان این دنیا رو جدی نگیر چون ازش زنده بیرون نمی ری. وقتی این دنیا پیش چشمات بی ارزش بشن مشکلاتش هم بی ارزش میشه و اما در مورد ادمهایی که دارن ظلم می کنن و خدا کاری به کارشون نداره اول اینکه خدا اونا رو به خودشون واگذار کرده و وای به حال کسی که خدا ازش رو برگردونه و ثانیاً شاید تو این دنیای زود گذر به نظر خودشون خوش هستند و ظلم می کنند ولی او دنیا از بدبخترینها هستند و به ارزش و مقام کسایی چون تو حسرت می خورند.وقتی عاشق خدا باشی مشکلاتی که برات پیش میاد کوچیک میشن چون سلطان جهان در کنارت پا به پات میاد وعاشقانه به وجود بنده ای چون تو به خودش میباله.پس .....

ممنون از همه تون ممنون از این که برای من وقت گذاشتین
babyعزیز
خیلی مثال زیبایی رو گفتی و خیلی خوب منو راهنمایی کردی دقیقا کاری که من باید بکنم اینه که طناب رو رها کنم تا ایمانم قوی تر بشه


:72:

bloom عزيز
اميدوارم که مشکلت خيلي زود حل بشه :203: و خوشحال ميشم اگه بخشي از اون راهي رو که بهش اشاره داشتي رو بگي ،‌البته اگه احساس کني مي تونم (مي تونيم) کمکت کنم.:72:
[quote] من با همه مشورت کردم همه منو به همین راهی که رفتم راهنمایی کردن و همه حتی منو هل دادن تو این راه
من فقط خواستم استخاره کنم تا مطمئن بشم .

بلوم عزيز . دعا ميكنم كه مشكلت سريعتر حل بشه :203:، قوي باش عزيزم .:72:

من از همه ی شما دوستای گلم ممنونم که برای من وقت می زارین
babayعزیز
مطمئن باشید که راهنمایی های شما به من خیلی کمک می کنه ولی من قبل از اینکه دوباره به راهی که گفتم بر گردم باید خودمو پیدا کنم وهمه ی اعتماد و اعتقاد از دست رفتمو برگردونم
:72:

سلام
سخنان جالبی در این مطلب بود
امیدوارم بعد گذشت این مدت مشکل شما حل شده باشه بلوم عزیز
پاسخ به این مطلب دادم که شاید مطلب دوباره نگاهی بشه شاید واسه تازه واردین مثل خودم این مطلب بدرد بخوره چون به درد من که خورد.
از همه واسه مطالب خوبشون ممنون
خدا پشت و پناه همه

مرسی تدی عزیز،
خیلی ممنون، خیلی کار خوبی کردین، واقعاً که تأثیر گذار بود.

زان به درها بردی این درویش را تا که بشناسد خدای خویش را
زان بتاریکی گذاری بنده را تا ببیند آن رخ تابنده را

به امید یاری حق.